[FIC]รักย้อนเวลา(MadaHina)

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำแห่งการพบเจอ

'เรามาช้าไป.....มันเป็นความผิดของเรา...'

ความรู้สึกผิดและคำพูดโทษตัวเองกำลังวนลูปอยู่ในสมองของฮินาตะ

สิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้คือเธอจำต้องเล่น(?)วิ่งไล่จับกับพวกโจรทั้ง5คนเจ้าพวกนั้นได้คาถาย้อนเวลาซึ่งมันเป็นคาถาลับและต้องห้ามมันถูกเก็บรักษาไว้ที่สึนะก่อนที่พวกไร้สมองจากทั้ง5แค้วนที่เกิดไม่พอใจในโชคชะตาของตนเองมาร่วมหัวกันขโมยมันออกมาทำให้ทีมขอวฮินาตะต้องมาจัดการ

แล้วหลังจากนั้นก็คงไม่ต้องเล่ายืดยาวพอหาไอ้พวกนั้นเจอก็เกิดการปะทะอย่างรุนแรงต่างฝ่ายต่างเจ็บตัวไม่แพ้กันแต่ก็นะพวกมันจัดการอะไรต่ออะไรเรียบร้อยแล้วกลายเป็นว่ามันหนีมาที่โลกอดีตพร้อมกับฮินาตะที่ติดร่างแหมาด้วย

สายธารน้ำแสนเย็นสบายกำลังพาร่างกายอันแสนบอบบางของฮินาตะไหลไปตามทาง ก่อนหน้านี้เธอตกลงมากระแทกหินอย่างแรงสลบยาวมาจนถึงตอนนี้

"อึก..."

เธอลืมตาตื่นจากนิทราอันแสนมืดมนพอรู้ว่าตัวเองอยู่ในน้ำจึงพยายามหอบร่างกายอันบอบช้ำขึ้นมา

"ต้องรีบ...แล้ว..."

ฮินาตะพูดเสียงสั่นพยายามเดินทรงตัวไม่ให้ล้มพับไปกับพื้นซะก่อนไม่งั้นเธอคงกลายเป็นผีเฝ้าป่าเป็นแน่

ผ่านไปไม่นานเธอก็ได้พบกับหมู่บ้านเล็กๆแต่หน้าแปลกที่เธอรู้สึกคุ้นเคยกับที่นี้ไม่ว่าเปล่าเธอพยายามที่จะตามหาคนใหญ่คนโตของที่นี้เพื่อขอความช่วยเหลือและไม่ให้ประวัติศาตร์เปลี่ยนแปลง

เธอเดินโซซัดโซเซไปมาร่างกายไม่รักดีนี้เริ่มประท้วงกับเธออย่างถึงที่สุดเธอกัดฟันกรอดสู้จนถึงที่สุดดวงตาพร่ามัวเต็มที

"นี้เธอไปโดนอะไรมานะ!!"

"อึก..?"

มีชายสองคนกำลังวิ่งมาหาเธออย่างรวดเร็วก่อนที่เธอจะหมดสติล้มลงไปซบอ้อมกอดที่แสนอบอุ่น

"รับไวเชียวนะ เจ้าฮาชิรามะ!"

ชายหนุ่มข้างๆเขากล่าว

------------------------------------ บทนำแห่งการพบเจอ End ------------------------------------

กลับมาแล้วค่าท่านผู้อ่านที่โรสรัก(โดนดระโดดเตะ)

หรือๆโรสมิได้มีเจตนาจะทิ้งนิยายเรื่องนี้แต่อย่างใดพอดีงานเยอะมากกกกกกก

เอาละเข้าเรื่องพอดีโรสกำลังสับต้นสน(หยอกๆ>∆<)ว่าพงกฮาชิกับมาดาจะใช้คำพูดแบบโบราณดีไมแบบ ข้า เจ้า นาง แม่นาง หรือใช้แบบปกติ ฉัน นาย เธอ เจ้าหล่อน อะไรแบบนี้

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค่าาาาาา

เม้นเป็นกำลังไตให้โรสสึคนนี้ด้วยนะค่าาาา><

CR.SQW