โอมเพี๊ยง!!ขอให้รักฉันเป็นจริง

ลำดับตอนที่ #1 : ทำไมต้องดูถูกฉันด้วยนะ

บางครั้งคนเราทำไมถึงรู้สึกแปลก ๆ ว่าไหม ?

ฉันเคยมีความรู้สึกอยากให้ตัวเองมีเวทมนตร์  อยากเปลี่ยนให้ตัวเองสวยงามเหมือนเช่นคนอื่น ๆ เขา  แต่มันก็เป็นได้แค่ความฝันเท่านั้น....ความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง  ความฝันที่ยากที่จะมี

ฉันฟูจิวาระ  นานะเป็นเด็กสาวมัธยมปลาย  อายุ 16 ปีที่ใคร ๆ เห็นก็กลัว  รู้ไหมว่าทำไม ก็ฉันเกิดมาตัวใหญ่และก็สูงน่ะสิ  เด็กวัยรุ่นทั่วไปมักมองฉันแปลก ๆ และเห็นฉันเป็นตัวตลก  ชอบแกล้งชอบล้อ  แต่ขอบอกไว้ก่อน  ไม่เคยมีใครทำอะไรฉันได้  เพราะอย่างนี้ไงคนอื่น ๆ ถึงได้กลัวฉัน  แต่ฉันก็มีเพื่อนสนิทกะเขานะ  เพื่อนคนนี้แหละที่ฉันรักมากที่สุด  ยัยมิกะไง

ยัยนี่รู้หมดทุกอย่างเกี่ยวกับตัวฉัน  แถมยังรู้อีกว่าฉันชอบใคร...แต่ทุกอย่างเหมือนฟ้ากลั่นแกล้ง  รุ่นพี่คงไม่ชอบฉันหรอก  และอีกอย่างรุ่นพี่ก็ป๊อบปูล่ามาก ๆ ในโรงเรียน  เขาคงมีตัวเลือกอีกเยอะเลย

--- --- --- ---- --- ----

เช้าวันจันทร์.....ที่ไม่อยากจะตื่นเอาซะเลย

"อ๊าก.ก..ก.ก.  หยุดได้ไหมเนี่ย"ฉันพูดกะนาฬิกาอย่างหงุดหงิด  เช้านี้อารมณ์ไม่ดีเอาซะเลย

"นานะ  เอาขยะไปทิ้งให้แม่ด้วย"นี่ก็เหมือนเป็นงานอดิเรกเลยก็ว่าได้  "แล้วไปส่งน้องที่โรงเรียนด้วยนะ"

"ค๊า..........."ฉันลากเสียงยาว  ให้แม่รู้บ้างว่าเราเบื่อที่ต้องทำอย่างนี้แทบทุกวัน

ฉันปั่นจักรยานไปส่งน้องสาวที่โรงเรียนก่อนจะปั่นมาที่โรงเรียนของฉันซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านมากนัก  ความจริงฉันจะเดินมาก็ได้  แต่เพราะฉันกลัวเหนื่อยหรอกนะฉันถึงเอาจักรยานมา

"ยัยนานะมานี่เร็ววววว.............เกิดเรื่องใหญ่แล้ววววว........"

ยัยมิกะวิ่งมาหาฉันอย่างรวดเร็ว  ก่อนจะลากฉันไปไหนไม่รู้  ซึ่งดูเหมือนว่าจะเป็นห้องปกครอง

"อะไรของแกน่ะ มิกะ"

"รุ่นพี่อามาเนะที่แกชอบ  โดนไล่ออกจากโรงเรียน"

"โธ่นึกว่าเรื่องอะไร - - อะไรน๊า......อ๊ากกก...ม่ายจริง  มันเป็นไปได้ไง  เป็นไปได้งายยย.....อ๊าก..รุ่นพี่สุดที่รักของฉันนน...."

เกิดอะไรขึ้นเนี่ย  รุ่นพี่อามาเนะโดนไล่ออกจากโรงเรียนหรอ  เป็นไปได้ไง  รุ่นพี่เขาความประพฤติดี  การเรียนยอดเยี่ยมออกจะตายไป  อาจารย์ต้องเข้าใจผิดอะไรแน่ ๆ เลย  ม่ายจิงอ่ะ...

"เห็นเขาลือกันว่า  รุ่นพี่ค้ายาหรือไงเนี่ย  หรือไม่ก็ฆ่าคนตายรึไงเนี่ยแหละ"

"อะไรน๊า...เป็นไปไม่ได้อ่ะ"

"แต่ตอนนี้รุ่นพี่เขาออกจากโรงเรียนไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว รู้ไหมข้าวนี้ดังทั่วทุกมุมเมืองเลย"

ม่ายจิงอ่ะ  ฉันม่ายเชื่อ  ฉันม่ายยยย....เชื่อออ.....รับไม่ได้  นานะรับไม่ได้ T_T  ฮือๆๆ

"5555++++  ขำจริง ๆ เลย  แกเชื่อฉันด้วยหรอยัยนานะ  เธอนี่หูเบาจริง"

เอ๋...หมายความว่าไง  "แกหลอกฉันหรอ มิกะ"

"ก็ใช่น่ะสิยะ  ยัยหูเบา 555+++"

อ๊ากกก....ฉันจะฆ่าแก ฉันจะฆ่าแก!

"อิๆๆๆ"

"นี่พวกเธอเอาฉันมาเล่นตลกหรอ"

อึ๋ย...เสียงนี้คุ้น ๆ แอะ  อ่ะ..รุ่นพี่อามาเนะ  กรี๊ด!!!

"พวกเธอเห็นฉันเป็นเรื่องสนุกรึไงถึงได้เอาหลอกหรือแกล้งกันอย่างนี้"

"เปล่านะคะ  ฉันแค่  อ่ะ...."ยัยมิกะแก้ตัว  กรี๊ด!รุ่นพี่อามาเนะเวลาโกรธก็ยังเท่ห์อีก  อิๆๆๆ

"ฉันเกลียดคนที่เอาเรื่องคนอื่นมาทำให้เสีย ๆ หาย ๆที่สุด  หลีกไปยัยยักษ์ "

อ่ะ  รุ่นพี่เขาว่าใครยัยยักษ์  (- -  )(  - -)ไม่มีใครขวางทางรุ่นพี่เลยนอกจากฉัน....นั่นก็หมายความว่า..................................................(คิดนานหน่อย)........................................รุ่นพี่ว่าฉันเป็นยัยยักษ์น่ะสิ  ม่ายจิงมั้ง.....!!!!

"นายว่าใครยัยยักษ์นะ"  ฉันโกรธนะ  โกรธมากด้วย  และโกรธที่สุด  ฉันไม่เคยโกรธอย่างนี้มาก่อนเลยเทพบุตรที่ฉันเคยรักเริ่มกลับกลายเป็นซาตานที่ชั่วร้าย

"ฉันก็ว่าเธอน่ะแหละ ยัยฟูจิวาระ  นานะยักษ์ตัวโตแห่งญี่ปุ่น  ใคร ๆ ก็รู้จักเธอทั้งนั้นแหละ"

ม่ายจิงง.....รุ่นพี่ไม่มีทางเป็นอย่างที่ฉันเห็น  เป็นอย่างที่ฉันพบเด็ดขาด  รุ่นพี่ออกจะสุภาพจะตายไป  ม่ายจริงอ่ะ.....ฮือๆๆๆ

ฉันวิ่งหนีออกมาจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว  การได้มองคนแต่ภายนอกว่าดีนั้นมันเจ็บปวดแค่ไหนเมื่อรู้ความจริงว่าเขาไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิด  ฉันแทบเสียใจที่สุดเมื่อผู้ชายที่ฉันรักและปลื้มที่สุดได้แสดงธาตุแท้ออกมาอย่างซึ่ง ๆ หน้า  แม้เขาจะไม่รู้ว่าฉันชอบเขาอยู่  แต่เขาก็ไม่น่าจะทำให้ฉันขายหน้าต่อคนอื่น ๆ นี่นา  ฉันจะโทษใครล่ะ  ระหว่างเขากับตัวฉันที่แทบไม่มีอะไรดีเลยทั้งรูปร่างและหน้าตา   คงมีแต่มิกะ  พ่อแม่ฉันและน้องสาวฉันล่ะมั้งที่เข้าใจความรู้สึกของฉันดี  ฮือ ๆ รุ่นพี่บ้า  คอยดูนะ  ฉันจะต้องสวยให้ได้

ฉันวิ่งผ่านผู้คนมากมายที่ต่างก็หัวเราะและสมน้ำหน้าฉันสุดยอดเลย  การเกิดมาตัวใหญ่กว่าผู้ชายมันผิดตรงไหนยะ  จะมีคนที่เจอวิบากกรรมอย่างฉันรึเปล่านะ  ฉันคงเกิดมาในยุคที่ชั่วร้ายสุด ๆ แม่นะแม่ทำไมไม่คลอดฉันที่ยุโรปนะ  จะได้ไม่มีใครมาเยาะเย้ยลูกสาวแม่อย่างนี้...!!!!

อ่ะ...แล้วที่นี่ที่ไหนเนี่ย????

ตรงหลังโรงเรียนมีหนองน้ำด้วยหรอ  ไม่เคยรู้เลยนะเนี่ย  สวยจังเลย  ทั้ง ๆ ที่โรงเรียนอยู่ในตัวเมืองแท้  แต่หนองน้ำไม่น่าจะอยู่ตรงนี้เลยนี่นา  ....   แปลกจัง  ???

อุ๊ย...มีปลาด้วย  น้ำน่าเล่นจังเลย  ใส๊ใส..เย็นฉ่ำเชียว  จะมีใครรู้ไหมเนี่ยว่ามีที่ที่สวยงามอยู่เบื้องหลังตึกที่ใหญ่ไของโรงเรียนแห่งนี้

ฉันนั่งลงใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ร่มรื่นมาก  อากาศที่นี่เย็นสบาย  จนฉันลืมเรื่องที่ทำให้ฉันเสียใจไปซะสนิทเชียว ...  ว่าแต่ฉันน่าจะชวนใครสักคนมานั่งคุยเป็นเพื่อนด้วยนะ  ไปชวนยัยมิกะดีกว่า...

เหมี๊ยว....เหมียว!!!!

อ่ะ..เสียงแมวนี่  ตรงไหนเนี่ย  ว๊าว !!! แมวน่ารักจังเลย  สีขาวขนปุย  ทำไมมาอยู่ตรงนี้ล่ะเน่ย  แล้วพ่อแม่ญาติพี่น้องแกล่ะไปไหนหมด

เหมี๊ยว...เหมียว !!!  ร้องใหญ่เลย  หิวข้าวหรอ

"ฉันไม่มีข้าวให้แกกินหรอกนะ แต่ทั้งเนื้อทังตัวฉันเหลือแค่บิสกิตชิ้นเดียว  อ่ะ  เอาไปกินซะสิ "  ฉันพูดกะเจ้า%E