ฝ่าวิกฤตพิชิตเกมออนไลน์ (ชื่อไม่เป็นทางการ)

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

‘ลิขิตสวรรค์’ ต่อให้เป็นเทพองค์ใดก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

ไม่เว้นแม้แต่มนุษย์ สัตว์อสูร สัตว์เซียน ปีศาจ มาร ก็มิอาจหนีพ้น

“...อาซานเจ้าอย่าทิ้งมารดาของเจ้าไป”

ใบหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตากับเสียงสะอื้นไห้ที่สั่นเครือคล้ายจะขาดใจทำเอาดวงใจของคนที่เริ่มจะหมดสติเจ็บปวดตามไปด้วย

 ‘อู๋ซานเซียน’ หรือ ‘อาซาน’ เป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของมือปราบมารที่เก่งกาจของสำนักมือปราบหวินหย่งอี้หนิงกับบุตรชายจอมมารลำดับที่ ๒ อีกทั้งยังเป็นหลานของหลิงต้าหลงผู้ปกครองเผ่ามังกรฟ้าและเป็นหลานของจอมมารหลุนเหยียนผู้ยิ่งใหญ่ในภพมารอีกด้วย

อู๋ซานเซียนเป็นมารที่มีกิริยาท่าทางสติปัญญาและความรู้เป็นเลิศเหมือนกับหานซีที่เป็นบิดา มีใบหน้าที่งดงามเหมือนกับหยางเซียนที่เป็นมารดา อีกทั้งยังมีดวงตาสีอัญมณีสีม่วงอ่อนทอประกายแสงระยิบระยับที่มีความ สามารถพิเศษควบคุมสัตว์อสูรและเห็นสิ่งที่ผู้อื่นมองไม่เห็นได้

ด้วยความที่ซานเซียนเป็นองค์ชายที่เกิดก่อนบรรดาองค์ชายและองค์หญิงทั้งหมดในราชวงศ์มารหลังสงครามปราบมังกรฟูหลง มีความคิดอ่านเป็นเลิศ เชี่ยวชาญศาสตร์ทั้ง ๖ ทั้งกระบวนท่าวิชาเซียนวิชามารหรือวิชาของเผ่ามังกรฟ้าล้วนถูกยกย่องให้เป็นมารรุ่นหลังที่เก่งที่สุด

แต่ถึงจะเก่งกาจอย่างไรก็หลีกเลี่ยงโชคชะตาอันแสนเลวร้ายไม่ได้เพราะบุตรของบุตรจอมมารหลุนเหยียนทุกคนที่เกิดในราชวงศ์มารจะได้รับคำทำนายโชคชะตาจากวิหารศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งแต่ละคนจะได้รับคำทำนายที่แตกต่างกันออกไป ซานเซียนก็ได้รับคำทำนายเช่นกัน โดยเนื้อความทำนายเอาไว้ว่าจะมีชีวิตอยู่ได้เพียง ๑๕ ปี จากโลกนี้ไปเพื่อก้าวเดินไปบนเส้นทางของโชคชะตาเส้นใหม่ ซานเซียนมิเคยหวั่นเกรงต่อสิ่งที่จะต้องเผชิญหลังจากหมดสิ้นลมทว่าสิ่งที่เขากังวลนั่นก็คือการพรากจากบิดาและมารดา

ซานเซียนรู้ว่าจะต้องมีชะตาชีวิตเช่นนี้จึงใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่าให้มากที่สุด สถานที่ใดไม่เคยไปเขาก็ขอบิดามารดาไปอะไรที่ไม่เคยได้ทำก็ลงมือทำ บิดามารดาไม่เคยขัดใจเพราะส่วนหนึ่งซานเซียนเป็นบุตรที่เชื่อฟังคำสอนอีกทั้งยังกตัญญูดูแลทั้งสองมาตั้งแต่รู้ความ ฉะนั้นจึงเริ่มทำใจและใช้ช่วงเวลาที่เหลืออยู่กับบิดามารดาให้มากที่สุด

ซานเซียนรู้ว่ามารดาเคยเผชิญชะตาชีวิตเช่นนี้มาก่อนแต่ก็ไม่อาจทำใจเสียบุตรอย่างเขาไปได้จึงได้เอาแต่ห่วงหาอาวรณ์ไม่ยอมปลง จากที่เคยร่าเริงก็เริ่มระทมทุกข์จนซานเซียนที่เป็นบุตรเริ่มคิดว่าตนเองนั้นช่างอกตัญญูยิ่งนักที่ไม่สามารถอยู่เพื่อตอบแทนคุณบิดามารดาต่อไปได้ ยิ่งคิดก็ยิ่งจมปลักกับความรู้สึกผิดแต่เพราะได้พูดคุยกับบิดาจึงขจัดความห่วงหาของตนเองที่มีต่อมารดาได้บ้าง..ทว่าถึงวันที่ต้องจากลากลับไม่สามารถทำอย่างที่คิดเอาไว้ได้..

ซานเซียนไม่สามารถเปิดปากพูดหรือแม้กระทั่งจะยกมือขึ้นสัมผัสใบหน้ามารดาที่เคารพรัก ร่างกายเริ่มหนักจมไปกับเตียงอย่างไร้เรี่ยวแรงอีกทั้งดวงตาก็พร่าเลือนคล้ายกับคนเจ็บใกล้ตายทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ยังแข็งแรงดีหนีไปเที่ยวที่ดินแดนลึกลับได้ปรกติเสียด้วยซ้ำไป

“ซาน..ฮึก! อาซาน!”

ซานเซียนได้ยินเสียงมารดาแต่ก็คล้ายว่ามันจะแผ่วเบาลงไปทุกที ในขณะที่สติเลือนลางจึงคิดจะฝืนดวงตามองใบหน้ามารดากับบิดาเป็นครั้งสุดท้ายสติที่เคยมีอยู่อันน้อยนิดนั้นฉับพลันก็ดับวูบไปคล้ายถูกเวทนิทราของผู้ใดสักคน ร่างกายที่เคยหนักอึ้งก็พลันเบาหวิวคล้ายล่องลอยอยู่กลางอากาศ ความเย็นที่ปะทะใบหน้าและกำลังบาดเนื้อผิวไปทั่วร่างกายจนเจ็บแสบไปหมด ดวงตาที่เคยปิดสนิทเห็นแต่ความมืดก็เริ่มเห็นแสงสว่างขึ้นมา

เมื่อเปลือกตาปรับรับแสงจนคุ้นชินจึงรู้ว่าตนเองนั้นกำลังลอยตัวเหนือพื้นดินแล้วกำลังตกลงมาสู่เบื้องล่างอย่างรวดเร็ว! ทว่าก่อนที่ร่างกายของซานเซียนจะหล่นกระแทกพื้นกลับมีบางสิ่งมารองรับเอาไว้เสียก่อนและเมื่อเท้าเหยียบพื้นสิ่งนั้นก็แตกสลายหายไป

หลังจากที่ปรับความคุ้นชินได้ซานเซียนก็หันไปสำรวจรอบๆ ด้านก็พบ ว่าตนเองอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่งที่มีแต่ธรรมชาติและภูเขาล้อมรอบกาย พอสังเกตดูอย่างถี่ถ้วนจึงได้รู้ว่าที่แห่งนี้คล้ายกับชายแดนภพมารที่เคยอาศัยอยู่อีกทั้งเหล่าบุปผาและพรรณพฤกษาต่างเป็นสิ่งที่ซานเซียนเคยพบเจอมาตั้งแต่เยาว์วัยด้วย แล้วที่นี่ที่ไหน เขาเกิดใหม่ที่สถานที่อื่นหรือยังอยู่ที่ภพมารกันแน่? ทว่าก่อนที่ซานเซียนจะคิดไปไกลก็มีเสียงปริศนาดังขึ้นเสียก่อน

『ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่ ‘ยุทธภพออนไลน์’ โลกเสมือนจริงที่จะพาคุณย้อนเวลาไปยังยุคโบราณที่ขับเคลื่อนด้วยพลังเวทและลมปราณ..』

ซานเซียนตั้งท่าระวังกายหลังจากได้ยินเสียงปริศนาดังขึ้น แม้จะมองไม่เห็นที่มาของเสียงแต่ก็รู้ได้ว่าเป็นกลไกบางอย่างของโลกใบนี้อย่างแน่นอน ที่เขารู้ได้ก็เพราะได้ร่ำเรียนกับท่านตาและท่านแม่ที่มาจากต่างโลกสั่งสอนเกี่ยวกับวิถีชีวิตหรือแม้กระทั่งความรู้ของโลกใบอื่นให้ ดังนั้นพอมาปรากฎกายในสถานที่แห่งนี้จึงไม่คิดแปลกใจมากนัก และพอได้ยินเสียงปริศนากล่าวถึงสถานที่แห่งนี้ที่เรียกว่า ‘ยุทธภพออนไลน์’ เขาจึงเกิดความสนใจขึ้นมาเล็กน้อย

ท่านตาของเขา หรือ ‘จอมมารหลุนเหยียน’ ก็มาจากสถานที่ที่ใกล้ เคียงกับโลกใบนี้ การมาของท่านตานั้นเป็นไปในรูปแบบระบบเกม โดยตายแล้วมาเกิดใหม่ในยุคที่มีวรยุทธอีกทั้งยังมีระบบคอยควบคุมให้ทำภารกิจมีรางวัลเมื่อทำภารกิจสำเร็จและมีบทลงโทษหากทำภารกิจไม่สำเร็จ หากพิชิตภารกิจสูงสุดได้แล้วก็จะต้องชี้นำให้กับรุ่นลูกรุ่นหลานต่อ

ท่านแม่ของเขา หรือ ‘อู๋หยางเซียน’ ที่ก่อนหน้านี้เคยอยู่ในสถานที่ที่มีสิ่งปลูกสร้างที่ก้าวหน้าล้ำสมัยทุกอย่างล้วนสะดวกสบายและแตกต่างจากภพมารเป็นอย่างมาก แต่โชคชะตาที่โหดร้ายทำให้ท่านแม่ต้องตายแล้วมาเกิดใหม่เป็นเป็นบุตรของจอมมารในโลกที่เต็มไปด้วยพลังปราณและพลังเซียน ทว่าดีกว่าท่านตาก็ตรงที่ไม่มีระบบคอยควบคุมแต่จะต้องดำเนินเนื้อเรื่องให้บรรลุเป้าหมายที่กำหนดไว้ให้สำเร็จ

ทว่าซานเซียนนั้นท่านตาบอกว่าเขาจะต้องเผชิญกับโชคชะตาย้อน กลับ นั่นก็คือตายจากโลกที่มีพลังปราณและพลังเซียนแล้วไปเกิดใหม่ ณ สถานที่แห่งใหม่ซึ่งซานเซียนก็ไม่รู้ว่าคือที่ใดกันแน่ อาจจะเป็นโลกที่ท่านตาและท่านแม่จากมาหรืออาจจะเป็นโลกใหม่ที่เทคโนโลยีก้าวไกลจนมนุษย์ตามไม่ทันก็ได้ ทว่าตอนนี้ซานเซียนได้รับรู้แล้วว่าตนเองนั้นเกิดใหม่ในโลกแบบใด..

โชคชะตาของซานเซียนกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว..

...

...

..

..

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด 

เสียงเครื่องช่วยหายใจดังกึกก้องไปทั่วห้องกว้าง หญิงสาวเดินเข้ามาใกล้เตียงที่มีร่างของผู้ชายร่างสูงโปร่งนอนหลับอยู่ เธอเข้าไปเช็กความเรียบร้อยทว่าไม่เห็นมีสิ่งใดผิดปรกติจึงคิดหมุนตัวกลับไปนั่งที่โซฟาทว่าสายตาของเธอกลับเห็นบางสิ่งที่มันอัศจรรย์จนต้องขยี้ตามองอยู่หลายครั้ง

เปลือกตาบาง ค่อยๆ กระพริบปรับทำความคุ้นเคยกับแสงที่ส่องผ่านเข้ามากระทบดวงตา สิ่งที่ได้เห็นเป็นอย่างแรกคือรอบๆ ด้านล้วนเต็มไปด้วยสีขาว ทั้งผนังห้องและเครื่องเรือนล้วนเป็นสิ่งแปลกใหม่ที่เขาไม่เคยพบเห็น

“คุณชายใหญ่! ป้าโจวคะคุณชายใหญ่ฟื้นแล้วค่ะ!”

หญิงสาวตะโกนขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นระคนดีใจ ปากร้องเรียกใครบางคนให้ออกมาดูคนที่นอนหลับไปเป็นเวลานานหนึ่งปีได้ลืมตาตื่นขึ้นมา หญิงสาวคล้ายกับกลัวว่าสิ่งที่เธอเห็นจะแค่เป็นภาพที่เธอจินตนาการไปเสียเองจึงจ้องมองร่างคุณชายใหญ่ตระกูลหลงบนเตียงผู้ป่วยอย่างไม่คลาดสายตา

“เสียงเอะอะโวยวายอะไรดังไปถึงห้องครัวเลย..” ‘หนานโจวเสวียน’ หรือ ‘ป้าโจว’ ที่หญิงสาวเรียกเดินออกมาจากห้อง ครัวด้านข้างจึงเห็นว่าเด็กรับใช้โบกไม้โบกมือให้ตนเข้าไปดูอะไรบางอย่าง “อย่าทำตัวเสียมารยาทประเดี๋ยวก็ไปรบกวนการนอนของคุณชายใหญ่เอาหรอก”

หนานโจวเสียนเอ่ยปากดุ เธอเป็นแม่นมและหัวหน้าแม่บ้านของตระกูลหลงมานานหลายสิบปีก็ยังไม่เคยพบเคยเห็นสาวใช้อย่างลู่จิ่นคนนี้เลย

“หนูเปล่าเสียมารยาทนะป้าโจว ที่หนูเรียกป้าเสียงดังก็เพราะหนูเห็นว่าคุณชายใหญ่ลืมตาขึ้นมาแล้ว! ไม่เชื่อป้าก็ดูเอาสิ!” ลู่จิ่นหันไปบอกกับป้าโจวหัวหน้าแม่บ้านและคนที่เลี้ยงคุณชายใหญ่จนเติบใหญ่ แม่บ้านโจวรีบก้าวเท้าเดินชิดกับเตียงผู้ป่วยทันทีที่ได้ยิน ดวงตาทั้งสองเบิกกว้างหัวใจเต้นกระชั้นถี่เมื่อเห็นว่าคนที่นอนหลับเป็นเจ้าชายนิทรามาหลายปีลืมตาขึ้นมาจริงๆ

“คุณชายใหญ่!” โจวเสียนอุทานเสียงดัง เกิดความแปลกใจปนไม่เหลือเชื่อที่พบเห็นเรื่องไม่คาดฝัน ทว่าก่อนที่เธอจะกดเรียกหมอและพยาบาลให้เข้ามาดูอาการคุณชายน้อยของเธอดวงตาอัญมณีสีม่วงนั้นก็กระพริบถี่ไม่กี่ครั้งแล้วหลับลงไปเช่นเดิม “ลู่จิ่นเธอโทรรายงานนายท่านส่วนพวกเธอสองคนไปตามหมอและพยาบาลมาดูอาการคุณชายใหญ่”

โจวเสวียนสั่งเด็กรับใช้ทั้งสามคน ส่วนตัวเธอรีบคว้าจับมือคนหลับแล้วพร่ำขอร้องเทพยดาช่วยให้คุณชายของตนเองฟื้นขึ้นมาหลังจากที่นอนเป็นเจ้าชายนิทรามาหลายปี

ซานเซียนได้ยินเสียงอ้อนวอนซ้ำไปมาทว่าเขาก็มิอาจเปิดเปลือกตาขึ้นมามองได้ว่าเป็นเสียงของใครและกำลังร้องเรียกผู้ใดอยู่ สติที่เลือนรางและร่างกายที่อ่อนเพลียทำให้ทุกสิ่งเริ่มจะดำดิ่งไปทุกทีๆ

TBC>

_________________

กรี๊สสหลานมาแล้วค่าา

※ เนื้อเรื่องของ ลั่วหานซี X อู๋หยางเซียน [รุ่นพ่อแม่] อยู่ในนิยายโหมด (ชายรักชาย) โดยมีชื่อเรื่องว่า

‘How to..วิธีหนีตายฉบับลูกชายจอมมาร’ (นิยายเรื่องนี้จบแล้ว)

※ เนื้อเรื่องของจอมมารหลุนเหยียน [รุ่นตายาย] เกิดใหม่+ระบบ (ชายหญิง) จะปรากฏอยู่ในตอนพิเศษของนิยาย ‘How to..วิธีหนีตายฉบับลูกชายจอมมาร’ 

​