คุณชายเอาแต่ใจ

ลำดับตอนที่ #1 : นักเรียนนอก

เครื่องบินลงจอดที่ลานบิน หญิงสาวคนหนึ่งเดินออกมาจากช่องทางออก ยืนรอผู้เป็นมารดามารับกลับบ้าน

"ตูน  เป็นไงบ้างลูก แม่คิดถึงลูกจัง" ผู้เป็นมารดาเดินเข้ามาทักลูกสาวด้วยความดีใจ

"แม่ขา คิดถึงเหมือนกันคะแม่ มาหอมแก้มหน่อยค่ะ" หญิงสาวหอมแก้มมารดาทั้งสองข้างด้วยความคิดถึง

"กลับบ้านกันนะลูก ป๊ารอเราอยู่ที่บ้านแล้ว"

"ค่ะแม่"

หญิงสาวเดินจูงมือกับผู้เป็นมารดาไปขึ้นรถ

......................................................................................

"ป๋า  คิดถึงจังเยย หูยมาให้นู๋หอมแก้มสองทีสิ" ผู้เป็นพ่อมองลูกสาวด้วยความภาคภูมิใจ

"ไหน เอาปริญญาโทมาฝากป๋าป่าว" ผู้เป็นบิดาถามกับลูกสาว

"นี่ไงค่ะป๋า  ป๋า พี่ปลาไปไหนอ่ะ" หญิงสาวเอ่ยถามผู้เป็นบิดา

"อ๋อ เดี่ยวพี่เค้าก็กลับมา ไปซื้อของจ่ายตลาดมาทำกับข้าวให้เราอยู่ไง" ผู้เป็นบิดาบอกกับลุกสาว

"อ๋ออออ  ป๋า นู๋ปายอาบน้ามก่อนนะ นู๋เหนื่อย นั่งเครื่องมาทั้งวัน ง๊วงง่วง "

"อืมๆ แล้วเดี๋ยวอาหารเสร็จแร้วเดี๋ยวให้พี่เราขึ้นไปเรียก" ผู้เป็นบิดาบอกกับลูกสาว

"ค่ะ " ผู้เป็นลูกสาวบอกกับผู้เป็นบิดาพร้อมกับห้อมแก้มสองข้างและไม่ลืมจะหันไปห้อมแก้มผู้เป็นมารดาด้วย

.................................................................

"คุณค่ะ คุณว่ายัยตูนจะยอมหรอค่ะ" นางฤดีบอกกับผู้เป็นสามี

"ต้องยอมสิ ถ้าไม่ยอมเราก็ต้องบังคับ ยังไงๆ ยัยปลาก็ต้องเข้างานแต่งเหมือนกัน"สุรชัยบอกกับภรรยา

"แต่ไม่เหมือนกันนี่ค่ะ ยัยปลาหน่ะเค้าเป็นแฟนกับตาสูรอยู่แล้วนี่นา แต่ยัยตูนหน่ะสิ คุณก็รู้ว่าเค้าไม่กินเส้นกันมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว หน้าจะมองยังไม่มองเรยนะค่ะคุณ" นางฤดีบอกกับสามี

"อืม ก็จริง แต่ทำไงได้ ยังไงๆเดือนหน้าก็ต้องแต่ง เราไม่มีทางเลือกหรอกนะคุณ อีกอย่างเค้าก็ไม่ได้เสียหายอะไร ผมเชื่อว่าอยู่กันไปต้องรักกัน  ตาอัยต้องดูแลลูกเราได้ เชื่อผมเถอะ ตาอัยแกล้งลูกเราเพราะรักนะคุณ" ผู้เป็นสามีบอกกับภรรยา

"ค่ะคุณ หวังว่าเราคงตัดสินใจถูกนะค่ะ" นางบอกกับสามี

......................................................

ตอนเย็น

"พี่ปลา  คิดถึงจังเลย ได้ข่าวว่าจะแต่งงานกับพี่สูรแร้วหรอ แม๋ๆๆๆๆ ไม่บอกกันก่อนเรยนะ ดีนะที่นู๋จบกลับมาก่อน ไม่งั้นหล่ะอดดูพี่สาวแต่งชุดเจ้าสาวแน่ๆเรย" ตูนบอกกับปลาผุ้เป็นพี่สาว

"ไหน ดูว่าที่สะใภ้ไฮโซหน่อย หน้าตาก็ดีนะ แต่น้อยกว่านู๋หน่อยนึง" ตูนพูดติดตลกกับพี่สาว

"แม๋  ไม่ได้เรยนะ คอยดูแล้วกันว่าวันนั้นใครจะสวยกว่าใคร" พี่สาวพูดงอนๆใส่

"หูย งอนไปได้ เนี้ยนะสะใภ้ไฮโซ ขี้งอนชะมัด" ตูนล้อพี่สาว

"ว่าแต่เราเหอะ เป็นไงมั่ง ผอมจังเรยน้องสาวชั้น อยู่ที่อเมริกาแทนที่จะอ้วน ดันผอมซะ แถมเตี้ยอีกตะหาก แต่ไม่เป็นไรหรอก อึ๋มเป็นใช้ได้  ฮ่าๆๆๆ" พี่สาวพูดกับน้องสาวแบบขำๆ

"แม๋ ใช่สิ ใครมันจะไปสูงเท่าพี่หล่ะ นู๋สูงได้เท่านี้ก็ดีแค่ไหนและ ตั้ง 155 เชียวนะ กว่าจะได้เท่านี้เนี้ย หมดนมไปเยอะนะ" หญิงสาวบอกกับพี่สาวด้วยความชิน

" จ้า  กินจนมันจะลงพุงเอานะ แต่ไม่เป็นไรหรอก เราสมส่วนแล้ว" ผู้เป็นพี่บอกกับน้องสาว

"คุยอะไรกันจ๊ะ สาวๆเสร็จรึยังเอ่ย"นางฤดีเดินเข้ามาถามลูกสาว

"แม่คะ  ตูนว่านู๋ไม่สวยค่ะ" ปลาบอกกับนางฤดี

"ไหน ก็ดีนี่ลูก ลูกแม่น่ารักทั้งคู่แหละจ๊ะ  แต่น้อยกว่าแม่นะจ๊ะ" (บ้านนี้หลงตัวเองทั้งบ้าน)

"หง่ะ นู๋น่ารักกว่าพี่ปลานะคะแม่" ตูนบอกกับมารดาพร้อมกับปลอกแครอทเข้าปากตัวเอง

"จะเสร็จแล้วนี่นา เก่งจิงๆลุกสาวแม่ คนนี้" ผู้เป็นแม่ชมลูกสาวคนโต

"แม่ไม่ชมนู๋มั่งอ่ะ ชมแต่พี่ปลาๆ แร้วนู๋แม่เอาไปทิ้งไว้ที่ไหนหล่ะค่ะ"  ตูนตัดพ้อมารดา

"แม๋ ลูกคนนี้นี่ ขี้งอนจริงๆเรย เราอ่ะทำเป็นหรือป่าวอาหารหน่ะ ทอดไข่ยังไหม้เก่งแต่เรื่องอะไรก็ไม่รู้ ไปอยุ่อเมริกาใช่ว่าจะได้ทำอาหารซะที่ไหน เว้นแต่ว่าไปทำให้หนุ่มๆกินหน่ะแหละ" ผู้เป็นมารดาบอกกับลูกสาว

"แม่คะ นู๋ทำเป็นนะค่ะ นู๋หัดมาแล้ว" ตูนบอกกับมารดา

"เสร็จแล้ววววววว อรจ๊ะ เอาไปตั้งโต๊ะเรยนะจ๊ะ  ป้าแม้นค่ะ เดี๋ยวเตรียมของหวานจัดใส่จานเตรียมรอไว้เลยนะค่ะ" ปลาหันไปสั่งคนครัวของที่บ้าน

"ค่ะคุณปลา" อรรับคำสั่ง
..............................................

โต๊ะอาหาร

"อืม อร่อยนี่นา ลูกสาวป๋าคนไหนทำเนี้ย  เอ้อ ตูน ป๋ามีเรื่องจะบอกตูนนะ" สุรชัยเอ่ยปากชมลูกสาวพร้อมกับกำลังจะบอกข่าวลูกสาวคนเล็ก

"ค่ะ มีไรอะป๋า ขอนู๋กินก่อนได้ป่ะ เดี๋ยวนู๋คอ่ยฟัง" หญิงสาวบอกกับผู้เป็นพ่อ

"เอ๊ะ ลูกคนนี้ทำไมมันหิวขนาดนั้นเรยหรอ " นางฤดีบ่นลูกสาว

"เอาน่า คุณแม่ก็ นู่หิวนี่ค่ะ" ตูนบอกกับมารดา

"ไม่เคยกินอร่อยๆแบบนี้มาตั้งนานเรยกินเยอะๆหล่ะสิยัยน้องสาว" ปลาพูดเสริมแบบขำขำ

"เชอะ กินปายเรยๆ "

เมื่อกินเสร็จทุกคนในบ้าน ก็เลยมานั่งคุยกันทีห้องนั่งเล่น

"เอ้อ คุณพ่อค่ะ คุณพ่อมีอะไรจะพูดกับนู๋หรอ" ตูนถามผู้เป็นบิดาขึ้น

"พ่อไม่อ้อมค้อมนะลูก พ่อรู้ว่าลูกอาจจะไม่พอใจ แต่มันเป็นทางเลือกสุดท้ายนะลูก  เอางี้ดีกว่า พ่อจะถามลูกว่า  บริษัทต้องไปเป็นของคนอื่น กับ บริษัทอยู่เย็นเป็นสุขเหมือนเดิมลูกจะเลือกอะไร" ผู้เป็นบิดาถามเสียเคียด

"เอ้า ก็เลือกบริษัทอยู่สิค่ะ ทำไมหรอค่ะพ่อ" ตูนตอบผู้เป็นบิดา

"งั้นลูกต้องแต่งงาน พร้อมกับปลา"

"ห๊ะ/อะไรนะค่ะ" ตูนกับปลาพูดพร้อมกัน

"ป๋าจะให้นู่แต่งกับใคร" ตูนโพล่งขึ้นมาด้วยความตกใจ

"ตาอัยไงลูก น้องของสูร แฟนปลาหน่ะ ทางนู้นเค้ายื่นข้อเสนอมา อีกอย่าง ครอบครัวเราก็สนิทกัน เพียงแต่ว่าเหลือแค่ต้องการให้มันเป็นดองกันแค่นั้นเอง" ผุ้เป็นบิดาพูดออกมาอย่างไม่ทุกร้อน

"อัยไหนค่ะป๋า นู๋จำไม่ได้ นู๋ไม่แต่งไม่ได้หรอค่ะ" ตูนถามบิดา

"ไม่ได้ ถ้านู๋ไม่แต่ง บริษัทล่มแน่" ผู้เป็นบิดายื่นคำขาด

หญิงสาวทำหน้าสลด เทอต้องแต่งงาน เพื่อไม่ให้บริษัทที่พ่อเทอปั้นมากับมือล่มสลายไปต่อหน้าต่อตา เทอจึงจำต้องแต่งงาน

"ค่ะ ป๋า นู๋ทำเพื่อป๋ากับแม่นะ นู๋รักป๋ากับแม่นะ" ตูนพูดพร้อมกับน้ำตา