คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนแรกอาจยังไม่เก็ท ฉะนั้นเข้ามาอ่านอีกนะ คนโพสน่ารักแต่คนเขียนดิน่ารักกว่าเ
ช่วงเวลาพักเที่ยง ความสุขที่ทุกคนรอคอย แต่ที่แน่นอนไม่ใช่ฉันกับดรีมแน่ ฉันผู้ดำเนินเรื่องนี้ ฉันชื่อ ซายน์ (สุดสวย)
“แน่นอน” ฉันพูด เพราะก็รู้ว่าดรีมก็คิดเหมือนฉัน
“เวง -_-“
“แกคิดเหมือนฉันรึเปล่า บีหนึ่ง”
“ใช่แล้ว ฉันก็คิดเหมือนกับแก บีสอง”
นี่ไม่ใช่เรื่องกล้วยหอมจอมซน แต่เป็นเรื่องความกลัวที่กำลังจะเกิดขึ้นหลังพักเที่ยง ทำให้เราสองสาวสวย (รึเปล่า) พูดจาสับสนไปนิดส์ บรื้อ~ น่ากลั๊วน่ากลัว เงามืดที่กำลังเคลื่อนตัวมาจากหัวตึก ขอบอกว่ามืดจริงๆ สาบานเลย ค่อยๆเดินมาทางเรา พวกเราซึ่งกอดกันเป็น “วงกลมวงนึงที่มันไม่เต็มวง” บัวชมพู ฟอร์ด เอ้ย!!!!
ไม่ใช่ นี่มันไม่ใช่เวลาที่จะปล่อยมุกแป้กๆ แต่มันเป็นนาทีชีวิตของเราสองคน เพราะเงามืดค่อยๆย่างกรายเข้ามาทุกทีและทุกที หลังค่อมๆที่หัวไหล่ทั้งสองพุ่งเข้ามาหาเรา ราวกับฝนดาวตก และ แว่นตาแสนเชยบวกกับทรงผมที่ยุ่งเหยิงเปรียบได้กับอีป้าศรีธัญญา มันทำให้ฉันหยองทุกทีที่เจอมัน ซึ่งเธอคนนั้นไมใช่ใครที่ไหนนอกจาก “โทอี้” เธอเป็นเพื่อนแสนสนิท ตอนนี้เธอเผยอปากจะคะย่นเอาหมาหนึ่งโขลงมาให้
“พวกเมิง ทำไมเพิ่งเลิกว่ะ ช้าชิบหายเลย” สีหน้าที่ธรรมดาแต่แฝงไปด้วยความมืดปริศนาเร้นลับซับซ้อนซ่อนเงื่อน เอื้อกกกกกกก คราวนี้มันหมาพันธ์อะไรว่ะเนี่ย พุดเดิ้ลหรอ ไม่ใช่ม้างงงงงง
“ก็เพิ่งเสร็จอ่ะแก ให้ทำไงว่ะ หรือจะให้กรูถีบอาจารย์ออกนอกห้อง” ดรีมบอกกับไปด้วยหน้าตาที่สื่อว่าจะให้ทำไง
“เออ ใช่กรูก็อยากให้เป็นแบบนั้นแหละ” อีกวนตรีนเอ้ย
“เฮ้ย ดรีม เมิงจะเอาวัดไหนว่ะ เด๋วกรูจะได้บอกแม่ให้จองศาลาทัน” ฉันหัน ไปกระซิบกับดรีม อย่างแกเนี่ยน่าจะเอาป๊อปทีนไปติดบนหัวแกแทนที่จะเป็นกิ๊ปนะ โทอี้มองเราเหมือนเป็นผู้ชนะและหันหลังเดินนำหน้าเราไป เราต้องเดินตามขนาบคาข้างยัยนี่ หยั่งกะเราเป็นบอดี้การ์ดเผื่อมีใครมาทำร้าย อย่างแกก็มีหน้าเป็นอาวุธแล้ว ก้อมมืดที่เดินนำหน้าเราเข้าไปโรงอาหาร จากพวกที่คุยกันเสียงเจ๊าะแจ๊ะกลับเงียบสงัดอย่างกะป่าช้าในทันใดทุกคนค่อยๆหลีกทางให้กับสตรีผู้นี้ ที่เห็นหน้าของพวกเรา ไม่ใช่เรานะ มันแค่ไอ้โทอี้คนเดียว เราเดินเข้าไปรับถาดอาหารที่มีข้าวเย็นๆหนึ่งก้อนกะกับข้าวอีกสองอย่างที่เย็นบ้างร้อนบ้างก็แปลกดี ขอลายๆของเด็กหญิงโทอี้เป็นที่สะดุดตาของหนุ่มๆในโรงเรียนว่า ”ไม่ควรเข้าใกล้” -^-
“จั๊บ จ๊วบบบบบบบบบ ง่ำๆๆ =3= ซู้ดดดดดดดดด “
O_O นี่แกอดอยากมาจากไหนว่ะ ทุกคนบนโต๊ะมองทันเหมือนมันแนพวกแปลกถิ่น
เด๋วมาต่อ ง่วงแล้วอ่ะ
ความคิดเห็น