[ NCT X YOU ] AFTERMOON

ลำดับตอนที่ #1 : Jeno : halfmoon

 halfmoon 

Jeno X You

     สายลมพัดผ่านมาทำให้ดอกไม้ริมถนนค่อยๆสั่นไหวและค่อยๆเอียงไปตามทิศที่ลมมุ่งหน้าไป คนตัวเล็กได้แต่เดินชดดอกไม้ริมถนนระหว่างทางจากบ้านไปยังโรงเรียนของเธอและเป็นเช่นนี้ทุกวันตั้งแต่ที่เธอย้ายมาอยู่เมืองนี้

' กริ้งๆๆ กริ้งๆๆๆๆ ' เสียงกริ่งจากจักรยานของคนตรงหน้าทำให้ร่างบางละความสนใจจากดอกไม้มาเป็นคนที่จอดจักรยานดักหน้าเธออยู่

"รุ่นพี่มีอะไรหรอค่ะ" จีฮยอนเอ่ยถาม

" ขึ้นมาสิ ไปด้วยกันจะได้ถึงโรงเรียนเร็วๆ " 

" แต่..... " 

" ถ้าไม่ขึ้นมาพรุ่งนี้พี่จะไม่เช็คชื่อให้เธอ "

 แน่นอนว่าคนอย่างยัยจีฮยอนจะขัดใจอะไรกับประธานชุมรมบาสเกตบอลออย่าง ลี เจโน่ ได้ 

" ทำไมต้องเอาสิทธิประธานชมรมมาสั่งหนูด้วยไม่ยุติธรรมเลย " ฉันไม่รู้ว่าเขาทำแบบนี้กับคนอื่นบ่อยมั้ยแต่การทำแบบนี้มันไม่โอเค 

" ก็ถ้าเราเป็นแฟนกัน......พี่คงใช้สิทธินั้นสั่งให้หนูขึ้นรถกับพี่ตั้งนานแล้ว"

ตึกตักตึกตัก  

" พี่ล้อเล่นนนน แหมมนิ่งเป็นหินแช่แข็งเลย เขิลพี่อะดิ" ร่างสูงเอ่ยพร้อมกับส่งยิ้มหวานคนตัวเล็กที่ยังตกใจอยู่กับบทสนทนาก่อนหน้านี้

SM DREAMTOWNHIGHSCHOOL

"ทำไมวันนี้ได้มากับรุ่นพี่เจโน่อ่ะ" ทันทีที่ฉันก้าวเข้ามาในห้องเรียนจินนี่เพื่อนสนิทของฉันก็รีบวิ่งเข้ามาถามทันที

"ก็เดินมาโรงเรียนปกตินี่แหละอยู่ๆพี่แกก็มาจอดรถจักรยานดักหน้าแล้วบอกให้ไปด้วยกัน ฉันปฎิเสธไปแล้วนะแต่พี่แกไม่ยอมแล้ว"

"หรือว่ารุ่นพี่เค้าอาจจะชอบแกอยู่ก็ได้สร้อยข้อมือที่แกได้ตอนวันวาเลนไทน์จากคนชื่อ J แกยังหาเจ้าของไม่ได้อยู่เลยบางทีอาจจะเป็นพี่เค้าก็ได้นะ" 

"โรงเรียนเรามีตั้งหลาย J จะเป็นพี่เค้าได้ยังไงละ"

"แต่ J นี้พี่เค้าก็ดีกับแกมาตลอดเลยนะ ล่าสุดก็ให้ซ้อนท้ายจักรยานคู่ใจด้วย กิ้วๆๆ"

      ฉันยกมือไปตีแขนจินนี่ทีหนึ่งแต่มันก็ถูกอย่างที่จินนี่บอกนั้นแหละพี่เจโน่เค้าเป็นรุ่นพี่ที่ดีต่อฉันมาโดยตลอดไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ชุมนุมหรือเรื่องอื่นๆพี่เค้าก็พร้อมให้คำปรึกษาและพร้อมที่จะให้ความช่วยเหลือตลอดแต่ไม่ใช่แค่กับฉันคนเดียวกับน้องๆคนอื่นๆก็ด้วย

     โชคดีที่คาบสุดท้ายของวันนี้อาจารย์ให้ไปค้นหาข้อมูลสำหรับนำเสนอที่ห้องสมุดหรือในอินเทอร์เน็ต ฉันเลยขอปลีกตัวออกมาจากกลุ่มเพื่อนๆหนีไปที่ห้องสมุดคนเดียวเนื่องจากเนื้อหาที่เราได้ค่อนข้างวิชาการเลยทำให้ต้องเข้าไปหาในมุมที่ค่อนข้างอับคน

" ปกติก็ไม่ค่อยมาโซนนี้อยู่แล้วจะหาเจอได้ยังไงเนี้ย "  นิ้วเรียวลากยาวไปตามสันหนังสือเพื่อหาสิ่งที่ตัวเองต้องการ จนไม่ทันสังเกตุเห็นอีกคนที่กำลังนั่งพิงชั้นหนังสือเพื่ออ่านเนื้อหาของหนังสือที่มีในมืออยู่

กึก 

เท้าที่ชนเข้ากับบางอย่างทำให้ต้องละสายตาจากชั้นหนังสือแล้วหันไปมอง คนโดนชนอย่างเจโน่ก็เงยหน้าขึ้นมามองอย่างสงสัยเช่นกัน ทำให้ทั้งคู่จ้องตากันโดยบังเอิญ

ตึกตักตึกตัก 

"ขอโทษนะคะ" ฉันโค้งให้คนตรงหน้าไปเพื่อเป็นการขอโทษที่ตัวเองไม่ระวัง

"หาหนังสืออยู่หรอ" 

"ค่ะ" 

"ถ้าเป็นหนังสือในรายวิชาของอาจารย์ ทงเฮ อยู่ชั้นที่6นะให้พี่หยิบให้มั้ยดูจากส่วนสูงแล้วหนูน่าจะหยิบไม่ถึง"

"พี่เจโน่!!!!!" ฉันตวาดใส่อีกคนก่อนจะมองหาหนังสือและก็เป็นอย่างที่พี่เค้าบอกทุกประการมีหนังสือที่ฉันต้องการอยู่หลายเล่มและที่สำคัญก็คือมันสูงด้วย

"ว่าไงค่ะ"

"รบกวนรุ่นพี่หยิบมาให้สักเล่มด้วยนะคะ" คนตรงหน้าหัวเราะชอบใจพร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบหนังสือลงมาให้ด้วยถ้าฉันสูง165อัพนะฉันจะไม่ไปรบกวนเขาเลยแต่นี่สูงแค่158ไง เขย่งแล้วยื่นมือจนสุดแขนก็ถึงแค่ชั้น 5

หลังจากแยกกับจีฮยอนที่ห้องสมุดผมก็รีบตรงดิ่งไปหาเพื่อนที่กำลังเล่นบาสอยู่ที่สนาม ตอนนี้เป็นเวลาหลังเลิกเรียนนักเรียนส่วนมากก็กำลังเริ่มทยอยกลับบ้านกันแล้วทำให้คนแถวสนามไม่พลุ่งพลานเหมือนช่วงชั่วโมงเรียน

"ว่าไงครับคุณเจโน่ วันนี้มาช้านะ" ผมรับลูกบาสจากแฮชานมาพร้อมกับชูดลงห่วงพร้อมอย่างแม่นยำก่อนเอ่ยตอบมัน

"พึ่งกลับจากห้องสมุด"

"อย่าคิดว่าผมไม่เห็นนะครับว่าอยู่กับใครที่ห้องสมุด" 

"มันอยู่กับใครวะจีซอง" จีซองยิ้มอย่างเหนือกว่าพวกมันรู้กันอยู่แล้วว่าผมชอบใคร

"ก็พี่จีฮยอนไงพี่อยู่กันสองต่อสองด้วยนะ"

"แหนะๆๆๆๆ" แฮชานชี้มายังผมพร้อมกับทำหน้าพลางจับผิดไปด้วยจนผมหลุดยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้

"ยิ้มกว้างเลยนะพี่" 

"ก็คนมันชอบมานานแล้วอ่ะ"

"เลี่ยนวะ" เอ้าไอ้พวกนี้ก็คนมันรักอ่ะพอได้อยู่ใกล้ๆกันมันก็ต้องแฮปปี้เป็นธรรมดามั้ยทั้งสามคนเล่นบาสเหมือนอย่างที่เคยเล่นกันในแต่ละวันและวันนี้อาจจะพิเศษหน่อยตรงที่ผมมาเล่นบาสด้วยหัวใจที่ชุ่มช่ำกว่าปกติเท่านั้นเอง  

 

ผมแอบชอบน้องเค้ามาได้หนึ่งปีเต็มๆแล้วครับตั้งแต่น้องย้ายมาเรียนม.ปลายปีที่นี่ด้วยความสามารถทางด้านวิชาการและบวกกับหน้าตาที่น่ารักทำให้ทุกคนอยากจะเข้าหาเธออยู่เสมอและผมก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่ผมก็ทำได้แค่พยายามดูแลเธอแบบห่างๆ เรื่องแบบนี้ผมนะขี้ขนาดจะตายไป แต่โชคดีที่เธออยู่ชุมชุมที่ผมเป็นผู้ดูแลเลยทำให้เราสองคนค่อนข้างสนิทกันในระดับหนึ่งและผมก็คอยดูแลในฐานะรุ่นพี่ในชุมนุมพี่ดีมาโดยตลอดเธออาจจะไม่รู้หรอกว่าผมคอยใส่ใจรายละเอียดเล็กๆน้อยของเธออยู่ตลอดเวลา 

ณ บ้านตระกูล ลี

     "เจโน่วันนี้โทรชวนจินนี่มาทานข้าวที่บ้านด้วยสิลูกพี่เจย์เค้าอุตส่าห์กลับมาจากอเมริกาทั้งทียัยจินนี่คงคิดถึงจนจะแย่" คุณหญิงลีเอ่ยบอกลูกชายคนเล็กของบ้านที่นั่งเล่นเกมอย่างสบายใจอยู่บนโซฟา

"ครับ" เจโน่ตอบรับแต่ตายังจ้องมองมือถืออยู่"

jinnie

มือถือที่สั่นอยู่ในกระเป๋าทำให้ต้องหยิบขึ้นมาดูก่อนจะเห็นว่าป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอที่โทรมาจินนี่เดินออกมาข้างนอกตัวบ้านเพื่อรับสาย

"ฮัลโหลพี่เจโน่โทรมาทำไมเนี้ยยย" 

"แม่บอกให้มาทานข้าวที่บ้าน พี่เจย์กลับมาไทยนะ"

"พี่เจย์กลับบ้านหรอ??? "

"อืออ"

"ได้ๆเดี่ยวไปหาชวนจีฮยอนไปด้วยได้ป่ะกำลังอยู่บ้านจีฮยอนพอดี" 

"จะดีหรอ" คนปลายสายตอบกลับมาแบบกล้าๆกลัวๆ

"ดีสิ!!คุณป้าจะได้เห็นหน้าลูกสะใภ้คนเล็กของบ้าน"ไม่รอให้อีกคนได้ตอบอะไรกลับมาเธอก็ได้ชิงวางสายไปก่อนแล้วเดินกลับเข้าไปในตัวบ้าน

"จีฮยอนวันนี้ไปกินข้าวที่บ้านญาติฉันนะ" จินนี่เอ่ยกับร่างบางที่ก้มอ่านหนังสือที่ตัวเองพึ่งไปยืมมาเมื่อหลังเลิกเรียนอย่างใจจดใจจ่อซึ่งมันเป็นปกติของเพื่อนเธออยู่แล้ว 

"แล้วงานอ่ะ "

"ค่อยทำก็ได้ส่งอาทิตย์หน้าโน้นน"

     ทั้งสองได้เดินทางมายังบ้านของญาติของจินนี่จริงๆก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลหรอเพราะเจโน่จีฮยอนก็รู้จักกันอยู่แล้วแต่จินนี่เลือกที่จะอุ๊ปไว้ก่อนว่าเป็นบ้านใครถ้าขืนบอกไปว่ามาบ้านพี่เจโน่เจ้าตัวคงค้านหัวชนฝา

"อ้าวคุณหนูจินนี่มาถึงแล้วหรอคะคุณหญิงกำลังนั่งรออยู่ข้างในค่ะ" จินนี่พาเพื่อนสาวของเธอเดินมายังห้องโถงที่ใช้เป็นห้องรับแขกของบ้าน

'อะไรกันเนี้ยย' จีฮยอนหันไปหาเพื่อนตัวเองจินนี่ได้แต่ส่งยิ้มบางมาให้

"คือ....ฉันเป็นลูกพี่ลูกน้องกับพี่เจโน่" บังเอิญเกินไปแล้ววันนี้เธอเจอกับเขารอบที่สามแล้ว

"คุณป้าสวัสดีค่ะ"

"อ้าววมาแล้วหรอจินนี่" 

"ค่ะคุณป้า นี่เพื่อนหนูนะคะชื่อจีฮยอนว่าที่ลูกสะใภ้คนเล็กของคุณป้า" ประโยคสุดท้ายจินนี่ตั้งใจให้ได้ยินกันแค่สองคนทางด้านคุณหญิงลีเมื่อได้ยินดังนั้นก็ระบายยิ้มออกมา

     เธอพอจะได้ยินเรื่องราวจากหนูจินนี่บ้าง แต่นึกไม่ถึงว่าตัวจริงจะน่ารักขนาดนี้ นี่สินะว่าที่แฟนตาเจโน่

"แม่ครับเจย์หิวแล้วครับบ" เจย์เดินลงมาจากตัวบ้านมือหนาลูบท้องไปพร้อมกับทำหน้าตาออดอ้อนคนเป็นแม่

"งั้นไปกินข้าวกันเถอะ แม่บ้านน่าจะจัดโต็ะเสร็จแล้ววันนี้ป้าสมตั้งใจทำเมนูโปรดของทั้งเจย์และเจโน่เลยนะ"

"จริงหรอครับ " ทั้งสองพูดขึ้นมาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย พร้อมกับยกมือไปไฮไฟท์อย่างรู้ใจ

     ทุกคนได้ย้ายจากห้องนั่งเล่นมาเป็นโต๊ะอาหารตอนนี้ฉันนั่งอยู่ข้างๆจินนี่แล้วก็ตรงข้ามกับพี่เจโน่ด้วยทุกคนตั้งหน้าตั้งตากินอาหารที่อยู่ตรงหน้า  

     ฉันที่ยื่นมือจะไปตักซุปทะเลก็ต้องหลุดชะงักเมื่ออีกคนที่นั่งตรงข้ามก็ยื่นมือมาตักเหมือนกันเจโน่ชักมือกลับพร้อมกับส่งสัญญาณให้อีกคนตักก่อนคุณหญิงลีที่สังเกตุลูกชายท่าทางของลูกชายอยู่สักพักก่อนจะเอ่ยขึ้น

"หนูจีฮยอนรู้มั้ยข้อเสียของลูกชายบ้านนี้คืออะไร" 

"หนูไม่ทราบค่ะ"

"ทุกคนจะมีเมนูโปรดของตัวเองที่ สุดรักสุดหวง อย่างเจโน่เมนูโปรดคือซุปทะเลเจ้าตัวจะหวงมากขนาดที่ว่าถ้าเจย์ยื่นช้อนเข้ามาตักก็ตีมือกันให้ตายกันไปข้างหรือไม่ให้ตักเลยแหละ"

"แม่!!!!" เจโน่หน้างอทันทีที่แม่เผาตัวเองต่อหน้าคนที่เขาชอบแบบนี้ 

แน่นอนว่าทั้งแม่และพี่เจย์รู้ว่าเขาชอบจีฮยอนถ้าถามว่าที่บ้านรู้เพราะใครนะหรอก็ จินนี่ไง

"หรือไม่จริง!!! แม่ขอบอกไว้ก่อนเลยนะเจโน่ว่าคนนี้แม่ไฟเขียว" 

     ถ้าได้เป็นลูกสะใภ้ยิ่งดีมีที่ไหนน่าตาน่ารักแล้วยังนิสัยดีอีกแต่ก็อดโมโหลูกชายตัวเองไม่ได้ทำไมถึงขี้ขลาดได้ขนาดนี้นะ ' เหมือนพ่อไม่มีผิดเลย '  

"เป็นแฟนกันรึยัง" เจย์หันไปถามน้องและจ้องมองทั้งสองคนสลับกันไปมา

"เราไม่ได้เป็นแฟนกันค่ะพี่เจย์" 

"งั้นก็ขอน้องเค้าเป็นแฟนสิเจโน่" คุณหญิงส่งสายตากดดันไปให้ลูกชายคนเล็กที่นั่งเขิลจนหน้าแดงไปหมดแล้ว

"เป็น..... เป็นแฟนกับพี่นะครับจีฮยอน" ทุกคนล้วนแต่จ้องมองมายังฉันพร้อมกับคาดหวังคำตอบจากฉัน 

"ก็ได้ค่ะ" เสียงเฮของทุกคนทำเอาฉันเขิลจนแทบอยากจะมุดดินหนี รุ่นพี่ที่เพอร์เฟคอย่างเจโน่ ลี ที่ทำฉันใจเต้นผิดปกติแท้จริงแล้วเขาก็ชอบฉันอยู่เหมือนกัน 

"รู้มั้ยว่าสร้อยข้อมือที่หนูจีฮยอนใส่ใครเป็นคนให้" ฉันมองสร้อยข้อมือที่ตัวเองใส่ นึกส่งสัยในคำถามของพี่เจย์แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าคนให้มาคือ คุณ J 

"ของพี่เจโน่หรอคะ!!!!!" ร่างบางเอ่ยถามพร้อมกับมองหน้าเจโน่ที่ตอนนี้หน้าแดงเป็นลูกตำลึงแล้ว

"ครับของพี่เอง"

talk  

ตอนแรกมาแล้ววว เปลี่ยนพล๊อตเรื่องไปสองรอบ555

ถ้าเราเขียนผิดหรือใช้ภาษาไม่สวยงามก็ขอโทษด้วยนะคะ