คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : R1 | back to hogwarts
01
- back to hogwarts -
วันที่ 1 กันยายน ชานชลาที่เก้าเศษสามส่วนสี่ยังคงคึกคักและคับคั่งไปด้วยนักเรียนมากหน้าหลายตาและผู้ปกครองที่ส่งลูกหลานไปเรียนยังโรงเรียนพ่อมดแม่มดศาสตร์ฮอกวอตส์ หญิงสาวผมบลอนด์ทองเดินขึ้นรถไฟไปและเริ่มเดินหาที่นั่งผ่านตู้หลายตู้ หนึ่งในนั้นคือตู้ของสามสหายกริฟฟินดอร์ที่เพื่อนสนิทของเธอเหม็นขี้หน้า พลันก็ไปเจอกับหญิงสาวผมฟูที่กำลังดูเหมือนจะหลงทาง?
" เฮ้ เกรนเจอร์มีอะไรหรือเปล่า "
เจ้าของนามสกุลหันตามเสียงเรียกกับพบว่าตนเองเจอกับหนึ่งในแก๊งค์ของคุณชายแห่งสลีธีริน เอสเตอร์ พรินซ์ เด็กสาวผมฟูทำหน้างงนิดหน่อยก่อนจะตอบคำถามออกไป
" พอดีว่าหาสองคนนั้นไม่เจอน่ะ "
" อยู่ถัดไปอีกโบกี้หนึ่งน่ะ "
" ขอบคุณนะ "
พูดจบเธอก็เดินสวนไปทันทีทำให้เด็กหญิงจากสลีธีรินอมยิ้มน้อยๆก่อนจะเดินต่อและพบกับตู้ที่มีเพื่อนของเธออยู่ มือบางเปิดประตูเข้าไปและเก็บกระเป๋าและของต่างๆก่อนจะนั่งลงข้างคนผมสีซีด
" ปิดเทอมเป็นไงบ้าง " เสียงทุ้มคุ้นหูเอ่ยถามขึ้นในขณะที่คนอื่นกำลังคุยเรื่องสัพเพเหระกันอยู่ หญิงสาวหันไปมองก่อนจะตอบคำถามของคนหัวซีด
" ก็ดี ไม่ค่อยน่าเบื่อเท่าไหร่ "
เสียงหวานเอ่ยก่อนจะยักไหล่พร้อมกับเตรียมตัวเอนลงกับเบาะและเริ่มสนทนากับคนอื่นๆบนตู้รถไฟนี้ไปด้วย ไม่นานเปลือกตาบางก็ปิดลงพร้อมกับห้วงนิทราที่เข้ามาแทนที่ความเป็นจริง
กว่าจะรู้สึกตัวตื่นก็ตอนที่ไอ้เจ้าหัวซีดปลุกเธอเพื่อเตรียมตัวเปลี่ยนชุดเข้าไปยังโรงเรียนที่คุ้นเคยกันดี หญิงสาวหน้าหวานผมลอนด์ทองในชุดเครื่องแบบสลีธีรินเดินตามทางห้องโถงไปพร้อมกับเพื่อนๆก่อนจะนั่งลงข้างๆเพื่อนสาวคนสนิท
คำพูดของดัมเบิลดอร์ไม่ได้เข้าหูเธอสักนิดเดียว หัวสมองเหม่อลอยไปยังใบหน้าของเด็กสาวผมฟูในชุดกริฟฟินดอร์พร้อมกับดวงตาสีน้ำตาลที่เธอหลงรักมันตั้งแต่แรกเห็น น่าเสียดายที่เธอไม่ได้เห็นดวงตานั่นบ่อยๆสักเท่าไหร่
" เอส เธอลงวิชาอะไรไปบ้าง "
เด็กสาวหลุดจากภวังค์เมื่อเพื่อนชายตรงข้ามเธอพูดถามเธอขึ้น ดวงตาสบกันก่อนจะละออกและตอบคำถามที่ถามเธอโดยตรง
" อักษรรูน ดูแลสัตว์วิเศษแล้วก็ตัวเลขมหัศจรรย์ "
ไม่นานอาหารตรงหน้าก็ปรากฎขึ้น หลังจากอาจารย์ใหญ่พูดจบทุกคนก็เริ่มทานอาหารตรงหน้าทันที ไม่เว้นแม้แต่เธอก่อนจะกลับเข้าหอนอนไป ทันทีที่ล้มตัวถึงเตียงร่างบางก็เข้าสู่ห้วงนิทราไปในเวลาไม่นาน
เช้าวันรุ่งขึ้นเอสเตอร์ไม่ได้ไปกินข้าวเช้าที่ห้องโถงเหมือนอย่างที่ผ่านๆมาเธอเลือกที่จะไปห้องสมุดเพื่อหาอะไรอ่านฆ่าเวลาแทน แต่แล้วเธอก็เจอกับคนบางคนที่เธอไม่คาดคิดว่าจะเจอ ก็อาจจะเจอแหละแต่ไม่น่าใช่ตอนเช้าๆแบบนี้
" อ้าวเกรนเจอร์ ไม่ไปที่ห้องโถงหรอ "
คนถูกเรียกดูประหลาดใจเล็กน้อยก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
" ไม่ล่ะ แล้ว...เธอล่ะ "
" ฮ่าๆ ไม่หรอก ฉันทำแบบนี้เป็นปกติอยู่แล้วน่ะ ไม่ค่อยกินข้าวเช้าเท่าไหร่ แล้วก็นะเรียกฉันเอสเตอร์เถอะ ฉันก็จะเรียกเธอเฮอร์ไมโอนี่เหมือนกัน "
" อ่า..โอเค "
หญิงสาวเดินไปหยิบหนังสือมาเล่มหนึ่งก่อนจะนั่งอ่านหนังสือนั่นไปสักพักก็พบว่าตอนนี้เกือบจะเข้าคาบแรกแล้ว ป่านนี้เพื่อนๆคงจะตามหากันให้วุ่นโดยเฉพาะไอ้หัวซีด
" ฉันต้องไปแล้ว "
" โอเค ไว้เจอกันนะ "
" แน่นอน "
หญิงสาวในชุดสลีธีรินยิ้มรับและลุกขึ้นก่อนจะเสกดอกกุหลาบสีแดงสดไว้ในมือและยื่นให้กับอีกคนที่ทำหน้างงงวยตอนที่เธอยื่นให้ เรียกเสียงหัวเราะเบาๆจากคนผมบลอนด์ได้เป็นอย่างดี สุดท้ายคนผมฟูก็รับไว้แล้วพึมพำเบาๆว่าขอบคุณพร้อมด้วยใบหน้าที่ประหลาดใจ ส่วนคนที่เสกก็ยิ้มและลอบสังเกตใบหน้าน่ารักของอีกคนเป็นครั้งสุดท้ายแล้วเดินออกไปด้วยรอยยิ้มที่กว้างที่สุดในรอบปี
ให้ตายเถอะ ฉันชักจะหลงเธอขึ้นไปทุกวันซะแล้วซิ
การเรียนในวันแรกที่เปิดเทอมเป็นไปด้วยดีถ้าวันนี้เธอไม่รู้สึกแปลกๆตั้งแต่ตอนเช้ากับคนที่ชื่อได้ว่าเป็นบ้านคู่อริกันล่ะก็นะ เฮอร์ไมโอนี่เดินตามทางไปก็พบกับเพื่อนทั้งสองของเธอก่อนจะรีบซ่อนดอกกุหลาบที่พึ่งได้มาเมื่อตอนเช้าไว้ที่กระเป๋าแต่ก็ไม่รอดพ้นสายตาของหนุ่มช่างสังเกตอย่างแฮร์รี่ พอตเตอร์อยู่ดี
" ไปได้ดอกกุหลาบมาจากไหนน่ะ เฮิร์ม "
" จ..จากเอสเตอร์น่ะ "
เจ้าตัวตะกุกตะกักเล็กน้อยก่อนจะตอบออกไปพร้อมกับริ้วแดงที่ขึ้นบนแก้ม ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมจะต้องเขินกะอีแค่มีคนเอาดอกกุหลาบมาให้ด้วยก็ไม่รู้เนี่ย! ให้ตายเถอะ
" เอสเตอร์? เดี๋ยวนะ เอสเตอร์ พรินซ์? "
" มีอยู่คนเดียวน่ะแหละ "
เด็กหนุ่มผผมสีส้มเพลิงทำหน้าแปลกใจก่อนจะสวดเธอใหญ่พร้อมกับพล่ามข้อเสียของแก๊งค์อันธพาลประจำสลีธีรินที่ชอบมาหาเรื่องเราสามคนบ่อยๆ
" เอสเตอร์เนี่ยนะ! ให้ตายเถอะยัยผู้หญิงคนนั้นทำอะไรยังงี้เป็นด้วยหรอ "
" อย่างน้อยเธอก็คอยห้ามมัลฟอยอยู่นะ "
" เหอะ กลัวตัวเองเดือดร้อนมากกว่าอ่ะดิ "
" โรนัลด์ วีสลีย์ "
เสียงเย็นยะเยือกของผู้หญิงเพียงคนเดียวในกลุ่มเอ่ยขึ้นทำให้คนผมสีส้มเพลิงหยุดพูดได้เสียที ก่อนจะส่ายหน้าและเดินนำไปเพื่อเรียนคาบต่อไปพร้อมกับขบคิดเรื่องของอีกคนที่เข้ามาในหัวไม่หยุดไม่หย่อน
ให้ดอกไม้เราทำไมกันนะ? หรือว่าจะจีบ?
บ้าน่า เป็นผู้หญิงด้วยกัน อาจจะแค่ให้เฉยๆก็ได้มั้ง...
ยิ่งคิดยิ่งปวดหัวให้ตายสิ คราวหน้าเจอกันคงต้องถามตรงๆซะแล้วล่ะ
ดวงตาสีน้ำตาลมีความวูบไหวด้วยความสับสนเล็กน้อยโดยที่ไม่รู้เลยว่าการให้ดอกไม้และเริ่มพูดคุยในห้องสมุดเล็กๆครั้งนี้จะเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไปตลอดกาล...
talk ;
ตอนแรกของเรื่องมาแล้วค่ะ! แต่งสั้นไปไหมหรือยังไงคอมเมนท์บอกและติชมได้นะคะ พอดีว่าไม่ค่อยถนัดแนวนี้เท่าไหร่แต่จะทำให้ดีที่สุดค่ะ แง้ง สำหรับน้องเฮิร์มของเราก็เริ่มมีสั่นไหวเล็กน้อย มาช่วยกันลุ้นดีกว่าค่ะว่าเอสเตอร์คนนี้จะจีบคุณเขาติดหรือไม่ แล้วก็กิมมิคของเรื่องจะเป็นดอกกุหลาบสีแดงนะคะ ซึ่งมันมีความหมายว่ารักอันเป็นนิรันด์ การให้ดอกกุหลาบแบบนี้มีอะไรแอบแฝงหรือเปล่านะ?
ความคิดเห็น