คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เเต่งงาน!!!
รักแสนวุ่นของคุณเจ้าหญิง 1
เมื่อดวงอาทิตย์เริ่มฉายแสงของวันใหม่หมู่มวลนกสาแมลงผู้ผึ้ง บินล้อมวลดอกไม้ในอุทยานที่แย้มกลีบบางที่พร่างพรายไปด้วยหยาดน้ำค้างยามอรุ่งรุ่งช่างเป็นภาพที่งามจับตา ท่ามกลางบรรยากาศที่น่าจะรื่นรมย์ของเช้าวันใหม่ที่น่าจะทำให้หลายๆคนรู้สึกสดชื่นแจ่มใส
แต่กลับมีคนหนึ่งที่ไม่รู้สึกถึงมันแม้สักน้อย...
คิ้วที่ขมวดยุ่ง ปากบางเม้มชนิดอย่างคนโดนขัดใจ เส้นผมยาวสลวยที่สะบัดไหวยามเท้าบางออกก้าวเดินที่บัดก้าวซอยถี่อย่างรีบร้อนด้วยอารมณ์กรุ่นโกรธร้อนใจ เมื่อถึงสุดทางยาวแลเห็นประตูปานใหญ่ที่บรรจงแกะสลักลายงดงามบรรจง มือบางเปิดมันอย่างรวดเร็ว
“ลูกต้องแต่งงาน!!!!”
ทันทีเมื่อก้าวผ่านบานประตูใหญ่เสียงหวานใสก็กังวาน
เสียงหวานส่อแววตะหนกลอดผ่านบานประตูปานใหญ่ที่ยามนี้เปิดแง้มน้อยๆโดยที่บุคคลในห้องไม่แม้แต่จะสนใจปิดมัน
พร้อมรีบก้าวเท้าเข้าพบบุคคลทั้งสองที่นั่งบนโซฟาตัวใหญ่กลางห้อง ราวกับจะรู้ว่าร่างบางต้องมาให้ไขความกระจางเป็นแน่
“ไม่จริงใช่ใหมเพคะเสด็จพ่อจะให้ลูกแต่งงาน เอริกาบอกลูกมันไม่จริงใช่ใหมเพคะ”
ร่างบางที่จ้องรอคำตอบจากบุรษที่แม้จะสูงด้วยวัยแต่ยังคงภูมิฐานรูปลักษณ์เคล้าที่บ่งบอกได้ว่าสมัยยังหนุ่มจะต้องเป็นบุรษที่หน้าดีมากๆคนหนึ่ง ที่บัดนี้ยังคงนิ่งไม่แสดงสีหน้าอันใด
“ลูกหูฝาดไปเองแน่ๆใช่ใหมค่ะเสด็จแม่ บอกลูกว่ามันไม่จริง”
เมื่อไม่มีท่าว่าจะได้คำตอบเสียงหวานก็เปลี่ยนเว้าวอนถามมารดา สตรีผู้มีเคล้าหวานสวยเดียวกับร่างบางอย่างกับพิมพ์เดียวกัน
“ลูกหญิงจ๊ะ ฟังแม่ .
องค์ราชินีลูบเกศาดั่งเส้นไหมสวยของราชธิดา ที่บัดนี้หน้านวลเนียนที่เคยมีสีสันแก้มที่เคยแดงเริ่มซีดลงทุกที่พร้อมส่งสายตาเว้าวอนมาให้อ่อนใจเหมือนยามขอของที่ต้องใจ
“การแต่งงานหมั้นหมายครั้งนี้มีการกำหนดไว้นานมาแล้ว ในสมัยที่แคว้นของเราเป็นแคว้นรองแคว้นอาทิตยา แคว้นเรายังอ่อนแอประชาชนของเรายังยากไร้ กองทัพของเรายังอ่อนด้อยนักเมือเทียบกับแคว้นอื่นๆ เมื่อข้าศึกมาโจมตีย่อมไม่สามารถต้านทานได้.. และในตอนที่แคว้นของเรากำลังลำบากอย่างที่สุดเรากำลังถูกแคว้นอืนเข้าโจมตี เจ้าแคว้นอาทิตยาก็เข้ามาช่วยแคว้นเราจนเรารอดพ้นจากการเป็นเมืองขึ้น ท่านปู่ของลูกจึงให้สัตย์สาบานสามข้อสัญญาแก่เจ้าแคว้นอาทิตยาไว้ว่าจะให้เจ้าแคว้นอาทิตยาขออะไรก็ได้จากท่านสามข้อ แต่จนแล้วจนรอดทางแคว้นอาทิตยาก็ไม่เคยมีวีแววว่าจะเรียกร้องคำสัญญานั้น.. มาจนบัดนี้แหละที่ทางอาทิตยาเรียกร้องคำสัญญาให้เจ้าแต่งกับเจ้าชายเมืองอาทิตยา.. หากเราผิดสัญญาทางอาทิตยาจะต้องเรียกร้องค่าเสียหายนี้จากเรา และเรื่องมันอาจปานปลายจนกลายเป็นสงครามระหว่างสองแคว้นก็ได้”
“ท่านแม่แต่ลูก...ลูก..”
เสียงหวานเริ่มสั่นน้อยๆพร้อมดวงตางามเริ่มเรื่อด้วยหยาดน้ำตา
“หรือลูกหญิงมีใครในดวงใจแล้ว....”
++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น