คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่1 วันที่ไม่มีดาว.......และการจากลา
บทที่1
วันที่ไม่มีดาว.......และการจากลา
ฝนที่ตกพรำฉันล่ะเกลียดที่สุดมันทำให้ฉันรู้สึกแย่ ในห้องนอนทำไมมันหนาวอย่างงี้น่ะ ห้องฉันเต็มไปด้วยกองหนังสือที่วางละเกะละกะทั่วห้องนอนTOT
ฉันล่ะขี้เกียจเสียจริงที่จะเก็บมัน ฉันออกไปเปิหน้าต่างห้องนอน วันนี้อดเห็นดาวเลย ฉันนึกในใจก็วันนี้ฝนมันตกปล่อยๆตั้งแต่เช้าแล้วอ่ะ กิ๊ดๆ~~กิ๊ด~~เสียโทรศัพท์ฉันดังขึ้น ทำให้ฉันตื่นจากวังวนดาวที่กลืนกินใจฉันไป ฉันไม่อยากจะรับมันเลยเพราะฉันรู้ว่าใครที่โทรมา และแสงไฟมันก็ทำให้ตาฉันฟร่า มันแตกต่างจากแสงไฟที่อ่อนโยนจากโคมเสียจริงเสงโคมมันสวยกว่าเป็นล้านเท่าเลยล่ะ
“ฮโหล!!!เปรินเหรอ” ( OoO)
“อือๆๆใครพูดเหรอ” TToTT ที่จริงฉันน่ะรู้นานแล้วล่ะแต่...
“ฉันเองอินจิไง!!” ^_^
“นายโทรมาทำไม” ฉันน่ะเพิ่งเลกกะนายอินจินี่เมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง....ถ้าคุนจะถามเหตุผลล่ะก็ t^t~~~ เขาน่ะ...บกว่าฉันชอบอยู่คนเดียวมากกว่ามันฟังดูมีเหตุผลมั้ยล่ะ !ไม่เลยซักนิด!ทั้งที่เราคบกันแต่....ฉันไม่แคร์เขาเลยหรอกน่ะ
“เปรินเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะน่ะ”
“ทำไมล่ะ!ฉันหนะน่ะ ... ชอบอยู่คนเดียวมากกว่าน่ะ”
“ขอโทษน่ะเปรินยกโทษให้ฉันเถอะ”
“ฮือๆๆพอดีฉันง่วงล่ะน่ะ....แค่นี้น่ะ!!”ฉันกดปิดโทรศัพท์ฉันออกไปหาคุมมุนดีกว่าไอ้น้องชายตัวน้อยทำไรอยู่น่ะ...อยากรู้จัง..พ่อกับแม่ฉันไม่ได้กลับบ้านมาสามเดือนล่ะ...ฉันน่ะต้องอยู่กับน้องชายและพี่สาวแค่สามคนเท่านั้นแหละ...การที่ไม่มีพ่อแม่นี่มันก็เหงาเหมือนกันน่ะ...พ่อกับแม่ทำงานหนักท่านไม่ค่อยได้กลับบ้านบินไปนูนไปนี่ตลอด...การที่ได้เงินมาแต่ไม่ได้หมายความว่า...พวกเราจะมีความสุขหรอกน่ะ!!.. นั้นเป็นความรู้สึกของเราสามคนที่ปกปิกกันมาตลอด..ฉันเดินมาห้องของคุมมุนห้องห้องชายของฉันอยู่ใก้ลๆกับห้องของฉันห้งเราสองคนยู่ชั้นขนสุดของบ้าน ที่มีแค่สองห้องเท่านั้นเหตุผลเพราะฉันกับน้องนะมีความคล้ายกัน.....เราชอบดูดาวเหมือนกันน่ะซิ
“ก๊อกๆ”
“คุมมุนพี่เข้าไปน่ะ!!”
ห้องเจ้าน้องชายนี่มืดใช่เล่นเลยแฮะแถมหนังสือยังเกลื่อนกว่าห้องฉันอีก คุมมุนนั้งตรงโซฟาใกล้กับกระจกอีกแล้วและนอกหน้าต่างนั้นฝนตกพรำ
“วันนี้ไม่มีดาวเลยเนอะ”คุมมุนพูดเสียงเย็น
“อืม..นายม่ง่วงเหรอไงน่ะ”
“ง่วง..แต่นอนไม่หลับน่ะ”วันนี้ไม่มีดาวคงจะเหงาล่ะซิ พวกเราน่ะมีดาวเป็นพ่อแม่ซะแล้วล่ะ
“ไปหาไรกินกันไหม?”ฉันถามคุมมุน
“ไม่ล่ะฮ่ะ .. พี่คิมุโยะกลับมาริยังฮ่ะ?”
“อืม~~ยังเลยล่ะคงงานยุ่งหนะ”
“พี่ถ้าเราเป็นดาวคงดีเนอะ”
“นั่นซิ!!เนอะ”คงไม่ต้องบอกว่าชอบดาวขนาดไหนเรามีดาวเป็นทุกอย่างมาตลอด
“พี่ฮ่ะ...เรียนหนักมั้ย?”
“ก็..หนักน่ะ”น้องฉันน่ะเป็นคนยิ้มยากมาแต่ไหนแต่ไรคงตั้งแต่วันนันแหละ...
“พี่~~~~เลิกกับพี่อินจิเหรอ?”
“...”
“เจ็บมั้ย....แต่คนแบบนั้นก็สมควรที่จะเลิกไป”
“นายล่ะ...ไม่ลองคบใครมั่งเหรอ”
“...”
ฉันนั่งคุยกับคุมมุนอีกซักพักก็กลับมาที่ห้องนอน นั่นก็เพราะคุมมุนหลับไปแล้ว แปลกน่ะที่ฉันกัลคุมมุนไม่เคยทะเลาะกันมาก่อนเลย...และเขาก็ทำให้ฉันสบายใจเสมอ
ความคิดเห็น