คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : EP.1
ณ ศูนย์บัญชาการของรีซิสแทนต์
"คุณฮิบิกิ" เอนโด
"ผอ.ไรมง ครูใหญ่ฮิเรอิด้วย" โอโตนาชิ
ทั้งสองคนทักถึงผู้หลักผู้ใหญ่ที่ไม่ได้เจอกันนาน
"สบายดีสินะโอโตนาชิคุง เรารอเวลานี้อยู่เลยล่ะ" ผอ.ไรมง
"ไม่ได้เจอกันนานนะเอนโด" คุณฮิบิกิทักทาย
"ครับ นานมากเลยด้วย" เอนโดตอบ
"ไม่คิดจะทักฉันบ้างรึไง ทั้งสองคน" เสียงปริศนาดังขึ้น พร้อมกับร่างบางของหญิงสาวที่เดินออกมาจากมุมมืด หญิงสาวเรือนผลสีเทาควัน นัยต์ตาสีเหลืองทองอ่อน
"ไง เอนโด โอโตนาชิ สบายดีนะ" ฉันทักทายทั้งสองคน
"อิโนะอุเอะ!!/คุณอิโนะอุเอะ!!" ทั้งสองเรียกอย่างตกใจเมื่อพบกับคนที่ไม่ได้เจอกันนาน
"อิโนะอุเอะ ใช่เธอจริงๆด้วย ไม่ได้เจอกันตั้งนานนะ" เอนโดทักทายเพื่อนสาวที่ไม่ได้เจอกันตั้งแต่เธอไปประเทศไทย
"อ่า เพราะคิโดติดต่อมาขอให้ช่วยน่ะ เลยรีบบินมาทันทีน่ะ"
"ทุคคน ทำไมถึงไม่บอกผมให้เร็วกว่านี้ล่ะครับ" เอนโดถามผู้ใหญ่ทั้งสาม
"ขอโทษด้วยนะเอนโด พวกเราจะ..ประมาทไม่ได้ จนกว่าจะกำจัดฟิฟเซกเตอร์ ให้หมดจากเทย์โคคุสะก่อน" คุณฮิบิกิตอบ
"ถ้าทำพลาดแม้แต่นิดเดียว พวกเราอาจจะถูกกำจัดออกจากวงการฟุตบอลไปเลยก็ได้ ถ้าเป็นอย่างนั้นคงจะไม่สามารถปฏิวัติสมาคมฟุตบอลเยาวชนได้อีกต่อไป" ผอ.ไรมงเสริม
"แล้วจะ...ปฏิวัติยังไรเหรอ" เอนโดถาม
"ทำให้อิชิโดะ ชูจิ ผู้ที่มีสิทธิ์ขาดของฟิฟเซกเตอร์ ออกจากเก้าอี้ผู้คุมสมาคมฟุตบอลเยาวชน" คิโดตอบ
"พูดง่ายๆก็คือชิงตำแหน่งเซย์เทย์มายังไงล่ะ" ฉันพูดเสริมต่อจากคิโด
"ชิงตำแหน่งเซย์เทย์เหรอ" เด็กหนุ่มคนนึงถามย้ำ
"ใช่ ถ้าทำได้เราก็จะสามารถนำฟุตบอลที่เล่นได้อย่างอิสระเหมือนเมื่อก่อนกลับมาได้ไงล่ะ"
"การแข่งขันระดับประเทศอย่างโฮลี่โร้ดนั้น จะทำการโหวตผู้สนับสนุนของตัวเองได้ ตามแต้มชนะทุกการแข่ง เพื่อเลือกเซย์เทย์คนใหม่นั่นเอง" ผอ.ไรมงพูดเสริม
"พวกเราจะปลดอิชิโดะ ชูจิออก แล้วก็เสนอให้คุณฮิบิกิขึ้นป็นเซย์เทย์คนใหม่แทน"
"ส่วนพวกนายต้องชนะรอบชิงนี้ให้ได้ เพื่อเข้าสู่รอบระดับประเทศซึ่งก็คือห้ามแพ้โดย เด็ดขาด" โค้ชคุโดหันไปพูดกับสมาชิกไรมง
"ตอนนี้พวกเราก็ไม่คิดถึงคำว่าแพ้อีกแล้วครับ"
"กลับมั่นใจมากขึ้น ที่พวกเราไม่ได้ต่อสู้เพื่อปฏิวัติอยู่เพียงฝ่ายเดียวหรอกครับ" เหล่าสมาชิกทีมไรมงตอบด้วยความมั่นใจ ทำให้ตัวฉันนึกถึงอดีตที่ผ่านมา
"หึ คิดถึงจะแหะ" พูดเสียงเบา
หลังจากประชุมเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกันกลับ
"อิโนะอุเอะ เธอจะกลับยังไง" คิโดถามฉันระหว่างที่เรากำลังออกจากตึก
"แท็กซี่ล่ะมั้ง วันนี้ไม่ได้เอามอเตอร์ไซค์มา" ปกติแล้วฉันจะไปไหนมาไหนด้วยมอเตอร์ไซค์ แต่วันนี้ซาคุมะโทรมา บอกว่าคุณฮิบิกิเรียก แล้วซาคุมะขับรถผ่านมาพอดีเลยมาด้วยกัน
"ให้ไปส่งมั๊ย" ซาคุมะถามเพราะตอนนี้ก็มืดมาก ให้ผูหญิงกลับคนเดียวมันก็อันตราย
"กำลังรอคำนี้อยู่เลย นึกว่าจะไม่ถามซะแล้ว" เอาง่ายๆคือฉันขี้เกียจยืนรอแท็กซี่ มืดขนาดนี้ฉันก็กลัวเหมือนกันนะ
"สรุปจะไปมั๊ย" ซาคุมะถาม คุณเธอก็กวนซะเหลือเกิน
"ไปค่าาาา" ฉันขึ้นรถของซาคุมะให้เขามาส่งที่บ้าน
"ขอบคุณที่มาส่งนะ" ฉันหันไปขอบคุณอีกฝ่ายที่ขับมาส่วฉันที่บ้าน
"ไม่เป็นไร บ้านฉันก็ผ่านทางนี้พอดี" อีกฝ่ายว่า ก่อนจะขับรถออกไป
ฉันเดินกลับเข้าบ้านไปชำระร่างกายเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเข้านอน
เช้าวันใหม่ฉันตื่นมาและเตรียมตัวไปที่ศุนย์บัญชาการ ฉันแต่งตัวด้วยเสื้อเชิตสีกรมท่า กางเกงสีดำรัดรูปหน่อยๆ รองเท้าสีขาวเสริมส้นนิดๆ แล้วก็เสื้อคลุมสีดำ หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ ฉันขับมอเตอร์ไซค์ BMW S1000RR สีดำแดง ไปที่ศูนย์บัญชาการเพื่อเข้าประชุม
ห้องประชุมรีซิสแทนต์
"ไรมงน่ะ กำลังเริ่มซ้อมเพื่อรอบชิงแล้วล่ะครับ" ซาคุมะพูดเปิด
"พรุ่งนี้ก็จะรู้แล้วว่าใครเป็นตัวแทนบล็อกB"
"คิดว่าน่าจะกำหนดให้เป็นโรงเรียนไคโอค่ะ" ฉันตอบ
"ข้อมูลเกี่ยวกับโรงเรียนไคโอล่ะ" คุณฮิบิกิถาม
"ยังเป็นทีมปริศนาอยู่ครับ โดยเฉพาะบล็อกB ยังทำตามคำสั่งฟิฟเซกเตอร์อย่างต่อเนื่อง เราเลยยังไม่รู้ความสามารถที่แท้จริงของโรงเรียนไคโอเลยครับ" คิโดตอบ
"ลองรวบรวมข้อมูลกันต่อไปก่อน เพื่อทำการปฏิวัติให้สำเร็จ แล้วก็...คิโด" คุณฮิบิกิว่า
"ครับ"
"ฉันมีภารกิจพิเศษให้นายทำ ฉันอยากให้นายไปเป็นโค้ชให้กับทีมไรมง"
ประชุมกันไปได้สักพัก
ครืน~ ครืน~
“ขอโทษค่ะ ของฉันเอง” ฉันกล่าวขอโทษก่อนจะกดรับสาย
“ค่ะ อิโนะอุเอะพูดค่ะ”
[คุณอิโนะอุเอะครับ มีคนคนหนึ่งต้องการจะพูดคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวครับ ช่วยมาพบเขาตอนนี้เลยได้มั้ยครับ]
“ใครงั้นเหรอคะ”
[ท่านอิชิโดะ ชูจิครับ]
“เซย์เทย์งั้นเหรอคะ!!” ฉันพูดด้วยเสียงที่ค่อนข้างดังทำให้คนอื่นๆหันมามองกัน
[ครับ ช่วยมาพบกับเขาตอนนี้เลยครับ]
“ตอนนี้เลยเหรอคะ”
[ครับ]
“เข้าใจแล้วค่ะ ฉันจะไป”
[ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือครับ]
ตี๊ด!
ฉันกดวางสายก่อนจะหันไปขอความเห็นจากพวกเขา
“มีอะไรเหรอ อิโนะอุเอะ” คุณฮิบิกิถาม
“อิชิโดะ ชูจิเรียกฉันไปพบเป็นการส่วนตัวน่ะค่ะ” ฉันตอบกลับ
“อิชิโดะ ชูจิเหรอ” ซาคุมะถามซ้ำ
“ใช่”
“ฉันคงต้องไปพบเขาต้อนนี้ค่ะ”
“ระวังตัวด้วยล่ะ” คิโดว่าอย่างเป็นห่วง
“อืม ฉันขอตัวก่อนนะคะ” ฉันโค้งก่อนจะเดินออกไปเพื่อไปพบกับอิชิโดะ ชูจิ
บรืน!! บรืน!! เอี๊ยดดดด!!!!
ฉันถอดหมวกกันน็อกออกมองสถานที่เบื้องหน้าที่ที่เซย์เทย์นัดฉันเอาไว้ ฉันจอดมอเตอร์ไซค์ไว้แล้วเดินเข้ามาในตึก ซึ่งมีคนยืนรอรับอยู่
“คุณอิโนะอุเอะ ทายูยะสินะครับ” อีกฝ่ายถาม
“ใช่ค่ะ”
“ทางนี้ครับ ท่านเซย์เทย์กำลังรออยู่”
ฉันเดินตามอีกฝ่ายไปจนถึงห้องไหนคาง ซึ่งมันค่อนข้างมืดมาก มีแสงมาจากภาพโฮโลแกรมขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงกลางเท่านั้น
“พาเธอมาแล้วครับ ท่านเซย์เทย์”
“ออกไปให้หมด” สิ้นคำสั่งของเซย์เทย์ทุกคนที่อยู่ในห้องก็ออกไปจนหมด เหลือแค่ฉันกับเขาแค่สองคนเท่านั้น
“ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรกับฉันงั้นเหรอคะ ท่านเซย์เทย์”
“กลับมาจากไทยนานแค่ไหนแล้ว” เขาถาม
“คุณรู้ได้ไง ว่าฉันไปอยูที่ไทยมา”
เขาไม่ตอบแต่ค่อยๆเดินเข้ามาหาฉัน จากที่มองเห็นเขาไม่ชัดเพราะเขาอยู่ในมุมมืด ฉันเห็นใบหน้าของเขา ใบหน้าที่ฉันไม่มีวันลืม ฉันเบิกตาโพล่งด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าจะเป็นเขา
“ดีใจที่ได้เจอเธออีกครั้งนะ ทายูยะ”
ความคิดเห็น