อเมทิสตระกูลนักฆ่า

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มเรื่อง (( เปลี่ยนแปลงอะไรนิดๆหน่อยๆ ))

จะมีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกมั้ย.......

เสียงดังเอะอ่ะโวยที่เป็นดั่งเสียงปลุกที่ดีที่สุดใน    ทิวเลส...

เมืองที่เต็มไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตารวมไปถึงสัตว์นาๆชนิดตั้งแต่คนธรรมดา   ผู้ใช้เวท  ขโมย  อัศวิน นักฆ่า  เอลล์  หมอผี   ไดโนเสาร์  และอีกมากมายที่ไม่มีชื่อใดสมควรที่จะขนานนามมันได้ อ่อ...  หมาสามหัว อันที่จริงควรเรียกว่า  สุนัขสามหัวสิน่ะ  อืมๆช่างเหอะ..  เสียงดังโวยวายและเควี้ยงปาสิ่งของยังคงดังต่อไปเรื่อยๆราวกับหาคน  เจรจาศึกให้แทน  แล้วเรื่องอะไรเธอต้องออกไปให้โดนลูกหลง  เธอยังจำได้ดี  ถึงมีดที่ ไอ้พี่บ้าซัดมาใส่พ่อแต่มันดัน.......มาลงเอยที่แขนของเธอแทน  ความทรงจำอันเลวร้าย...
ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรด้วยเลยโดนซะงั้น แต่อย่างน้อยๆ มันก็ขอโทษ ถึงแม้กว่าจะได้ยินคำนั้นแผลก็สมานสนิทเรียบร้อยแล้ว  ทะเลาะกันให้เสร็จแล้วมาปลุกแล้วกาน....
คนยิ่งง่วงๆอยู่...
10  นาทีผ่านไปเสียงโวยวายยังไม่เงียบหายแต่ยังคงดังกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ  
                                                  เซงโว้ย.!!!!!!!!!!!!!
อะไรกันนักกันหนา เฮ้อหลับไม่ลงอีกจนได้แล้วนี้ใครจะเป็นคนเก็บกวาดล่ะเนี่ยไม่ได้รวยกันมากมายแต่ดู่....ดู.....กิจวัตรที่ทำกันทุกช้าสิ  เคร้งๆ โครม !!!!!!!!!!!   ครืน  !!!!!!!!!!!!!

เอาเข้าไปๆโง่กันรึป่าวเนี่ยตังเนี่ยมีกันเยอะเหลือเกิน........ทำกันมาได้ทุกเช้า เสียงบ่นด่าในใจที่ดังไปตลอดทางไปขัดตาทัพ  ของสองพ่อ ลูกตระกูลอเมทิส


                                                         "  คุณหนูค่ะๆๆ  "


"  ทำไมคุณหนูมาช้าเหลือเกิน ป้าหัวใจจะวายอยู่แล้ว.....คุณท่านกับคุณชายอาละวาดใหญ่เลยค่ะข้าวของเสียหายหมด  .. ว้าย !!!!!!!!!!  อย่าค่ะๆๆๆๆ  ไม่ได้เด็ดขาด !!!!!!!!!  ถ้าเขวี้ยงอันนั้นล่ะก็  ... " 

                                                  โครม !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ยังไม่ทันขาดคำ  " ทำไมป้าไม่ไปตามหนูล่ะค่ะ       เพื่อบ้านจะได้ดูดีกว่านี้หน่อย  .. "
คำว่าดูดีกว่านี้หน่อย        เสียงที่เน้นเสียงให้ดังพอที่จะให้คนที่พร้อมจะฆ่ากันทุกเมื่อได้ยิน

                    " จุ้นน่ะ  เซลีน !!  พ่อ  กับชั้นกำลังแสดงฝีมือกันอย่างลูกผู้ชายอย่างแกไม่เข้าใจหรอก   ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  พ่อรับมือ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  "
" ได้เสมอไอ้ลูกชายยยยยยยย !!!!  ฮาๆๆๆ    จริงของชานมันลูก  อย่าขวางพ่อกับพี่เลย  ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  มีแรงแค่นี้เหรอว่ะ  จะมาเทียบรัศมีข้า ว่ะ ฮาฮา... "
คำพูดที่ต่อด้วยการแยกร่างต่อ
           " ท่าาาาาาาาา !!!!!!!!!!!!!!!  แยกร่างประจันบานนนนนนนนนนนนน "
     ท่าที่เปรียบสเหมือน  ไฮดรา  แตกหน่อเสียมากกว่า  ความคิดที่เธอเก็บไว้ในใจพร้อมกับส่าย  หัวช้าๆ   อนาถแท้ ครอบครัวช้านนนน...
                            
                              " พอ   ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...."

พี่ไม่ไปเรียนหรอสายแล้วน่ะ  พ่องานที่ รับมาล่ะทำรึยางงงงงงงงงง ห่ะๆๆๆ  หรือว่างกันนักมาแกล้งป้าเค้าเล่น  ไปอาบน้ำดีกว่าไม่อยากไปสาย "
" เฮ้อออออออออออ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!   ลืม !!!!!!!!!!!!! "
  2  เสียงที่ดังประสานกันลั่นบ้านทั้งที่ตะกี้เกือบจะฆ่ากันตาย


การกินอาหารเช้าที่เรียกได้ว่าเร็วที่สุดในประวัติศาสตร์  ทั้งที่ๆสายกันทุกคน  แต่  แต่ล่ะคนกับยืนยันว่ายังไงก็จะกินข้าวที่บ้านแน่นอน  และอุปสรรคอีกอย่างที่ทุดคนต้องเจอคือ..............
                                       เทิ่มเเทนแท้นนนนนนนนนนนน !!!!!!!!!!

                ทั้ง  ม้า  รถม้า    รถเสือ  รถกวาง  เสือ กวางแรด  ทุกอย่างที่เป็นพาหนะ อออยู่เต็มถนนไปหมด  ให้มันได้อย่างนี้สิ
                " โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย !!!!!! ติดบ้าติดบออะไรกานเนี่ย.....จะสายอยู่แล้ว "
                                  เสียงบ่น คงจะคล้ายๆคนอื่นๆที่ดังอยู่ทั่วไปหมด 

                     "  วันนี้  ปี  1  มาครั้งแรก  พ่อแม่เห่อลูกทั้งหลายก็คงมาส่งมาให้กำลังใจเป็นธรรมดา คิดไรมากมายให้ปวดหัว "  เฮ้อ..... เสียงถอนหายใจที่ดังต่อจากการบ่น  จิ๊กจั๊กในลำคอ  พลั่นความคิดที่ชั่วร้ายก็พลุดขึ้นมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ
                    
                     "ถ้าต่อแถวมันช้าหนัก  ก็ไม่ต้องต่อ  หึ..หึ .. " สายตาที่จับจ้องไปยังไม่แผ่นกระดานที่พาดจากพื้นไปถึงหลังรถแรดคันหนึ่ง  " อย่าแม้แต่จะคิด "   เสียงคนเป็นพี่ดังขึ้นทั้งที่ๆ รู้อยู่แล้วว่ายังไงมันก็ไม่ฟัง
                    
                     สตรีร่างบาง   บนอาชาสีดำถ่อยหลังมาเล็กน้อย ทำให้เกิดเสียงโวยวายของคนข้างหลัง "  อย่า !!!!!!!!!!!! "  " นิดหน่อยนา... "  เสียงสุดท้ายก่อนที่เจ้าหล่อนจะพุ่งม้าใส่กระดานไม้แล้วกระโจนขึ้นหลังคารถ  การกระทำที่เรียกเสียงฮือฮาของคนรอบข้างได้เป็นอย่างดี แต่ไม่ทันที่ผู้คนนึกสนุกรอบข้างจะวาดรูปเก็บไว้เจ้าหล่อนก็กระโจนไปบนหลังคารถม้า ( แรดมั้งไม่ได้สังเกต ) คันต่อไป  ต่อไปและต่อไปจนไปถึงทางเข้าโรงเรียน  " ไม่ใช้แค่ปีหนึ่งแล้วม้างเนี่ย "   เพราะเส้นทางข้างหน้านั้นเรียกได้ว่ามหาโคตร  ติด " มีขบวนบ้าอะไรรึไงห่ะให้ตายสิ หรือขุนนาง ปากบอกทำเพื่อประชาชนแต่ทำให้รถติด  อย่างว่าน่ะนะโลกนี้มีทั้งคนเห็นแก่ตัวและ ก็ไม่เห็นแก่ตัว  เซงจริงๆ "  แต่ร่างบางบนอาชาก็ต้องสดุ้ง เพราะเสียงของลุงแก่หนวดเข้มดังขึ้น
         " เฮ้อออออออออ !!!!!!!!!!!! ลงไปจากรถข้าซะไอ้หนู เดี๋ยว บัด !!!!!!!!!!! "

                                                  "  โทษจะพี่  "

ปากเรียกพี่แต่ใจกับเรียก ไอ้แก่หัวล้านเอ้ย  เยียบนิดเยียบหน่อยไม่พังหรอกนา..
พร้อมๆกับการกระโดดไปยังคันต่อไป  


                                              " เฮ้ออๆ ซีอยู่นี่เว้ยๆ "


พอเสียงเพื่อนดังการรบกวนชาวบ้านเป็นทางเดินก็จบลงเสียที
" ใหญ่เหลือเกินน่ะแก  ไปเหยียบหลังคาชาวบ้านเค้า "คำพูดพร้อมกับการยิ้ม ขำๆของชายหนุ่มหน้าตาดีหัวแดง  "  ป่าวโว้ยยยยยยยยยย  แค่ขอเปิดทางอีกเส้นทางเท่านั้น "  " ช่ายๆ  เส้นทางที่ยังไม่ทันได้รับอนุญาติจากเจ้าหน้าที่ก็เปิดใช่เองซะงั้น  ฮาๆ "อีก หนุ่ม แซวต่อ "  คุณเซลีนไม่น่าทำอย่างนั้นเลยน่ะค่ะสงสารคนอื่นเค้าจังเลยแบบนั้นน่ะ "  " โธ่....  นาเนีย  ทำไมไม่สงสารตัวเองก่อนเล่าว่าจะไปทันเรียนรึป่าว "   " บ้า ! คงมีแต่เธอเท่านั้นล่ะย่ะที่ตกข่าว  วันนี้เค้าอนุญาติให้สายได้เพราะขบวนเสด็จของเจ้าชาย  ลีโอ "  " อ๋อถึงว่าติดอะไร  ที่แท้ก้อเจ้าชายขี้เบ่งที่ไม่เข้าเรียนปีที่แล้วเพราะติดงานอะไรสักอย่างนั้นน่ะเอง  แต่ชื่อ โหลโนะ ลีโอซ้ำกะชาวบ้านชาวช่องเค้าไปหมด  ลีโอ = สิงโต    ชื่อนี้ทำไมฮิตจังนา........ "                   

ก่อนที่เจ้าตัวจะได้รับคำตอบ   เท้าของเพื่อนผู้แสนน่าร้าก... ก็เหยียบเข้าให้อย่างจัง... 

             " โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! "

                             " อย่าเวอร์ย่ะ ไม่เจ็บขนาดนั้นหรอกย่ะ "

" เธอจะไปรู้อะไรไม่ๆได้โดนเองนิ  อย่างเธอต้องเรียกเท้า  ช้า..   เท้าเบา "

คำพูดที่เปลี่ยนอย่างงงๆ  เพราะแม่เจ้าประคุณกำลังเตรียมเหยียบซ้ำ






****************

มีอะไรก็  ติๆ กันมาได้  คำไหนผิดบอกด้วยจะได้แก้ไข   ((  ยังอ่อนประสบการณ์  55+  ))