คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบท
บทนำเรื่อง
..............................................................
ทุกเช้าที่สายตาของฉันลอดผ่านบาดเกล็ดในห้องนอน
คำถามซึ่งเกิดจากความสงสัยอันไร้เหตุผลก็เวียนกลับเข้ามาในหัวทุกครั้ง..
ว่าเมื่อไหร่ปุยนุ่นสีขาวที่ร่วงพราวลงมาจากฟากฟ้าจะเหือดหายไปกับธาตุอากาศซักที?
กระนั้น
ฉันเองยังคงเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างเหมือนเคย
บางที การได้นั่งมองหิมะที่โปรยปรายลงมาเช่นนี้ทุกๆวัน
อาจจะช่วยกัดกร่อนจิตใจดวงนี้ให้ด้านชาขึ้นบ้างก็เป็นได้
ฉันได้แต่เฝ้าภาวนา
........
สีสันของฤดูอื่นๆถูกย้อมให้เหลือเพียงขาวและดำ เมื่อสัมผัสของเหมันต์เข้ามาแทนที่ ..
ไม่ว่ามองจะไปทางไหน เวลาใด ทัศนียภาพที่ได้รับชมก็ดูจะไม่แตกต่างกันสักเท่าไรนัก สีเทาขุ่นมัวอันไร้ซึ่งขอบเขตของท้องฟ้ายามอรุณรุ่ง ราวกับพยายามจะซ้ำเติมความหม่นมองปราศจากก้นยึ้งในจิตใจของใครบางคน กิ่งก้านเหี่ยวแห้งสีดำดูเด่นตระหง่านของต้นไม้แผ่ขยายเป็นวงกว้าง คล้ายกำลังไขว้คว้าหาอากาศอันบริสุทธิ์ ก่อนที่ลมหายใจสุดท้ายจะดับมอด
บรรยากาศช่างเหมือนกับวันนั้นเสียจริง...
2 ปีที่แล้ว ที่หิมะโปราบปรายทั่วเมือง
สีขาวโพลนค่อยทับถม ราวต้องการจะกลบเกลื่อนการกระทำอันผิดพลาดทุกอย่าง..
และพร้อมจะนำทุกสิ่งกลับสู้จุดเริ่มต้น..
ถ้าเป็นเช่นนั้น ได้โปรดลบความทรงจำที่หลอกหลอนฉันด้วยเถิด
หากเพียงแค่ห้วงความคิดของฉันไม่มีฤดูกาลเฉกเช่นวันเวลา
เป็นดั่งฤดูแล้งที่ยาวนาน ไร้ซึ่งสรรพสิ่งมีชีวิต
และเต็มไปด้วยความสิ้นหวังอันปราศจากวิธีเยียวยา
และในขณะเดียวกัน
สิ่งที่เรียกว่า
"ความเชื่อใจ"
คงไม่มีอะไรแตกต่างไปจาก
"การหลอกลวง"
............
ลมหนาวพัดมาอีกระลอกแล้ว.....
พร้อมหอบพัดความทรงจำอันโหดร้ายเข้ามาอย่างไม่หยุดยั้ง..
ถึงวันนั้น
ความคิดเห็น