สะดุดรัก..พักหัวใจ..ไว้ที่ยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #1 : คลุมถุง (ก๊อบแก๊บ) ชน 50%

เช้าวันอาทิตย์

"หา!!!" ฉันร้องอย่างตกใจหน้าแทบจิ้มลงไปในข้าวต้มตรงหน้า

"ฟังไม่ผิดหรอก ปู่บอกว่า...จะให้หนูไปแต่งงานกับหลานชายของหม่อมเจ้าภัทรวิภาคเพื่อนปู่ ตามสัญญาที่ปู่เคยให้ไว้กับเขา" คุณปู่บอกด้วยท่าทางสงบ...

จะให้ฉันไปแต่งงาน ทั้งๆที่ไม่รู้อะไรเลย ขอโทษทีเหอะ!! –O- มันเป็นความคิดที่สิ้นคิดมากเลย เกิดมาเกือบจะ 18 ปี ไม่เคยรู้มาก่อน -*- ว่าความคิดแบบนี้มีอยู่ในหัวสมองคุณปู่ของฉัน

"T^T ปู่ ปู่สมองกลับปล่าวเนี่ย"

"แต่ปู่เป็นคนให้ความสำคัญกับสัญญา อีก 2 อาทิตย์ข้างหน้าก็จะถึงวันเกิดครบ 18 ปี ของหนูแล้ว หนูต้องแต่งงานกับเขา...อยู่ด้วยกันได้ไม่ได้ยังไงก็มาคุยกันอีกที่" คุณปู่พูดเสียงเฉียบ มัดมือชกนี่หว่า -*-!!!

"มันหมดสมัยคลุมถุงชนแล้วนะ ผู้หญิงมีสิทธิทัดเทียมผู้ชายแล้วด้วย ปู่คิดจะลิดรอนสิทธิหญิงเหรอ"

"ไม่ได้ลิดรอนซักหน่อย ปู่เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้หนูต่างหาก^^"

"หญิงไม่แต่งน้า~~~"

"ต้องแต่ง...หญิง เราต้องเป็นคนรักษาสัญญา...พ่อเคยเจอมาแล้ว หลานชายของเพื่อนปู่นะ เป็นคนดีมากๆเลย"

"ใช่...ปู่เป็นคนให้ความสำคัญกับสัญญามากนะ" ปู่พูด...เชอะ ก่อเรื่องให้ฉันรับกรรมแท้ๆ

"T*T งั้นปู่ก็ไปแต่งงานเองเลยดิ"

"O_O" เหอะๆ โดนไม้ตาย

"ถ้าหญิงแต่ง แล้วหญิงเลิก ก็มีประวัติการแต่งงานติดตัว >^< มีมลทิน >O< แปดเปื้อน >_< ไม่ยอมหรอกค่ะ เป็นเชื้อพระวงศ์มาจากไหนมิทราบ!! บ้านเราก็มีเงิน มีทองพอกินพอใช้ จะล้นคลังอยู่แล้ว ทำไมจะต้องพึ่งอะไรสินสอดเค้างั้นหรือ"

"หญิง อย่าลามปาม ถึงเราจะยังเรียนอยู่ เราก็แต่งเพียงแค่นาม ไม่เห็นจะปัญหาอะไรเลยนี่"

"TOT แม่อย่าเป็นไปกับเขาดิ"

"หญิง...ฟังแม่นะลูก สัญญาเป็นสิ่งสำคัญ และเราต้องให้ความสำคัญกับมันด้วย"

"แต่หญิงไม่รู้จักมักจี่อะไรกับเขาเลย หน้าก็ไม่เคยเห็น รักก็ไม่รัก ในอนาคตหญิงยังต้องเจอผู้ชายอีกหลายคน ขอหญิงเลือกเนื้อคู่เองเหอะ T^T"

"เราสองตระกูลน่ะ สนิทกันมานานแล้วนะ มันถึงเวลาที่จะรวมกันเป็นทองแผ่นเดียวกันแล้ว" แม่ดูหนังโบราณมากไปเปล่าเนี่ย...T.,T

"ก็ไปรวมกันตอนยุคหน้าเดะ มารวมอะไรยุคหญิง ไม่เห็นด้วยเลยที่จะแต่งงานเพราะคำสัญญา อะไรก็ไม่รู้!!! เพี้ยนมากๆเลยนะ...แต่งงานต้องแต่งกันด้วยความรักซิ แต่งอะไรด้วยคำสัญญา ตลกน่า...สัญญาก็ยกเลิกได้นี่น่า...มีถมเถไป ยกเลิกสัญญาน่ะ"

"ฟังพี่นะ หญิง...ถึงตอนนี้ไม่ได้รักกัน อนาคตก็ไม่แน่นอนไม่ใช่เหรอ...ถ้าเขาให้มากกว่าที่เราต้องการ และเราให้เขามากกว่าที่เขาต้องการ ความรักมันก็เกิดเองแหละ" พี่หยากไย่ พี่สาวฉันพูดขึ้น

"ToT พี่ไย่ก็ไปแต่งเองเดะ"

"หญิง..ถ้าทำเพื่อตระกูลเราไม่ได้ ต่อไปจะทำอะไรเพื่อประเทศชาติ เพื่อพ่อหลวงของเราได้ หญิงอย่าไปซีเรียสสิ แต่งไป ถ้าไปกันไม่รอดก็เลิก เผลอๆเธออาจจะตกหลุมรักเขาก็ได้นะ You might falls in love with someone อ่ะ" ไอ้พี่ยูกิ พี่ชายฉันพูด ชิ!!

"พี่ไม่ต้องมาโชว์ความฉลาดให้ฉันเห็นก็ได้ นี่มันไม่ใช่เพื่อตระกูล มันเพื่อผลประโยชน์ของทุกๆคนที่ไม่ใช่ฉัน ฉันมีแต่เสียกับเสีย พ่อกับแม่และพี่ไย่ยอมได้เหรอ ถ้าหญิงจะเสียเวอร์จิ้นให้กับใครที่หญิงไม่รู้จัก"

"หญิง" พ่อเรียกเสียงเข้ม

"หญิงไม่แต่ง ยังไงๆก็ไม่แต่ง หญิงอายุแค่เกือบ 18 เองนะ...จะให้แต่งได้ไงล่ะ เรียนก็ยังต้องเรียน อยากให้หญิงโดนไล่ออกจากโรงเรียนรึไง"

"พ่อคุยให้แล้ว ผ.อ.เป็นเพื่อนพ่อเองนะ อย่าลืมสิ" TOT ตายหอง!!! ผ.อ.ก็ยอมไปกับเขาด้วย

"ยังไงก็แล้วแต่ ถ้ายังเห็นแม่เป็นแม่ พ่อเป็นพ่อ ปู่เป็นปู่ ยัยไย่เป็นพี่สาว และนายยูเป็นพี่ชายนะ ต้องแต่ง!!!" แม่พูดเสียงเฉียบ

"T_T แม่ทนได้เหรอถ้าหนูจะเสียเวอร์จิ้นให้กับนายนั่นอ่ะ"

"ได้สิ ดีเลย...อยากอุ้มหลานไวๆ"

"แล้วแม่คิดดีแล้วเหรอให้แต่งเพราะสัญญา"

"ถึงไม่เห็นด้วยก็ต้องเห็นด้วย...ตระกูลเราก็สนิทกับตระกูลเค้ามานานนะ จะให้เขาไม่เชื่อถือในเราไม่ได้ อย่าลืมสิ แม่ก็แต่งงานตอน 18 ปีเหมือนกันนะ แม่ไม่เห็นว่าแต่งงานมันจะเป็นตายอะไรตรงไหนเลย"

"สมองกลับกันทั้งตระกูล T.T แม่ก็คือแม่ หญิงก็คือหญิง แทนกันไม่ได้หรอก T.,T แต่งงานมันคือชีวิตทั้งชีวิตนะ"

"แต่งเพื่อรักษาสัญญา พอแต่งไปสักพักก็เลิกก็ได้...ไม่รู้ล่ะ สัญญาคือสัญญา...วันนี้เราต้องไปพบกับฝ่ายชาย เพราะฉะนั้น หญิง ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า..." แหงะ!!!! จะเอากันให้ตายเลยเหรอ

"ไม่ไป"

"เจ้าหญิง"

"ไม่ไป"

"เจ้าหญิง"

"ไม่ไป"

"คิม..." แม่หันไปเรียกลูกน้องคนสนิทของพ่อ "อุ้มเจ้าหญิงขึ้นไปบนห้อง ฤทธิ์มากนัก"

"พี่คิม ปล่อยหญิงน้า!!!"

"ขอโทษนะครับ น้องหญิง ^^" พี่คงปล่อยไม่ได้"

เมื่อมาถึงที่ห้องฉันแล้ว...ลู่ทางหนีก็พร้อมใจกันหายไปเที่ยวเซ็นฯปิ่นกันหมด (เซ็นทรัลปิ่นเกล้าอ่ะ)

เพราะว่าพี่เลี้ยง...แม่บ้าน...คนรับใช้ อยู่กันเต็มห้องไปหมด T_T

"ชุดนี้ค่ะ คุณหนู" พี่เลี้ยงของฉันยื่นชุดมาให้ชุดหนึ่ง ก่อนจะจับฉันเปลี่ยนชุดอย่างเร็วไว พร้อมกับแต่งหน้าทำผมอย่างรวดเร็ว แงๆๆๆ T~T ไม่รอดแล้ววววว....

อืม...แงๆๆๆ ถึงแม้จะยังเศร้าอยู่นะ แต่ขอแนะนำตัวหน่อยเหอะ T^T ฉันชื่อรัตติกาล ชื่อเล่นชื่อเจ้าหญิง ไม่ใช่เจ้าหญิงมาจากไหนหรอก...บ้านฉันทำบริษัทเกี่ยวกับการนำเข้าหรือส่งออกหรือพวกshipping และตอนนี้ ฉันก็กำลังจะถูกจับไปแต่งงานกับหลานหม่อมเจ้าหน้าไหนก็ไม่รู้ T^T

ฉันมีพี่น้อง 5 คน แหะๆ ^_^ พ่อ-แม่ฉันขยันผลิตจริงนะ ตะกี้คือพี่หยากไย่อายุ 22 ปีพี่สาวคนโตที่เรียนคณะบริหารธุรกิจอยู่กับพี่ยูกิอายุ 19 ปีพี่ชายคนเล็กที่กำลังเรียนบริหารธุรกิจปี 1 มหา'ลัยเดียวกันกับพี่ไย่ ส่วนฉันเป็นน้องสาวคนเล็กสุดของบ้าน และมีพี่ชายอีก 2 คน ซึ่งตอนนี้พี่ชายคนโตสุดที่ชื่อว่าหยินหยาง อายุ 26 ปีกับพี่ชายคนรองที่ชื่อว่าพี่โยโย่อายุ 24 ปีไปดูงานที่ออสเตรเลียด้วยกันทั้งคู่..อิอิ ได้ของฝากอีกแล้วครับท่านผู้ชม ^_^ เอ๊ย!! ไม่ใช่สิ....ทั้งคู่จบบริหารธุรกิจมาเหมือนกัน แถมพี่ชายและพี่สาวทุกคนยังหวงน้องสาวเล็กซึ่งก็คือฉันอย่างที่สุด T^T แต่ตอนนี้ทุกคนเป็นอะไรไปหมดก็ไม่รู้..จะไปฟ้องพี่หยินกับพี่โยให้ดู!!! T.,T

แต่ว่านะ พ่อ-แม่มีเซ้นส์ในการตั้งชื่อย่างล้นพ้น อิอิ ดูดิๆ หยินหยาง โยโย่ หยากไย่ ยูกิ แต่ว่าทำไมมาถึงฉันแล้วมันไม่คล้องเลยอ่ะ 'เจ้าหญิง' ถึงมันจะมีย.ยักษ์อยู่ก็เหอะ T^T

ตอนนี้ฉันอยู่ในชุดวันพีซแสนสวยเรียบร้อยแล้ว T^T ทำไมมันรัดทนใจเช่นนี้...ไม่อาว…ฉันไม่แต่งงานน้า~~~

เหอๆ และแล้ว สวรรค์ก็ยังมีตา เห็นใจคนสวย ฤทธิ์ฉันยังไม่หมดเพียงเท่านี้หรอกนะ ^3^ เพราะเมื่อฉันลงมาถึงชั้นล่าง...ฉันก็

ควับ!!! ตึกๆๆๆๆๆๆ

555+ ฉวยโอกาสหนีไปหลังบ้านน่ะสิขณะที่ทุกคนกำลังตะลึงในความงามของฉันอยู่น่ะสิ

"คุณหนู!!!!" เรียกกันเข้าไปเหอะ อิอิ ยังไงก็หาไม่เจอ เพราะฉันอยู่บนที่ที่ทุกคนคิดไม่ถึงว่าคุณหนูอย่างฉันจะขึ้นไป....ต้นไม้ไงล่ะ!!!! ^_^

"เจ้าหญิง ออกมาเดี๋ยวนี้นะ" แม่ร้องเรียกตะโกนเสียงดัง

"คิม....นายคิดว่าหญิงจะไปไหน"

"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันสิครับ ^_^" แต่ผมคิดว่าคงไปไหนได้ไม่ไกลหรอก"

"ยัยนี่มันตัวแสบจริงๆ"

ผ่านไปเกือบชั่วโมงแล้ว ทุกคนก็ยังไม่ละเลิกที่จะพยายามตามหาฉันซะที เฮ้ย!!! -_-^^^ มันเดือดร้อนถึงฉันนะ เดี๋ยวฉันก็กลายเป็นคนผิวดำแถบแอฟริกาหรอก ร้อนชะมัดเลย บนนี้ -O-

"ยัยหญิงหายไปไหนเนี่ย...ไม่ใช่ว่าหนีไปข้างนอกบ้านแล้วเหรอ"

แม่...หญิงอาบแดดอยู่บนต้นไม้ OoO"

"แล้วจะทำไมกันดีคะ คุณพ่อ-คุณแม่ เลยเวลานักมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว" พี่หยากไย่ถาม

"คงต้องโทรฯไปยกเลิกน่ะซิ อย่าให้หาตัวเจอนะ ยัยเจ้าหญิง แม่จะจับเฆี่ยนให้ก้นลายเลย"

T3T งั้นก็อย่าหาหนูเจอนะ...ไม่อยากแต่ง ไม่อยากโดนเฆี่ยน...แต่แล้วความซวยก็ไม่เคยปราณีใคร....ฉันดันจับอะไรซักอย่างพลาด ทำให้ตกจากต้นไม้

เจี๊ยกกก >3< จะตายดีไหมเนี่ย!!!! แงๆๆๆ~~~ พุทโธ ธัมโม สังโฆ x3

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

สวัสดีค่า!!! ก็ทักทายกันก่อน ตอนแรกลงแค่ 50% ก่อนนะคะ...^_^ อืม...เรื่องนี้เคยลงมาแล้ว แต่ไม่จบ -.,- ก็อันนี้ก็รีไรท์ ลองอ่านกันดูนะคะ..คงจะมีลงมาเรื่อยๆ เพราะก็พิมพ์ไปแล้วกว่า 15 ตอน เหอๆๆๆ บะบายค่า!!