ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เด็กสาวกริฟฟินดอร์
โรเรียนเวทมน์และาถาที่มีื่อเสียโ่ัแห่หนึ่ เป็นโรเรียนที่พ่อมและแม่มทั่วทุสารทิศใฝ่ฝันอยาะมาเรียนที่นี่้วยันแทบทั้สิ้น ไม่เว้นแม้แ่เธอ
'เฮอร์ไมโอนี่ ีน เรนเอร์'
เธอไ้รับหมายให้เ้าเรียนฮอวอร์ที่ส่ผ่านานฮูเมื่อ4ปีที่แล้ว และอนนี้ เธอเรียนอยู่ปีที่5 พร้อมับไ้รับารนานนามว่า แม่มที่ลาที่สุในฮอวอร์
'อะไระสำัว่าารเรียนล่ะ ริไหม?' เฮอร์ไมโอนี่ิ
เธอรัที่ะอ่านหนัสือแทบทุนิ ถ้าให้เธอเลือระหว่าออาหารายับเลืออ่านหนัสือนเป็นนบ้า เธอว่าเธอเลืออย่าหลัีว่า
วันนี้เป็นวันเปิเทอมวันแร เธอระือรือร้นที่ะเรียนและสสัยเป็นอย่ามา ว่าะไ้เรียนอะไรบ้าในาบแร แ่ยัไม่ทันที่ะไ้เปิาราเรียน
"เฮ้ เฮอร์ไมโอนี่! เธอะไปไหน?"
รอนวิ่ระหืหระหอบมาพร้อมับแฮรี่
"ันำลัะไปห้ออาหาร แล้วพวเธอะรีบไปไหนไม่ินอาหาร่อนหรอ"
"เธอะบ้าหรอเฮอร์ไมโอนี่ อนเ้าเราเรียน8โมร นี่เหลือเวลาอีแ่5นาทีเอนะ!!" รอนพูอย่าเร่รีบ
"เราเรียนับใร??"
"ไอ้หัวเมือ!/ศาสราารย์เสนป!!" รอนพูพร้อมแฮรี่
"เราเมอลิน่วย้วย! ให้ายสิ"
นี่ันไม่น่าลืมูเวลาเรียนเลยเฮอร์ไมโอนี่ิในใ ยิ่เรียนับสเนปแล้วยิ่ไปันให่ อารม์เสียแ่เ้าเลยัน! มีหวัสเนป่าพวันายแน่ๆเลย เธอิพลารีบวิ่เพื่อนไปให้ทัน
-----------------------------------------------------------------------------
ห้อเรียนปรุยา
ทั้สามนวิ่มาถึหน้าห้อเรียนแ่ไม่มีใรล้าเปิประูห้อ เพราะพวเามาสายไป5นาทีนั่นเอ!
"เอายัไีรอน เฮอร์ไมโอนี่ ันว่าเรารีบเ้าไปีไหม?" แฮรรี่ถามอย่าเหนื่อยหอบ
"ันว่าเรา็สายั้5นาทีแล้วนะ โันเหอะ" รอนพูพร้อมับประายระยิบระยับในา
พลั่! "ะบ้าหรอรอน!!" เฮอร์ไมโอนี่เอาสมุเล่มหนาฟาหัวเพื่อนรั
"เี๋ยวันนำเอ!"
แอ๊~
ปาอเ้าอวิาปรุยาที่ำลัยับอยู่หยุะัในทันที พร้อมับวัสายาหันมามอทั้สามนอย่าเหยียหยาม
"หัริฟฟินอร์10ะแนน!!!!โทษานมีบ้านริฟฟินอร์บาลุ่มมาสายในาบเรียนัน" เสียัมปนาทัึ้น
"ไม่ทราบว่าุทั้สามนที่เปิประูเ้ามาเ่พอที่ะถือัวเอว่าแสนลา ะเ้าเรียนวิาไหนเมื่อไหร่็ไ้อย่านั้นหรือ?"
สเนปเลิิ้วถามอย่าหยามเหยี
"หรือว่ามัวแ่เอ้อระเหยลอยายอยู่ามป่า้อห้ามับพวฮิฟโปริพ์อยสอส่อหาเรื่อให้เป็นุสนใ พวเธอึมาเรียนวิาอันสาย!!!!!!"
ปึ้! สเนปพูพลาบโ๊ะ
"ไม่แน่็อาะไปหาที่ลับๆสร้าลุ่ม อย้อับผินโน้นนนี้อย่านั้นหรือเปล่าุพอเอร์"
"อ้าา หวัว่าใรนใสันหนึ่ะมีเหุผลที่ีารอบนะ.. ุวิสลีย์!"สเนปแสยะยิ้ม
"เอ่อ..่ะ..ือ..อ..อ ผม.. ผมท้อเสียนะรับศาสราารย์"รอนอบอย่าเลิลั่
"ับริเวเย็นนี้ับุฟิล์!"สเนปพูอย่าเยาะๆ
".....ุพอเอร์!!"
"ผม..ผมไปอ่านหนัสือมารับศาสราารย์.."แฮรี่พูหลบา
"ับริเวเย็นนี้ับุฟิล์!!"
"เหุผลโ่เ่า หึ! เธอสอนไปนั่ไ้! มิสเรนเอร์!"
อึ! เธอสะุ้ ันะทำยัไี ถ้าโหมีหวัันโนอีา้าาวแ่เเอาน้ำยาสัะเรุ่มรอปาแน่เลย ถ้าพูวามริหวัว่าอย่ามาเาไม่สั่ับริเวับฟิล์หรอนะ ฝันร้ายัๆ!
"หนูลืมูาราเรียนมา่อน่ะและเอรอนับแฮรี่ระหว่าทาเลย็มาเรียนสาย แ่พวเรา็รีบวิ่มานสุีวิแล้วนะะศาสราารย์!"เฮอร์ไมโอนี่พูพร้อมอธิบายให้สเนปฟั
"หยุพล่ามมาไ้แล้ว! เธอิว่านี่ือเหุผลที่ีที่สุที่ยมาอ้าับันแล้วใ่ไหม? ันไม่นึเลยนะว่าเ็ที่ไ้รับายาว่าลาที่สุในฮอวอร์ะมาเรียนวิาอันสาย!"เสนปถาถา
"เธอิว่าันะเื่อเธอหรอมิสเรนเอร์ หลัเลิเรียนอยู่ทำวามสะอาห้อเรียนให้เรียบร้อย ......ไปนั่!! เธอทำทั้ห้อเสียารเรียนมาพอแล้ว!"
บ้านสลิธินธิรีนหัวเราะเยาะบ้านริฟฟินอร์อย่าสะใ
เมื่อสเนปล่าวเสร็็เริ่ม้นารเรียนารสอนาบแร ลอทั้สามั่วโมมานี้ เฮอร์ไมโอนี่พยายามยมืออบ ำถามสเนปหลาย้อ แู่เหมือนเาะไม่สนใเธอเลย ลับเทะแนนไปให้ทาฝั่สลิธิรินะอย่านั้น เธอิอย่าเ็บใ
'เ้า้าแ่บ้านัวเอ! ้าาวแ่! หัวเมือำมันเยิ้ม! ให้ายสิ เธอไม่่อยอบี้หน้าเาเลย!'
"ส่ารบ้านันภายในวันศุร์นี้2ม้วนเรื่อารเือนหัวใอฮิฟโปริพ"
เสียโอรวนอเ็ทั้สอบ้านัึ้นระม
"เพิ่มเป็น3ม้วนภายในวันพฤหัสนี้!" .....เียบ ไม่มีเสียใเล็ลอออมาอีเลย เสนปมออย่าพอใ
"ไปไ้. มิสเรนเอร์อย่าลืมทำวามสะอาห้อเรียนให้เสร็ล่ะ ัน้อารเห็นอุปร์ ทุอย่าสะอาและเอี่ยมอ่อ"
"่ะ ศาสราารย์เสนป" เฮอร์ไมโอนี่พูเสียอ่อนปนไม่พอในิๆ แ่็นะ เธอะทำอะไรับเสนปไ้บ้าล่ะไม่เลย!
เป็นเวลานานนเลยอาหารเที่ย ว่าที่เฮอร์ไมโอนี่ ะทำวามสะอาห้อเรียนเสร็ ทำไมเ้าพวนั้นทำเปรอะเปื้อนเลอะเทอะอย่านี้เนี่ย! รู้ไหมว่ามันัยานาไหน ยันทำให้ันลำบาริ! เฮอะ! เธอัไปพลาบ่นไป
โร----รา--- ระเพาะเ้ารรมันร้อึ้นมา เธอไม่ไ้ินอาหารั้แ่เ้า!! หวัว่าพวแฮรี่ะเ็บอินไว้บ้านะไม่ั้นันะ่าเ้าสอนนั้นทิ้เลยูสิ! เฮอร์ไมโอนี่ิอย่าหมายมั่น
---------------------------------------------------------------------------------
ห้อโถ
เฮอร์ไมโอนี่เินมานั่โ๊ะริฟฟินอร์อย่าเหนื่อยหน่าย เธอหวัว่าะพอมีเหลืออะไรให้ินบ้า แ่มัน็แ่เป็นหวัลมๆแล้ๆ.... เลยมืออาหารมานานมาแล้ว และไม่มีอะไรเหลือเลยแม้แ่น้อย เฮอร์ไมโอนี่ปวท้อนไส้ิ่ว
'ว่าะไ้ิน็เป็นมื้อ่ำนู่น' เฮ้ออ.. แ่แล้ว็มีมือสอมือยืนมารหน้าพร้อมับอาหารลิ่นหอมหวล มีทั้พายฟัทอ มันบ น่อไ่ และุป้าวโพ
เฮอร์ไมโอนี่น้ำลายไหล
"เ็น้ำลายหน่อยสิ ันเห็นหน้าเธอแล้วละมั ฮ่าๆๆ" รอนหัวเราะที่สภาพเพื่อนรัอเาูไม่ือย่าับนไม่ไ้ินอะไรมา2เือน
'เป็นภาพที่หาไ้ยายิ่' รอนิแล้วระเบิหัวเราะออมาัลั่น
"อบุนนะรอน! แฮรี่! อยูนะเย็นวันนี้ถ้าพวนายสอนไม่มีสภาพเหมือนันับัน ันะยอมินไ่เน่า1มื้อเลยอยู โนับริเวับฟิล์นี่! ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ" เฮอร์ไมโอนี่พูเยาะเย้ยเพื่อนรั แล้วว้าอาหารมาินอย่าเอร็อร่อย
รอนับแฮรี่ลืนน้ำลายอย่ายาลำบา รอนนึเศร้าพลาิะารรมที่เา้อเอเย็นนี้อย่านลุ สภาพเาไม่่าับเฮอร์ไมโอนี่อนนี้เป็นแน่
'เฮอร์ไมโอนี่หัวเราะันายแน่เลย'
------------------------------------------------------------------------------------
อมเมน์เป็นำลัใให้ไร์้วยน้า ะไ้มีำลัใเียน่อ≧ω≦ ≧ω≦
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น