คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : พี่น้องอุซึมากิ
ชึก!!
' อึก! ' ท่ามกลางสถานการณ์ที่มีการบุกถล่มหมู่บ้านของสัตว์ร้ายยักษ์ใหญ่ มีสองขายหญิงกำลังกระอักเลือดเพราะเอาตัวมาปกป้องลูกน้อยจากเล็บของสัตว์ร้ายอย่าง จิ้งจอกเก้าหาง
' คงไม่ได้เจอกันอีกแล้วนะ ค่ะ..คุชินะ มีอะไรจะบอกนารูโตะกับนางิสะ ก็บอกซะนะ ' มินาโตะโฮคาเงะรุ่นที่4 พูดกับภรรยาสุดที่รัก
' น่ะ..นารูโตะอย่าเลือกกินนะลูก ต้องกินเยอะจะได้โตไวๆ คอยปกป้องน้อง นางิสะก็ไม่ต้องกินเยอะมากล่ะ เดี๋ยวโตขึ้นหนูจะไม่สวยนะ พวกลูกอย่านอนดึกละ พวกลูกต้องรู้จักสร้างมิตรไวด้วยนะ ไม่ต้องมีเยอะก็ได้ขอแค่เชื่อใจกันจริงๆ ส่วนเรื่องเรียนแม่ก็ไม่ค่อยถนัด แต่พวกลูกต้องตั้งใจเรียนฝึกฝนวิชานินจาให้เก่ง แต่ว่าคนเราถึงจะทำได้ไม่ดีเท่าไร พวกลูกก็ไม่ต้องเศร้าใจไปนะ ต้องเคารพอาจารย์และรุ่นพี่ที่โรงเรียนด้วยนะ 3 ข้อห้ามของนินจา ต้องระวังเรื่องการยืมและคืนด้วย เงินจากภารกิจก็ต้องรู้จักเก็บ ส่วนเหล้าก็ต้องรอให้ครบ 20 ก่อน เรื่องที่2 เรื่องผู้หญิง ผู้ชาย หาให้ได้อย่างพ่อกับแม่นะ อย่าหลงคนไม่ดีล่ะ อีก1ใน3ข้อห้ามคือให้ระวังอาจารย์จิไรยะไว้นะทั้ง2คน แม่..ฮึก..อยากสอนอะไรอีกหลายอย่างเลย..ฮึก..อยากอยู่ด้วยกันให้นานกว่านี้..ฮึก..ขอโทษนะมินาโตะที่ฉันพูดอยู่คนเดียว' คุชินะ พูดออกมาอย่างยืดยาว เธอรู้ดีว่าจะไม่ได้อยู่กับลูกอีกแล้ว เธออยากอยู่แสดงความยินดีกับความสำเร็จของลูกๆในอนาคต แต่ก็รู้ว่าตอนนี้มัยเป็นไปไม่ได้
' ไม่เป็นไร..บางทีคำพูดของพ่ออาจจะน่ารำคาญกว่าแม่ก็ได้ ผนึกแปดทิศ'
.
.
.
.
.
.
6 ปีผ่านไป
ณ ห้องเช่าแห่งหนึ่ง มีเด็กหญิงผมสีแดงหน้าตาน่ารักกำลังเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการไปโรงเรียนวันแรก ชื่อของเธอคือ อุซึมากิ นางิสะ เธอเป็นเด็กกำพร้าไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อของพ่อแม่ที่ให้กำเนิด ทั้งชีวิตเธอมีแค่พี่ชายที่เป็นฝาแฝดกัน ถึงจะเป็นฝาแฝดแต่ก็ไม่มีเคร้าโครงที่คล้ายจะเรียกว่าแฝดคนละฝาก็ได้ เธอและพี่ชายถูกเลี้ยงโดย' โฮคาเงะ รุ่นที่3' ผู้ที่เป็นผู้นำของหมู่บ้าน ทั้งสองจะเรียกโฮคาเงะว่า ปู่ ถึงจะไม่มีสายเลือดเดียวกันแต่นางิสะและนารูโตะก็ให้ความเคารพเป็นอย่างมาก
นางิสะกำลังท่าแยมลงบนขนมปังของเหลือที่อยู่ในตู้เย็นอันน้อยนิดเป็นมื้อเช้า แต่ก็ไม่สามารถเรียกเป็นมื้อเช้าได้เต็มปากนักหรอกเพราะเธอเป็นแค่เด็ก 6 ขวบแค่รู้จักหาอะไรกินเป็นก็ดีแล้ว พอท่าแยมเสร็จก็หันไปมองนาฬิกาก็ได้ตะโกนบอกพี่ชายที่เกิดก่อนเธอไม่กี่นาที่ ที่ชื่อ อุซึมากิ นารูโตะ ให้ตื่นจากการนอนอันแสนสั้น เพราะใกล้ได้เวลาไปโรงเรียนแล้ว
“ นารูโตะ!! ตื่นได้แล้วเดี๋ยวก็ไปสายหลอก”
" อื้อ... " นารูโตะตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่งัวเงียแล้วก็หลังไปอีกครั้ง
5 นาทีผ่านไป
นางิสะเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้วนารูโตะก็ยังไม่ตื่น นางิสะจึงตัดสินใจเดินไปที่เตียงมองดูผู้เป็นพี่ชายแล้วรอบคิดในใจ (อยากลองดีใช่มั้ย…นารูโตะ!!) เมื่ออารมณ์พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ มือน้อยๆก็กำหมัดและง้างแขนขึ้นออกแรงต่อยไปที่หน้าท้องของนารูโตะอย่างแรง ถึงจะเป็นเด็กน่ารักแต่เวลาโกรธไม่รู้ว่าแรงมาจากไหนต่อให้เป็นผู้ใหญ่ก็ต้องรู้สึกจุกกันบ้างล่ะ
ปึก!! อัก!! โอ๊ย!!!!
" บอกให้ตื่นได้แล้วไง นารูโตะ !! "
" เจ็บ!! ไม่เห็นต้องรุนแรงเลยนางิ แค่กๆ " นารูโตะร้องอย่างเจ็บปวด นั่งตัวงอไอแค่กๆ นี่เป็นครั้งที่เท่าไรไม่รู้ที่นารูโตะโดนปลุกให้ตื่นแบบนี้
" แล้วเรียกดีๆ ทำไมไม่ตื่นล่ะ ไปอาบน้ำได้แล้วได้แล้ว เดี๋ยวก็สายพอดี " นางิสะท้าวเอวพูดไล่นารูโตะให้ไปอาบน้ำ ก่อนจะเดินไปกินขนมปัง
" ทำไมเธอถึงขี้บ่นแบบนี้เนี่ย ไปอาบน้ำดีกว่า " นารูโตะพูดจบก็รีบเดินไปอาบน้ำทันที เค้าไม่อยากทำให้ตัวเองเจ็บตัวมากไปกว่านี้แล้ว
.
.
.
.
.
.
.
หลังจากเสร็จภาระกิจในยามเช้าแล้ว นารูโตะกับนางิสะก็จับมือพากันเดินมาโรงเรียน แต่ในระหว่างทางพวกแทบไม่พูดกันเลยทำเพียงแค่จับมือกัน และยิ่งจับมือกันแน่นขึ้นไปอีกเมื่อพบเจอกับสายที่แสดงถึงความเกลียดชังจากผู้คนในหมู่บ้านโคโนฮะ อุซึมากิคนน้องทนสายตาพวกนั้นไม่ไหวจึงก้มหน้าหนีสายตาพวกนั้น ส่วนอุซึมากิคนพี่เห็นน้องก้มหน้าหนีก็ยืดตัวตรง เผชิญหน้ากับสายตาแห่งความเกลียดชังอย่างไม่เกรงกลัว จับมือน้องสาวแล้วพาเธอเดินต่อไปเรื่อยๆ ไม่ใช่ว่านารูโตะจะไม่รู้สึกอะไรเลยกับสายตาพวกนั้น เขาไม่เข้าใจว่าทำไมถึงถูกทุกคนถึงจงเกลียดจงชังพวกเขานัก ตั้งแต่จำความได้พวกเขาสองพี่น้องไม่เคยมีเพื่อน เพราะพวกพ่อแม่ของเด็กคนอื่นๆมักจะพูดว่า
'อย่าไปเล่นกับพวกปีศาจนะลูก'
ทั้งๆที่ก็เหมือนกับคนทั่วไป ไม่ได้แตกต่างกันเลยแล้วทำไมพวกเราสองคนถึงเป็นปีศาจล่ะ แต่เมื่อเขาเห็นน้องสาวเพียงคนเดียวทนกับสายตานั้นไม่ไหว เขาเป็นพี่เขาต้องเป็นที่พึ่งของน้อง ถ้าน้องกลัว เขาต้องไม่กลัวเพื่อปกป้องและเป็นคนพาน้องออกจากความกลัวนั่น
.
.
.
.
.
ครืดด!
หลังจากผ่านความน่าอึดอัดจนมาถึงห้องแล้วนารูโตะก็เปิดประตูเข้าไปทันที ทำให้คนที่อยู่ในห้องหันมามองพวกเขาทันที พอมองไปรอบๆห้อง ก็เจอกับคนบางส่วนมองพวกเขาด้วยสายตาที่เหมือนกับคนในหมู่บ้าน บางส่วนก็แค่มองเฉยๆแล้วหันไปคุยกับเพื่อนเหมือนเดิม แต่กลุ่มที่สุดดตานารูโตะที่สุดก็คงจะเป็นกลุ่มเด็กผู้หญิงที่ล้อมรอบเด็กชายผมดำแซมน้ำเงินที่ชื่อว่า " อุจิวะ ซาสึเกะ " และหมอนั่นเองก็มองมาทางพวกเขา แต่ดูดีๆแล้วหมอนั่นคงจะมองมาที่น้องสาวเขาที่เอาแต่ก้มหน้าอยู่มากกว่า พอคิดแบบนั้นทำให้นารูโตะรู้สึกไม่ชอบหน้าหมอนั่นเอาซะเลย นารูโตะรีบพานางิสะเข้าไปหาที่นั่งทันทีเพื่อหนีสายตาของซาสึเกะทันที
พอทุกคนจับจองที่นั่งกันได้แล้ว เวลาก็ผ่านไปสักพักก็มีโจนินคนหนึ่งเป็ดประตูเข้ามาในห้องและเดินไปอยู่ที่โต๊ะหน้าช้้นเรียนพร้องพูดว่า
" เอาล่ะ สวัสดีทุกคนฉันชื่อ อุมิโนะ อิรุกะ จะมาเป็นครูประจำชั้นของพวกเธอ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ก่อนอื่นเรามาแนะนำตัวกันก่อนนะ เริ่มจากแถวบนเลยแล้วกัน "
.
.
.
.
ความคิดเห็น