ปฏิบัติการรักฉบับยัยโซดา

ลำดับตอนที่ #1 : ตกลง

“ปี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” นายไม่มา นะ....นายโกหก
ตุบ!!!!!!!!!!
วี๊ว่อวี๊วอ



อือที่นี่ที่ไหนกันเนี่ยฉันจำได้ว่าฉันอยู่บนดาดฟ้าของโรงเรียนแล้วจากนั้นก็....ก็นึกไม่ออกแหะ เดี๋ยวถามแม่ก็ได้นิเนอะ “แม่คะ”
“...............”
“แม่ไม่ได้ยินหรอ แม่ แม่แล้วแม่ร้องไห้ทำไม !!!!!!!!!!” ฉันรีบลุกออกจากเตียง แต่ทำไม ทำไมถึงมีคนนอนอยู่ตรงที่ของฉันล่ะ นั่นนั่นมัน ....... มัน.....ฉันนี่ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ฉันเป็นไรไปเนี่ย ฮึกฮือฮึกฮือไม่นะ!!!!!!!!!!!!!!! >0<
แว้บ
“เจ้าได้ถูกตัดสินแล้ว นางสาว ทิติมา การลกุล เจ้าจะได้อยู่บนโลกได้อีก 6 ดือนนี่คือผลความดีที่เจ้าทำมา แต่เจ้าจะอยู่ได้แต่ร่างวิญญาณเท่านั้นแต่เดี๋ยวเจ้าจะเหงาข้าจะให้คู่แท้ของเจ้าเห็นร่างของเจ้าก็ได้เพื่อเจ้าจะเหงา เจ้ากลับไปได้แล้ว อย่าลืมล่ะ แค่ 6 เดือนเท่านั้น”
“...........................................................” 6 เดือนหรอ คู่แท้หรอ
“มีไรจะถามไหม”
“เออ ที่นี่ที่ไหน แล้วก็ คู่แท้ของฉันคือใครอยู่ที่ไหนช่วยบอกรายละเอียดหน่อยสิ เอออันนี้อยากรู้มานานแล้วแล้วท่านคือใคร? แล้วจะไม่มีใครเห็นฉันเลยหรอ”
“ที่นี่คือที่ตัดสินระหว่างความดีความชั่ว ขึ้นสวรรค์หรือตกนรก และข้าคือยมฑูตที่คอยตักสิน และคู่แท้ของเจ้าก็อยู่ภายในโรงเรียนเจ้าเองแหละ และถ้าเจ้ากับคู่แท้ของเจ้ารักกันได้เจ้าจะได้เป็นมนุษย์อีกครั้งแล้วจะบอกให้อย่างหนึ่งถือว่าแถม เจ้าตายแล้วรู้บ้างไหม”
“...............................................................” ตะ................ตายแล้วหรอ มะ........ไม่นะฉันยังไม่อยากที่จะตายนะฉันยังไม่อยากที่จะตายใครก็ได้ช่วยฉันที!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! T-T



จ้อกแจ้ก จ้อกแจ้ก เสียงผู้คนพูดพูดกัน ซุบซิบ นินทา กันต่างๆนาๆ แต่ไม่มีใครเห็นฉันสักคน เมื่อไหร่ฉันจะเจอคู่แท้ฉันตามหาเขาทุกที่ทุกทางแต่ฉันไม่เคยเจอฉันมีเวลาไม่มากที่จะไม่ได้อยู่บนโลกนี้
วูบ!!!!!!!!
เฮือก!!!!!!
“O[]O” ตกใจไรวะแค่มีคนเดินผ่านร่างของฉันมันเป็นเรื่องปกติล่ะน่า -- _--^^^ ฉันโดนงี้จนชินแล้วอ่ะ หรือว่า นะ........นายเห็นฉัน
“นะ........นายเห็นฉันหรอ”
“(_ _)(-- --)”
“จริงอ่ะ”
“จริง”
“นายกลัวไหม” ฉันถามกวนมะแหมใครจะไม่กลัวคำถามโง่โง่ -- -- ^^
“............................” สงสัยคงจะกลัวมากถึงขนาดอึ้งเลยแหะ “ฉันไปแหละ”หลังจ่ากนั้นตานั่นก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งออกจากตลาดทันที ในที่สุดสวรรค์ก็เห็นใจคนหน้าตาดีอย่างฉันสักทีรอพรจากสวรรค์ตั้งนาน ในที่สุดเราก็เจอจนได้ตอนนี้ฉันคงต้อง^^;;;; เริ่มปฏิบัติการรักแท้ แต่เราวางแผนยังวะแหะแหะ จำได้ว่ายังไม่ได้วางแผนเลยนี่หว่า ช่างมันเถอะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดมันช่วยไม่ได้ล่ะน้าก็ ความรักไม่มีการวางแผนนิ



“ไฮ หวาดดี”
“O[]O ทะ.............เธอมาทำไรที่นี่”ตอนนี้ฉันมาที่โรงเรียนของฉันหรืออดีตนั่นแหละ ทายสิฉันม่ที่นี่ทำไม ติ๊กต๊อกๆๆๆ ก็มาหาคู่แท้ของฉันนั่นเอง โฮะ โฮะ โฮะ
“มาหานายไงเล่า” ^0^
“มาหาฉันเนี่ยนะ”
“อื้อ ก็คนมันเหงาอ่ะไม่มีใครเห็นฉันเลยนะ มีแต่นายเท่านั้นที่เห็นฉันนะ ให้ฉันอยู่ด้วยคนสิ น่ะ น่ะ นะ น้า”
“ไม่ได้”
“ทำไมล่ะ มีนายเท่านั้นนะที่เห็นฉันน่ะ ให้ฉันอยู่ด้วยคนสินะนะนะ ฉันไม่ทำไรเสียหายหรอกไม่มีใครเห็นฉันด้วย มีฉันอยู่ด้วยก็เหมือนกับไม่มีใคร หรอกเชื่อฉันสินะนะนะ” หลังจากที่ฉันพูดเสร็จ นายนั่นทำท่าครุ่นคิดอย่างหนักแหม มันจะมีไรหนักหนากะอีแค่เอาฉันไปเป็นสักคนก็ไม่ได้ ชิชะ “นายไม่เห็นต้องคิดมากเลย ที่ฉันมาอยู่กับนายพื่อให้นายรักฉันฉันจะได้เป็นมนุษย์เหมือนเดิมก็มีแค่ เนี้ยรับรักฉันก็หมดเรื่องทำเป็นคิดมากไปได้”
“แค่รับรักเธอ แค่นั้นใช่มั้ย”
“อือ”
“งั้นก็ได้ แต่ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอจะทำให้ฉันรักได้หรือเปล่า เพราะฉันเพิ่งอกหักมา” นายนั่นเริ่มพูดเบาลงเบาลงเหมือนกับพูดกระซิบกับตัวเองเบาเบา
“ได้อยู่แล้วล่ะ”
“ตกลง”
“จริงนะ เย้”ฉันกระโดดไปมาจนเผลอเข้าสวมอกของนายนั่นทันที
“ทะ.......เธอ” -///-
“-///- เออ.........โทดที ลืมตัวน่ะ เออใช่ ว่าแต่นายชื่อไรงั้นหรอยังไม่รู้นายเลยอ่ะ” ฉันรีบเปลี่ยนบรรยากาศทันที ไม่รู้เราทำไปได้ไงเนี่ย
“เราชื่อชาเย็นน่ะ แล้วเธอล่ะชื่อไร”
“ฉันชื่อโซดายินดีที่ได้รู้จักนะ”
“คร้าบ”
“นี่ครูห้องนายเข้ามาแล้วอ่ะ เอาไงดีล่ะจะให้ฉันนั่งไหนดีล่ะ โอ้ย นายช่วยคิดหน่อยสิ”
ฮึบ
“ว้าย” นายนั่นอุ้มฉันมานั่นตรงตักของเขาทันที -///-
“นั่งแบบนี้อุ่นดีนะโซดา ตอนนี้อากาศเริ่มหนาวขึ้นทุกทีเลยนะ นั่งแบบนี้อุ่นดี”
“-//- อะ.....อือ” โอ้ยจะละลายอยู่แล้ว ช่วยเอาความเย็นจากน้ำแข็งให้ทีจะละลายอยู่แว้ว แล้วคุณครูก็เริ่มสอน หนึ่งคาบผ่านไป สองคาบผ่านไป สามคาบผ่านไป ฉันอยากรู้จริงจริงเลยว่าชาเย็นจะเจ็บขาบ้างไหม พอฉันหันหน้าไปนายชาเย็นก็หันมาสบตากับฉันทันที เราจ้องกันประมาณสัก 5วิ ฉันก็หลบสายตาก่อนแล้วกลับไปมองที่กระดาน -//- ทำไม๊ทำไม วันนี้ถึงได้หน้าแดงขนาดนี้วะเนี่ยยัยโซดาแกกลับสู่โลกปัจจุบันเดี๋ยวนี้นะโว้ย
“มีอะไรหรอ” นายชาเย็นถามโดยสายตาก็มองไปที่กระดาน
“เปล่า แค่จะถามนายว่านายเมื่อยมั้ย ฉันจะได้ออกไปข้างนอกน่ะ”
“ไม่เมื่อยหรอก นั่อย่างงี้แหละอุ่นดี” ^^;;;
“อือ” -///-