My Hero Academia [ MHA/BNHA x OC/You ] SF/OS

ลำดับตอนที่ #1 : Todoroki Shoto : Love at first sight 100%

Genre : Fluff

Story : Love at first sight 

รักแรกพบ

 

     เสียงใบไม้เสียดสีกันยามลมโชยพัด เสียงของลมยามเสียดสีเนื้อผ้า เสียงย่ำเท้าของนักเรียนที่บ้างก็เร่งรีบ บ้างก็เอื่อยเฉื่อย สำหรับเธอแล้วมันก็เป็นเหมือนในความทรงจำวัยเด็ก ที่แตกต่างก็มีเพียงแค่เธอที่ไม่ใช่นักเรียน แต่เธอเป็นแค่ผู้หญิงที่มีอัตลักษณ์ขนมปังเท่านั้นเอง

     ฟุรุคาว่า อากิโกะ หญิงสาววัย 24 ปี มีอัตลักษณ์ขนมปัง อัตลักษณ์ของเธอคือการสร้างขนมปังหลากหลายชนิดผ่านทางมือของเธอ โดยขนมปังที่เธอสร้างนั้นเธอจะต้องได้เห็นสูตรการทำของมันก่อน จึงจะทำออกมาได้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่ใช้เตาอบขนมปังหรอกนะ พลังของเธอก็ไม่ได้มากมายขนาดจะทำทั้งวันได้

     วันนี้ก็เป็นอีกวันที่อากิโกะต้องมาเปิดร้าน Breadkiko ร้านที่เธอเป็นคนออกแบบเองกับมือ หน้าร้านตกแต่งด้วยไม้ประดับต่างๆมากมายที่เพิ่มสีสันจนน่ามอง ภายในร้านมีขนาดเท่าร้านกาแฟเล็กๆ มีโต๊ะพร้อมเก้าอี้ 6 ชุดด้วยกัน เนื่องด้วยเธอตั้งร้านนี้ใกล้โรงเรียนฮีโร่อันโด่งดัง จึงมีนักเรียนไม่น้อยที่จะมาแวะซื้อขนมปังของเธอก่อนไปโรงเรียนกัน

     "อ๊ะ พี่อากิโกะ! อรุณสวัสดิ์ค่ะ" พลันเด็กสาวผมประบ่าสีน้ำตาลวิ่งเข้ามาทักทายเช่นทุกวันตั้งแต่เปิดร้านวันแรกจนวันนี้

     "อรุณสวัสดิ์โอชาโกะจัง แปปนะ เดี๋ยวพี่เปิดร้านก่อน วันนี้ไม่รีบใช่ไหม?" เธอกล่าวทักทาย อุรารากะ โอชาโกะ สาวน้อยอัตลักษณ์ลอยได้แผนกฮีโร่ สาวน้อยคนนี้ค่อนข้างสนิทกับเธอพอสมควร เนื่องด้วยอุรารากะเป็นลูกค้าคนแรกของร้าน และเป็นลูกค้าประจำที่แทบจะเป็นลูกค้าวีไอพีแล้ว

     "ไม่รีบค่ะ เดี๋ยวหนูช่วยเปิดร้านนะ" พูดจบเธอก็ใช้อัตลักษณ์แตะบนประตูเพื่อให้เลื่อนขึ้นไปเอง

     "ขอบคุณนะ ปะ เข้าร้านกัน เดี๋ยวพี่ทำขนมปังพร้อมนมให้เลย" เธอเดินเข้าร้านพร้อมคิดว่าวันนี้จะทำขนมปังอะไรให้ลูกค้าคนแรกของเธอดี

     ในระหว่างที่อากิโกะกำลังทำขนมปัง พลันลูกค้าคนเดียวในร้านที่กำลังนั่งรอก็ถามขึ้นมา

     "จริงสิพี่อากิโกะ เย็นหลังเลิกเรียนหนูขอพาเพื่อนมานะคะ อยากให้มาลองชิมขนมปังฝีมือพี่"

     "ได้เลย ไว้พี่จะเตรียมโต๊ะไว้ให้ มากันกี่คนล่ะ" หญิงสาวถามจำนวนลูกค้า พร้อมห่อขนมปังบริยอช 3 แผ่นและนม 1 ขวดลงถุงกระดาษสีน้ำตาล

     "น่าจะสัก 4-5 คนค่ะ ขอบคุณมากเลยค่ะพี่อากิโกะ" บอกขอบคุณพร้อมจ่ายเงินและหันมาโบกมือลาอีกรอบจากนอกร้าน หญิงสาวจึงทำการโบกมือกลับป้อยๆ

     "เพื่อนๆของโอชาโกะจังหรอ จะว่าไปเราก็ไม่เคยเจอแฮะ" นึกย้อนไปถึงวันแรกที่เจอกันพร้อมบิดขี้เกียจเตรียมรับมือกับลูกค้าภายในวันนี้ "เอาล่ะ! ได้เวลาทำงาน"

     Class 1-A (。_。)

     "เดกุคุงๆ! เย็นนี้ไปร้านขนมปังกับฉันไหม อิดะคุงก็ด้วยนะ" เมื่ออุรารากะมาถึงห้องเรียน เธอก็ปรี่เข้าหาเพื่อนสนิทชายทั้งสองคนทั้นที

     "หวะ หวาา อุรารากะจัง! ใกล้ไปแล้วครับ!" เด็กหนุ่มหัวฟูสีเขียวนาม มิโดริยะ อิซูกุ ร้องบอกอย่างตกใจพร้อมแก้มที่แดงระเรื่อขึ้นมาหน่อยๆ

     "ที่ไหนงั้นหรอ อุรารากะคุง" ชายหนุ่มใส่แว่นหัวหน้าห้องนาม อีดะ เท็นยะ ถามถึงตำแหน่งร้านพร้อมทำท่าปัดมือไปมาไปด้วย

     "เดินออกไปจากโรงเรียนไปทางซ้ายใกล้ๆนี่เอง พวกนายไม่เคยเห็นหรอ" อุรารากะถามออกมาด้วยความสงสัย ก็ร้านมันอยู่ใกล้ๆเองนี่นา 

     "อ๋อ ผมเคยเห็นนะอุรารากะจัง แต่ไม่มีโอกาสได้แวะสักที" มิโดริยะตอบอุรารากะเมื่อตนตั้งสติได้แล้ว 

     "งั้นดีเลยเดกุคุง! วันนี้ฉันจะพาพวกนายไปเอง พอดีฉันสนิทกับพี่สาวเจ้าของร้านด้วยน่ะ" อุรารากะตอบกลับอย่างมีความสุข แล้วจึงหันไปตามเสียงเรียกของเพื่อนสาวอย่าง อาชิโด มินะ เพื่อนสาวตัวสีชมพูของเธอ

     "เหหห!!! จะไปร้านขนมกันหรอ ฉันไปด้วยสิๆ!!" มินะทำหน้าอ้อนวอนอุรารากะ 

     "อะไรกันๆ พี่สาวร้านขนมปังหรอ ต้องเป็นพี่สาวที่สวยแน่ๆ ฉันไปด้วยนะ!" คามินาริ เด็นกิ  หนุ่มหัวทองมีลายฟ้าผ่าสีดำเป็นไฮไลท์กล่าวออกมาเมื่อได้ยินคำว่าพี่สาว 

     "คามินาริคุงนี่สนแต่สาวอย่างเดียวเลยนะ แต่พี่อากิโกะก็สวยจริงๆนั่นแหละ.." อุรารากะแขวะเพื่อนหนุ่มสายฟ้าแล้วนึกไปถึงหน้าพี่สาวผมบลอนด์หางม้าที่เพิ่งจากกันมา 

     "งั้นเอาตามนี้นะทุกคน เย็นนี้เจอกันหน้าโรงเรียน!" หัวหน้าห้องกล่าวบอกเพื่อนๆที่นัดไปด้วยกันเสียงดัง 

     "โอ๊ส!!!" เหล่าเพื่อนก็ขานรับกันดิบดี

     "ว่าแต่โทโดโรกิคุงไปด้วยกันไหม" พลันสายตาของมิโดริยะก็เหลือบไปเห็นเพื่อนชายผมขาวแดงชื่อ โทโดโรกิ โชโตะ นั่งไถมือถืออยู่โต๊ะด้านข้าง(ซึ่งนั่งมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่ทราบ) ด้วยความที่มิโดริยะเป็นคนใจดี จึงเอ่ยชวนเพื่อนชายคนนี้ไป

     'มานั่งตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะนั่น..' เหล่าเพื่อนที่นั่งอยู่ตอนแรกก็ฉงนใจขึ้นมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

     "อา.. ไปด้วยก็ได้" โทโดโรกิตอบออกมาแบบขอไปที ทั้งที่ความจริงแล้วเขาแค่ง่วงนอนเท่านั้นเอง..

     "ว้อยยยยยย!!!! ไปนั่งที่ตัวเองไปเจ้าพวกตัวประกอบ!!!!!" ฉับพลันก็มีเสียงของวิลเลินประจำห้องตะโกนพร้อมประกายระเบิดที่เตรียมพุ่งใส่ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม..

     Breadkiko (*￣3￣)╭

     กริ๊ง

     "เสียงกระดิ่งดังขึ้นพร้อมการมาของนักเรียนโรงเรียนฮีโร่ทั้ง 5 บวก 1 มาเป็นของแถมเดินเข้ามาภายในร้าน ทั้งหกคนมองสำรวจภายในร้านที่มีคนไม่มากไม่น้อยจนเกินไป แต่เมื่อได้กลิ่นขนมปังที่พึ่งอบเสร็จใหม่ๆก็พากันกลืนน้ำลายอย่างอดไม่ได้ 

     "ยินดีต้อนรับค่า อ้าว โอชาโกะจังกับเพื่อนๆใช่ไหม" เสียงหวานใสแต่แฝงความเป็นผู้ใหญ่ไว้เอ่ยทักเด็กสาว สายตาทุกคนหันเหไปทางคุณเจ้าของร้านขนมปังทันที

Todoroki's POV

     เมื่อตัวเขาและเพื่อนๆเดินเข้ามาในร้านพร้อมกับเสียงกริ่ง ภายในจมูกก็พลันได้กลิ่นหอมๆของขนมปังหลากหลายชนิดซัดเข้ามา รวมถึงได้กลิ่นโกโก้แล้วกาแฟรวมๆกัน แทนที่จะฉุนกลิ่นพวกนี้ แต่ดันคิดว่าเป็นกลิ่นที่อบอุ่นอย่างน่าประหลาด 

     "ยินดีต้อนรับค่า อ้าว โอชาโกะจังกับเพื่อนๆใช่ไหม" พลันได้ยินเสียงหวานใสของเธอคนนั้น สายตาจึงหันไปหาเธอโดยไม่คิดสิ่งใด 

     ตึกตัก

     หัวใจพลันเต้นเร็วแรงขึ้นมาดื้อๆจนตัวโทโดโรกิเองยังตกใจ คล้ายกับว่าเวลาหยุดนิ่งจนเหลือแค่เขากับเธอที่ยังขยับได้อยู่ สายตาเจ้ากรรมของเขาจ้องมองเธออย่างสำรวจราวกับว่าเธอเป็นสมบัติที่เขาค้นพบมา 

     ผมสีบลอนด์อ่อนๆถูกรวบเป็นหางม้าแต่ก็ยังยาวถึงกลางแผ่นหลังบาง ดวงตาสีฟ้าเข้มจนเกือบเป็นสีน้ำเงินสะท้อนภาพตัวของเขาที่หน้าแดงซ่าน ริมฝีปากไร้การเติมแต่งแต่สียังเป็นสีชมพูอ่อนระเรื่อขยับไปมาราวกับกำลังพูดบอกอะไรสักอย่างกับเขา

     สวยจัง.. อา.. ความรูสึกแบบนี้ใช่แน่ๆ

     "โทโดโรกิคุง!!!" จู่ๆภาพก็กลับมาเดินเหมือนพร้อมเสียงร้องเรียกตะโกนของมิโดริยะข้างผมจนกลับมามีสติ ผมจึงหันไปหาเขาด้วยดวงตาที่เบิกโพลงขึ้มานิดหน่อย 

     "เพื่อนโอชาโกะจังไม่สบายหรือเปล่า?" เสียงหวานของตัวการที่ทำให้ผมเกิดอาการไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเอ่ยถามอุรารากะ 

     เสียงเพราะจัง.. สายตามองเธออย่างเลื่อนลอยอีกครั้ง 

     "ผมสบายดีครับ" จู่ๆเขาก็ตอบเธอก่อนที่อุรารากะจะได้ตอบก่อนอย่างรีบร้อน  จนเพื่อนๆหันมามองกันอย่างสงสัยอีกครา

     "งั้นหรอ งั้นเด็กๆตามพี่มาสิ โต๊ะพวกเธออยู่ทางนี้" พูดเสร็จเธอก็โบกมือเรียกให้พวกเราเดินตาม

     จนกระทั่งพวกเรานั่งลง เธอคนนั้นก็ยื่นเมนูมาให้พร้อมกับเสียงของอุรารากะเอ่ยแนะนำเธอคนนั้นให้พวกเรารู้จัก

     "ทุกคน นี่คือพี่ฟุรุคาว่า อากิโกะ เป็นพี่สาวเจ้าของร้านขนมปังนี้นี่แหละ" ว่าจบ เจ้าของชื่อก็ห้มหัวนิดๆเป็นการทักทาย 

     "สวัสดีจ้ะ เรียกพี่อากิโกะเฉยก็ได้นะ" พูดอนุญาตอย่างสดใสพร้อมรอยยิ้มที่ส่งมา 

     อา..ยิ้มสวยจนอยากยิ้มตามเลย

     "โห สวยอย่างที่อุรารากะบอกจริงๆด้วยนะครับ ผมชื่อคามินาริ เด็นกิครับ" เอ่ยแซวพร้อมแนะนำตัวตามนิสัยปกติเวลาเจอสาว

     "หนูชื่ออาชิโด มินะค่า! ไว้หนูจะแวะมาบ่อยๆเลยนะคะพี่อากิโกะ" เพื่อนสาวตัวชมพูพูดอย่างมีพลังเหมือนเดิม

     "อีดะ เท็นยะ หัวหน้าห้อง 1-A ครับ!" อีดะลุกขึ้นแล้วก้มหัว 90 องศา

     "มะ มิโดริยะ อิซูกุครับ!" มิโดริยะแนะนำตัวอย่างลนลาน

     "โทโดโรกิ โชโตะ" เขาเอ่ยแนะนำตัวด้วยเสียงราบเรียบ แต่ภายในใจดังเป็นจังหวะสามช่าไปอีกสี่รอบ

 End Todoroki's POV

     "ทุกคนอยากกินอะไรกันก็เลือกเอาเลยนะ วันนี้พี่เลี้ยง ถือเป็นการต้อนรับมาร้านของพี่ครั้งแรก" อากิโกะว่าอย่างใจดี ก็นะ เธอไม่ได้หวงของอะไรขนาดนั้นด้วยสิ 

     "ขอบคุณมากค่ะ/ครับ พี่อากิโกะ" ลูกค้ากลุ่มสุดท้ายเอ่ยขอบคุณพร้อมลุกออกจากเก้าหลังจากที่ทานขนมกันเสร็จเรียบร้อย แต่ดันมีอีกคนหนึ่งที่ดูท่าจะยังไม่ลุกไปไหน 

     "จ้า กลับกันดีๆนะ" อากิโกะโบกมือลาจากทางเคาน์เตอร์ร้าน สายตาก็เหลือบเห็นเด็กหนุ่มผมขาวแดงยืนอยู่ที่โต๊ะ..

Uraraka's POV 

     "นี่ๆ เห็นท่าทางโทโดโรกิไหมเด็นกิ" มินะถามเพื่อนหนุ่มสายฟ้า

     "เห็นสิ หน้าแดงแจ๋เลย เพิ่งเคยเห็นครั้งแรกเหมือนกันนะ โทโดโรกิเวอร์ชั่นนี้" เด็นตอบรับมินะอย่างรู้ใจ

     "สงสัยโทโดโรกิคุงขอบพี่อากิโกะแน่เลย อุรารากะจัง" มิโดริยะหันมาคุยกับเธอ

     "นั่นสินะเดกุคุง ฮิฮิ" ไม่ใช่ว่าเธอไม่เห็นท่าทางของโทโดโรกิคุงหรอก แหม ก็เล่นขออยู่ต่อแบบนี้ ใครจะคิดเป็นอย่างอื่นได้ล่ะ

End Uraraka's POV

     "ไม่กลับหรอโทโดโรกิคุง?" อากิโกะเอ่ยถามพร้อมเท้าแขนทั้งสองข้างกับเคาน์เตอร์ 

     เด็กหนุ่มคนเดียวที่เหลืออยู่ในร้านย่างเท้าเข้าหาเธอพร้อมหัวใจที่เต้นระรัวไปที่หน้าเคาน์เตอร์ที่เธอคนนั้นเท้าแขนไว้  แล้วจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมายื่นให้เธอ

     "ผม..ขอเบอร์พี่ได้ไหมครับ"

     ตัวเธอหอมจัง.. กลิ่นเหมือนขนมปังเลย ถ้าเธอปฎิเสธขึ้นมาจะทำยังไงดีนะ

     ฟึ่บ

     "ได้สิ"  เธอตอบตกลงพร้อมคว้าโทรศัพท์ในมือเด็กหนุ่มมากดเบอร์พร้อมช่องทาง SNS ของตัวเองลงไปเสร็จสรรพ เร็วมากซะจนโทโดโรกิเองก็เขินตามไม่ทัน ได้แต่ทำหน้าเด๋อๆส่งไปให้ กระทั่งจนเธอส่งโทรศัพท์คืนเขา

     "จีบพี่ให้ติดไวๆล่ะ :)" พูดพร้อมส่งยิ้มตรึงใจไปให้ จนอีกฝ่ายหน้าแดงถึงใบหู

     นี่เขากำลังจีบสาวหรือสาวจะมาจีบเขากันนะ.. แต่ไม่ต้องห่วงหรอก ผมจีบติดแน่นอน

                                                             The End

Talk With Writer: 

ฮือ จบแล้วนะคะกับเรื่องแรก ตอนแรกที่ยังไม่ลงเนื้อเรื่องก็เห็นว่ามีคนมาติดตามแล้ว ต้องขอบคุณมากจริงๆค่ะ ถึงแม้จะรู้สึกกดดันก็เถอะ ฮา 

พลาดตรงไหนยังไงก็ฝากด้วยนะคะ ความจริงตัวไรท์เคยแต่งนิยายมาแล้วก็ไปไม่รอด แหะ แต่ว่าถ้าทำเป็นสั้นๆแบบนี้น่าจะดีกว่า เพราะไรท์เองไม่ได้มาบ่อย ยังไงก็ต้องขอบคุณรีดเดอร์ที่หลงเข้ามามากๆนะคะ เห็นตัวเลขผู้ติดตามมันเพิ่มก็ใจฟู

เรื่องต่อไปจะเป็นของใครก็ฝากติดตามกันด้วยนะคะ ขอบคุณค่า เจอกันเรื่องต่อไปค่ะ  เย่! ( •̀ ω •́ )✧