คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น
“ นี่มินามิไปเที่ยวงานโรงเรียนฟุโคกัน ” ไวท์ยายเพื่อนรักทักฉันที่กำลังอ่านหนังสือนิยายรักหวานแหววอย่างเอาเป็นเอาตาย ฮือๆ ทำไมล่ะ ทำไมน้องชายนางเอกต้องตายตอนจบด้วยล่ะ ฮือๆ ยัยคนเขียนใจร้าย!!
“ ไม่เอาอ่ะ ฉันอยากรีบกลับบ้านไปอ่านหนังสือต่อมากกว่า ” ฉันปฏิเสธอย่างไม่คิดเลยสักนิด
ฉันมินามิ อินาอิ เป็นเด็กสาวไฮสคูลปี 2 ที่ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย ไปวันๆ เอาแต่อ่านหนังสือนิยายรัก นิยายแฟนตาซี นิยายสืบสวน นิยายฆาตกรรม เอาเป็นว่า อ่านหมดทุกแนวนั่นแหละ ยกเว้น ผี!!! ก็มันกลัวจับจิตแต่จะให้ทำไงได้ วันๆก็คลุกแต่อยู่ในห้องสมุดไม่เคยสนใจชาวบ้านชาวช่องเท่าไหร่ แต่ทำไมมาคบกับไวท์เพื่อนสาวเปรี้ยวที่
ชอบเหลือเกินงานเทศกาล
ไวท์ชอบชวนฉันไปงานที่นั่น ที่นี่ ตลอด ไม่ใช่ฉันไม่ชอบงานเทศกาลหรอกนะ แต่ให้เอาเวลาไปเดินเที่ยวที่ ทั้งๆไม่มีเงินเนี่ย มันน่าหดหู่ใจ
มากกว่าไม่ได้ไปงานอีก
“ ไปเถอะนะนะ ขอร้องละ ฉันไม่มีเพื่อนเลย เดี๋ยวไวท์เลี้ยงเธอเองนะ แล้วก็จะได้พามินามิไปหาแฟนกันไง อะไรกันอายุตั้ง 18 ยังไม่เคยมีแฟนอีก”
“ ถึงไปเค้าก็ชอบเธอหมดไม่มีใครเค้าสนใจฉันหรอก ”
“ นี่ฉันอิจฉาเธอจะตายที่มีรูปร่างเล็กอย่างนั้น “
“นี่จะหลอกด่าฉันเหรอ “
“ เปล่าฉันพูดจริงๆนะ “
เฮ้อออ ไวท์เนี่ย เป็นลูกครึ่ง ญี่ปุ่นอังกฤษ สูงตั้ง 176 ซม. แถมยังมีผมทองที่ไม่ต้องไปย้อมให้เปลืองตังค์ เอาตังค์ไปซอยผมรากไทรสีทอง แต่ตากลับเป็นสีน้ำตาล มันกลับเข้ากันได้อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ตัวฉันเนี่ยสูงแค่ 158 ซม.เอง หน้าตาก็... นี่ฉันไม่ได้ชมตัวเอง หรอกนะ แต่น้องชายฉันน่ะ ฮิโรกิน่ะ เขา บอกว่าฉัน สวยล่ะ! แต่ว่า ยังไงก็สู้ไวท์ไม่ได้อยู่ดี เฮ้อออ แล้ว ฉันจะไปคิดอิจฉาเพื่อนตัวเองทำไมเนี่ย
“ ไปเถอะนะเดี๋ยวฉันจะขอร้องพ่อเทพบุตรให้เอง “ พ่อเทพบุตรที่ไวท์จะป็นใครที่ไหนได้ ฉันยังไม่มีแฟน คนนั้นก็แน่แหละ ฮิโรกิน้องชายสุดที่รักของฉันนั่นเอง
“ ก็ได้ถ้าเขายอมนะ “ ฉันพูด แต่ในใจกลับคิดว่า หึหึหึ ยังไงก็ดี ถ้ายอมไวท์ก็เลี้ยงเราทุกอย่างอยู่แล้ว แต่ถ้าไม่ได้ ก็แกล้งงอนให้ฮิโรกิ ซื้อหนังสือมาสัก 2-3 เล่ม จะมองทางไหนทางไหนก็กำไรทั้งนั้น หึหึหึหึ
“ นี่ ฮิโรกิฉันขอยืมตัวพี่สาวเธอไปเที่ยวงานโรงเรียนเธอหน่อย “
“ จะไปทำไม “
สั้นๆง่ายๆเนี่ยน้องชายที่ห่างจากฉันเพียงหนึ่งปีเอง ฮิโรกิ เค้าอยู่โรงเรียนฟุโค ที่เป็น โรงเรียนชายล้วนฉันจึงเรียนที่นั่นไม่ได้ที่ ไวท์เรียกฮิโรกิเป็นเทพบุตรของฉันก็เพราะ ฮิโรกิจะพูดดีดีกับฉันเพียงคนเดียว เค้ารักฉันมาก และฉันก็รักเค้ามาก พวกเราตอนเด็กๆ แทบจะตัวติดกัน ตอนที่ฮิโรกิเข้าโรงเรียนฟุโคเนี่ยก็เพราะว่าพ่อบังคับให้เข้าเพราะทั้งฉันและฮิโรกิแทบจะไม่มีเพื่อนเลย ตอนนั้นฉันคิดจะปลอมตัวเป็นผู้ชายเพื่อจะอยู่โรงเรียนเดียวกับฮิโรกิเลยแต่ถูกจับได้ก่อน
“ ก็อยากให้พี่เธอมีแฟนน่ะ ” ไวท์ตอบกลับอย่างกวนทั้งที่น่าจะรู้แล้วนะว่าฮิโรกิหวงฉันแค่ไหน ยังจะพูดแบบนี้อีก ตกลงเธออยากให้ฉันไปด้วยรึเปล่า แล้วอย่างนี้ถ้าฉันแกล้งงอนไป ฮิโรกิจะซื้อหนังสือให้ฉันไหมเนี่ย พูดให้มันดีดีหน่อย สิยะ!!
“ พี่อยากมีแฟนเหรอ “
“เปล่า” ฉันรีบปฏิเสธทันทีอย่างไม่คิด ถึงแม้ว่าในใจกำลังตะโกนว่า อยากมีโว้ย!!!! ก็ตามแต่ เพราะเวลาที่ ฮิโรกิ โกรธน่ากลัวมาก ถึงเค้าจะรักฉันมากแต่พอไวท์พูดเรื่องจะหาแฟนให้ฉันเคาจะเปลี่ยนจากเทพบุตร เป็น ซาตานทันที ถ้าจำไม่ผิดตอนฉันอายุ 15 จะไปนัดบอดกับไวท์ เมื่อฮิโรกิรู้เรื่องก็ขังฉันไว้ในห้อง (ไอน้องเลว) ที่ฉันไม่มีแฟนตลอด 18 ปีเนี่ย ก็เพราะฮิโรกิคนเดียว!!
แต่จะว่าไป ฉันเป็นพี่ประเภทไหนกันนะที่ยอมให้น้องมันขู่เนี่ย ไหนบอกว่ารักกันหนักหนาไง??
“ จริงนะ “ หน้าเคร่งครึม ฉันผู้ซึ่งเป็นพี่เองยังขยาด ค่อยเปลี่ยนมาฉีกยิ้มจนเห็นลักยิ้มที่แก้มบุ๋มลงไปทั้งสองข้าง รอยยิ้มที่สาวๆที่ไหนเห็นก็คงเคลิ้มตามกันเป็นแถวๆ รวมทั้งพี่ของมันเองด้วย
ฉันจึงดึงแขนเสื้อให้เขาก้มมาหาแล้วหอมเขาดังฟอด ใหญ่ (ระดับตัวเขาและฉันต่างกันมากยึ่งกว่าฉันและไวท์อีก) อยากทำตัวน่ารักดีนักนี่ หน่าตาก็ออกจะหล่อเหลา มาทำท่าน่ารักแบบนี้ ขอหอมทีเถอะ ไอเด็กน่ารัก! ถึงแม้เขาจะเป็นน้องฉันแท้ๆก็ตามแต่เขาก็สูงเหมือนพ่อ ส่วนฉันตัวเล็กเหมือนแม่ อย่างที่บอกถึงเค้าจะเป็นน้องฉันแต่ด้วยความสูง 188 ซม. ทำให้คนส่วนใหญ่คิดว่าฉันเป็นน้อง (ส่วนหนึ่งฉันคิดว่าฉันหน้าเด็กกว่าเจ้าฮิโรกิชัวร์)
“ ถ้าอยากไปก็ตามใจ นี่เงินครับ”
และที่ฉันบ่นตลอดเวลาว่าไม่มีเงินก็เพราะว่า พ่อแม่ฉันให้เงินเป็นเดือนและฉันก็เอาเงินไปซื้อหนังสือจนหมด ส่วนฮิโรกิเนี่ย ไม่ยอมซื้ออะไรเลย เขามีเงินเก็บเยอะมากๆ ดังนั้นตอนไปเที่ยวเค้าจึงให้ฉันโดยไม่ต้องขอ (มีน้องแบบนี้ เหมือนมีพ่อคนที่สอง ทั้งหวงและให้ ตังค์!!)
“ แล้วไม่ไปเหรอ “ ฉันถาม
“ เดี๋ยวผมตามไปครับ “ แล้วแววตาหน้ากลัวขึ้น แล้วพูดว่า “ ถ้าผมเห็นพี่เดินกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ผมมันตาย ”
“ รักพี่จริงนะ “ ไวท์ล้อ แต่เสียงของเธอมันแปร่งยังไงไม่รู้สิฉันไม่ได้เงยหน้า ขึ้นไปมองเพราะกำลังนับตังค์ที่ฮิโรกิให้อยู่ หนึ่ง...สอง...สาม...สี่...ห้า...ห้าหมื่นเยน!! โอ้ว! จะช็อปให้กระจายเลย
“ ไปได้แล้วครับพี่ “ ฮิโรกิทำไม่สนใจทำเป็นหูทวนลม
โรงเรียนฟุโค
“ มินามิเราไปเล่นกัน “
ฉันกับไวท์เดินไปตาม ซุ้มต่างๆ จนเหนื่อย
“ หิวน้ำจัง ฉันไปซื้อน้ำก่อนนะ เดี๋ยว มินามิ อย่าไปไหนไกลนะ ถ้าเจ้า ฮิโรกิเห็นเธอเดินคนเดียว เค้าฆ่าฉันแน่ แล้วจะเอาน้ำอะไร “ ไวท์ทำเสียงประชดประชันเล็กน้อยตอนที่พูดถึงฮิโรกิ แล้วฉีกยิ้มหวานถามว่าจะเอาน้ำอะไร
นี่เธอมีความสุขที่จะได้เลี้ยงฉันหรือไง??
“ ขอน้ำเปล่าก็แล้วกัน “
หลังจากที่ไวท์เดินไป ฉันก็เห็นซุ้มหนังสือมือสอง ก็เดินไปดูหน่อย เอ มีหนังสือที่ฉันไม่ได้อ่านเพียบ เลย อืม.. เอาเล่มไหนดีน้า เอาเล่มนี้ดีกว่า เมื่อฉันเอื้อมมือไปหยิบหนังสือก็ถูกดึงไปแล้ว
“ เอ๊ “ฉันมองไปยังมืออันใหญ่ที่แย่งหนังสือฉันไป
โอ้โห เค้าสูงพอๆกับ ฮิโรกิเลยนะเนี่ย สูงจัง…
รู้สึกเจ้าตัวจะรู้สึกว่าจะมีดวงตากลมใสบ้องแบ้วมาทางเขาแล้วเค้าก้มลงมามอง
“ ตัวเล็กเป็นบ้าเลย “ เขาพึมพำ
“ เออ ขอโทษนะ นายจะเอารึเปล่า หนังสือเล่มนั้นถ้าไม่เอา ฉันขอนะ “
“ ทำไมขอกันง่ายๆ อย่างนี้ละ “ เขาแกล้งยั่วหล่อน ปกติเขาจะเป็นสุภาพบุรุษเสมอไม่รู้ทำไมเขาจึงอยากยั่วหล่อนก็ไม่รู้
“ ฉันถามว่าจะเอาไหม “
“ นี่ชินยะ แกแกล้งอะไรเค้าวะ ดูซิเค้าโกรธจนหน้าแดงแล้ว “ ชายหนุ่มใส่หมวกพูด
เอ้ คนนี้ก็สูงนะเนี่ยทำไมโรงเรียน ฟุโคมีแต่เด็กตัวสูงๆทั้งนั้นเลย
“ อะไรไม่ได้แกล้งสักหน่อย “
“ ก็เล่มนี้แกเอามาขายเองไม่ใช่เหรอ “
“ ก็เปลี่ยนใจแล้วว่าไม่อยากจะขาย “
“ ขอโทษครับแทนเพื่อนด้วยครับ ไอนี่มันเอาแน่เอานอนไม่ได้ครับหนูน้อย ผมว่าเอาการ์ตูนไปดีกว่าครับ “
“ ใครหนูน้อย “ ฉันถามกลับอย่างเริ่มมีอารมณ์ ไอหน้าหล่อนั่นมาแย่งหนังสือ ไอหน้าหล่อ แล้วยังโดนไอคนใส่หมวกว่าเรียกว่าหนูน้อยอีก
“ อ้าวก็หนูยังเป็นเด็กม.ต้นไม่ใช่เหรอ “ ตาหมวกยังามฉันด้วยนัยน์ตาใสซื่อที่มองแล้วอยากกระโดดไปควักลูกตาจริงๆ
“ นายนี่มัน “
“ อะไรครับคุณหนู “
“ ฉันอายุ 18 แล้วย่ะ “
นายใส่หมวกทำหน้าเหวอ แสดงว่าเมื่อกี้ เค้าเข้าใจอย่างงั้นจริงๆเหรอ นี่ฉันดูเป็นเด็กม.ต้นจริงๆหรือเนี่ยแล้วเขาพยายามปรับหน้าเป็นปกติแล้วพูดว่า
“ ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจยินดีที่ได้รู้จัก ผมชื่อ อากิระ ชิบะ ครับไม่ทราบคุณชื่ออะไร “
“ ฉันไม่อยากบอกชื่อ คนที่มองฉันเป็นเด็กม.ต้นหรอกนะ “
“ มินามิ อยู่เนี่ยเองเหรอ หาซะแทบแย่ “ ไวท์วิ่งถือน้ำมาทางฉัน
“ อ๋อชื่อ มินามิเองเหรอ “ อากิระและชินยะ พึมพำ
“ โทษที แต่ก็น่าจะรู้ว่าฉันอยู่ที่นี่ “
“ สวัสดีครับผม ชินยะครับไม่ทราบคุณชื่อไรครับ “นายหล่อหล่อไม่เห็นพูดกับฉันแบบนี้เลย เชอะ
“ ดีค่ะชื่อไวท์ค่ะ “ ไวท์ตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย เธอคงจะชินที่คนแปลกหน้ามาถามชื่อแล้ว ล่ะมั้ง ตอนที่ฉันโดนตาใส่หมวกถามชื่อ ฉัน ยังไม่รู้เลยว่าจะตอบยังไงไป
ท่าทางตาชินยะจะสะดุงเล็กน้อยที่เจอคนอย่างไวท์ที่ตอบกลับมาอย่างไม่เขินอายแต่อย่างใดสาวๆส่วนใหญ่จะม้วนอายนานมากกว่าจะตอบเขา
“ นี่มินามิเมื่อกี้ฉันเห็นพ่อเทพบุตรของเธอแล้วเจอฉันแล้วไม่เห็นเธอเขาแทบจะ ฆ่าฉัน “
“ เทพบุตร ? “ ทั้งชินยะและอากิระพูดขึ้นพร้อมกัน
“ แฮ่ก แฮ่ก หาแทบตาย นึกว่าใครเอาตัวไปอีก“ แล้วก้มลงมาหอมฉัน และกอดฉันโดยไม่สนใจคนที่มองมาแสดงสีหน้าความอยากรู้อยากเห็นอย่างไม่ปิดบัง
ในที่สุดก็เริ่มสังเกตเห็น 2 หนุ่ม ที่ อยู่ข้างๆฉัน
“ หวัดดีครับพี่ อากิระ พี่ชินยะ ผมว่าจะมาช่วยพี่ขายอยู่พอดีเลยครับ “ ฮิโรกิทักทายโดยไม่ทันสังเกตสีน้าของรุ่นพี่ทั้ง 2 ว่าตกใจที่เห็นฮิโรกิหอมแก้มฉัน
“ แล้วเธอเงินที่ฉันให้ใช้หมดยัง “ เค้ามักเป็นอย่างนี้เสมอเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นมักจะเรียกฉันว่า เธอ ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมต้องเรียกแบบนี้ด้วย ไม่ชอบใจเลยแฮะ
“ ยังไม่ได้ใช้เลย ไวท์ออกให้หมดเลย ว้าจะซื้อหนังสือสักหน่อย แต่เขาไม่ขายแล้ว “ ฉันปลายตามองค้อนชิยะ
“ งั้นกลับบ้านได้แล้ว “
“ ยังไม่อยากกลับเลย “
“ จะกลับเองหรือ จะให้ผมอุ้มกลับ “
“ กลับก็ได้ “ ขู่! ทำไมต้องขู่ด้วย นายเป็นน้องฉันนะ!! แล้วทำไมฉันต้องทำตามอย่างว่าง่ายอย่างนั้นด้วยล่ะเนี่ย
“ เดี๋ยว “ อากิระเรียกฉัน
“ อะไร “ ฮิโรกิพูดน้ำเสียงติดจะรำคาญ
“ หนังสือนะฉันให้ฟรี เพราะว่าเธอเป็นคนสำคัญของรุ่นน้องคนสำคัญของฉัน “ สายตาที่อากิระมองมาที่ฉัน เหมือนจะเข้าใจว่า ฉันเป็นเป็นแฟนฮิโรกิ!! นั่นมันบ้าชัดๆเลยนะ แต่เพื่อผลประโยชน์อันควรที่จะได้รับ ฉันจึง...
“ ขอบใจนะ “ ฉันยิ้มขอบคุณ โดยไม่แก้ความเข้าใจผิดนั้น เดี๋ยวอาจจะต้องเสียตังค์
“ กลับบ้าน “
“ จ้า “ เร่งจริง ป็นอะไรของเขานักนะ
ความคิดเห็น