ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จดหมายฉบับที่ 1 [ 100% แก้คำผิด แล่ว ]
หมายบับที่ 1
หลัอนแปลหน้านนั้น ่อนะสูหายใเ้าลึ ๆ นิ้วเรียวอผมถูยึ้นไปสะิไหล่อเาเบา ๆ
ส่ผลให้เาหันหน้ามามอผม้วยวามประหลาใ
" สวัสี อน อุ " ผมเอ่ยทัทายเาพร้อมับอมยิ้มเล็น้อย
" เรารู้ััน้วยหรอรับ " เาเอ่ยถามผมแล้วทำหน้าไม่มั่นใ นั่นสินะ ผมน่ะรู้ัเาแ่เาไม่รู้ัผม
" ันื่อ ิม แทฮยอ อยู่ห้อสอ โรเรียนที่เียวับนายน่ะ " ว่าบผม็ยแ้วไวน์ึ้นมาิบเล็น้อย
" ยินีที่ไ้รู้ันะรับ ว่าแ่มาทำอะไรที่ลับอนึ ๆ แบบนี้ ระวัพรุ่นี้ะไปโรเรียนไม่ไหว " มาาม
นายมั้ ถามมาไ้.. แ่็ใ่นั่นแหละ ันไม่มีเหุผลที่ะ้อมาที่นี่เลยแ่รู้ว่านายมา
" มาื่ม " ผมพูเบา ๆ ่อนะแล้ยื่นใบหน้าเ้าไปใล้ ๆ อเสื้ออเาแล้วพึมพัม " เสื้อลิ่นโโ้ หอมั " ผมเม้มริมฝีปาอัวเอ้วยวามประหม่า
" เป็นหมาหรอรับ " อุยยิ้มส่มาให้ผม รอยยิ้มนั่นมันูเป็นรอยยิ้มที่ไม่รู้ว่าะสื่อถึอะไร แ่มันทำให้ผม้อผละออาอเสื้อออีนเพื่อที่ะเยหน้าึ้นไป้อมอรอยยิ้มนั่น ทำให้ใบหน้าอเราทัู้่ห่าันไม่ถึหเนิเมร " ้อปาผม นะเป็นเมียผมแล้ว "
" แล้วถ้าเิไ้เป็นริ ๆ ึ้นมาล่ะ " ผมผละออมายืนมอใบหน้าออุ้วยรอยยิ้ม แ่ไม่ทันะั้ัวมือหนา็รั้ใบหน้าอผมเ้าไปูบอย่ารุนแร่อนที่เาะ่อย ๆ เลื่อนมือมาประอใบหน้าอผมไว้แล้วเอียอเล็น้อยเพื่อวามถนั เาบัเบา ๆ บริเวริมฝีปาล่าอผม อนนี้ผมทำไ้เพียลั้นหายใ้วยวามน หัวใอผมำลัทำานอย่าหนั และหนัึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเาไ้สอลิ้นร้อนเ้ามาภายในโพรปาอผม ร่าายผมอ่อนยวบ เ่าอผมเหมือนะล้มลไปไ้ลอ อุวา้อนวามหวานในโพรปาอผมพลาแล้วัลิ้นเล่นับลิ้นอผม้วยวามสนุสนานเหมือนเ็ที่ไ้อเล่นใหม่ ในะที่มืออเาำลับีบเ้นสะโพอผมอย่ารุนแร แ่แล้วเา็ไ้ผละออ่อนที่มือนั่นมันะเลื่อน่ำลไป
" อย่าไปทำัวแบบนี้ หรือรอยยิ้มแบบนี้ับนอื่นนะรับ เพราะถ้าเป็นนอื่นเาะไม่ปล่อย " อุถอนหายใเบา ๆ ่อนที่เาะเินาไป ให้ายสิ รสูบอนที่เราอบมัน่าหอมหวานว่าลูวาเสียอี มันทั้รุนแรและอ่อนโยนในเวลาเียวัน หัวใอผมอนนี้ยัเ้นผิัหวะสายาอผมเอ็เบลอไปหม แ่ผม็้อระหนัไว้ว่าเาอาะไม่ไ้ทำแบบนี้ับผมแ่นเียว
Jungkook Part
" แล้วถ้าเิ ไ้เป็นริ ๆ ึ้นมาล่ะ " รอยยิ้มที่ปราึ้นมาบนใบหน้าหวานอ ิม แทฮยอ มันำลัทำให้ผมแทบบ้า ผม็พอะเยเห็นเาผ่าน ๆ อยู่บ้าอนอยู่ที่โรเรียน แ่ในโรเรียนเาใส่แว่นลม ๆ อันโแล้ว็ูไม่ไ้มีอะไรน่าสนใมา พอไ้มาเอ ไ้มาุย เาโรมีเสน่ห์เลยล่ะโยเพาะรอยยิ้มรูปสี่เหลี่ยนผืนผ้า ถ้าไม่ิที่.. ผมรอนนนึอยู่มาสามปีไ้ แ่ถึะอย่านั้นผม็อใไม่ไ้ที่ะว้าเอวออีนเ้ามาใล้่อนะประอแ้มนิ่มเอาไว้แล้วเอียอเพื่อปรับอศาพลาูบลไปอย่ารุนแรพร้อมับสอลิ้นร้อนเ้าไปวา้อนวามหวานละมุนภายในโพรปานี่ ผมไม่ไ้ทำแบบนี้ับใรมาหลายปีแล้วแ่รับรู้ไ้เลยว่า วามหอมหวานและละมุนในอนนี้มันไม่เหมือนใร มืออผมำลัอยานแบบเ็มที่ผมเลื่อนมือ้าหนึ่ลไปบีบเ้นสะโพที่ไม่มีวามเหมือนผู้ายนั่น แ่สมอมันันสั่ว่าให้หยุารระทำทุอย่า่อนที่ะลลึไปว่านี้ ผมำใผละออมาแบบไม่่อยสบอารม์สัเท่าไหร่
" อย่าไปทำัวแบบนี้ หรือรอยยิ้มแบบนี้ับนอื่นนะรับ เพราะถ้าเป็นนอื่นเาะไม่ปล่อย " ผมถอนหายใเบา ๆ แล้วเินออมาารที่แทฮยอยืนอยู่ ผม้าวไปไ้ไม่ถึห้า้าว็้อแอบหันไปมอนที่ผมเินามา อนนี้หน้าอแทฮยอูหอยมา ๆ เลยล่ะรับ เหมือนหมาที่โนเ้าอทิ้ ทำไมเา้อหอย้วยล่ะ เาเอ็ูะมีนเ้าหาั้เยอะ เาสามารถเินไปุยเล่นับนอื่นไ้อย่าสบายเลย ผมิอะไรไ้ไม่นานนั็เห็นแทฮยอำลัยมือึ้นไปเ็บริเววาทั้สอ้าแล้วหันหลัเินไปทาประูทาออ ร้อไห้? ผมไม่อาฝืนวามอยารู้อนเอไ้น้อรีบวิ่ามออไป ผมหัน้ายหันวาเพื่อมอหาร่าอแทฮยอ ผมเห็นเาำลัยืนร้อไห้อยู่รสวนหย่อมเล็ ๆ หน้าลับ รนั้น่อน้ามืแ่ผม็ยัพอเห็นร่าบาที่สั่นไหวเล็น้อย ผมรู้สึทำอะไรไม่ถูเลย ผมะวิ่ามเาออมาทำไมันทั้ที่เราพึ่ะเยุยัน็เท่านั้น ารระทำมันไปไวว่าวามิ อนนี้ผมไ้หยุยืนอยู่้านหลัอร่าบาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
" เป็นอะไร " แทฮยอสะุ้เล็น้อย่อนะรีบเ็น้ำาแบบลว ๆ แล้วหันหน้ามามอผม
" มาไ้ไ " ผม้อมอวาลมโที่ยัมีราบน้ำาเปลื้อนอยู่
" อบมา่อนว่าเป็นอะไร "
" นายะรู้ไปทำไมัน " แทฮยอพึมพัมเบา ๆ แล้วถอยหลัไปหนึ่้าวแ่ผม็รีบึนรหน้าเ้ามาอเอาไว้
" โอ๋ " ผมพูเบา ๆ แล้วเอาาเยหัวแทฮยอไว้ อีน็ูะไม่ัเพราะเาเอ็ระับอให้แน่นึ้น่อนที่เราทัู้่ะปล่อยให้วามเียบเ้ามาสัพั
" ันน่ะ ร้อไห้เพราะนาย แ่็้อมายิ้มไ้เพราะนายอี " ผมพยายามทำวามเ้าใับสิ่ที่แทฮยอพู แ่ผม็ยัไม่เ้าใอยู่ี " ันะลับบ้านแล้ว อบุสำหรับออุ่น ๆ รวมถึูบนั่น้วย ไว้เอันใหม่นะ " แทฮยอส่ยิ้มมาให้ผมเล็น้อย ่อนที่เาะผละออแล้วหันหลัเินาไป ปล่อยให้ผมยืนเป็นไ่าแเพราะำพูอเา
ารนอนหลับในวันนี้มันูะยาว่าในทุ ๆ วันเพราะในหัวอผมมีแ่เรื่ออ ิม แทฮยอ ำลัีันเ็มไปหม ุรวย็บอว่าแทฮยอแ่เมา ส่วนุหล่อ็บอว่าแทฮยอำลัสนใผม แ่แล้วุูีลับบอว่าแทฮยอแอบอบผม ผมหล่อมาอันนี้ผมเ้าใแ่หล่อนแทฮยอร้อไห้เลย วามหล่ออผมมัน่ามีวามยิ่ให่อะไรนานี้ ผมพยายามับ ุรวย ุหล่อ ุูี ให้ออไปาหัว เวลามีเรื่อ้อิเพื่อนในินนาาร่าเป็นอะไรที่พิเศษที่สุ อนนี้เาะทำอะไรอยู่นะ ะร้อไห้อยู่รึเปล่า หรือำลันอนีพุหลับปุ๋ยไปแล้ว แล้วผมนี่ทำไม้อมานั่ิเรื่อเา อะไรันผมไม่สนใใรมาสามปีแล้วนะ ผมะ้อทำแบบที่ผ่าน ๆ มาือาริแ่ว่าเป็นสีสันเล็ ๆ น้อย ๆ อีวิ แ่ถ้าเป็นอย่าทีุู่ีบอล่ะ แทฮยอแอบอบผม ิแล้ว็หลุยิ้มออมาเหมือนับนบ้า
" ืนนี้ในหัวเ็มไป้วยเรื่ออนายเลย นาย้อรับผิอบแล้วล่ะ ิม แทฮยอ " ผมนอนลไปบนเีย่อนะเอื้อมมือไปหยิบหมายที่ผมเ็บเอาไว้อย่าีมานั่อ่าน หมายนั่นถูเียนไว้ห้าหน้านาระาษเอสี่ อนผมอ่านรั้แร็สสารนเียนว่านิ้วเาะอ่อนแอแล้ว แ่อ่านี่ที็อยิ้มไม่ไ้ วามไม่เหมือนใรมัเป็นอะไรที่ึูสำหรับผม นเียน้อน่ารัมาแน่ ๆ ผมเื่อแบบนั้น ถึะมานอนเล่นิอะไรไปเรื่อย็ไม่ทำให้ผมนอนหลับไปไ้ผมึลุออาเียแล้วเินรไปยัระเบีย อนโห้ออผมอยู่ั้นที่แปทำให้เวลามายืนมอไปยัเมือสีสันมันออะสวยามแ่วามามอมันเทียบไม่ไ้ับท้อฟ้าและวาวในืนนี้ เวลาเที่ยืนว่า ๆ ับารเหม่อมอไปยัวันทร์มันเป็น่วเวลาที่แสนะวิเศษ
" ืนนี้ผมอใหุ้วันทร์่วยให้แทฮยอหลับฝันี้วยนะรับ " วามห่วใยอผมะถูส่ผ่านวันทร์ไปให้เาไหมนะ ผมยมือึ้นมาแะบริเวริมฝีปาอัวเอแล้วนึถึริมฝีปาอิ่มสีมพูอมแเป็นธรรมาิอแทฮยอ ถ้าสามารถทำไ้็อยาทำมาว่าารูบ มันะเป็นอะไรที่วิเศษที่สุ
' รอยยิ้มรูปสี่เหลี่ยมนั่นบวับวาลมโ และริมฝีปาอิ่ม ผมไม่สามารถิถึเรื่ออื่นไ้เลย นอาิถึ ิม แทฮยอ '
#หมายนเ๋อ
*
ะมีนอ่านไหมนะ.. ฮือ ถ้ามีนหลมา็ีใ้วยนะฟิอาาแ่วามั้ใเยอะมา เ้าอยามีรีเอร์นะ ่วยเม้นให้ำลัใัน้วยเรื่อยุ่ ๆ ะ่อย ๆ เิึ้น มีอะไร็แนะนำันไ้นะมือใหม่ แหะ
เล่นแท็ในทวิันนะ #หมายนเ๋อ
ไหนใรทีมวีเะยมือึ้นเพราะเรื่อนี้เอ่อ.. ไม่บอ
12-11-2018 แ้ำผิแล้ว!! ืออ่านแล้วเินอ่ะอบ อบรับอยาไ้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น