หนุ่มหล่อสุดซ่าปะทะยัยบ้าสุดต๊อง

ลำดับตอนที่ #1 : กรี๊ดดดดดดดดดดด ! จูบแรกของฉ้าน

"กลับมาแล้ว"ฉันอยู่กับพี่บอยซึ่งเป็นพี่แท้ๆของฉัน พ่อแม่ไปทำงานต่างประเทศเราจึงต้องอยู่ที่บ้านด้วยกันแค่สองคน "อ้าว! ไม่มีคนอยู่บ้านนี่ไปไหนของเค้าน้า เอ๊ะนี่มันกระดาษอะไรเนี่ย"ฉันหยิบขึ้นมาแล้วค่อยๆคลี่ออก"วันนี้พี่จะกลับช้าหน่อย พี่ไปทำรายงานบ้านเพื่อน พี่ให้ต้นกับโอ๊ตมาอยู่เป็นเพื่อนแล้วสักพักคงมานั่นแหละ"ขณะที่ฉันอ่านจบเสียงอย่างหนึ่งก้อดังขึ้น
ติ๊งต่องๆๆๆๆๆ
แล้วฉันก้อเดินไปที่ประตู"คัยอ่ะ"

"ฉันเอง"

"ฉันไหนล่ะ"

"โธ่! ยัยต๊องเอ๊ย ก้อฉันที่พี่ของเทอให้มาอยู่เป็นเพื่อนไงล่ะ"
"อืมๆ"พูดจบฉันก้อเปิดประตูให้ทั้งสองคนเข้ามา
"ว่าไงเนม บอยมันให้ฉันสองคนมาอยู่เป็นเพื่อนเทอ"ต้นพูดขณะที่เดินตามหลังฉันมา
"คงเป็นห่วงเธอน่าดูเลยสินะ"โอ๊ตพูดต่อท้ายต้น
"ก็ตามประสาพี่ชายน่ะ"ฉันพูดแล้วก้อเดินไปเอาน้ำมาให้ทั้งสองคนที่นั่งอยู่บนโซฟาห้องนั่งเล่น
"เฮ้ยโอ๊ต ฉันหิวข้าวว่ะ เด๋วจะออกไปซื้อข้าวหน่อยเอ็งก้ออยู่เป็นเพื่อนเบนไปก่อนแล้วกัน"แล้วต้นก้อเดินออกจากบ้านฉันไปซื้อข้าว แล้วก้อปล่อยให้ฉันอยู่กับโอ๊ตสองคน แต่คงไปไม่นานหรอกมั้งก็ร้านมันอยู่ใกล้ๆนี่นา
"นี่เบนเทออออ....คิดยังไงกับไอ้ต้นเหรอ"โอ๊ตถามด้วยสีหน้าเป็นกังวลใจ"แล้ว....ฉันล่ะ...ตอบหน่อยน้า น้า น้า"
"ก้อ...ก้อเพื่อนไง"ถามอะไรแปลกๆแฮะ
"อืมๆ ถามไปงั้นแหละไม่มีอะไร" โอ๊ตทำหน้าผิดหวัง แต่ถ้าดูดีๆก้อหล่อเหมือนกันนะเนี่ยนายเนี่ย ฉันกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย หล่อตรงไหน โธ่ ไม่เห็นจะหล่อเลย ก็แค่มีสาวมาจีบเยอะเท่านั้นเอง แต่ฉันไม่สนใจคนอย่างนายหรอก เชอะไม่เห็นมีอะไรดีเลย พี่บอยของฉันหล่อกว่าตั้งเยอะแน่ะ ขนาดยัยนิวเพื่อนฉันยังแอบปลื้มเลย ว่าแต่นายต้นเนี่ยไปซื้อข้าวเย็นถึงไหนแล้วเนี่ยช้าชมัด ขณะที่ฉันกำลังคิดอะไรอยู่เรื่อยเปลื่อย ก้อนึกอะไรได้อย่างหนึ่ง ก็เสียงกวนๆของนายโอ๊ตน่ะสิ  ทำไมมันเงียบไปน้า ช่างมันเถอะอาจจะเข้าห้องน้ำอยู่ก้อได้ แต่ตอนนี้ฉันชักหิวข้าวแล้วนะ ช้าจังเลย โอ๊ตก็หายไปไหนก็ไม่รู้ แล้วฉันก้อหันซ้ายหันขวาไทมาเพื่อหาโอ๊ต อึ๋ย! ฉันเหยียบอะไรนิ่มๆแถวนี้ก็ไม่รู้แฮะ แล้วฉันก็ก้มลงดูข้างล่าง
"อ้าว! ไอ้ตัวนิ่มๆที่ฉันเหยียบเนี่ยคือนายเองเหรอ แล้วมานอนอะไรตรงนี้ล่ะ ตื่นได้แล้ว ตื่นๆลุกขึ้นมาอยู่เป็นเพื่อนฉันก่อนสิ"ดูดิพูดแล้วยังไม่ได้ยินอีก "นี่พี่ฉันให้นายมาอยู่เป็นเพื่อนฉันนะ ไม่ได้ให้มาหลับอย่างนี้อ่ะ ตื่นๆๆๆๆๆๆ" ฮ่าสำเร็จ  แล้วนายก็ยอมตื่นจนได้
"มีอะไรเหรอ"ยังจะถามน่าตาเฉยอีก
"นายต้องตื่นมาอยู่เป็นเพื่อนฉันสิ ไม่ใช่มานอนหลับอย่างนี้อ่ะ" ToT
"ตื่นก็ตื่น ตื่นก็ได้ แต่ต้องหลังจาก 10 นาทีน้า นอนต่อหละ"แล้วโอ๊ตก็นอนแอ้งแม้งลงไปกับพื้นเหมือนเดิม
"10 ก็ 10 แต่หลังจากนั้นแล้วต้องตื่นนะ นี่นาย ฟังฉันอยู่รึป่าว หา!"ฉันตะโกนเข้าหูอย่างเต็มๆแต่ก็ไม่มีเสียงสะท้อนกลับแต่อย่างใด
10 นาทีผ่านไป
ขณะที่ฉันกำลังจะปลุกโอ๊ต
ติ๊งต่องๆๆๆๆ
"อืมๆรอก่อนเด๋วจะไปเปิดประตูให้เด๋วนี้แหละ"ฉันพูดแล้วก้อเดินไปเปิดประตูในขณะเดียวกันนายโอ๊ตก็ตามฉันมาด้วย
"อ้าว กลับมาแล้วเหรอวะ ไอ้ต้น"โอ๊ตทักทาย
"แล้วเอ็งเห็นว่าข้ากลับมารึยังล่ะวะ"ต้นตอบด้วยหน้าตาเครียดๆ
"เอ็งอย่ามาพูดกวนตีนกะข้านะเว่ย เด๋วเตะก้านคอหักเลยว่ะ"โอ๊เป็นนักเทควันโดมือหนึ่งของโรงเรียนน่ะเก่งมากเลยหละ สายดำด้วย ไม่มีใครสู้ได้เลยนะ"เออ แล้วเอ็งไปทำไรมาวะไปซื้อข้าวหรือไปจีบสาววะนานฉิบ..."
"เอ็งนี่พูดไม่ดูจริงๆ ถ้าข้าไปจีบสาวแล้วข้าวปลาอาหารในมือข้านี่มันอะไรวะ"
"นี่....ทั้งสองคนจะทะเลาะกันไปถึงไหน ฉันหิวข้าวแล้วนะ เนี่ตรงนี้ค่ำหน่อยยุงก็เยอะไปหมด ยุงมันจะหามฉันไปดูดเลือดดูดเนื้อหมดแล้วนะยะ"ฉันพูดแบบคนโมโหหิว แล้วทั้งสองก็เลิกทะเลาะกันแล้วเดินตามฉันมาหยิบจานไปใส่ข้าวแต่โดยดี
เราสามคนทานอาหารเย็นกันอย่างเอร็ดอร่อย เรามักมาทานด้วยกันบ่อยๆแต่ทุกทีต้องมีพี่บอยมานั่งทานด้วย เหมือนเป็นพี่น้องกันเลยหละ แล้วก็ชวนกันคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้กันไปเรื่อยๆสนุกมากเลย ตอนนี้ทั้งสองคนกำลังดื่มเหล้าเมากันอย่างไม่มีสติ พูดจาไม่รู้เรื่อง แล้วถ้าขโมยขึ้นบ้านจะทำไงล่ะเนี่ย
-ไม่ขอเป็นคนสุดท้าย เพราะฉันไม่ดีพอ แค่มีเธอก็พอ ไม่ขอเป็นหนึ่งเดียวในใจ-
อ้าวมีคนโทรเข้าเครื่องฉันนี่ แต่นี่มันก็ 3 ทุ่มแล้ว ใครจะโทรมาอีกนะ
"สวัสดีค่ะ"
(อืม นี่พี่เองนะ ตอนนี้ยังทำไม่เสร็จ เข้านอนไปก่อนเลยก็ได้ ไม่ต้องรอพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแต่เช้านี่ แล้วก็ล็อคบ้านให้เรียบร้อยด้วยล่ะ มีอะไรก็โทรมาได้นะ)
"อืม แล้วพี่ก็อย่ากลับดึกมากนะ"
(แล้วสองคนนั้นดูแลเธอดีรึป่าว)
"ก็ดี แต่ตอนนี้เมากันทั้งคู่เลย"
(อืม ดูแลตัวเองให้ดีแล้วกัน เด๋วทำเสร็จแล้วพี่จะรีบกลับนะ)
"ไม่ต้องรีบหรอกพี่ ไม่ต้องห่วงฉันหรอก พี่ก็ดูแลตัวเองให้ดีแล้วกัน"
(อืม งั้นแค่นี้ก่อนนะ เด๋วต้องรีบทำให้เสร็จน่ะ)
"อืม"
หลังจากที่ฉันวางสายก็อาบน้ำเตรียมตัวจะนอนพอดี ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกแล้ว สงสัยจะเป็นพี่บอยมั้ง พอฉันเดินไปดูโทรศัพท์ก็ต้องตกใจที่ทำไมนิวถึงโทรมาดึกดื่นป่านนี้ มีเรื่องด่วนอะไรรึป่าว จึงรีบกดรับทันที
"ว่าไงมีไรรึป่าว"
(อืม มีแน่นอน ออกมาคุยกับฉันข้างนอกได้ไหม)
"ได้สิ............อืม.....รู้ที่นี่ใช่ไหมบ้านฉันอยู่ใกล้ๆเดินไปก็ถึง .................อืมตกลง"
คุยโทรศัพท์เสร็จฉันก็หยิบเสื้อคลุมแล้วเดินออกไปร้านนมที่หนึ่ง ฉันมองหานิวหันซ้ายหันขวาก้อไม่เห็น เอ นี่ฉันมาผิดร้านรึป่าวนะ คงไม่หรอกมั้ง
"อ้าวเบน ทางนี้ๆ"
นั่นไงยัยนิว แล้วข้างๆก็ฝนนี่นา แล้วฝนร้องไห้ทำไมอ่ะ แล้วฉันก็เดินเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว
"เป็นอะไร ใครทำอะไรเธอยัยฝน"ฉันรีบถามแบบหายใจไม่ทัน
"เออ นี่ไอ้เบนฉันจะให้แกมาอยู่เป็นเพื่อนฝนหน่อยฉันต้องกลับบ้านแล้วว่ะ อยากรู้ไรก็ถามมันเองแล้วกันฉันก็ไม่รู้เรื่องอะไรเท่าไหร่ ฉันไปนะ" นิวเพื่อนสนิทของฉันปล่อยให้ฉันมานั่งฟังความทุกข์ของเพื่อนอีกแล้ว แต่ฉันก็แก้ไขความทุกข์นั้นได้ทุกทีเลย
"ฮือๆๆๆๆ เบนเทอต้องช่วยฉันนะ"ฝนเป็นคนเรียบร้อยเรียนเก่ง หน้าตาก็หน้ารักดี แต่ไม่ค่อยพูดเลย แล้วถ้าฉันถามอะไรแล้วเขาจะตอบไหมเนี่ย
"แล้วมันเกิดอะไรขึ้น"เขาไม่ตอบอย่างที่ฉันคิด ฉันก็เลยชวนฝนไปนั่งคุยที่บ้านฉัน แล้วเราสองคนก็เดินกลับบ้านฉัน พี่ฉันยังไม่กลับคงไม่เป็นไร
"เข้ามาสิ"ฉันเรียกให้ฝนเข้ามานั่งข้างในบ้าน ฝนก็เดินตามมาแต่โดยดี ฉันแปลกใจนะตอนที่ฉันชวนฝนเข้ามานั่งตรงห้องทานอาหาร ก็ต้องผ่านห้องนั่งเล่นพอฝนเห็นสองคนนั้นก็ยิ่งร้องไห้ใหญ่ แล้วพอต้นตื่นขึ้นมาเห็นฝนก้อขอตัวกลับก่อนทันที ฉันเลยฝากให้โอ๊ตดูแลฝนแล้วฉันก็เดินตามต้นไป
"นายจะไปไหน"ฉันพูดแล้วก็เดินไปดักต้นอยู่ข้างหน้าถนน
"ฉันก็จะกลับบ้านน่ะสิ"
"มีอะไรกลับฝนรึป่าว"
"ป่าวชักหน่อย"
"ไม่จริงอ่ะ"
แล้วต้นก้อดึงตัวฉันเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดแล้วก็เอาริมฝีปากอันเรียวบางเข้ากับหน้านั้นมาประกบกับริมฝีปากฉันอย่างนุ่มนวล ฉันอึ้งไปสักครู่แล้วก้อเริ่มรู้สึกตัว แล้วต้นก้อป่อยฉันออกจากอ้อมกอด
เพลี๊ย!
"นี่ นายทำอะไรของนายรู้ตัวบ้างไหม"