[Yaoi]:: CHOOSE ME IF YOU CAN :: รักไม่เลือก

ลำดับตอนที่ #1 : EP. 01 :: เพื่อนสนิท

EP.1

“เราสองคน พอแค่นี้เถอะนิว”

               โต๊ะหินอ่อนข้างหอประชุมมหาวิทยาลัยในเวลาเย็นย่ำ แทบไม่มีใครมานั่งตรงนี้แล้ว เว้นก็แต่เด็กหนุ่มผิวขาวเหลืองสวมแว่นตากรอบบางท่าทางคงแก่เรียน กับเพื่อสนิทรูปร่างสูงใหญ่ผิวเข้มตามแบบฉบับนักกีฬา

“แล้วนี่มึงตอบไปว่ายังไง”พอคนตัวสูงเล่าจบ เพื่อนก็ถามกลับทันที

“กูไม่ได้ตอบ มันวางสายไปก่อน”บอกสีหน้าเรียบๆ คนฟังขมวดคิ้วไม่เข้าใจ

“แล้วตกลงว่าที่มานั่งเครียดนี่ ....มึงเครียดเรื่องใครวะ เห็นมีในสต๊อกตั้งสองสามคน”

“มึงก็พูดเกินไป กูก็มีที่กูรักอยู่คนเดียวนั่นแหละ”ตอบมาเซ็งๆ ทั้งที่พอพูดคำว่ารักกลับอมยิ้มออกมานิดหน่อย

“ก็กูไม่รู้ว่าตกลงมึงคบกับใครกันแน่ ดูมึงรักไปหมดทุกคน เป็นกูกูก็เบื่อที่มึงเป็นแบบนี้ไอ้นิว”บอกสีหน้าเคร่งเครียด คนฟังถอนหายใจแรง

“กูมีเหตุผลของกูแล้วกัน กลับก่อนนะเชน”พูดจบก็คว้ากระเป๋าเป้มาไว้ในมือแล้วรีบวิ่งไปตรงที่จอดรถมอเตอร์ไซค์ซึ่งไม่ไกลจากตรงนั้นทันที ....

ทิ้งไว้แต่คำถามที่ไม่มีใครรู้คำตอบ คำถามที่ว่าคนที่ทำให้คนอย่างพี่นิวนคณะบริหารธุรกิจว้าวุ่นได้ขนาดนี้....มันเป็นใครกัน

               ย้อนเวลากลับไปสักครึ่งปีก่อน ....เขาจะเล่าให้ฟัง.....

__CMIUC__

               หอพักนอกมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งย่านชานเมืองหลวง  หอพักที่มีห้องขนาดปานกลางราคาพอสู้ไหวสำหรับนักศึกษาที่มีฐานะทางบ้านในขั้นดี แอร์เสียงเงียบสนิททว่าเย็นฉ่ำ เจ้าของห้องเดินไปที่ประตูไม้สีขาวหลังจากมีเสียงเคาะเรียก

เวลานี้คงจะมีแค่คนเดียวที่จะมาหาเขา

“ว่าไงมึง”ชายหนุ่มผิวขาวตัวสูงใกล้เคียงกันกับเขายืนยิ้มกว้าง แค่นี้ก็รู้จุดประสงค์ในการมาแล้ว 

“พาไปกินเตี๋ยวเนื้อที่ตลาดหน่อยดิ”อยากจะด่าว่าที่ไปกินมาก่อนเข้าหอนี่ยังไม่อิ่มอีกเหรอก็คงไม่มีประโยชน์อะไร เพราะอย่างไรเขาก็ต้องพาออกไปอยู่ดี

“กูใส่กางเกงแป๊ป”เดินผละมาจากประตูตรงมาที่ปลายเตียง มีกางเกง 2-3ตัววางทับกันอยู่ เพื่อนคนที่ว่าเดินตามาเข้ามาอย่างคุ้นเคย

“ห้องมึงก็รกเหมือนเดิมเลยนะ”ถึงจะปิดภาคเรียนไปเป็นเดือน แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะเอาเวลาช่วงนั้นมาเก็บข้าวของในห้องให้เป็นระเบียบ เลยไม่แปลกที่ของทุกอย่างยังอยู่เหมือนเดิม รกเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง นิวไม่ได้ตอบโต้อะไร เพียงแต่หยิบกางเกงขาสามส่วนมาสวมทับบ็อกเซอร์ที่ใส่อยู่

“ก็กูไม่ได้มีรูมเมทเจ้าระเบียบคอยเก็บห้องแบบมึงนี่หว่า แล้วนี่ไอ้เชนมันไม่ไปด้วยเหรอ"พอพูดถึงก็นึกได้ว่าเพื่อนคนที่พูดถึงไม่มาด้วย

"มันยังมาไม่ถึงเลย เห็นว่าน้องชายมันชวนไปแวะดูเพื่อนเล่นดนตรี คงมาดึกๆ"บอกเรียบๆ คนฟังพยักหน้าเข้าใจพลางเดินไปหยิบกุญแจรถมอเตอร์ไซค์และกระเป๋าเงินที่วางอยู่บนโต๊ะหนังสือ ก่อนที่ทั้งสองคนจะพากันไปยังจุดหมายที่ต้องการ

                แรงลมในหน้าร้อนแม้จะเกือบสี่ทุ่มแล้วก็ยังไม่ทำให้หนาวเหน็บ สองคนฝ่าความมืดและอันตรายจากสิบล้อไปจนถึงตลาดของหมู่บ้านใกล้กับมหาวิทยาลัย ร้านอาหารหลายร้านตั้งอยู่หน้าร้านสะดวกซื้อชื่อดัง แต่ก๋วยเตี๋ยวเนื้อเปื่อยหอมกรุ่นของสามีภรรยาวัยกลางคนคือร้านโปรดของเพื่อนตัวขาว

"หมี่ขาวพิเศษเนื้อนะครับ"สั่งอย่างคล่องปาก พลางเดินนำไปที่โต๊ะที่ว่างอยู่

"เอาเหมือนเดิมครับป้า"คนที่มากินประจำร้องบอก คนขายยิ้มรับเพราะคุ้นกันดี

           ก๋วยเตี๋ยวหอมกรุ่นวางตรงหน้าสองหนุ่มหลังนั่งรอได้ราวห้านาที เวลาเลิกงานของโรงงานใกล้ๆ นั้นทำเอาร้านทุกร้านเต็มไปด้วยลูกค้า โต๊ะของพวกเขาถูกแบ่งให้กับคู่รักหนุ่มสาวโรงงานที่มาขอปันเก้าอี้ว่าง

"อ้าว!ไอซ์ นิว"เริ่มกินไปได้ไม่กี่คำ เสียงหวานที่แสนคุ้นหูก็ร้องดังขึ้น สองคนเงยหน้าไปตามเสียง ก่อนจะยิ้มกว้างให้สาวสวยสุดห้าว ประธานชั้นปีอย่างเฟิร์น

"เพิ่งเลิกหรอ"ถามถึงกิจกรรมที่เพื่อนสาวไปทำมา คนที่ว่าพยักหน้าหงึกหงัก

"เออ เพิ่งประชุมเสร็จ พรุ่งนี้ก็นัดเจ็ดโมงนะ จะบรีพที่อาจารย์ตีกรอบมาให้สั้นๆ ก่อนน้องมา"สีหน้าที่ครั้งแรกยิ้มแย้มดูเคร่งเครียดมากขึ้น หญิงสาวมองหาเก้าอี้มานั่งลงที่ด้านหัวโต๊ะของเพื่อน

"บรีพพวกกูมาก่อนก็ได้นะ พวกกูจะได้ไปจัดการฝ่ายกู"คนเป็นหัวหน้างานพยักหน้าเชิงเห็นด้วย พลางเอื้อมมือไปรับราดหน้าจากคนเสิร์ฟ

"ว่าแต่พวกมึงอยู่ฝ่ายไหนวะ ไอ้นิวมึงเป็นรองประธานฝ่ายกีฬาจะไปทำไรตอนนี้"เธอพูดยิ้มๆ นิวไหวไหล่กวนก่อนตอบ

"แกล้งทำเป็นมีน้ำใจไง เออ แล้วตกลงพรุ่งนี้จะลงน้องเลยไหม"ถามต่อโดยไม่ได้สนว่าคนที่มาด้วยกัน หันไปสั่งต่ออีกชามแล้ว ทั้งที่ตัวเขาเองยังกินไปได้ไม่กี่คำ

"ยังก่อน ..น่าจะสักวันพุธ ตามบทเดิมนั่นแหละ"หลังจากนั้นก็กินไปคุยกันไปต่อจนอิ่ม เฟิร์นแยกไปก่อนเพราะสองหนุ่มยังต้องเข้าไปเลือกซื้อเสบียงต่อในร้านสะดวกซื้อตรงนั้น นิวเดินอยู่สองรอบได้เพียงนมจืดขวดกลางกับนมเปรี้ยวขนาดเท่ากันมาอย่างละขวด ผิดกับไอซ์ที่ในตะกร้าเต็มไปด้วยขนม นม น้ำหวานน้ำผลไม้

"มึงซื้อไปกินหรือซื้อไปขายต่อไอ้เชนวะ"กอดขวดนมมองของในมือเพื่อนอย่างเหยียดๆ คนตัวขาวกว่ายิ้มกวน

"กูก็ให้มันกินฟรีตลอดนั่นแหละ"บอกพลางวางของบนเคาเตอร์เพราะถึงคิวพอดี พนักงานสาววัยมัธยมยิ้มอ่อนมองลูกค้าหนุ่ม ความอ้อยอิ่งนี้ทำเอาคนที่ต่อคิวเพื่อนอยู่เริ่มหงุดหงิด

"น้องเค้าจะกลืนมึงไหม"กระซิบถามเพื่อน ไอซ์กรอกตาเชิงบอกว่าช่วยไม่ได้ที่ตัวเองหล่อ ซึ่งก็อดยอมรับไม่ได้ว่าไอ้ผิวขาวอมชมพู หน้าใสๆ จมูกโด่งรั้นรับกับริมฝีปากบาง ดวงตาเล็กชั้นเดียวแบบลูกคนจีน หล่อตี๋แบบพิมพ์นิยม ส่วนสูงที่มีถึง 179 เซนติเมตร ดึงดูดสายตาสาวๆ ได้ดีเหลือเกิน

"น้องรีบนิดนึงครับ"คนที่ต่อหลังไปอีกร้องบอก สาวเจ้าชักสีหน้าไม่พอใจแต่แววตาก็เปลี่ยนทันทีเมื่อเห็นคนพูด

"ค่ะ"ถึงจะรับคำ แต่ระดับความช้ายังสปีดเดิม ดวงตาใสเปลี่ยนเป้าหมายจากเพื่อนสนิทของเขาไปเป็นอีกคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง  

"อ้าว มาย!"ไอซ์ร้องทักคนที่ว่า คนที่มาด้วยกันเลยหันไปมองตามที่เพื่อนเรียก เด็กหนุ่มที่จำได้เลาๆ ว่าเป็นน้องพวกเขาอยู่  1รุ่นยืนยิ้มกว้าง มีเสน่ห์อยู่ในชุดเสื้อเชิตสีเทาเข้มกับกางเกงยีนส์สีดำสะกิดขาดเล็กน้อย ...ว่าไอซ์ดูดีมากแล้ว ไอ้น้องหน้าหล่อคนนี้ทำเขาแทบหยุดหายใจ

"หวัดดีครับพี่ไอซ์"ตอบรับอย่างคุ้นเคย โดยไม่สังเกตว่าคนยืนอยู่ด้วยตรงนั้นทำหน้างงขนาดไหน

"ไปไหนมาวะ แต่งหล่อเต็มยศเลย"ไถ่ถามกันด้วยบางคำที่มากกว่าแค่คนรู้จักจะพูดคุย

"เพิ่งกลับมาจากทำงานพิเศษครับ พี่มากับใคร พี่เชนยังไม่กลับเลยไม่ใช่หรอครับ"ว่าพลางชี้มือบอกรุ่นพี่ว่าข้าวของที่มาชำระเงินได้แล้ว ไอซ์หันไปจัดการค่าเสียหาย แล้วตอบ

"มากับเพื่อน"ชี้มือบอกให้รู้ว่าคนไหน เด็กรุ่นน้องยิ้มให้นิวพร้อมยกมือไหว้อย่างมีสัมมาคารวะ นิวรับแทบไม่ทัน

"กูไปนะ แล้วไว้กินข้าวกัน"พูดหลังจากที่เห็นเพื่อนจ่ายเงินเสร็จพอดี คนเป็นรุ่นน้องยิ้มรับอย่างมีมารยาท นิวหันไปมองเรียบๆ ก่อนที่คนที่ว่าจะยิ้มและโค้งให้

"ครับพี่ไอซ์"พูดจบก็สบตากับเขาอีกรอบ ทั้งคู่ออกมาจากร้านตรงกลับหอพักทันที

             หนุ่มนักกีฬาล็อคคอรถมอเตอร์ไซค์ซ้ำหลังจากจอดเข้าที่เรียบร้อย เพื่อนตัวดียืนชะเง้อมองอยู่ตรงทางเข้าที่จอด

"เด็กนั่นคณะไหนวะ ไม่ใช่น้องเราใช่ไหม"เริ่มถามหลังจากพากันเดินเข้ามาในตัวอาคารแล้ว นิ้วยาวของคนถามกดเรียกลิฟต์ก่อนที่เจ้าตัวจะมองหน้าเพื่อนเพื่อเอาคำตอบ

"ก็เดือนมหาลัยปีล่าสุดไง น้องคณะวิทย์"ไอซ์ตอบอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่ นิวพยักหน้ารับรู้

"มึงไปรู้จักเมื่อไหร่วะ เห็นคุยกันสนิทเชียว"พอดีกับลิฟต์เลื่อนลงมาถึงพอดี ต่างคนต่างกดชั้นที่ตัวเองอยู่ ไอซ์ขยับตัวเข้าด้านในเพื่อพิงผนัง มองคนที่เอาแต่ถามอย่างสังเกต

"มันเป็นเพื่อนสนิทไอ้ชินน้องชายไอ้เชน"

"ตั้งแต่มึงไปสนิทกับไอ้เชนมากๆ กูเห็นมึงรู้จักคนนั้นคนนี้ที่กูไม่รู้เยอะเลยว่ะ"ตั้งข้อสังเกตเพราะระยะหลังเขาพบว่าไอซ์มีเพื่อนใหม่ๆ รุ่นน้องต่างคณะเพิ่มมากขึ้น ซึ่งที่จริงขัดกับลุคที่วางเฉยเคร่งขรึมกับคนไม่รู้จักของเพื่อนคนนี้มากๆ  

"ก็ช่วงนั้นมึงมีแฟนแล้วก็สนแต่แฟนมึง มึงจะรู้ได้ไงว่ากูไปรู้จักใคร"อ้างไปถึงช่วงก่อนสอบปลายภาคภาคเรียนก่อนนู้นที่เขาคบหากับสาวรุ่นน้องต่างมหาวิทยาลัยคนนึง ซึ่งนิวเองก็อดยอมรับไม่ได้ว่าออกจะติดแฟนคนนั้นมากจนห่างกับเพื่อนไป

"นี่กูก็เลิกแล้วไง อย่างอนดิ"ไอซ์ไหวไหล่เชิงไม่สนใจ ตาหรี่เล็กตามสไตล์ลูกคนจีนมองเพื่อน ถึงจะยังมีเซ็งๆ อยู่บ้างแต่ก็เห็นใจที่ความรักครั้งนั้นของคนตรงหน้าที่ไม่สมหวัง

"กูบอกแล้วไงว่าไม่เคยโกรธ ไปได้ละ พรุ่งนี้เจอกัน"บอกพลางดันไหล่ออกมาจากลิฟต์เมื่อถึงชั้นที่ 5ที่มีห้องเขาอยู่ คนตัวหนาก้าวออกมาอย่างอิดออด

"ครับๆ เจอกันนะน้องเท็ดดี้"ยอมออกไปแต่โดยดี พร้อมเรียกฉายาของเพื่อนที่เคยถูกเรียกมาตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย ซึ่งตอนนั้นไอซ์หนักเกือบ 110กิโลกรัม ...หมีดีๆ นี่เอง

"กูผอมหล่อขนาดนี้ ไม่ใช่เท็ดดี้เว้ย"บอกไล่หลังมาอย่างเคืองๆ เพราะถึงจะดูน่ารักดี แต่ตอนนี้เขาเป็นชายหนุ่มสูง 179cm.ที่น้ำหนักไม่ถึง 70 ด้วยซ้ำ

              นิวถือถุงขนมตามทางเดินมาจนถึงห้องพัก เขาเพิ่งสังเกตว่าห้องข้างๆ ที่เทอมที่แล้วไม่มีคนอยู่ตอนนี้มีรองเท้าผ้าใบเก่าๆ วางอยู่แล้ว ดีเหมือนกัน กลางคืนบางทีเขาก็หลอนว่าห้องข้างๆ  มีเสียงลากเก้าอี้

"กุญแจอยู่ไหนวะ"คิดเพลินๆ พลางหากุญแจห้องในกระเป๋ากางเกงแต่ไม่เจอ ชายหนุ่มตัวสูงเริ่มลนลานก่อนจะนึกออกว่าตัวเองเอาใสไว้ในถุงนมในมือก็กินเวลาไปพักใหญ่

              ประตูห้องปิดลงพร้อมด้วยเสียงลิฟต์ที่บ่งบอกให้รู้ถึงการมาของใครบางคน ฝีเท้าตรงมาทางเดียวกับห้องของเขา นิวไม่ได้สนใจอะไร ก่อนที่เสียงนั่นจะไปหยุดที่ห้องข้างๆ 

เพื่อนบ้านของเขานี่เอง

__CMIUC__

           เสียงรัวกลองดังมาจากหอประชุมมหาวิทยาลัย นิวจอดน้องปาร์ตี้มอเตอร์ไซค์สี่จังหวะสีแดงคันเก่งเข้าที่จอดอย่างชำนาญ แล้วถอดหมวกกันนอคสีเหลืองเขียนตัวหนังสือสีชมพูสะท้อนแสงว่า KNEW ลงกับตะกร้า

"มึงซิ่งจังวะ"ไอซ์ที่ตามมาทีหลังบ่นพลางจูงรถเขาช่องจอดอย่างไม่ถนัด

"มึงช้าเองมากกว่า ละนั่นอะไรของมึง มา! กูจอดให้"แย่งแฮนด์รถมาจากมือเพื่อนก่อนจะหักซ้ายทีขวาทีแล้วเลี้ยวรถเข้าช่องได้อย่างมืออาชีพ ไอซ์หน้างอไม่ชอบใจที่เพื่อนชอบทำเหมือนเป็นเด็กที่ต้องดูแล

"ทำหน้าเป็นตูดหมูอีก ละหมวกกันนอคนี่พี่ไอซ์จะใส่ไปรับน้องด้วยไหม กูจะได้ไม่เดินด้วย"ช่างกัดไม่ค่อยเหมือนปากผู้ชายเท่าไหร่ แต่ทุกคำพูดกลับแฝงไปด้วยความอารมณ์ดี เลยไม่น่าแปลกใจที่ถึงนิวจะไม่ได้หล่อขาวตี๋พิมพ์นิยม แต่สูงคล้ำล่ำยิ้มเก่งก็ทำเอาสาวๆ กรี๊ดกันมากอยู่

"เออๆ ถอดแล้วนี่ไง ไปได้ยังไอ้เชนมันยืนรออยู่นู่นแล้ว"ชี้มือไปทางเพื่อนเด็กเนิร์ดที่รออยู่ตรงทางเดินเข้าหอประชุม นิวยิ้มรับพลางผายมือให้เพื่อนเดินนำไปก่อน คนตัวผอมกว่าก้าวขาไปอย่างหงุดหงิด

          เด็กเนิร์ดมองสีหน้าของรูมเมทงงๆ ก่อนจะส่งสายตาผ่านแว่นกรอบบางไปที่เพื่อนที่เดินตามหลังมาเพื่อหาเหตุผล

"เป็นไรวะ"เด็กเรียนออกปากถาม เพราะไม่บ่อยนักที่จะเห็นว่าไอซ์ทำสีหน้ายุ่งเหยิงแบบนี้ ปกติมักจะมีแต่รอยยิ้ม

"เปล่า"ตอบสั้นๆ แล้วยิ้มออกมาบางๆ แต่ก็ไม่ทำให้รู้สึกว่าจะเป็นตามที่พูดเท่าไหร่

"มันโมโหที่กูกวนตีนมัน"นิวตอบคำถามให้ คนที่หงุดหงิดหันไปมองนิดนึงก่อนจะไม่พูดต่อ ที่จริงเขาแต่ไม่ชอบให้ใครมาดูแลโดยที่ไม่ได้ขอ

"เอาน่าๆ มึงอย่าไปโกรธไอ้นิวมันเลย มันก็กวนตีนไปเรื่อยนั่นแหละ"คว้าไหล่คนขี้โมโหแล้วพากันออกเดินไปสมทบกับเพื่อนและน้องๆ ที่ยืนรอรับร้องเฟรชชี่ที่จะมารายงานตัวกันวันนี้

"อืม"ไอซ์ตอบแค่นั้นแล้วก็ยิ้มให้รูมเมทเด็กเรียน นิวเดินตามมายืนข้างๆ ไอซ์ ก่อนจะวางแขนบนไหล่อย่างสนิทสนม

"ไม่โกรธนิวแล้วนะ"ทำหน้าตาออดอ้อนซึ่งไม่ได้เข้ากับสีผิวและหนังหน้าของตัวเองเลย

..ไม่น่ารักสักนิด..

"อะไรของมึงเนี่ย"ปัดออกด้วยท่าทางรังเกียจแต่คนชอบแหย่ก็เอาไปวางไว้แบบเดิมอีก ไอซ์หัวเราะออกมากับท่าทีไม่เข้ากับหน้าของเพื่อน ทั้งที่ด่าไปหลายครั้งแล้วว่าความหล่อคมแบบคนไทยแท้ของนิวมันไม่เข้ากับท่าแบ๊วๆ

"ทำไมล่ะ นิวไม่น่ารักหรอไอซ์"พูดไปก็ยกมือมาทำท่าแมวกวักพร้อมกับตาปิ๊งๆ เชนเบือนหน้าหนีเช่นเดียวกับไอซ์

"ไม่!"ตอบอย่างไม่คิด ก่อนที่จะพากันหัวเราะออกมา

                สามคนเดินมาจนถึงจุดที่คณะของตัวยืนรอน้อง พวกเขายกมือสวัสดีรุ่นพี่ปีสี่สามสี่คนที่มาก่อนแล้ว พร้อมกับรับไหว้รุ่นน้องปีสองที่ทักทายพวกเขาเช่นกัน

"พี่โค๊ดมาแล้ว แล้วเฟิร์นล่ะครับ"ถามถึงประธานชั้นปีตัวเองกับรุ่นพี่ที่ยืนจัดเสื้ออยู่ตรงนั้น

"ว่าเดินไปหาน้องขิมที่หลังหอประชุม"พี่หัวหน้าวินัยปีสี่หน้าเหี้ยมผิดกับนิสัยจริงที่แสนอ่อนโยนบอกเรียบๆ

"พี่ไอซ์ทานน้ำค่ะ"รุ่นน้องสาวตัวเล็กยื่นขวดน้ำเปล่าเย็นๆ ให้เจ้าของชื่อ ชายหนุ่มรับมายิ้มๆ ก่อนบอกขอบคุณอย่างมีไมตรี

"ดาวปีสองป่าววะ"เชนกระซิบถามด้วยยิ้มล้อๆ เขาออกอาการเขินนิดๆ ก่อนที่นิวจะพูดขึ้นมา

"มีสาวมาชอบมึงอีกละ กูหึงนะเนี่ย"ทำท่าจริงจัง แต่ในหมู่เพื่อนๆ และรุ่นพี่รู้ดีว่านิวแค่พูดเล่น ไอซ์ที่อารมณ์ดีแล้วเลยรับมุก

"อย่าหึงไอซ์เลยนะนิว ไอซ์ก็มีแต่นิวในใจเท่านั้นแหละ"พูดกลั้วหัวเราะ เชนยิ้มขำก่อนจะพูดแซวต่อ

"เห็นใจกูบ้าง กูยังยืนอยู่นะเว้ย"ตบมุกกันไปมาไม่ได้แคร์ว่ารุ่นน้องที่แอบชอบแอบปลื้มอยู่กำลังมองดูอย่างช้ำใจ

.....กินกันเองก็ไม่บอก.....

               เวลาเริ่มใกล้แปดนาฬิกา เหล่าเฟรชชี่คณะต่างๆ ทยอยกันมาลงชื่อกันบ้างแล้ว คณะวิชาต่างๆยืนถือป้ายคณะ บ้างก็รัวกลองร้องเพลงสร้างบรรยากาศคึกครื้น

"น้องชื่ออะไรครับ"เจ๊ป้อมกระเทยร่างบางที่แอ๊บบอยมาวันนี้เอ่ยถามน้องใหม่หน้าตาหล่อเหลาที่มายืนเกาหัวเก้กังอยู่ใกล้กับพวกเขา

"คระ ครับ"ทำหน้างงหนักกว่าเก่า ก่อนจะยิ้มเจื่อน

"ผมหาคณะเภสัชอ่ะครับพี่"ตอบไม่ตรงคำถามแต่ก็เป็นประเด็นใหม่ที่ไม่ทำให้งงอะไร เจ๊ป้อมชี้มือไปทางสนามหญ้าด้านหน้าหอประชุมที่มีทีมสันทนาการของคณะเภสัชศาสตร์ยืนรอรับรุ่นน้องอยู่ คนที่ว่ายกมือไหว้อย่างนอบน้อม ก่อนวิ่งไปทางที่บอก

"งานดีอ่ะมึง"เมื่อน้องลับตา องค์สาวก็ประทับร่างทันที สาวๆ ที่ยืนอยู่ใกล้ตรงนั้นหันมาคุยอย่างเห็นด้วย

"พี่ครับ นี่คณะบริหารใช่ไหมครับ"เด็กหนุ่มตัวเล็กในชุดเรียบร้อยเดินเข้ามาถามนิวที่ยืนยิ้มขำฟังกลุ่มสาวๆ คุยกันอยู่

"ใช่ ใช่ครับน้อง"หันมาตอบพร้อมรอยยิ้มกว้างที่ไม่ได้ตั้งใจ คนที่มาถามเงียบเสียงลง นิวไม่ได้สนใจดวงตาใสนั่นอีก เลยไม่รู้ว่าในนั้นถูกเคลือบไปด้วยความชื่นชมอยู่เต็มเปี่ยม

"น้องไปเข้าแถวดิ"ไอซ์สะกิดไหล่รุ่นน้องคนที่ว่าพร้อมกับบอกห้วนๆ คนตัวเล็กหันไปมองนิ่งก่อนพยักหน้าเชิงไม่ชอบใจ อีกฝ่ายหรี่ตามองท่าทีนั้นรู้สึกได้ถึงอารมณ์ที่มีแต่เลือกไม่พูดอะไร

          ถึงเวลานัดหมาย แต่ละคณะมีรุ่นพี่เดินนำน้องเข้าสู่หอประชุม เชนยืนรอตรงประตูทางเข้าเพื่ออำนวยความสะดวกให้น้องๆ

"พี่ครับ พี่คนที่ชื่อนิวอยู่ปีไหนครับ"เด็กหนุ่มตัวเล็กถามเสียงเบา เชนเลิกคิ้วงงๆ เพราะยังไม่มีใครแขวนป้ายชื่อรับน้อง แต่เด็กนี่กลับรู้ชื่อเพื่อนของเขา

"ปีเดียวกับพี่นี่แหละครับ เชิญครับน้อง"ผายมือให้คนที่ว่ารับตามเพื่อนเข้าไปเพราะขาดช่วงไปพอสมควรแล้ว และยังเหลือรุ่นน้องอีกมากที่ยังไม่ได้เข้าหอประชุม

              คนขายาวเดินเข้ามาหาเพื่อนเมื่อแถวเริ่มขยับ ไอซ์แตะไหล่คนที่ว่าอย่างระวัง ก่อนจะก้มตัวลงไปหาเล็กน้อยเพราะส่วนสูงมีมากกว่าเกือบสิบเซนติเมตร

"น้องมาถามอะไรมึง"ถึงน้ำเสียงจะห้วนตามปกติแต่ดูเหมือนจะมีอะไรมากกว่านั้น เชนจะหันไปตอบแต่ก็ชะงักเพราะไม่รู้ว่าเพื่อนเข้ามาใกล้

"จะเข้ามาใกล้ทำไม"ขยับหนีนิดนึงก่อนที่คนตัวสูงจะถอยห่างเช่นกัน

"ก็กูกระซิบต้องใกล้หูไหมล่ะ"ที่พูดก็จริง เชนไม่ถามต่ออะไร

"มันมาถามเรื่องไอ้นิว สงสัยจะมีคนหลงมนต์ของดำ"พูดติดตลกแต่คนฟังดูไม่ขำและไม่ชอบใจเท่าไหร่ เชนไม่ได้ใส่ใจเพื่อนอีก จึงไม่รู้ว่าคนตัวสูงกว่ามีสีหน้าแบบไหน

          กิจกรรมรอบเช้าจบลงในเวลาเกือบเที่ยงตรง ปีสองรับหน้าที่พาเฟรชชี่ทั้งหมดไปที่โรงอาหาร ส่วนรุ่นพี่ที่เหลือนั่งคุยกันอยู่ที่ซุ้มคณะ

"พี่โค๊ดครับ พี่จะไปฝึกงานช่วงไหนอ่ะครับ"ตี๋เพื่อนอีกคนในกลุ่มของนิวที่เพิ่งมาสมทบทีหลังเอ่ยถามรุ่นพี่หน้าโหดที่ไว้เคราหลอมแหลม

"เดือนหน้าก็ไปแล้ว นี่ปีสามก็ต้องตั้งใจมากๆ แล้วนะ เริ่มมองหาที่ฝึกได้แล้ว"ว่าเสียงเรียบแต่แสนใจดี ตี๋ก้มหัวเล็กน้อยเหมือนเข้าใจแล้วที่รุ่นพี่พูด

"มึงยุ่งไรกับแฟนกูวะตี๋"เฟิร์นที่เดินกลับมาากไปซื้อน้ำว่าเสียงดังพลางวางกระป๋องโค้กลงตรงหน้ารุ่นพี่หน้าดุ คนโตกว่าหันไปยิ้มให้เจ้าหล่อน

"กูแค่มาคุยกับพี่รหัสกู หวงไปได้"เพื่อนทำหน้ายุ่ง หญิงสาวยิ้มกว้างตามสไตล์

"ก็กูหวง"บอกเสียงอ่อนเมื่อเห็นว่าเพื่อนเริ่มมีสีหน้าไม่ดี เธอก็แค่ห้าวไปนิดนึง

"ตี๋ก็ไม่ได้ว่าอะไรหนูหนิคะ ใช่ไหมตี๋"คำพูดแสนสุภาพของรุ่นพี่ทำเอาน้องๆที่นั่งตรงนั้นถึงกับหันมองเป็นตาเดียว ถึงจะรู้ว่าคู่นี้คบกันแต่ก็ไม่คิดว่าจะหวานต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ด้วย

"เออ มึงอ่ะคิดมาก"ตี๋ว่าพลางเอนหลังมาพิงหลังเพื่อนอีกคนที่นั่งหลังชนกันพอดี เต้ยผู้ที่กำลังคิดกิจกรรมสำหรับน้องที่กำลังจะมารับน้องภาคบ่าย

"เต้ย มึงเห็นไอ้ไอซ์กับไอ้นิวป่าววะ"ตี๋เอ่ยถามพลางมองหาเพื่อนที่ว่า คนที่ต้องใช้สมาธิเงยหน้าขึ้นมาจากกระดาษ ดวงตาคมมองไปรอบแล้วส่ายหัวแทนการตอบ

"มันยืนคุยกับพี่กัปตันทีมบาสที่ร้านน้ำอ่ะ"เฟิร์นว่า พลางเดินมานั่งตรงกันข้ามกับเต้ย

"พี่ฉิ่งอ่ะนะ"ตี๋พูด แล้วเริ่มมองหาไปทางร้านที่ว่า ซึ่งอยู่แค่เยื้องๆ กับซุ้มไปไม่ไกล

"มึงจะทำไมมันวะ"เต้ยถาม เพราะดูไอ้คนไฮเปอร์นี่ลุกลนกว่าปกติ

"มึงไม่ต้องรู้หรอก"ว่าพลางยิ้มกรุ่มกริ่ม รอให้เพื่อนกลับมา ก่อนจะชวนคนนั่นคนนี้คุยไปเรื่อยเปื่อย

          ไอซ์นั่งดูดคาปูชิโน่เย็นเบื่อๆ เพราะนี่ไม่ใช่ของโปรดและร้านโปรดของเขา แถมยังต้องมารอเพื่อนนักกีฬากับรุ่นพี่กัปตันทีมที่คุยกันมาพักใหญ่แล้ว จะเล่นโทรศัพท์ก็ดันเผลอวางทิ้งไว้กับเต้ย

"พี่ไอซ์"รุ่นน้องคณะบริหารหน้าตาละม้ายกับรูมเมทของเขาเดินเข้ามาทักทาย

"อ้าว ชิน"ยิ้มกว้างคืนให้กับน้อง คนที่ว่านั่งลงข้างๆ เพื่อนพี่

"เชนอ่ะพี่"ถามหาพี่ชายแท้ๆ ของตัวเอง พลางมองไปรอบตัวเพราะแต่ก่อนก็เห็นไปด้วยกันบ่อยบ่อยจนสนิทกับเขาและเพื่อนของเขาด้วย

"มันไปช่วยอาจารย์ทำชีทเรียนให้ปีสอง เดี๋ยวคงลงมา"ว่าก่อนจะยกคาปูชิโน่ขมปี๋ขึ้นมาดูด

"แล้วมึงมากับใครวะ มายหรอ"คนที่นั่งด้วยกันพยักหน้ารับคำ ก่อนจะเสตาไปมองเพื่อนสนิทหน้าตาดีที่ยืนคุยอยู่กับสาวคณะภาษาจีนอยู่

"ไอ้คนหล่อ"พูดพลางอมยิ้ม ชินกรอกตาเบื่อในความฮอทของเพื่อน ถึงจะเป็นบ่อยจนชินแล้วแต่ก็อดรำคาญไม่ได้ จะไปไหนก็ไปไม่ได้สักทีเพราะมันนี่แหละ

"พี่ก็เหมือนกันแหละ ไหนเชนเคยเล่าว่าพี่ชอบมีเด็กมัธยมแอดเฟรนมาจีบ"พูดแซวเรื่องจริง ไอซ์อยากจะไปทุบหัวไอ้คนเล่าให้รู้แล้วรู้รอดไป แต่ทำได้แค่พยักหน้ายอมรับฝืนๆ เพราะที่จริงเขาไม่ชอบเป็นจุดสนใจ

"มึงแม่ง"ถึงทำท่าเอาเรื่องแต่ก็ยังหน้าแดงเขินๆ กับคำที่น้องพูด มายเดินแยกจากหญิงสาว มาหาพวกเขา เด็กหนุ่มหน้าตาดีดีกรีเดือนมหาวิทยาลัยยืนค้ำหัวเพื่อน

"ไหว้ครับพี่"ทำทักทายแสนยียวน รอยยิ้มกว้างจนตาปิดของหนุ่มหน้าใสทำเสียงพูดคุยของนักศึกษาผู้หญิงที่ยืนรอของอยู่ใกล้ๆ ตรงนั้นเงียบลง

"มาถึงมึงก็เอาเลยนะไอ้มาย"ที่พูดไม่ได้หมายถึงความกวน แต่หมายถึงพลังทำลายล้างของรอยยิ้มเมื่อครู่ คนหล่อเกาคอเขินๆ

"มึงนั่งเลยมาย กูไปเอาน้ำก่อน" ชินลุกขึ้นมาแล้วดันไหล่เพื่อนให้นั่งลงแทนที่ตัว

"กูไปเอาเองก็ได้"งอแงจะไปเอง ชินยกมือห้าม

"น้ำกูละลายหมดก่อนพอดี กว่ามึงจะกลับมา"พูดพลางเสตาไปมองที่กลุ่มสาวๆที่มองมาที่มายพลางซุบซิบกัน

"เออ กูว่ามึงอยู่กับกูนั่งคุยเป็นเพื่อนกูนี่แหละ ไปๆ มึงรีบไปเอาน้ำ"ไอซ์เสริมทำให้มายยกมือสองข้างขึ้นมาระดับไหล่แบบยอมจำนน

          หลังจากคุยกับหัวหน้าทีมอย่างออกรส ก็เพิ่งนึกออกว่าตัวเองทิ้งเพื่อนให้รออยู่นานแล้ว นิวขอตัวออกจากวงสนทนามาหาเพื่อนซี้ซึ่งกำลังคุยอยู่กับรุ่นน้องที่เขาเจอเมื่อคืนกับอีกคนที่จำได้ว่าเป็นน้องชายของเชน

"สวัสดีครับพี่นิว จำผมได้ไหมครับที่เราเจอกันเมื่อคืน"

      TO  BE  CONT.

ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ แล้วกลับมาเจอ LIVE FOREVER เร็วๆ นี้ ^^

T
B