ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตราเวทย์มนต์
วิ้ว ูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ผม าโะ ยูสึเะ ผู้อยูุ่สูสุอเวทย์มน์ ำลั่อสู้ับ มัรพันปีอยู่ อย่าเมามันส์ เพราะ้อารสัมผัสาร่อสู้้วยเวทย์มน์ที่ห่าหายไปนาน
ผมมาทำอะไรแถวนี้นะเหรอ อนแรผมออามหาท่านเทพเ้าโปาปุ นมาถึ หุบเาทาะวันออและพบพว็อบลินสอนำลัุร่า หิสาวาวบ้านเ้า ผมเลยลไปให้วาม่วยเหลือ และ่า็อบลินสอัวาย
ผมไ้รับำอบุาหิสาวที่เสื้อผ้าาวิ่น ่อนที่เธอะเินาไป
' ไอยะ น่าเสียายะมั สาวสมัยนี้น่าหม่ำริๆ ' ผมมอหน่มน๊ม อเธอแล้วน้ำลายไหล ะที่นั่ลินเนื้อ ระ่ายเสือาวที่พมา อยู่ๆบอส็อบลิน็ปราัว มาลาผมไปที่าโบราสถานทาะวันออ เพื่อะสำเร็โทษผม แ่ทว่าที่นั่น ผมับพบมัรพันปีเ้าโยบัเอิ มันโผล่มา็ะปบบอส็อบลินทีเียวายเลย และราย่อมา็ือผม
ผมอยาะบอทุนว่าผมเป็นโรินิอ่อนๆ ผมอบสู มเวทย์มน์เวลา่อสู้ แถมอยาะหอมแ้มมันราวับมันเป็นน้อสาวอผมเอ ผมไม่ไ้โม้นะ ผมเป็นิส่อนัวยเลย้วย55555+
ที่มือวาอผมสลัราเวทย์แบบที่4 ไว้ มันเป็นราเวทย์อมปรา์ รูปอไม้ส มันสวยามราวับ รีมที่หเป็นรูปใบไม้ในถ้วยาแฟ แ่ทว่า มันเป็นราเวทย์ ที่ไม่สามารถพันาไ้อีแล้ว พลัอมันถึีำัแ่ั้น อมปรา์ เท่านั้น ไม่อาบรรลุั้น มหาปรา์ไ้
ถึแม้ว่ามันะมี้อีือ มันเป็นราเวทย์ที่ะพันาไ้เร็วที่สุ่อนราเวทย์อื่นนถึอายุ 15ปี แ่หลัานั้นมัน็ะหยุเิบโ และารที่มันหยุเิบโ ทำให้ผมไม่เ่ึ้นเลยในลอร้อยปีที่ผ่านมา
ผมอบย้อนนึถึวัยเ็ที่ผมเ่เร็วว่านอื่น แ่อนนี้ถ้าเทียบับเพื่อนในวัยเียวันละ็บอไ้ำเียวว่า ้าไปแล้ว ผมไม่อาพันาเวทย์มน์อผมึ้นไปไ้
ฟ้าว ฟ้าว ูมมมมมมมมมม
เสียโมีอมัรพันปีทำให้ผมึสิลับมา
ใ่แล้ว มัรพันปีแสยะยิ้ม ่อนที่มันะถูลูแ้วเวทย์มน์สายฟ้าอผมเ้าทำารโมีอย่ารุนแรนมันหล่นลไประแทาโบราสถาน ที่มีเทพโปาปุสถิย์อยู่
เอ๊ะ แล้วผมเล่าถึอนไหนแล้วนะ เอ่อ ำไ้ล่ะ เนื่อาราเวทย์อผมไม่อาะไปถึั้นมหาปรา์ไ้ ผมึ้อทำารเปลี่ยนมัน โยารามหา เทพเ้าโปาปุ เทพเ้าหนึ่เียวที่ ะมอบ ราอันใหม่ให้แ่ผมไ้ แ่ลอร้อยปีที่ผ่านมาผม็หาท่านไม่เอ เพิ่ะเอเมื่อมาถึาโบราสถานนี้เอ ร้อยปีเียวนะสำหรับารามหา แ่่อนที่ผมะอให้ท่านเปลี่ยนราให้ผม ันมีมัรพันปีเ้ารรม โผล่มาเล่นานผมะไ้นี่ เ็ริๆ
เปรี๊ยๆๆๆๆๆๆๆ
ระเบิสายฟ้าลูเล็ๆอผม ทำารสลายร่าอมัรพันปีะไม่เหลือาภายใน 30 นาที ผม้มลมอวามสำเร็อน ่อนะ้าวเ้าไปในโบราสถาน เพื่ออพราเทพเ้าโปาปุ ให้ผมไ้รา มหาปรา์ โยทิ้หมายเวทย์เล็ๆ ไว้ให้น้อสาวสุที่รัอผม เธอมีื่อว่า มาเรีย สุที่รั
[พี่ะออามหาเทพเ้าโปาปุ ไม่้อออามหานะ มาเรียน้อรั รันะ ุ๊บๆ ถ้าเอรรไร้ามเ่าอพี่็ีนะสิมาเรีย เราะไ้ไม่ห่าันไล]
หลัาทิ้้อวามไว้ในหมายเวทย์ ผม็เินเ้าไปในาปรัหัพันั้นทันที
วูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ู่ๆ ็มีเวทย์มน์าบ ปรา มันเป็นาบแสที่พุ่ออมาามืออเทพเ้าโปาปุ พุ่มาเสียบทะลุพุอผม ผมเสียเลืออย่ามา มานผมแทบะสลบ
แ่ทันในั้นเอ ็มีเสียพูาายลึลับที่ยืนอยู่้าๆเทพเ้าโปาปุว่า
" ถ้าหาเ้าื่นึ้นมาอีรั้ แล้วเ้าะไ้สมวามปราถนา "
8 ั่วโมผ่านไป........
า ๊า า ๊า
เสียอีา มารุมิผมที่นอนอยู่ บนพื้นแ็ๆ ทำให้ผมรู้สึเ็บปว และอยาใ้เวทย์มน์ไล่มันไป แ่แล้ว มืออผมลับไร้เวทย์มน์และเรี่ยวแร
"ื่นแล้วเหรอ เ็น้อย " ายลึลับใ้ผ้าลุมไล่อีาออไป พร้อมับพลิวปาและร่ายเวทย์ให้ระเวทย์มน์ปรา
ผมมอภาพอผมในระเวทย์ที่ายลึลับยื่นให้
" เ็ " ผมอุทาน ใ่แล้วผมลับเป็นเ็อายุ 6วบ ไม่นะเอาร่าายที่หล่อเหลาอผมืนมา เอาืนมานะ
ในะที่ผมำลัโวยวายอยู่นั้น ายลึลับ็ใ้มือ ิบาแฟ และี้ไปที่มือวาอผม ึ่บันี้มันไ้เปลี่ยนเป็น รา มหาเวทย์๋แล้ว ไม่ใ่ราอมปรา์ เหมือน่อน
ผมรู้สึีใระนเสียใ ไปพลาๆ ่อนที่ายลึลับะเอื้อนเอ่ยวาา
" เอาล่ะ แ็ไ้ั่หวัแล้ว ันั้นไปเ้าุะนะ เพราะแ่ามัรพันปีที่เฝ้าสุสานเทพเลาห์อน ที่นี่าย ยัไล่ะเ้าหนู "
ว่าแล้วายลึลับ ็รเ้ามาับผม
ผมพยายามะวิ่หนี แ่เสื้อผ้าบาๆอผู้ให่มันหลวมะนหลุลุ่ยออไปหม เผยให้เห็นส่วนสัอันอวบอัอเ็น้อย ล้ามเป็นมัๆ ูแล้วอย่าับผ่านารฝึฝนมานานนับร้อยปี โยเพาะบริเวทวนมัรอผม ออะให่เป็นพิเศษ
เปรี๊ย
เสียสายฟ้าฟาที่ท้ายทอยผม ่อนที่ผมะสลบไป และมาื่นในุ โยารับโยนเ้ารั อ ายลึลับและเหล่าทหาร
" เฝ้าเ้าเ็นี่ให้ี ้ายัมีเรื่อะถามมันอี "
้าในุ มีสาวน้อยนหนึ่เธอัว่าเป็นสาวสวยอที่นี่ำลับรรเลเพลาอุปร์นรีที่แพร่หลายในอาาัรโปปุรอน ถ้าผมำไม่ผิ มันือ โอฮาโอ้ นั่นเอ
เธอเริ่มเอื้อนเอ่ย บทเพลแห่รั koi no yume
หาแม้นว่ามันเป็นฝัน
อั้นมีเธอไ้ไหม
หาว่ามันเป็นวามริ
อั้น อ ูบ เธอไ้ไหม
โอ้มายเวิร์ล โอ้มายเวิร์ล......
สาวน้อยวัย 18ปี นาม โรเ่ ำลับรรเลเพลวนฝัน อันไพเราะ ให้ บรราเหล่านัโทษไ้ฟั
ทำไมผมถึรู้ื่อเธอไ้นะเหรอ ็เพราะเธอ มีป้ายื่ออยู่ที่หน้าอไ สิ่แรที่ผุ้ายมอ ือ หน้าออผู้หิริมั๊ยพวเรา เหล่าอัศวินสายหื่น
ผมถูโยนเ้ามาแทบเท้าอสาวน้อย แ่อนนี้ผมอยู่ในร่าอเ็น้อยอายุ 6วบหน้าาใสื่อ บริสุทธิ์ และไม่ไ้ใส่อะไรเลย
" ว้าวให่ั เป็นเ็อยู่แท้ๆ " พี่โรเ่ล่าวำๆเบาๆ แ่ไ้ยินไปทั่วุ นเหล่าบรรานัโทษ พาันหัวเราะเยาะผม บ้า็อิาที่ทวนมัรอผมให่ ไม่เหมือนอผู้ให่บานที่อันเล็นิเียว
" นะนิ " ผมอุทานอย่าเอียอาย และเริ่มพูุยับพี่โรเ่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น