ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Crush On You #CrushOnKun | เฉิงคุน

    ลำดับตอนที่ #1 : to C R U S H

    • อัปเดตล่าสุด 9 มี.ค. 61



    I N T R O

     

     







    * Yeah, you're my baby monster 

    And I'll serve you as my master 

     

     

     

     






     

     

    @ IPU (Faculty of Architecture) | 15:50 P.M. 

     

    “จะไปไหนกัน?”ฟ่านเฉิงเฉิงเอ่ยถามเพื่อนสองคนที่ลุกลี้ลุกลนเก็บของใส่กระเป๋าจนน่าตลก ปกติพอเลิกคลาสมันจะชอบทำตัวเฉื่อยช้าบิดสามร้อยแปดสิบองศาตลอด ไม่ได้นั่งจนเมื่อยหรอก หลับจนเข็ดน่ะ

     

    “วันนี้มีอีเว้นท์อ่ะดิ อยู่ๆก็มี หลังๆนี้ที่รักกูจะชิคเกินไปละ”จัสตินกลอกตาไปมาสลับกับมองหน้าปัดนาฬิกา เข็มสั้นใกล้จะเข้าสู่เลขสี่ ซึ่งงานที่พวกเขากำลังไปมันเริ่มตอนสี่โมงครึ่งนี่แหละ...

     

    จารย์ไปละนะ”โจวรุ่ยรีบโบกมือให้อาจารย์หน้าคลาสที่มองมาทางมาทางพวกเราอย่างเหนื่อยหน่าย มันลากแขนไอจัสออกไปเพื่อนมันจะเก็บของเกือบไม่หมดอยู่แล้วนะจริงๆ

     

    “ไอเฉิง เร็วดิวะ”

     

    “กูเกี่ยวไรวะ”

     

    “ขับรถให้พวกกู”

     

     

     

    สัส

     

     

     

     

     

     

    เขาจำต้องลุกจากที่นั่งเก็บของลวกๆพร่ำสบถด่ามันในใจไปด้วยระหว่างที่เดินตามหลังไป - - นักศึกษาที่อยู่ในคลาสที่อีกไม่กี่นาทีก็จบต่างก็มองกลุ่มนักศึกษาที่ออกไปสามคนราวกับมันเป็นเรื่องปกติ โจวรุ่ย จัสติน และเฉิงเฉิงคือกลุ่มนักศึกษาสามคนในคณะสถาปัตย์ที่แทบจะไม่มีใครในคณะไม่รู้จักพวกเขา ทั้งการเรียนที่ติดท็อป หน้าตาน่ารักของสองคนในกลุ่มและหล่อราวกับรูปสลักของอีกคนที่มีดีกรีเป็นถึงอดีตเดือนมหาลัย

     

    ถึงแม้ว่าในบางครั้งจะขอออกจากห้องก่อน- - อันที่จริงก็บ่อยอยู่ในช่วงนี้ แต่พวกเขาก็มีความรับผิดชอบในการทำงานสูง และสอบก็ออกมาคะแนนดีเสมอ ทำให้เรื่องที่ขอออกก่อนของทั้งสามคนไม่ใช่ปัญหาของอาจารย์ประจำคลาสในแต่ละคลาสเลย

     

     

     

     

     

     

    “วิ่งตามควายหรอวะ!

     

     

    “ไอโจว เหี้ยเฉิงด่ามึงอ่ะ”จัสตินป้องปากและตะโกนใส่เพื่อนหน้าสวยที่วิ่งล้ำหน้าไปกว่าคนอื่น เพื่อนเขาไปแข่งวิ่งโอลิมปิคได้เลยนะจริงๆ ...ถ้ารางวัลเป็นผู้ชายหล่อๆน่ะนะ

     

    “อย่าเสี้ยมไอเวร ซอยเท้าเกียร์ในปากมึงเดี๋ยวนี้”

     

    “ไรวะ”

     

    “หมา”อดีตเดือนมอ.ยิ้มเยาะและซอยเท้าเข้ามาใกล้คนที่ถูกหลอกด่า กระแทกใส่หน้ามันเต็มคำและก้าวยาวๆออกไป - - จัสตินถึงกับเบรกกึกอ้าปากค้างประมวลผมและวิ่งไล่กวดอีกสองคนที่เหลือเมื่อตั้งสติได้

     

     

     

    “ตายซะไอเพื่อนนรก!!

     

     

     

    แน่นอนว่าเสียงโหวกเหวกของทั้งสามคนก็ถือเป็นเรื่องชินชาของคนในคณะนี้แล้วเช่นกัน...

     

     

     

     

     

     

     

     

     



    @ SWEETS Café | 16:16 P.M. 

     

    “เชี่ย ทำไมคนเยอะจังวะ”ฟ่านเฉิงเฉิงอยากจะหันหลังไปขึ้นรถขับกลับบ้านทันที่เมื่อเห็นมหามวลชนจำนวนที่ค่อนข้างมากแออัดกระจุกกันอยู่ในร้าน บ้างก็ออกมาเกาะผนังร้านที่เป็นกระจกใสด้านนอกอย่างกับตุ๊กแก

     

    “ไอโจว อะไรวะ ทำไมวันนี้เยอะชิบ”จัสตินบ่นงึมงำ แทบอยากจะเก็บกล้องกลับทันทีที่เห็นจำนวนคน คืองี้ก็ไม่ไหวนะ อย่างเขาเข้าไปคงโดนดีดตัวปลิวลงมาแหงแซะ 

     

    “ก็วันนี้มากันครบ”

     

    “จริงดิ!?”โจวรุ่ยพยักหน้าตอบเพื่อนทั้งสามคน เอาจริงๆพวกเขาใส่แมสมาอากาศก็ร้อนตับจะออกมาเต้นอยู่แล้วแบบนี้ให้ไปเบียดอีกคงเอาหน้าไปเจียวไข่ได้แน่ๆ ไม่ไหวจริงๆ “กลับดีกว่าเฉิง” คิดได้แล้วก็เลยเรียกสารถีเพื่อนรักทันที- - เอาหน่า วันอื่นพวกเขาก็ตามได้

     

     

      “กรี๊ด”

     

     

     

    “เฮ้ย ไอเฉิง! หลบมา!”เฉิงเฉิงเลิกคิ้วขึ้นอย่างงุนงงกับเสียงเรียกของจัสติน เสียงกรีดร้องบาดแก้วหูที่ดังมาจากทางร้านซึ่งอยู่ทางด้านหลังดังกระหึ่มขึ้นประหนึ่งมีคนถูกรางวัลที่หนึ่งทำให้เขาต้องรีบเดินไปหาเพื่อนสองคนที่ยืนอยู่ที่รถมองเลยเขาไปด้วยสีหน้าอึ้งๆ

     

     

    ฟ่าน เฉิงเฉิงกลอกตาไปมาหันหลังกลับไปดูต้นสายปลายเหตุที่มาของเสียงแปดหลอดนั่นอย่างสงสัย “มีอะไรกันนัก- - …..หนา” ก่อนจะเสียงหายไปอย่างไร้สาเหตุ...

     

     

     

     

    “ขอโทษด้วยนะครับทุกคน คุนว่าวันนี้เราต้องกลับก่อน พอดีมีธุระด่วนที่มหาลัยน่ะครับ”

     

     

     

    ภาพที่เราทั้งสามเห็นคือเด็กหนุ่มอายุรุ่นราวคราวเดียวกับพวกเขาหรืออาจจะมากกว่าสามคน เฉิงเฉิงไม่แน่ใจในอายุนั้นเท่าไหร่เพราะหน้าของทั้งสามคนดูเด็กมากจนเขาแยกไม่ออก ทั้งสามคนเป็นผู้ชายที่จัดว่าน่ารัก- - จริงๆนะ เขาไม่เคยชมผู้ชายด้วยกันเองว่าน่ารักเลย แต่มันช่วยไม่ได้จริงๆ

     

    - - โดยเฉพาะคนที่ออกมายืนนำหน้าเพื่อนและยกมือขึ้นไหว้ขอโทษขอโพยคนที่มารอเนื่องจากธุระของตัวเองอะไรนั่นน่ะ...

     

     

    “อ่าว แปลว่าก็เป็นโชคดีของเราเลยดิที่พี่ๆเขาจะกลับพอดี”จัสตินยกยิ้มขึ้นอย่างดีใจ มือก็หยิบกล้องออกมารัวภาพตรงหน้าราวกับเป็นเรื่องที่ตัวเองทำจนชินชา

     

    “เออ ลองคุนคุนพูดแบบนี้ คงติดธุระด่วนจริงๆ”โจวรุ่ยรับ มือก็ถือสมาร์ทโฟน อัดคลิปของทั้งสามคนที่อยู่ห่างออกไป มีกลุ่มคนล้อมเป็นครึ่งวงกลมเปิดทางเป็นทางเดินให้พวกเขา

     

    ส่วนใหญ่คนที่จะมาออกันก็เป็นเด็กวัยรุ่นที่เกินครึ่งเป็นผู้หญิงและมีผู้ชายบ้างประปราย ...แน่นอนว่ารวมถึงพวกเราสามคนด้วย

     

     

    “ขอบคุณที่มากันนะครับ ถ้ามีงานอะไรอีกคุนจะบอกอีกทีในไอจีนะครับ บาย~ J

     

     

    นี่มันแย่มากนะ...

     

     

     

     

    นอกจากฟ่าน เฉิงเฉิงจะไม่เคยชมว่าใครน่ารักแล้ว- -เขายังไม่เคยใจเต้นกับรอยยิ้มของผู้ชายคนไหนเลย...

     

     

     

     

    ไปมึง พี่เขากลับแล้ว

     

    “เดี๋ยวไอจัส”

     

    “อะไร?”

     

     

     

     

     

    “คุนคุนนี่ใครวะ”

     

     

     

     

    และถ้ามีคนทำให้เขารู้สึกแบบนี้ได้ เรื่องอะไรที่เขาจะปล่อยไปล่ะ? J

     

     

     

     

     



    TBC

     

     




     

    โย่วววว ฟิคบนมาแล้วจ้า

    คือรู้ว่าน้องต้องได้ แต่บนไว้ก่อน อ่านเป็นไงบ้างคะ

    นี่ก็แต่งไม่ถูกแต่อยากแต่ง ๕๕๕๕ ฝากแท็ก #CrushOnKun กันด้วยนะ

    ส่วนจอยรอพี่ก่อน55555555




    B
    E
    R
    L
    I
    N
    ?
     Tiny Bunny
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×