คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : LIE /MB
นเราเมื่อไ้เริ่มโหแล้ว ็้อโหไปเรื่อยๆ
“พี่อบแบมนะ บับพี่มั้ย” เสียรุ่นพี่สุหล่ออมหาวิทยาลัยื่อัแห่หนึ่ ัึ้นท่ามลานำนวนนึ ที่มายืนล้อมรอบเหุาร์ในรั้นี้
“รับ” ในอนนั้นผม็อบอย่าีใ เพราะผม็แอบอบเาเหมือนัน แ่ใรมันะไปิว่าหลัานั้น วามสุที่เยหอมหวาน ลับลายเป็นวามสุที่แสนม อ่า ะมมา้วย
2 ปี่อมา
หลัาที่ผมลบับ “มาร์ ้วน” รุ่นพี่สุหล่อไปในวันนั้น ีวิอผม็มีวามสุมา พี่เาเทผมี ูแลทุอย่าไปรับ-ไปส่ ผมนึภาพไม่ออถ้าไม่มีพี่เาเลยหละ
“พี่มาร์วันนี้ินไรี” ผมถามเาะที่พวเราำลัอยู่บนรถ
“ไม่รู้สิ วันนี้พี่ไม่ว่า”
“อ่า ั้นเหรอรับ” รู้สีเสียในิหน่อยแ่ไม่เป็นไร พี่เาอาะานยุ่ ทั้ๆวันนี้วันรบรอบเราแท้ๆ
“ั้นอนเย็น…..” ผมยัพูไม่ทันบพี่เา็พูึ้นมา
“พี่ไม่ว่า เรา้อลับเอแล้วละ”
“อ่า รับ” หลัานั้น็เิวามเียบระหว่าเรา นผมลรถ…….
@มหาลัย G
“แบมทานี้ๆ” เสียยอแเพื่อนสนิทอผมเรีย
“เป็นไรมึ ูไม่โอเเลย” ยอแถามอย่าเป็นห่ว
“ไม่รู้สิ”
“ทะเลาะันเหรอ….” ยอแถามอย่าล้าๆลัวๆ
“เปล่าหรอ ูแ่ี้น้อยใไปเอ เรารีบึ้นเรียนเถอะเี๋ยวสาย”
อนเย็น
“วันนี้มึว่าป่ะ” ผมถามยอแ
“ว่า ทำไมวะ”
.”ไปินเหล้าัน ไหนๆ เรา็ไม่่อยมีเวลาไปไหนมาไหน้วยัน วนไอ้ยูไป้วย”
“เอาิ”
@ผับ Z
“อ้าว นๆๆ นานๆทีุหนูเรา่อยไ้ออาบ้าน “ ยูยอมพูพร้อมยแ้วึ้นมาน
“ไอ้นี้็เวอร์ไป” แบมส่ายหน้าอย่าเอือมๆ
“นึไมาินวะแบม"
"ไม่รูวะ ูแ่อยาินอ่ะ" ผมอบอย่าเบื่อๆ
"เหมือนมึมีไรนะ อยาเล่าใหู้ฟัไหม" ยูยอมถามอย่าเป็นห่ว
"ไม่มีไรหรอ555555555555555555"
"ูลับแล้วนะ" ยอแพูึ้น พร้อมเินสะพายระเป๋าเรียมัวลับ
"ทำไมมึับเร็วัวะแ" ยูยอมถาม
"ู่ววะ" ยอแพูเสร็แล้วเินออไป
"ามไปเถอะมึ" แบมแบมลุึ้น
"อะไรอมึวะ ะามไอ้แไปทำไม" ยูยอมมอผมอย่าๆ
ผมไม่อบพร้อมูมือยูยอมไป ผมไ้แ่ภาวนาในใไม่ให้เรื่อที่ผมิในหัวเป็นเรื่อริ ริๆมัน็เริ่มมา 3-4 เือน่อน ผมลืมอไว้ที่ห้อลับมาผม็เห็นแฟนอผมอยู่ับใรไม่รู้ ผมสสัยมาลอ นผมแอบามไปถึรู้ว่าเป็นเพื่อนผม ยอแ!!! เพื่อนสนิทอผม ผมเสียใมา แ่ผมยอมให้เป็นแบบนี้่อไปไม่ไ้ !!!
"เหี้ยยยยยย " เสียยูยอมัึ้น
"หึ" ผมแ่นหัวเราะในใ เพื่อนสนิทับแฟนัวเอำลัะูบันอยู่!!!!
"แบม!!! " ยอแร้ออย่าใ
"มันไม่ใ่นะแบม มันไม่มีอะไรเลย !!" ผมมอหน้าพวเาแล้วนิ่
"แบบนี้หมายวามว่าไอ่ะพี่มาร์" ผมพูพร้อมับน้ำาที่พร้อมไหล
"ะ ็อย่าที่แบมเห็น..... พี่ไม่ไ้ั้ในะแบม ริๆวันนั้นพี่เ้าไปอบยอแ แ่เราหันหน้ามา่อน พี่ลัวเราเสียใ"
"ลัวเสียใ!!! 2 ปีแล้วนะ มาลัวไรอนนี้!!!!" ผมร้อไห้อย่าไม่อาย พอันที !! ผมหันหลัให้ทุน พร้อมบอว่า "ะไปทำอะไรัน็เิ ไม่้อลัวผมเสียใ" ผมเินไปึ้นรถแถวๆนั้น
มาร์้วน part
"โอเไหม? แบมะเื่อรึป่าว" ผมถามเพื่อนๆอแบม
"ทำารให่ใ้อนิ่พี่" ยอแพูพร้อมบบ่าผม
"นี่มันอะไรัน ?" ยูยอมถาม พร้อมับมอทั้สออย่าวย
"็พี่อยาเอร์ไพร์วันรบรอบนะ" มาร์อบพร้อมับมอไปที่รถ ที่มีอเ็มไปหม
" ทำบ้าอะไรันวะ!!!!" ยูยอมพูอย่าโมโห
"รู้ไหมแบมมันเสียในาไหน!!!!!" ยูยอมมอหน้ามาร์
"ยูมึใเย็นๆ นะ " ยอแปลอบยู
"มึ้วยยอแ ไป่วยมันทำไม เป็นเพื่อนมันหรือแบม พวมึเยรู้บ้ารึเปล่าที่แม่ไอ้แบมายเพราะพ่อมันไปเอาเพื่อนแม่มัน!!! แม่มันเลยรอมใ" ยูยอมมอหน้าทั้สออย่าโมโห
ทั้ยอแและมาร์อึ้ พวเาไม่เยรู้และิไม่ถึริๆ
เสียโทรศัพท์ยูยอมัึ้น
"อะไรนะแบม แบมมึะทำอะไร แบมใเย็นๆ " ยูยอมร้ออย่าใ ทำให้มาร์และยอแใไป้วย
"แบม!!!!" ยูยอมปล่อยโทรศัพท์ลอย่าหมแร
"บะ แบมมันโึ... ฮรึ"
ความคิดเห็น