คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : LoVe in JapaN 1 [อ๊ากกกก >O< ฉันเกลียดโดราเอมอนนนน]
"บอล บอล รอด้วยยยยย >O<"
แฮ่ก แฮ่ก เหนื่อยชะมัด กระเป๋าก็หนักชิบ --O-- คนที่อยู่ข้างหน้าก็เดินลิ่วๆไปอย่างไม่สนใจฉันที่กำลังจะถูกกระเป๋าทับตายภายใน 2-3 นาทีข้างหน้า
"บอลลลลลลลลล TOT"
"รีบๆเดินหน่อยสิเจ๊ --O--"
ไอคนที่เดินอยู่ข้างหน้าซึ่งก็คือน้องชายฉัน บอลลูน หันมาเร่งด้วยท่าทางเร่งรีบขนาดหนัก ฮึ --__--++ จะรีบไปดำนาที่ภูเขาไฟฟูจิรึไง
"เร็วสุดแล้วเนี่ย >__<"
ฉันพยายามอย่างมากที่จะก้าวขาสั้นๆของฉันไปให้ทันไอบอลลูน ทำไงได้ล่ะ --O-- ต้องโทษพระเจ้าที่ประทานความสูงให้ฉันแค่ร้อยห้าสิบกว่าๆ แต่ประทานให้ไอบ้าบอลลูนตั้งร้อยแปดสิบ >__< พระเจ้าลำเอียงงงงง
อ้า ลืมแนะนำตัวไปฉัน นับดาว แต่เพื่อนๆจะเรียกฉันว่านับ ก็จะมีแต่ไอบ้าบอลลูนที่ชอบขัดใจพี่สาวสุดสวยอย่างฉันไปซะทุกเรื่อง เรียกฉันว่าเจ๊ดาว ฉันว่าดาวมันฟังแล้วสะดึ๋ยๆยังไงก็ไม่รู้ --__-- ไม่ชอบเลย ตอนนี้ฉันอยูที่สนามบินโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น ฉันสอบได้ทุนมาเรียนต่อเกรด11ที่โรงเรียนไฮสคูลในโตเกียว =O= อันที่จริง ฉันต้องมาคนเดียวแต่ไอบ้าบอลมันงอแงอยากตามมาด้วย มันแอบกระซิบบอกฉันว่าจะมาจีบสาวญี่ปุ่น --__--
"เจ๊ดาว เราต้องเรียกแท๊กซี่ไปคอนโดใช่ป่ะ"
จู่ๆไอบอลก็หยุดกึกแล้วหันมาถามฉัน ฉันที่กระหืดกระหอบกึ่งวิ่งกึ่งเดินก็ชนแผ่นอกมันเข้าเต็มเปา
ปั้ก!!!!!
โครม!!!!!!
ฉันกระเด็นลงไปกองอยู่กับพื้นในทันใด ข้าวของในกระเป๋าหล่นกระจัดกระแจด เอ้ย กระจัดกระจาย ทำเอาคนในสนามบินหันมามองฉันอย่างพยายามที่จะกลั้นหัวเราะอย่างเต็มที่ --O--+++ เออ ไม่ซุ่มซ่ามมั่งก็ให้มันรู้ไป
"นอกจากจะซุ่มซ่าม แล้วยังปัญญาอ่อนอีกนะเจ๊ =__="
ไอบอลเอ่ยอย่างหน้าตาเฉยทั้งๆที่มันเป็นต้นเหตุที่ทำให้ฉันเป็นตัวตลกแบบนี้
"หา --O--???"
"คิตตี้ หมีพู โดเรมอน มิกกี้เมาส์ ว้าว"
ไอบอลบุ้ยหน้าหล่อๆของมันไปยังกระเป๋าที่เปิดอ้าซ่าพร้อมกับเอ่ยอย่างกวนส้นติง
ฉันหันไปมองตามแล้วก็พบว่า.....????
กางเกงในลายตัวการ์ตูนของฉันได้ออกมายิ้มแป้นทักทายสายตายประชาชี
"อ๊ายยยยยยย ออกมาได้ยังไง >O<"
[ LoVe in JapaN ]
หลังจากผ่านพ้นเหตุการณ์ที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตไป ฉันก็ได้มานอนเล่นบนเตียงอันนุ่มนิ่มในคอนโดที่หม่าม้าซื้อไว้ให้ ส่วนไอบอลก็คงออกจะไปหลีสาวอีกตามเคย --__--^^ เพลย์บอยตัวยงเลยล่ะน้องชายฉัน ชิ แค่หน้าตาดีหน่อยทำเป็นเหลิง พออยู่กับสาวๆก็ทำเก๊กหน้าหล่อ พอมาอยู่กับฉันพี่สาวสุดน่ารักคนนี้หงอหงอยเชียวล่ะ ^O^ ฮ่า ฮ่า
ฉันกลิ้งไปมาบนเตียงพลางมองสำรวจไปรอบๆห้อง ห้องนี้ใหญ่ใช้ได้เลยล่ะ ตกแต่งด้วยโทนสีขาวทั้งห้อง เตียงก็กว้าง สงสัยนอนคนเดียวจะไม่อบอุ่นต้องหาเจ้าชายสุดหล่อมานอนข้างๆซักคน ^^ แหม จริงจังกันไปได้ ฉันล้อเล่นน่า
ห้องของฉันกับไอบอลอยู่ชั้นสิบสอง เป็นห้องใหญ่ที่มีห้องนอนสองห้อง ห้องน้ำหนึ่ง ทีห้องกลางมีทีวีจอแบนเครื่องใหญ่สะใจจอร์จ โซฟานุ่มนิ่มถูกใจซาร่า หม่าม้านีตาแหลมจริงๆ
"ช้านหยุดแล้ว แล้วเทอหยุดได้ม้ายยยย"
เสียงโทรศัพท์ฉันเองแหละ *O* อ้า เล้าโลมที่รัก
"รับขนมจีบซาลาเปาเพิ่มมั้ยคะ ^^"
"ยัยบ้านับ พล่ามอะไรเนี่ยไปเป็นพนักงานเว่นตั้งแต่เมื่อไหร่ยะ =O="
เสียงปลายสายรัวภาษาญี่ปุ่นมาเป็นชุด เสียงแจ๋นๆแหลมปรี๊ดแสบแก้วหูอย่างนี้ต้องเป็น.......
"โมเอะ O__O"
"ไม่เจอกันปีเดียวทำมาเป็นตกใจนะ"
"ฮืออออ TOT ไอโมฉันคิดถึงแก"
"นับบ้า แกอย่าร้องไห้สิ มันทำให้ฉันร้องไปด้วยนะ T__T"
[LoVe in JapaN]
ตอนนี้ฉันอยู่ที่หน้าร้านแมคโดนัล ฮึ ฉันมาทำอะไรน่ะหรอ --__--+++ ก็มายืนรอยัยบ้าโมเอะน่ะเซะ หลังจากที่ร้องไห้น้ำตาท่วมด้วยความคิดถึงเพื่อนสุดที่รัก โมเอะก็นัดฉันมารำลึกถึงความหลังที่นี่ --__--^^ ชิ ความหลังบ้าบออะไร ให้นับดาวคนนี้รอตั้งชั่วโมงกว่า
โมเอะเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของฉัน ยัยนี่น่ะเป็นลุกครึ่งญี่ปุ่น-เขมร --__-- คงไม่มีใครเชื่อฉันหรอกใช่ไหม ก็ได้ ยัยนี่ญี่ปุ่น-ไทย เมื่อปีที่แล้วยัยนี่ต้องกลับมาญี่ปุ่นเพราะพ่อไม่สบายมาก --O--
ผ่านไปสองชั่วโมงกว่าๆก็ยังไม่เห็นวี่แววของโมเอะ
ฉันก็ยังคงรอต่อไป
ความคิดเห็น