คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1
~๑~-_รักวุ่นๆ ชุลมุน Chit Chat_-~๑~
ฉันชื่อมะนาว ตอนนี้นาวเรียนอยู่ ที่โรงเรียนเอกชน ในตัวเมืองกรุงเทพแห่งนึง มันดูภายนอกแล้วเหมือนจะเป็นโรงเรียนที่ดีอ่ะนะ เพราะโรงเรียนเค้ามีระดับ แต่สันดานเด็กน่ะ ห่วยแตกชะมัดยากเลย...นาวได้อยู่ห้องคิงส์ (ม.2/2) ของระดับชั้น ม.2 เลยล่ะนะ ก็เพราะว่าเพื่อนนาวน่ะ เป็นลูกครูไง แต่ว่าไม่ได้มาสอนพวกเราหรอก แม่ของยัยตั้งโอ๋น่ะ เป็นอาจารย์ฝ่ายธุรการ เลยสามารถย้ายชื่อเด็กนักเรียนได้...พวกเราก็เลยพอจะมีหน้ามีตากับเค้ากันบ้าง ฉันกับยัยโอ๋น่ะ สนิทกันมาก ถึงมากที่สุด เพราะยัยโอ๋เป็นเด็กเก่าของที่นี่ เรียนที่นี่มาตั้งแต่อนุบาล จนตอนนี้ก็อยู่ ม.2 แล้ว ส่วนนาวเอง ก็เพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อปีที่แล้ว ตอนเปิดเทอมแรกๆ น่ะ ยัยโอ๋ค่อนข้างอคติกับเด็กใหม่ เพราะยัยโอ๋ไม่ค่อยชอบ พวกเด็กใหม่ที่เข้ามาแรดในโรงเรียน แล้วก็พวกไล่จับผู้ชายไปวันๆ ยัยโอ๋เพิ่งมาสารภาพกับฉันเมื่อวานนี้ ตอนกำลังกินข้าวกันอยู่ ว่าแรกๆ โอ๋ก็ไม่ค่อยชอบมะนาวเหมือนกัน เพราะนาวสวย...เกินกว่าที่จะเป็นเพื่อนกับโอ๋ได้ โอ๋มันคิดว่านาวคงแรดๆ เหมือนพวก ยัยดาวห้อง 3 ... ก็ยัยโอ๋น่ะ ห้าวจะตายไป เชื่อมั้ยว่ามันยังไม่เคยมีแฟนเลยซักคน
ตั้งแต่โอ๋มาคบกับนาวอ่ะ นาวก็พาโอ๋ไปปรับปรุงและเปลี่ยนแปลงตัวเองซะเรื่องใหญ่เลย จนตอนเนี้ย มีรุ่นพี่คนนึง ชื่อพี่บอม อยู่ ม.5 เค้ามาจีบยัยโอ๋เพื่อนของฉัน (เหอๆ เอาใหญ่แล้วน่ะ ) แต่นาวยังมีความับกับโอ๋อยู่เรื่องนึง ที่นาวยังไม่เคยบอกใครเลย และมีเพียงนาวกับพี่บอมเท่านั้นแหละที่รู้เรื่องนี้ ก็ก่อนที่พี่บอมจะมาจีบโอ๋น่ะ พี่บอมเคยจีบฉันมาก่อน เราคุยกันได้อยู่พักใหญ่ แต่นาวว่านาวไม่ค่อยชอบเค้าเท่าไหร่ นาวเลยปล่อยไป แล้วนาวก็เพิ่งรู้ว่าพี่บอมเค้าหันมาจีบยัยโอ๋ของฉันนี่เอง แต่รู้สึกเหมือนยัยโอ๋จะไม่ค่อยสนใจว่ะ เซ็ง! คงเป็นเพราะ มันยังไม่เคย...มีความรักมั้ง...หุหุ
ส่วนนาวเองน่ะหรอ นาวก็เป็นพวกหลายใจ หลีหนุ่มไปวันๆ นั่นแหละ แต่ยัยโอ๋ไม่เคยรู้หรอกว่านาวเองก็แรดเหมือนกัน มันรู้แค่ว่ามะนาวอ่ะหลายใจ คบใครหลายคน แต่มันก็ไม่ได้ว่าอะไร นาวเคยคุยกับมันเรื่องนี้ มันก็บอก ชิวล์ๆ นาวน่ะมีเพื่อนเยอะ และศัตรูยิ่งเยอะใหญ่ เพราะบางที นาวก็ไปหลีแฟนชาวบ้านเค้าบ้าง เลยซวยซะเอง นาวซี้กะยัยตั้งโอ๋ก็จริงนะ แต่นาวก็สนิทกับพวกอีฟห้อง 1 มากเหมือนกัน ประวัติศาสตร์เล่าขานว่าเด็กห้อง 1 ไม่มีใครไม่แรด และพวกยัยอีฟที่ฉันสนิทด้วยก็ประกอบด้วย ยัยอีฟ ยัยกิฟ แล้วก็อีบีม พวกมันน่ะแรดยกกำลังเลยล่ะ ส่วนอีกพวกนึงก็เป็นพวกห้อง 3 ประกอบไปด้วย ยัยเม แล้วก็ยัยชะเอม นี่ก็แรดพอกันน่ะแหละ เรื่องผู้ชายไม่เคยพลาดน่ะ
ถ้าถามว่า นาวมีเพื่อนตั้งเยอะ แล้วเอาเวลาไปแบ่งให้เพื่อน ให้เท่าๆ กันทุกคนได้ยังไงล่ะ ? ก็...ตอนเช้า ยัยโอ๋มันก็มาแต่เช้า นาวมาสาย เพราะบ้านนาวอยู่ใกล้ๆ บ้านอีบีม เราเลยมาพร้อมกัน แล้วก็มานั่งรออีเม อีเอม อีอีฟ แล้วก็อีกิฟ ที่ร้านขายน้ำตรงป้ายรถเมล์กับอีบีมมัน พอตอนเรียน นาวก็ต้องอาศัยเพื่อนที่เรียนเก่งๆ อย่างยัยโอ๋ไว้ลอกการบ้าน ตอนกินข้าว ฉันก็ไปกินข้าวกับยัยโอ๋ ตกเย็นยัยโอ๋มันก็กลับรถโรงเรียน นาวก็กลับรถเมล์กับพวกอีบีมมัน บางวัน พวกเราก็ไปนั่งเหล่หนุ่มกันที่ร้านน้ำเจ้าประจำ บางวันพวกเราก็ไปเดินห้างกัน ไม่ได้ไปซื้อไรหรอก (ไม่มีงบ) แต่ไปเหล่หนุ่มอีกตามเคย วันไหนมีตังหน่อย ก็ไปร้องคาราโอเกะ วันไหน มีใครพาแฟนตัวเองมาด้วย ก็รีดไถกันก่อนกลับ แล้วไปถ่ายสติ๊กเกอร์กัน หุหุ...
เห็นพวกเราไปเหล่หนุ่ม หลีแฟนชาวบ้านเค้าอย่างเงี้ย ใช่ว่าพวกนาวจะขายไม่ออกน่ะ พวกเราน่ะ ต่างมีหวานใจกันแล้วถ้วนหน้า...นาวเองก็มีพี่ไอซ์นี่แหละ พวกเรามีแฟนคนละคนกัน แต่ทุกคนเหมือนกันตรงที่ ไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกับเราทั้งนั้น เพราะว่าโรงเรียนเอกชนงี่เง้านี่น่ะสิ แม้แต่จะมีแฟนยังไม่ได้เลย มีอาจารย์คอยจับตามองทุกซอกทุกมุมเลย พวกเราก็เลยแอบไปพอดรักกับชายหนุ่มต่างสถาบัน ... มะนาวเองก็มีเหมือนกัน ทั้งใน...แล้วก็นอกโรงเรียนเลย พี่ไอซ์เนี่ยคนล่าสุด นาวรู้สึกว่าเค้าจะเล่นๆ กับนาวอ่ะ ดูเค้าไม่ค่อยจริงใจเลย...นาวเองก็ไม่ได้จริงใจกับเค้าตั้งแต่แรกแล้วเหมือนกันนี่นา...พี่ไอซ์น่ะเค้าเป็นคนน่ารัก แค่ใบหน้าอ่ะนะ นาวเลยเอาไว้เป็นหน้าเป็นตาควงโชว์ชาวบ้านเค้าว่าเนี่ยแฟนข้า
...(หล่อมั้ย?)...ประมาณเนี้ย...แต่มันไม่เคยให้อะไรนาวเลยอ่ะ มีแต่นาวเนี่ยต้องให้มัน ชวนดูหนังก็ให้นาวจ่าย ชวนกินข้าว ก็ให้นาวเลี้ยง...อีกคนก็เป็น เต้ คนนี้อยู่โรงเรียนเดียวกัน เต้น่ารักนะ แต่กวนตีนอ่ะ มันชอบแกล้งนาว เลยเอามาเป็นแฟนซะเลย ต่อมาก็...กาย ...กายอยู่คนละโรงเรียนกับนาว แต่กายนิสัยดีมากเลยนะ นาวขออะไรก็ให้นาวหมดทุกอย่าง...อยากได้อะไรขอให้นาวบอกมาเหอะ กายจัดให้ทุกอย่าง
วันนี้นาวก็มาโรงเรียนเป็นเหมือนปกติทุกวันล่ะนะ ที่โรงเรียนของนาวน่ะ ก็มีรุ่นพี่คนนึงเค้าชื่อ พี่จี พี่จีเค้าน่ารักมากเลยนะ และยังสามารถครอบครองหัวใจของสาวๆ ในโรงเรียนไปได้เกือบทุกคนเลยด้วย...พี่เค้าเป็นคนที่หน้าตาดีที่สุดในโรงเรียนแล้วล่ะ ก็แหม...นะ นาวยังชอบเค้าเลย แล้วก็ยังมีอีกคนนึง ที่หล่อไม่แพ้กันเลย เค้าชื่อ พี่เอ็ม พี่เอ็มน่ะเค้าหล่อแบบว่าน่ารักๆ อ่ะ แต่พี่จีอ่ะ เค้าหล่อแบบคมๆ เข้มๆ ประมาณนั้นอ่ะนะ พี่จีก็เลยคว้าอันดับหนึ่งของใจสาวๆ ทั่วทั้งโรเรียนไปครอง แต่พี่จีกับพี่เอ็มนี่เค้าก็สนิทกันน่ะ พวกเราเลยเรียกพี่จีและพี่เอ็มว่า กอล์ฟ-ไมค์ ก็หมายถึง G-Golf ส่วน M-Mike นี่ล่ะ กอล์ฟ-ไมค์ประจำโรงเรียน หุหุ...พี่จีกับพี่เอ็มเค้าก็รุ่นเดียวกับพี่บอมน่ะแหละ อยู่ ม.5 ห้องเดียวกันด้วย...
ตอนนี้นาวเองก็ยังคุยๆ อยู่กับพี่บอมเหมือนกันน่ะแหละ แต่ว่าไม่ได้บอกให้ยัยโอ๋รู้น่ะ เดี๋ยวมันจะโกรธเอาน่ะเดะ....พี่บอมเค้าเป็นคนโทรมาคุยกะนาวเองนะ เชื่อเค้าเลย...เค้าอ้างว่า เค้าอยากคุยเรื่องยัยตั้งโอ๋ แทนที่เค้าจะไปคุยกะยัยโอ๋นะ แต่...กลับโทรมาหาฉันซะงั้นน่ะ!!!....แต่เราก็คุยกันตามประสาพี่กะน้องน่ะแหละ ไม่มีไรมากหรอก
“อ้ะ...อีนาว” เสียงยัยบีมดังมาจากด้านหลังพร้อมกับยื่นกระป๋องโค้กให้ฉัน แล้วนั่งลงข้างๆ ตัวฉันที่หน้าโรงเรียน
เวลานี้เป็นเวลาเลิกเรียน ฉันก็จะต้องไปส่งตั้งโอ๋ แล้วก็ออกมานั่งรอพวกยัยบีม อิฟ กิฟ เม แล้วก็อีชะเอม แต่ตอนนี้ มีเพียงฉันกับบีมเท่านั้นที่นั่งดื่มโค้กไป แล้วก็มองเด็กๆ ที่วิ่งไปวิ่งมา ตามหาผู้ปกครองที่มารอรับกลับบ้าน ดูแล้วมันอบอุ่นดีอ่ะ ภาพที่ฉันกับยัยบีม เป็นภาพเด็กนักเรียนที่ต่างคนต่างสนุกสนานกัน บ้างก็หาอะไรเล่นกัน ระหว่านั้น นาวกับบีมไม่มีบทสนทนาใดๆ ทั้งสิ้นเลย ฉันเชื่อว่าบีมมันก็คงคิดเหมือนฉัน ตอนเข้ามาแรกๆ อีบีมมันดูเหมือนทอมอ่ะ แล้วนาวก็สนิทกับมันอย่างเงี้ย จนบางคนก็คิดว่านาวเป็นดี้กะอีบีมมัน หุหุ...!!!
“แล้วคนอื่นไปไหนกันหมดอ่ะ...?” ประโยคแรกที่ฉันถามบีม
“อีฟกะกิฟ เห็นบอกว่าทำเวร แต่ว่าอีเมกะอีเอมนี่ ห้องมันมี้ยังไม่ปล่อยกลับว่ะ” บีมตอบ
มี้...เป็นอาจารย์หัวหน้าสายชั้นมัธยม มี้ ก็ย่อมาจาก หม่ามี้ ที่แปลว่าแม่ ดังนั้นมี้ ก็คือแม่ของพวกเราอีกคนนึง มี้เป็นอาจารย์สอนวิชาภาษาไทย ที่ใจดี....(แต่ตีเจ็บ) หุหุ...(นินทาครู รู้สึกเหมือนนรกจะกินกะบาล) แต่มี้เค้าเป็นคนดีนะ น่ารัก ถึงจะดูแต่เค้าก็มีเหตุผลของเค้า พวกเรารู้สึกเป็นกันเองกับมี้มาก มี้เป็นอาจารย์ภาษาไทยที่ไม่เฮียบจนเกินมนุษย์เหมือนอาจารย์โรงเรียนอื่นๆ น่ะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร เราสามารถปรึกษามี้ได้ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะปัญหาทางบ้าน หรือปัญหาที่ทางบ้านรู้ไม่ได้ ปัญหาจิปาถะ มี้เค้าก็ช่วยเราได้ทุกเรื่อง....ถึงพวกเราจะไม่ค่อยตั้งใจเรียนวิชาอื่นๆ แต่เราก็ตั้งใจเรยนวิชาของมี้นะ...
“วันนี้ไปไหนกันดีวะ?” บีมถามฉัน
“ไม่รู้ว่ะ ร้องเพลงกันมั้ยล่ะ นาวเบื่อๆ อ่ะ” ฉันตอบ
“เดี๋ยวถามไอกิฟก่อน เห็นมันบอก มันจะไปกินข้าวด้วย” บีมบอก
“อีเนี่ย...มันแ_กทั้งวันแหละ” ฉันเสริมขึ้น ไม่ทันไร อีอีฟ กิฟ เม และชะเอม ก็มาพอดี
แล้วเราก็ออกไปกินข้าวกันที่ห้างฯ กินเสร็จก็ไปร้องเพลงที่ชั้น 3 ของห้างฯ วันนี้นาวรู้สึกเบื่อๆ จริงๆ นะ ไม่รู้เป็นอะไรเหมือนกันน่ะ แต่ฉันก็หายเบื่อทันที เมื่อไปแหกปากร้องเพลงกับเพื่อนๆ มันเหมือนเป็นการปลดปล่อยอ่ะ...สนุกดี แต่พวกเราก็กลับถึงบ้านภายในเวลาที่โรงเรียนกำหนด ว่าให้นักเรียนกลับถึงบ้านภายในเวลา 18.00 น. เพราะหากหลังจากนี้แล้ว มีผู้ปกครองโทรมาถามว่าบุตรของตนอยู่ไหน? ทำไมยังไม่กลับบ้าน? ทางโรงเรียนจะไม่รับผิดชอบ เพราะมันหมดเวลาของครูเวรที่จะต้องดูแลเด็กนักเรียนแล้ว....
เมื่อฉันกลับมาที่บ้าน ก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงในห้องนอนสีเขียว ของฉัน ห้องนอนของฉันเน้นโทนสีเขียวเป็นส่วนมาก เพราะ มะนาว...สีเขียว ผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน ผ้าห่ม และผ้าม่าน จึงเป็นรูปลูกมะนาว อีกอย่างนึงนะ สีเขียว มันทำให้ฉันรู้สึกอยากอยู่ในห้องนี้นานๆ ซะด้วยล่ะสิ.....
นาวมีไดอารี่อยู่เล่มนึง หน้าปกเป็นรูปมะนาว สีเขียวน่ารักดีอ่ะ แต่ยังไม่รู้เลยว่าจะเขียนอะไรลงไปดี เพราะแฟนของนาวทุกคน ก็ได้รับไดอารี่ที่นาวเขียนให้ ไปหมดแล้วด้วย เพราะนาวเป็นคนชอบขีดๆ เขียนๆ ไง มันรู้สึกว่าเราได้ระบายอารมณ์อ่ะ ที่เหลือ...ก็มี...พี่จีเท่านั้นแหละ ที่นาวยังไม่ได้เขียนไดอารี่ให้ แต่...นาวไม่ได้เป็นแฟนเค้าซะหน่อยนี่ ทำไมต้องเขียนด้วยล่ะ แต่...นาวก็เป็นหนึ่งในแฟน...คลับเค้าไม่ใช่หรอ แต่...นาวก็ไม่รู้ด้วยว่า นาวเขียนแล้วจะกล้าเอาไปให้เค้ารึเปล่าน่ะ อีกอย่างนะ สาวคาสโนวี่ อย่างนาวน่ะ ไม่เคยแอบชอบใคร...! มันเสียศักดิ์ศรีอ่ะ นาวออกจะหน้าตาดี มีคนมารุมล้อมนาวเยอะแยะไปหมด แล้วทำไมนาวต้องมาง้อผู้ชายตัวดำๆ อย่างนายด้วยล่ะ...! เหอๆ...
“มันตั้งแต่เมื่อไรบอกฉันได้ไหม...เธอหลอกฉันมานานเท่าไร ทำไมถึงโง่อย่างนี้...” เสียงเพลง “ข้อความ” ของ “Am-fine” ที่นาวเพิ่งโหลดมาเป็นริงโทนของมือถือนาวเมื่อเช้านี้ นาวชอบอ่ะ ความหมายมันใจ...เอ...ว่าแต่ ใครโทรมาน่ะ รับซักทีเหอะ โม้อยู่นั่นแหละ
“ฮัลโหล...นาวค่ะ”
“นาวหรอ...พี่ไอซ์นะ...” เสียงพี่ไอซ์นี่เอง เค้าโทรมาเวลานี้ทุกวันแหละ
ฉันว่าฉันเริ่มเบื่อๆ ผู้ชายพวกนี้แล้วล่ะ เค้าไม่ค่อยมีอะไรให้เราน่าค้นหาอ่ะ ทำตัวซ้ำซากจำเจ โทรมาก็ถามอยู่แค่เนี้ย... “ทำไรอยู่?...กินข้าวยัง?...หิวมั้ย?...คิดถึงจัง...รักนาวนะ...มีการบ้านรึเปล่า?...โทรมากวนรึเปล่าเนี่ย?...” แกคิดอะไรเองไม่ได้เลยรึไง ถ้ารู้ว่าฉันมีการบ้าน นั่นก็หมายถึง นายโทรมากวนฉันแล้วล่ะนะ โง่จริงๆ เลย เรียนตั้ง ปี 1 แล้วนะ ยังคิดอะไรเองไม่เป็นอีกหรอ...? หลังจากที่ฉันวางสายไป...สายที่สองก็เข้ามาทันที
“คุยกับใครอยู่น่ะ?!?” เต้ค่ะ...ไอ้เต้นี่เอง ไอ้เต้นี่ตอนอยู่โรงเรียน เราก็ทำตัวเหมือนเป็นเพื่อนกันอ่ะแหละ แกล้งกันทั้งวัน แต่ทีเวลาอย่างเงี้ย ทำมาเป็นหึงนะ...
“คุยกับกิ๊ก...” ฉันพูดประชดใส่
“โหยยย....ไม่รักเค้าแล้วอ่ะเดะ” เต้เขางอนเว้ย...
“...(ปัญญาอ่อน)...”
“นาว....” เต้เรียกฉัน คงจะให้ฉันง้ออ่ะเสะ
“เออ...ไร...” ฉันตอบแบบเซ็งๆ
“โหยยย เค้างอนแล่ว...นาวอ่ะ...โป้ง!!!”
“ตู๊ด......ๆ........ๆ........ๆ” มันวางไปและ เฮ่อ...+!!!+งงกะมันจริงๆ เลย แต่มันก็คงไม่งอนอะไรขนาดนั้นหรอก เชื่อดิ มันเรียกร้องความสนใจ เป็นอย่างเงี้ยประจำอ่ะ บ้าบอ...คอแตก...เหอะๆ ซักพักนึง ก็มีเมสเสจเข้ามา ดูเบอร์แล้วก็บ่งบอกว่า เป็นเบอร์อีหูเน่านี่เอง (หูเน่าคือไอ้เต้) มันส่งเมสเสจสั้นๆ มาบอกว่า... “นาว...ออนเอ็มด้วยน่ะ (ไม่ออนเค้างอนจริงๆด้วย)” คือฉันกับเต้น่ะ รู้จักกันทาง MSN ถึงเราจะอยู่โรงเรียนเดียวกัน อยู่ห้องติดกัน แต่ตอนแรกๆ ฉันก็ไม่รู้จักมันหรอกอีหูเน่าเนี่ย พอดีวันนั้น ฉันได้เมลมันมาจากอีชะเอม เอมมันอยู่ห้องเดียวกับเต้ไง ตอนนั้นฉันรู้แค่ว่า ไอ้เนี่ย มันหูเน่า เพราะมันไปเจาะหูมา เจาะยังไงไม่รู้ เน่าเลยอ่ะ จริงๆ ร้านเค้าก็สะอาดอ่ะแหละ แต่มันเสื_กโดนน้ำซะนี่ ตื่นเช้ามา หูเน่าเลย มันเลยไม่มาโรงเรียน วันนึงเลยอ่ะ เพราะแค่หูเน่าอ่ะ หุหุ ไง โง่มั้ยล่ะ? ไม่ใช่โง่ธรรมดานะ แต่โคตรของโคตรโง่เลยอ่ะ แฟนใครก็ไม่รู้เนอะ
ว่าแล้ว...ฉันก็ทิ้งไดอารี่มะนาวลงบนเตียงอย่างเดิมโดยที่ยังไม่ได้เขียนอะไรเลย แล้วก็หันมาเปิดคอม. แล้วฉันก็ออนเอ็ม...นาวชอบ chat มันรู้สึกสนุกดีอ่ะ ถึงจะคุยกับคนที่ไม่รู้จักก็เหอะนะ แต่นาวก็ไม่เคยรู้สึกเบื่อเลยซักนิด เวลาที่เราเหงา นาวก็มาออนเอ็ม คุยกับเพื่อนๆ ยิ่งช่วงปิดเทอมอ่ะ จะออนทั้งวันเลย ตั้งแต่ บ่ายสอง ยัน ตี 2 เลยล่ะ นาวไม่ง่วงเลยน่ะ จริงๆ
แล้ววันนี้ก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว วันรุ่งขึ้นก็มาถึง วันนี้ฉันก็ไปโรงเรียนเหมือนเคย อยากรู้ใช่ม้า...ว่า เมื่อวานเนี้ย แฟนนาวโทรมาหา แค่ 2 คน แต่ยังเหลืออีกคนนึงที่ยังไม่ติดต่อมาเลย นั่นก็คือ กาย ... กายน่ะ เค้ามีมารยาทพอที่จะรู้จักเวล่ำเวลา เค้ามักจะโทรมาก็ต่อเมื่อมีเรื่องจะคุยด้วยเท่านั้นแหละ แต่นาวยืนยันได้เลยนะ ว่ากายไม่ใช่คนแบบนั้นแน่นอน เพราะกายเค้ามีความซื่อสัตย์พอ ที่จะรักใครแล้วรักจริง แต่ถ้ารักแล้วทิ้งก็มีบ้างเป็นบางคนน่ะนะ แต่ไม่ใช่นาว
เช้านี้ ฉันไม่ได้อยู่รอยัยบีม มันบอกมันจะออกมาตอนเที่ยงน่ะ แม่มันใช้ไปเบิกเงินที่ธนาคาร มันเพิ่งโทรมาบอกฉันเมื่อกี๊ ฉันเลย เดินตรงเข้าโรงเรียนเลย วันนี้ฉันก็เลยมีเวลาว่างให้ยัยตั้งโอ๋มันบ้าง แต่การมาโรงเรียนเช้าในวันนี้ มันทำให้นาวได้รู้ว่า ยัยโอ๋ของฉันเนี่ย ก็ร้ายไม่เบาเลยนะ ก็พอฉันมาถึงน่ะสิ เห็นมันเดินคุยอยู่กับพี่บอม อย่างงี้ต้องแกล้งซะหน่อยแล้ว ฉันควักโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วก็ถ่ายรูปสองคนนั้นไว้ ทั้งแบบซูมและแบบเต็มตัว หุหุ...ไว้แกล้งมัน แต่เท่านี้ยังไม่พอ ยังมีอีกก... ฉันกดโทรศัพท์หาพี่
บอมทันที
“ฮันแน่!!!~...ทำอะไรกันน่ะ...!” ฉันพูดขึ้นทันทีที่พี่บอมรับสาย
“อะไรอ่ะ...(ลากเสียงยาว)” พี่บอมเค้าพูดแบบเขินๆ พร้อมกับมองหาตัวฉันใหญ่เลย
“อย่าบอกไอ้โอ๋นะ บาย...” ฉันรีบวางสาย เพราะท่าทาง ยัยโอ๋จะสงสัย เพราะยัยโอ๋มันไม่รู้ว่าฉันกับพี่บอมยังติดต่อกันอยู่...
แล้วทั้งสองคนก็เดินไปด้วยกัน มือนี่ก็แกว่งไปแกว่งมา ชนกันไปชนกันมา แต่ก็ไม่กล้าจับมือกันซักที ฉันเห็นแล้วน่ารำคาญจริงๆ เลย อ๊ะๆๆ ฉันเพิ่งเห็นว่า กระเป๋าของยัยตั้งโอ๋ อยู่กับพี่บอม หุหุ วันนี้มีเรื่องเม้าท์แล้วโว้ยยย... ฉันแอบเดินตามสองคนนี้ไปเรื่อยๆ ซึ่งตึกเรียนของนักเรียน ม.ต้น จะอยู่คนละตึกกับ นักเรียน ม.ปลาย แต่เมื่อถึงหน้าประตูตึกของเด็ก ม.ปลาย แล้ว ฉันก็เห็น พวกพี่จี พี่เอ็ม พี่แตงประธานนักเรียน พี่ตั้มรองประธาน แล้วก็พี่ติ๊กซึ่งเป็นเพื่อนซี้ของพี่บอยอีกคนนึง ยืนมองอยู่ ต่างคนต่างก็แซวพี่บอมกันใหญ่เลย
“เฮ้ย! ไอ้บอม เลยแล้วเว้ยเลยแล้ว” เสียงพี่เอ็มตะโกนแซวพี่บอย ที่กำลังจะเดินเลยตึกของตัวเองไปเพื่อไปส่งยัยโอ๋
“มาครับมะนาว พี่ถือกระเป๋าให้...” เสียงพี่หนุ่ม พี่ชายของฉันที่มันมาโรงเรียนแต่เช้า..ก่อนฉันซะอีก ทั้งๆ ที่อยู่บ้านเดียวกัน พี่หนุ่ม มาช่วยฉันถือกระเป๋า แซวไอ้พี่บอมมัน ....
แล้วยัยโอ๋ก็หันมาเห็นจนได้ ว่าฉันแอบเดินอยู่ด้านหลังมันมาตลอดเพื่อเกาะติดทุกสถานการณ์ จริงๆ แล้วอ่ะ ไม่มีใครรู้เลยนะ ว่าฉันกับพี่หนุ่มอ่ะเป็นพี่น้องกัน เพราะเราใช้คนละนามสกุลกัน พี่หนุ่มเค้าใช้นามสกุลเก่าแม่ ส่วนนาว พ่อแล้วก็แม่ ใช้นามสกุลเดียวกันหมดเลย มันบอกมันอยากนอกคอก บ้าบอคอแตกอะไรของมันก็ไม่รู้ แม้แต่พวกเพื่อนๆ สนิทของพี่หนุ่ม และเพื่อนสนิทของฉัน ยังไม่มีใครรู้เลย เพราะพี่หนุ่มเค้าหล่อไง อันนี้จริงๆ นะ มันหล่อจริงๆ ถ้ามันไม่ใช่พี่นาวนะ เสร็จนาวไปแล้วล่ะ...คนอื่นยังงงเลย ว่าเราไปรู้จักกันเมื่อไหร่ หุหุ เรานี่มันโกหกเก่งเหมือนกันแฮะ...แต่สิ่งที่ฉันสังเกตเห็นน่ะสิ ก็คือสายตาของพี่จี ที่มองพี่หนุ่ม(พี่ชาย)ของฉัน เวลาที่อยู่กับฉัน มันดูแปลกๆ ยังไงไม่รู้ ดูสายตาเค้าเหมือนโกรธกับพี่หนุ่มอย่างงั้นน่ะ ฉันเห็นสายตาแบบนี้หลายต่อหลายครั้งแล้วล่ะ ฉันเคยถามพี่หนุ่มนะ ว่าโกรธกะพี่จีหรอ พี่หนุ่มก็บอกว่า เปล่า แล้วทำไมต้องมองแบบนี้ด้วยอ่ะ ...(งง)คนหล่อนี่เข้าใจยากนะ
ระหว่างเรียนวันนี้ ฉันก็แอบควักมือถือขึ้นมาให้ยัยตั้งโอ๋ดู ภาพที่ฉันถ่ายไว้ เมื่อตอนเช้า...หุหุ ยัยโอ๋หน้าแดงใหญ่เลยอ่ะ ท่าทางจะเขินอ่ะนะ ที่มีคนมาคอยมองมันตลอดเวลาอ่ะ..เหอๆ แกก็ต้องเข้าใจนะไอ้โอ๋ ว่าเรื่องแบบเนี้ย มันเป็นความสุขของเพื่อนแก...อย่างฉัน...อีมะนาว...555+
วันนี้ตอนพักเที่ยง ฉันถามยัยโอ๋มัน แบบเป็นจริงเป็นจังเลยนะ เพราะคำถามนี้ ฉันเชื่อว่าทุกคนต้องอยากรู้จากปากยัยโอ๋แน่นอนอ่ะ ใช่มะ...?
“ไอ้โอ๋...นาวถามจริงๆ นะ...แกชอบพี่บอมรึเปล่าวะ?”
“........(^\\\^)........” ไอ้โอ๋หน้าแดงใหญ่เลยอ่ะ แต่มันไม่ตอบไรฉันเลยซักคำ
“ว่าไง...” ฉันย้ำอีกครั้ง
“ไม่รู้...”
ผู้หญิงอ่ะ เป็นแบบนี้ทุกคนแหละ...ก็คนมันไม่เคยนี่ เนอะ...หุหุ แต่ฉันว่าฉันมองตามันฉันก็รู้แล้วล่ะนะ ว่ามันต้องชอบพี่บอมแน่นอนเลยอ่ะ แหม...แกเอ๊ยยย ถ้าแกยังมัวชักช้าไม่รีบคว้าไว้แบบเนี้ย เดี๋ยวพี่เค้าไม่รอ แล้วแกก็จะรู้สึก ว่าความรักน่ะ เป็นเป็นเรื่องที่ยากที่สุดในชีวิตของผู้หญิงเลยนะเว้ย....กว่าที่เราจะรู้จักและเข้าใจหัวใจตัวเอง ไหนจะต้องมาคอยนั่งเข้าใจ และรับฟังความรู้สึกของแฟนอีก แบบนี้ ไม่ยากแล้วจะเรียกว่าอะไรกันเล่า...
พอกินข้าวเสร็จ ฉันก็ปลีกตัวออกมา เพื่อมาโทรศัพท์หายัยบีมมัน ป่านนี้ยังไม่มาอีกแน่ะ ไหนว่าจะมาครึ่งวัน วันนี้อีกิฟก็เสื_กพาอีอีฟหนีเรียนไปเดินสะพานใหม่อีก ส่วนอีชะเอมก็...หายไปเฉยๆ...ตั้งแต่มันบอกว่ามันอยากโดน...แล้วจู่ๆ มันก็มีผั_ขึ้นมา ตกเย็นมันก็รีบกลับ สงสัยโดนเข้าแล้วจริงๆ ง่ะ หุหุ ท่าท้องนะมึ_อย่าหวังให้อีนาวคนนี้พาไปทำแท้งเลย...เบื่อ...ถึงนาวจะอยาในสังคมแบบนี้ สังคมที่มันค่อนข้างจะไม่ดี แต่มะนาวได้เห็นอะไรหลายๆ อย่าง เห็นจุดเริ่มต้นของคนบางคน เห็นจุดจบของแต่จะคน มันให้บทเรียนราคาแพงกับมะนาวมาก และ...นาว...จะไม่มีวันเป็นแบบนั้นแน่นอน...
ระหว่างที่ฉันนั่งอยู่ที่ม้านั่งใต้ต้นสาละริมสนามบาสของโรงเรียน ที่นี่ไม่ค่อยมีคนมานั่งหรอก เพราะเค้าไปเล่นบาสกันหมด พี่หนุ่มก็เดินเป็นศูนย์หน้าเข้ามาหาฉันตามด้วยแบคซ้ายและขวาคือพี่บอมกับพี่ติ๊ก และกองหลังหน้าหล่อ พี่จีพี่เอ็ม หรือ กอล์ฟ-ไมค์ของเรานั่นเอง...เอ...แต่ไม่ยักกะเห็นพี่ประธานของเรา คือพี่แตงกะพี่ตั้มอ่ะนะ สงสัยจะไปปฏิบัติหน้าที่ ... หุหุ พวกนั้นเค้าเข้ามานั่งกะกูหมดเลยอ่ะ รวมทั้งพี่ๆ กอล์ฟไมค์ด้วย หุหุ แต่คนที่นั่งข้างๆ ฉัน กลับเป็นไอ้พี่หนุ่ม แม่_เซ็งว่ะ แต่นาวก็ทำเป็นไม่สนใจอ่ะนะ นั่งกดโทรศัพท์หาอีบีมอย่างเดียวเลย แล้วจู่ๆ พี่หนุ่มเค้าก็เอื้อมมือมาโอบไหล่ฉัน...โอ้ววว(แกเป็นไรมากเปล่าวะ) แล้วก็คว้าโทรศัพท์มาดูเบอร์ที่กำลังโทรอยู่พร้อมกับพูดว่า
“โทรหาใครอ่ะ?...อืมมมม...ม์ บีม...ใครหล๋อ...” (จุ้นจ้านจริงเลยแก)
“เพื่อน!!!...” ฉันตอบแบบกระแทกกระทั้น พร้อมกับดึงโทรศัพท์คืนมา
“ฮัลโหล...อีบีม...ไมไม่มาซักทีวะ...” ฉันพูดทันทีที่ยัยบีมกรอกเสียงสั่นๆ ใส่โทรศัพท์
“กูไม่สบายว่ะอีนาว...” บีมตอบ
“แล้วมึ_อยู่ไหนเนี่ย?” ฉันถาม
“กูอยู่บนรถ แม่กูจะพาไปหายายที่ต่างจังหวัด ยายกูเสีย...”
“อ้าว...เออๆๆ เสียใจด้วยนะเว้ย...ไว้เดี๋ยวค่อยคุยกัน หายากินซะนะแก...บาย”
“เออ..ขอบใจเว้ยที่เป็นห่วง”
“ใครหรอ?” พี่หนุ่มถามอีก
“ก็บอกว่าเพื่อน...”
“คนไหนอ่ะ บีม...คนที่ว่าเป็นแฟนเก่านาวน่ะหรอ...” ถามอีกละ จะรู้ไปไมเนี่ย
ฉันไม่ยอมตอบ แล้วก็เดินหนีไปเลย จนทำให้พี่ติ๊กต้องพูดขึ้นมาว่า
“ตามไปเดะวะ...ไป!”
“ฮิ้ว....” เสียงโห่ร้องแซวพี่หนุ่ม(พี่ชาย)ของฉันกันใหญ่
ถึงแม้ว่าเรื่องที่ฉันเป็นพี่น้องกับพี่หนุ่มน่ะ จะไม่มีใครรู้เลยก็ตามเหอะนะ แต่...ในโรงเรียนเนี้ย ฉันเชื่อว่า ไม่มีใครไม่รู้ว่าฉันกับพี่หนุ่มเป็นแฟนกันแน่นอน ก็ตอนที่พี่หนุ่มเข้ามาใหม่ๆ อ่ะนะ ไม่มีใครไม่รู้จักพี่หนุ่ม ม.5 เลยซักคน ตอนที่พี่หนุ่มเข้ามาใหม่ๆ อ่ะ พี่จี พี่เอ็มนี่ดับไปเลยนะ แต่พอทุกคนรู้ว่า พี่หนุ่มกับฉันเป็นแฟนกัน พี่จีกับพี่เอ็มก็กลับมาบูมเหมือนเดิม ก็แหม...ความหล่อของพี่เค้าน่ะเป็นอมตะยังไงล่ะจ๊ะ...
และสิ่งที่ฉันสังเกตเห็นได้อีกตามเคย ก็คือ...สายตาคู่นั้นของพี่จีน่ะสิ ยิ่งนับวัน สายตาของเค้า ยิ่งน่ากลัวขึ้นทุกวัน พี่จีดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจอะไรพี่หนุ่มซักอย่างอ่ะ หรือว่า พี่หนุ่มจะเคยเข้ามาดับความบูมของเค้ามั้ง ก็เลยอิจฉา เหอๆ เมินซะเหอะ พี่ฉันน่ะ หล่อที่สุดอยู่แล้วย่ะ...
เฮ่อ...เย็นนี้ก็คงเหลือแค่ฉันกับอีเมน่ะสินะ ที่จะต้องกลับบ้านด้วยกัน แต่ยัยเมอ่ะ บ้านมันอยู่คนละทางกับฉันเลยอ้ะเสะ มันต้องข้ามสะพานลอยไปรอรถฝั่งโน้น ส่วนฉันก็ต้องกลับคนเดียวอีกตามเคยล่ะสินะ อีมะนาวเอ๊ย...
และพอตกเย็น หลังเลิกเรียน เพื่อนๆ ของฉันกลับบ้านกันหมด คงเหลือแต่ยัยเมอ่ะสินะ งั้นฉันเก็บกระเป๋าดีกว่า จะได้รีบไปหามันที่ห้อง แล้วจะได้กลับๆ กันซักทีนึง และพอฉันมาถึงหน้าห้องของยัยเม
เมมันก็มาบอกฉันว่า
“วันนี้เค้ากลับกับแม่นะนาว แม่เมจะพาไปต่างจังหวัด พรุ่งนี้เมไม่มานะ”
“อืม...บาย...” ฉันตอบ
“บายเว้ย...” เมตอบ
ฉันตัดสินใจกลับไปนั่งเล่นที่ห้อง...แต่...เอ..ยังเหลือ พี่หนุ่มอีกคนนึงไง ที่จะกลับบ้านเป็นเพื่อนฉันได้น่ะ แต่...พี่หนุ่มอ่ะ เค้าชอบไปคลุกอยู่ห้องดนตรี ของโรงเรียน เพราะที่นั่นมันเป็นแหล่งซ่องสุมของพวกเด็ก ม.5 เค้า เพราะพวกนั้นเค้าเป็นนักดนตรีของโรงเรียนไง เชอะ! เก่งกันจริง แต่อย่าดูถูกมะนาวนะ มะนาวกับโอ๋อ่ะ ก็เป็นนักร้องประจำโรงเรียนเหมือนกัน โอ๋มันเป็นทั้งนักดนตรีและนักร้องเลยล่ะ โอ๋เล่นดนตรีได้ตั้งหลายอย่าง แต่ที่นาวเคยเห็นโอ๋มันเล่น ก็มี คีย์บอร์ด ขิม ขลุ่ย แล้วก็กีตาร์ แต่นาวว่ามันต้องเล่นได้อีกเยอะอ่ะ..
ฉันเดินขึ้นมาที่ชั้นห้าของตึกห้า แล้วก็มายืนรออยู่ตรงระเบียงของตึก แต่นาวก็ไม่กล้าเรียกพี่หนุ่มหรอกนะ เพราะพี่จีกะพี่เอ็มก็อยู่ด้วยเหมือนกัน...แล้วพี่แตงก็เดินออกมาพอดีเค้าเลยเข้ามาทักนาว
“อ้าว...มะนาว มารอไอ้หนุ่มหรอ?” พี่แตงถาม
“อื่ม...” นาวตอบ
“เดี๋ยว...ๆพี่เรียกให้น่ะ...” พี่แตงพูด พี่แตงนี่ก็น่ารักดีนะ ดูเค้าเป้นผู้ใหญ่ดีอ่ะ ช่างเป็นผู้ชายที่อบอุ่น
“เฮ้ย...!ไอ้หนุ่มๆ แม่มา...” พี่แตงตะโกนเรียกพี่หนุ่ม (โหยยย อีพี่แตง...เพิ่งชมอยู่แหมบๆ)
“อ้าวนาว...” พี่หนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่ตกใจนิดหน่อย
“จะอ้าวกันอะไรนักหนาเนี่ย...พี่แตงออกมาก็ อ้าว...นาว พี่หนุ่มออกมาก็ อ้าวนาว...แล้วจะมีใครออกมาอ้าวนาวอีกมั้ยเนี่ย...?” ฉันพูด
“แล้ว...มาทำไมเนี่ย...” พี่หนุ่มถามแบบแปลกใจ
“ก็คนเป็นแฟนกันอ่ะ กลับบ้านด้วยกันไม่ได้หรอ...?” ฉันพูด
“พี่ยังไม่เสร็จเลย...” พี่หนุ่มตอบ
“เพื่อแฟน...นะนะนะ เพื่อนนาวกลับกันหมดแล้วอ่ะ” ฉันใช้น้ำเสียงน่าสงสาร
“งั้นเข้าไปนั่งเล่นก่อนไป..คงอีกนานน่ะ ไปนั่งดูพี่จีตีกลองไป..ไป...”
“ดูเค้าพูดเดะ...” ฉันบอก
“งั้น...ไปนั่งคุยกะพี่บอมก็ได้ไป...”
และแล้ว ฉันก็เข้ามาจนได้ บอกว่าไม่อยากมา เพราะอะไรรู้มั้ย ไม่ใช่เพราะพี่จีหรอกน่ะ พี่จีน่ะ น่าดูจะตายไป แต่สิ่งที่หนูนาวไม่ต้องการคือ อาจารย์สมเกีรยติ์ เพราะเจอหน้ากันทีไร เป็นอันต้องให้ฉันมาร้องเพลงให้ฟังทุกทีเลย ... ไม่รู้เป็นอะไร ยัยโอ๋ก็เหมือนกัน เจอหน้าทีไร เป็นอันต้องหลบทุกทีอ่ะ...
“นาว เมื่อวานออนเอ็มป้ะ ไม่เห็นเลยอ่ะ” พี่บอมที่นั่งฟังเพลงจาก MP4 หรือ I pod รุ่นใหม่ของเค้า ที่กำลังถอดหูฟังออกข้างนึงแล้วยื่นให้ฉัน สีหน้าของพี่บอมบ่งบอกว่า ไอ้พี่หนุ่มของฉันร้องเพลงห่วยแตกมากจนทนฟังต่อไปไม่ได้
“ออนนี่...แต่...นาวก็ไม่เจอพี่บอมเหมือนกันอ่ะ แล้วพี่บอมออนตอนไหนอ่ะ” ฉันพูดและรับหูฟังนั้นมาอุดหูฉันเพื่อป้องกันมลพิษทางเสียงที่อยู่ตรงหน้า
“พี่ออนตอน 4 ทุ่มอ่ะ” พี่บอมตอบฉัน (อ้าว...แล้วมันจะไปเจอกันได้ไงล่ะยะ)
“ก็นาวออนตอน 6 โมงอ่ะ จะไปเจอกันได้ไงล่ะ...” ฉันพูด
“Oh!...พูดจาน่าฟังนะคะ คิดก่อนนะพูดอะไร จะเชื่อดีไหมที่บรรยายถ้าจริงก็ดีจังเลย ไม่คุ้นเคย ก็เลยสงสัย...พูดอย่างเงี้ยเจ้าชู้รึเปล่า ...” เสียงเพลงริงโทนใหม่ของฉัน เพลงเจ้าชู้รึเปล่าของ FIF ฉันชอบดนตรีมันอ่ะเวลามีคนโทรเข้าแล้วมันรู้สึกตื่นตัว แล้วก็อยากรับโทรศัพท์มากขึ้น (อันนี้จริงๆ นะ)
แต่เมื่อฉันดูชื่อที่แสดงบนหน้าจอ ว่าใครเป็นเจ้าของสายนี้ “เต้” .......(ยังไงดีล่ะนี่)......รับๆ ไปเหอะเนอะ เฮ่อ...! แล้วถ้าคนอื่นเค้ามองฉันอ่ะ งั้นเราออกไปคุยข้างนอกดีกว่า ฉันก็เลยเอาหูฟังออก แล้วคืนพี่บอมไป แล้วฉันก็ควักโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสาย แล้วยืนเอาแขนก่ายระเบียงหน้าห้องโดยที่คนในห้องก็น่าจะเห็นเพราะห้องดนตรีเป็นห้องกระจกเก็บเสียง แล้วมันก็จะใสๆ มองเห็นทะลุปรุโปร่ง ว่าแล้วก็รับซักทีเหอะ โม้อยู่นั่นแหละ...
“โหล....”
“นาวอยู่ไหนอ่ะ ไม่กลับบ้านไง...?” เสียงไอ้หูเน่าโวยวายใหญ่เลย
คือว่า ปกติแล้วน่ะนะ นาวจะกลับบ้านพร้อมกับพวกอีกิฟ อีฟ บีม เม แล้วก็ชะเอม แต่ก็จะมีไอ้เต้หรือไอ้หูเน่าเนี่ย ตามมาเกาะแข้งเกาะขาไปด้วยทุกครั้งเลย เรียกง่ายๆ มันก็ตามนาวมานั่นแหละ ให้นาวออกค่ารถไง แหม...! สงสัยวันนี้จะไม่มีตังค์ค่ารถมั้ง เลยโทรตามนาว คือปกติ ไม่มีอะไรจริงๆ ไม่แม่ตาย หมาป่วย เรียกให้ช่วย ขอตังค์ค่าหนม มันไม่โทรมาหรอก แต่แกเมินซะเถอะ ถ้าจะกลับกับฉันน่ะ ก็ต้องรอกลับพร้อมพี่หนุ่ม...เออ...ใช่ ลืมไปน่ะ เรื่องที่นาวกะหนุ่มเป็นพี่น้องกันน่ะ ถึงไม่มีใครรู้ก็จริง แต่แฟนนาวทุกคนรู้ รวมทั้งเต้ด้วย เต้มันไม่เคยบอกใครเลยนะ นาวก็ดูๆ มันมาตั้งนานแล้วล่ะ งั้นาวไม่กล้าบอกใครหรอก หุหุ...คุยต่อดีกว่า
“กลับ...แต่นาวอยู่ห้องดนตรีกับพี่หนุ่มอ่ะ” ฉันตอบ
“อ้าว...แล้วเต้จะกลับไงอ่ะ..” ไอ้หูเน่าพูดแบบงอนๆ
“ก็กลับแท็กซี่พร้อมนาวสิ...” ฉันพูด เพราะบ้านเต้มันเป็นทางผ่านอยู่แล้วไง
“พี่หนุ่มด้วยอ่ะนะ...?” เต้ย้ำ
“อื่อ..ไม่เป็นไรหรอก พวกพี่ ม.5 เค้าไม่รู้หรอกว่าเต้เป็นแฟนนาว...” ฉันพูด
“งั้นเดี๋ยวนาวมารอเต้หน้าห้องนะ เต้จะขึ้นไปหา..”
“ตู๊ดดด...ๆ...ๆ...” (หูเน่ามันวางสายไปแล้ว)
แล้วเต้ก็วิ่งขึ้นมาชั้นห้า ของตึกห้า หน้าห้องดนตรีสากล ที่มีนาวยืนรออยู่หน้าห้อง แล้วมันก็เข้ามายืนข้างๆ ฉัน...แถมยังเขยิบมาซะชิดเกินไปซะแล้วด้วย นาวก็พยายามเขยิบหนีนะ แต่มันก็ยังตามมาอยู่อีกอ่ะ...วันนี้มันเป็นอ่ะไรวะ สงสัยร้อนเงินจัด เลยมาทำหวานใส่นาว เชอะ! ฉันรู้ทันแกหรอกน่า ไอ้หูเน่า
“จะหนีไปไหนนักหนาเนี่ย...” เต้มันบ้าไปแล้วจริงๆอ่ะ มันยื่นหน้าเข้ามาซะใกล้เลย แถมยังมีหน้ามาบอกอีกนะว่าจะหนีไปไหน อะไรของมันวะ
แล้วเต้ก็เอื้อมมือมาโอบไหล่ฉันเอาไว้ (ซะแน่น) ด้วยความร้อนเงิน ตอนนี้ฉันอยากจะบอกว่า ฉันอึดอัดมากเลยนะ แต่ก่อนเต้มันไม่เคยเป็นแบบนี้นี่ วันนี้มันไปเงี่_นมาจากไหนเนี่ย แล้วแค่โอบไหล่ยังไม่พอนะ จู่ๆ มันก็เอาหน้ามาซุกที่ซอกคอฉัน มีซุกแล้วก็ต้องมีไซร้ แล้วมันก็ไซร้จาไหล่ มาที่คอ ที่คอที่ไซร้อยู่นาน แล้วก็ค่อยๆ ขึ้นมา...ๆ ..............................................
“มึงจะทำอะไรน่ะ!!!” เสียงพี่หนุ่มโวยวายมาแต่ไกล เค้าพูดพร้อมกับกระชากคอเสื้อเต้ขึ้นมาจนตัวลอยเลย แหม...พระเอกจริงๆ เลยนะเธอ
ตอนนี้นาวไม่รู้จะทำอย่างไง นาวก็เลย ดึงมือพี่หนุ่มออก แล้วก็คว้ามือของไอ้เต้เอาไว้ แล้วก็ลากมันวิ่งลงมาที่ชั้น 3 เราสองคนวิ่งจากชั้น 5 มาชั้น3 ถึงแม้มันจะไม่ได้ไกลอะไรเลยนะ แต่ฉันรู้สึกเหนื่อยมากกว่าปกติเสียอีกอ่ะ...นาววิ่งจับมือกับเต้ ลงมาที่ชั้น 3 แล้วนาวก็หยุดพักหายใจแปบนึง แต่มือของเราสองคน...จากที่นาวจับมือเต้ กลายเป็นเต้จับมือนาวซะงั้นน่ะ เต้หยุดพักหายใจแปบนึง แล้วเราสองคนก็สบตากัน เต้ดึงเอาตัวฉันเข้าไปกอดเราสองคนกอดกัน(ตรงบันได)แต่...ขณะที่เรากอดกันอยู่นั้น พี่หนุ่ม ก็วิ่งมา ตามด้วยพี่แตง พี่ตั้ม พี่ติ๊ก พี่จี พี่เอ็ม และพี่บอม ที่ตามมาด้วยความเป็นห่วง กลัวว่าจะมีเรื่องกัน...ก็เลยวิ่งหน้าตาตื่นมากันใหญ่เลย
“ไอ้เต้...!มึงทำไรน้องกู มึงตายแน่...!!!” ไงล่ะ พี่ฉันเอง...หุหุ จริงๆ นาวก็สมน้ำหน้าแม่_เหมือนกันน่ะหมั่นไส้มานานแล้ว บ้าบอ เป็นห่_ไรของมันไม่รู้
ความคิดเห็น