ความหมายของคำว่า\"พ่อ\"

ลำดับตอนที่ #1 : ขโมย

ตุบ ตุบ  ตุบ

\"คุณตำรวจๆคะ ข....ขโมยค่ะ ขโมยไปจับให้หน่อย มันขโมยกระเป๋าดิฉันไป\" หญิงวัยกลางคนวิ่งกระหืดกระหอบมาแจ้งยามถึงปัญหาที่เธอกำลังประสบในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง

\"ไหนครับ!! มันไปทางไหน\"ยามร้องถามด้วยความตื่นตระหนก  พร้อมมองซ้าย-ขวา เพื่อจะเจอตัวขโมยบ้าง(ทั้งๆที่รู้ว่าขโมยมันคงไม่มาให้เห็นหรอก)

\"ทางนั้นค่ะ ทางนั้น\"ผู้หญิงคนนั้นตอบ พลางชี้ไปในทิศทางตรงกันข้ามกับเธอ  ยามจึงรีบวิ่งไปอย่างไม่รีรอ  

จนในที่สุดก็ตามมาข้างหลังขโมยจนได้  \"คนนั้นๆแหละ หยุดเดี๋ยวนี้นะ\"(ทำไมคนชอบพูดคำๆนี้ทั้งๆที่รู้ว่าไม่หยุดน้า) ขโมยหันมามองแว๊บนึงและเพิ่มความเร็วเข้าไปอีก  แต่ยามยังไม่ลดละ \"ไม่รู้ซะแล้วว่าฉันเป็นใคร ฉันเนี่ยนักวิ่งมือหนึ่งนะ\"(ใครฟังยามพูดกันเนี่ย)ว่าแล้วก็เพิ่มสปีดตามขโมยไปจนขโมยตกใจ

     ตูม

เมื่อขโมยรู้ว่าหมดทางหนีจึงปาระเบิดควันออกมา  แต่มันกลับมีผลออกมาไม่เหมือนดังที่ตั้งใจไว้ซะแล้ว มันกลายเป็นระเบิดที่ทำลายล้างเป็นแถบๆ บ้าน ตึกอารามต่างๆพังเป็นแถบๆ คนตายเกลื่อนไปหมด  แต่มันก็ทำให้ขโมยสามารถหนีไปได้อีกครั้ง  \"อะไรเนี่ย แค่กๆ ระเบิดบ้าบออะไรเนี่ย  อ้าว หนีไปได้อีกแล้ว เฮ้อ มีหวังเงินเดือนหดหายพอดี\" ว่าแล้วยามก็โทรแจ้ง ปอเต็กตึ้งและตำรวจให้จัดการกับศพพวกนี้ซะ โดยบอกว่าเผอิญมีนักวิทยาศาสตร์ทำการทดลองแล้วเกิอระเบิดขึ้นมาทำให้บ้านพัง คนตายไปรวมทั้งตัวนักวิทยาศาสตร์ด้วย  เหตุการณ์นี้จึงไม่มีอะไรเกิดขึ้น  เรื่องก็จบลงเพียงเท่านี้

ฝ่ายขโมยหนีมาหลบที่ซอกแห่งหนึ่งและหันหลังกลับไปดูเพื่อความแน่ใจว่าไม่มีใครตามมาแล้ว  จึงค่อยๆย่องออกไป  เขาเดินทางเลี้ยวซ้าย-ขวา จนในที่สุดก็ถึงบ้านของเขา  เขาค่อยๆเปิดและปิดประตูราวกับว่าถ้าเขาเปิดประตูเสียงดังจะมีใครมาตวาดเขา

“เฮ้อ  รอดแล้วเรา”คำพูดนี้ไม่รู้ว่าเป็นคำพูดที่เท่าไรแล้วสำหรับเขา เพราะเขาเป็นขโมยมานานแล้ว  “โทมัส  ไปไหนมา ไปขโมยอีกแล้วล่ะสิ เป็นอย่างนี้ทุกที พ่อก็หาเงินให้เราใช้ก็ได้อยู่นะ  เราก็เรียนจบมาสูงนี่นา  ทำไมไม่ไปทำงาน  วันๆเอาแต่ไปขโมย  ถ้าถูกจับขึ้นมาพ่อก็ต้องไปประกันตัวแกมาอีก  ถ้าแกหางานทำไม่ได้ก็บอกพ่อก็ได้  พ่อก็พอมีอิทธิพลบ้าง จะฝากฝังแกน่ะ ไม่ใช่เรื่องยากเลย  เอามั้ย เดี๋ยวพ่อจะโทร.ไปเลย เอาที่ไหนดีล่ะ” เสียงชายคนหนึ่งดังขึ้นมาจากซอกหลังบ้านเก่าๆโทรมๆหลังนี้  โทมัสทำท่าเซ็ง  แล้วจึงถอดที่อุดหูออก  ชายชราซึ่งท่าทางจะเป็นพ่อของคิดเดินออกมา

“อีกแล้วนะ แกหัดฟังพ่อพูดซะบ้างสิ  พ่อพูดแต่เรื่องดีๆทั้งนั้นแกหัดฟังบ้างมั้ย พ่อล่ะกลุ้มใจกับแกจริงๆ”ว่าแล้วชายชราก็กลับไปทำการทดลองต่อที่หลังบ้าน ถึงแม้ว่ามันจะไม่ค่อยเหมือนบ้านก็เถอะ

“วันๆก็เอาแต่บ่นๆๆแล้วก็บ่น อะไรกันเนี่ย บอกว่าจะหาเงินให้เราเรอะ  หาได้เราก็สบายแล้ว  พูดอย่างนี้ทุกที  น่าจะรู้ซะบ้างว่ายุคของพ่อมันหมดไปแล้ว”โทมัสทำปากบ่นงึมงำๆ

“อะไรนะ!!!”เสียงของชายชราดังออกมาอีกครั้ง ‘แน่ะ หูดีอีก’โทมัสคิด แล้วก็ลุกเดินออกไปเปิดกระเป๋าดูว่าข้างในกระเป๋าที่เขาขโมยมานั้น  มีอะไรบ้าง

ก๊อกแก๊  ก๊อกแก๊

    “อะไรเนี่ย  มีแต่ของไร้สาระทั้งนั้น เครื่องสำอาง(ฉันไม่ใช่เกย์นะ)  สมุดเช็ค(แล้วเราจะไปเบิกเงินได้ยังไง)เฮ้อๆ คุณป้าแก่ๆยังแต่งหน้าอีกเหรอเนี่ย  น่าจะรู้ตัวซะมั่ง  อ๊ะ!เจอของดีแล้ว นี่ โห เพชรทั้งนั้น ยัยป้านี่มีดีเหมือนกันแฮะ  แหม ไม่คิดว่าจะรวยขนาดนี้”ว่าแล้วก็โกยเพชรเข้าไปในกระเป๋าของตนเอง  แล้วทำท่าจะเดินออกไป

    “จะไปไหนน่ะ  โทมัส ไปแลกของเป็นเงินล่ะซิ”เสียงพ่อของเขาดังออกมาอีกครั้ง  เมื่อโทมัสได้ยินเสียงก็รีบวิ่งออกไปทันที เหมือนเขาจะรู้อะไรบางอย่างแล้ว

ตูม

    เกิดระเบิดขึ้นที่ห้องทดลองของพ่อเขา  แต่ครั้งนี้มีสัตว์ประหลาดออกมาด้วย  มันมีลักษณะครึ่งสุนัขครึ่งแมว โดยมันมีลักษณะตัวเล็กเหมือนแมว มีลักษณะหน้าตาคล้ายสุนัข เพียงแต่หูของมันยื่นออกมาข้างนอกเหมือนหูปีศาจ หางของมันงอกยาวออกมาและอีกทั้งยังมีปีกงอกออกมาจากด้านหลังด้วย  

    ณ โรงรับจำนำ  “ขอบคุณมากครับ  แล้วมาอีกนะครับ”เสียงของชายคนหนึ่งในโรงรับจำนำกล่าวออกมา  “เฮ้อ  ได้เงินมานิดเดียวเอง  ใช้แต่ของปลอมทั้งนั้น  แย่จริงๆ แต่ก็พอใช้ได้ไปหาของกินดีกว่า”แล้วเขาก็เดินออกมาจากโรงรับจำ ตรงไปยังตลาดสดใกล้แถวนั้นซึ่งมีอยู่ที่เดียวในหมู่บ้านแห่งนี้