ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ชายสาม หญิงหนึ่ง ความรักอันวุ่นวาย
เมื่อจิเอะ โทมะ มากิเรียนจบกันแล้วทั้ง3 คน ก็กลับมาทำงาน(ธุรกิจของบิดรมารดาญาติโยมโหติกาทั้งหลาย)ที่ญี่ปุ่น ยกเว้นโทมะ(ที่จนๆ ไม่มีญาติแต่มีพ่อ)
“คุณพ่อคุณแม่ คิดถึงจังเลย”จิเอะบอกพร้อมกับเข้าไปกอด
“จ้า แม่ก็คิดถึงลูกหนูเหมือนกัน”โยโกะบอก
“ลูกหนู มาให้พ่อกอดให้ชื่นใจเร็ว”ฮิโระยูกิบอก
“สวัสดีครับ”มากิทักขึ้นก่อน
“จ้าๆ แหมเข้ามานั่งข้างในบ้านก่อนสิ”โยโกะบอก
“ขอบคุณครับ”มากิพูด
“รบกวนด้วยนะครับ”โทมะที่ยืนแอบอยู่ข้างหลังมากิบอก
“ฮิ ฮิ เดี๋ยวนี้ไม่กลัวคุณฮิโระแล้วเหรอจ๊ะ”โยโกะถาม
“ครับ ถ้ากลัวก็คงไม่สามารถรักจิเอะได้หรอก”โทมะบอก
“อย่าลืมสิว่าผมก็อยู่ด้วย”มากิพูดพร้อมกับศอกเข้าที่ท้องของโทมะเบาๆ
“โทมะ มากิไปทานข้าวกัน”จิเอะบอก
“โทมะ นายก็มาด้วยเหรอ”ฮิโระถาม
“คะ ครับ”โทมะตอบอย่างหวาดๆ
“เออ หางานดีๆให้ได้ล่ะ เผื่อฉันจะรับพิจารณาใหม่”ฮิโระบอกพลางตบหลัง
“โชคดีที่อารมณ์ดีนะ โทมะคุง”โยโกะคิด
“ไปกันเถอะ”จิเอะบอก
“อือ”มากิและโทมะรับคำ
++++ร้านอาหาร++++
“เอ่อ มา 3 ท่านนะคะ”พนักงานถาม
“จองเอาไว้แล้วค่ะ ชื่อ วาตานาเบะ”จิเอะบอก
“วาตานาเบะเหรอคะ เชิญทางนี้ค่ะ”พนักงานบอก
“ผมขอนมสด(รสจืดด้วย)”มากิสั่ง หลังจากที่ทั้งสามคนนั่งลงแล้ว
“ฉันเอาน้ำแตงโมปั่น”จิเอะสั่งบ้าง
“ผมขอชาเขียวสมุนไพร”โทมะสั่งเป็นคนสุดท้าย
“ค่ะ รอสักครู่นะคะ”พนักงานบอก
“นั่นไงมาแล้ว”จิเอะบอก
“ทางนี้ทางนี้”จิเอะลืมตัวตะโกนออกไป
“............”ชายที่จิเอะเรียกมาทางนี้ทันที
“เครื่องดื่มที่สั่งได้แล้วครับ”พนักงานเสริฟ์ชายบอก
“จิเอะ ว่าไง”ชายคนนั้นถาม
“อือ ก็ดีจ๊ะ”จิเอะตอบ
“แล้วคนไหนเหรอ”ชายคนนั้นถามพร้อมกับจ้องหน้าโทมะกับมากิ
“ใคร”โทมะถามขึ้นอย่างเย็นชา
“ใคร อ้อ คนนี้ชื่อ ยามาเซะ ยูซาคุ เป็นลูกของเพื่อนคุณแม่ฉันเอง(คุณแม่ก็รู้จัก)”จิเอะบอก
“มาทำไม”มากิถามโดยจ้องหน้ายูซาคุอย่างเอาเรื่อง
“เสียมารยาทน่ามากิ เค้าก็มารับโทมะไปเข้าทำงานน่ะสิ”จิเอะบอก
“งั้นคนนี้ก็ชื่อโทมะใช่ม้า”ยูซาคุถาม
“อือ”จิเอะตอบ
“คุณไม่ได้ถามผมซักคำ”โทมะพูด
“เอ๊ะ”
“ผมไม่ต้องการให้คุณมาหางานให้”โทมะตะโกนแล้วเดินออกจากร้านไป
“อ๊ะ ฉันไม่ได้คิดเลยว่าโทมะก็หาเองได้”จิเอะเพิ่งนึกขึ้นได้
“คุณดูถูกโทมะมากนะ”มากิบอกพลางจิบนม(มากิไม่ชอบกาแฟ มันไม่ดีต่อสุขภาพ)
“ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันแค่อยากให้โทมะได้งานดีๆ”จิเอะบอกแล้วร้องไห้
“นี่จิเอะอย่าร้องไห้นะ เมื่อไหร่จะเลิกขี้แยซักที ทำอย่างกับเด็กๆ”ยูซาคุต่อว่า
“ยุ่งน่า ไม่ต้องมาสนใจหรอก”จิเอะบอก
“ถึงจะบอกไม่ให้สนใจ แต่มันก็สนไปแล้วนี่”ยูซาคุบอกโดยทำเหมือนไม่ได้พูดอะไรออกมา
“ก็บอกว่ายังไงก็ไม่มีทาง”จิเอะบอก
“งั้นจะให้ทำยังไงล่ะ ตัดใจงั้นเหรอ ทั้งๆที่ยังไม่ได้พยายาม”ยูซาคุถาม แต่ยังเก็บอารมณ์ให้ปรกติได้
“ไม่รู้”จิเอะพูดแบบขอไปที
“นายนี่ก็ชอบจิเอะเหรอ”มากิคิด
“ผมขอไปเข้าห้องน้ำนะ”มากิบอก
“อือ”จิเอะบอก
“โทมะนายไปอยู่ไหนนะ มือถือก็ไม่พก แย่ชะมัด”มากิบ่น
“บ่นอะไรน่ะมากิ”โทมะแอบอยู่หลังพุ่มไม้ถาม
“เจอแล้ว”มากิบอก ท่าทางดีใจ
“มีอะไรเหรอ”โทมะถาม
“ก็ยูซาคุนั่น.......ชอบจิเอะ”มากิบอกพลางหอบ
“จริงเหรอ”โทมะถามอย่างตกใจ
“อือ ถ้าคุณไม่อยู่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะว่าผมเป็นแค่เพื่อน”มากิบอก แววตาเศร้าๆ
แล้วทั้งสองก็รีบวิ่งไปที่โต๊ะ ก็พบว่า....................
ยูซาคุกับจิเอะจูบกัน(ใช่เหรอ ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือ จิเอะถูกจู่โจมมากกว่า)
“อื้อ . ไม่นะ”จิเอะผลักยูซาคุออก
“นายทำอะไรจิเอะ”โทมะถาม หน้าตาโหดสุดๆ (ตอนนี้กำปั้นแล้วจ้า)
“คุณพ่อคุณแม่ คิดถึงจังเลย”จิเอะบอกพร้อมกับเข้าไปกอด
“จ้า แม่ก็คิดถึงลูกหนูเหมือนกัน”โยโกะบอก
“ลูกหนู มาให้พ่อกอดให้ชื่นใจเร็ว”ฮิโระยูกิบอก
“สวัสดีครับ”มากิทักขึ้นก่อน
“จ้าๆ แหมเข้ามานั่งข้างในบ้านก่อนสิ”โยโกะบอก
“ขอบคุณครับ”มากิพูด
“รบกวนด้วยนะครับ”โทมะที่ยืนแอบอยู่ข้างหลังมากิบอก
“ฮิ ฮิ เดี๋ยวนี้ไม่กลัวคุณฮิโระแล้วเหรอจ๊ะ”โยโกะถาม
“ครับ ถ้ากลัวก็คงไม่สามารถรักจิเอะได้หรอก”โทมะบอก
“อย่าลืมสิว่าผมก็อยู่ด้วย”มากิพูดพร้อมกับศอกเข้าที่ท้องของโทมะเบาๆ
“โทมะ มากิไปทานข้าวกัน”จิเอะบอก
“โทมะ นายก็มาด้วยเหรอ”ฮิโระถาม
“คะ ครับ”โทมะตอบอย่างหวาดๆ
“เออ หางานดีๆให้ได้ล่ะ เผื่อฉันจะรับพิจารณาใหม่”ฮิโระบอกพลางตบหลัง
“โชคดีที่อารมณ์ดีนะ โทมะคุง”โยโกะคิด
“ไปกันเถอะ”จิเอะบอก
“อือ”มากิและโทมะรับคำ
++++ร้านอาหาร++++
“เอ่อ มา 3 ท่านนะคะ”พนักงานถาม
“จองเอาไว้แล้วค่ะ ชื่อ วาตานาเบะ”จิเอะบอก
“วาตานาเบะเหรอคะ เชิญทางนี้ค่ะ”พนักงานบอก
“ผมขอนมสด(รสจืดด้วย)”มากิสั่ง หลังจากที่ทั้งสามคนนั่งลงแล้ว
“ฉันเอาน้ำแตงโมปั่น”จิเอะสั่งบ้าง
“ผมขอชาเขียวสมุนไพร”โทมะสั่งเป็นคนสุดท้าย
“ค่ะ รอสักครู่นะคะ”พนักงานบอก
“นั่นไงมาแล้ว”จิเอะบอก
“ทางนี้ทางนี้”จิเอะลืมตัวตะโกนออกไป
“............”ชายที่จิเอะเรียกมาทางนี้ทันที
“เครื่องดื่มที่สั่งได้แล้วครับ”พนักงานเสริฟ์ชายบอก
“จิเอะ ว่าไง”ชายคนนั้นถาม
“อือ ก็ดีจ๊ะ”จิเอะตอบ
“แล้วคนไหนเหรอ”ชายคนนั้นถามพร้อมกับจ้องหน้าโทมะกับมากิ
“ใคร”โทมะถามขึ้นอย่างเย็นชา
“ใคร อ้อ คนนี้ชื่อ ยามาเซะ ยูซาคุ เป็นลูกของเพื่อนคุณแม่ฉันเอง(คุณแม่ก็รู้จัก)”จิเอะบอก
“มาทำไม”มากิถามโดยจ้องหน้ายูซาคุอย่างเอาเรื่อง
“เสียมารยาทน่ามากิ เค้าก็มารับโทมะไปเข้าทำงานน่ะสิ”จิเอะบอก
“งั้นคนนี้ก็ชื่อโทมะใช่ม้า”ยูซาคุถาม
“อือ”จิเอะตอบ
“คุณไม่ได้ถามผมซักคำ”โทมะพูด
“เอ๊ะ”
“ผมไม่ต้องการให้คุณมาหางานให้”โทมะตะโกนแล้วเดินออกจากร้านไป
“อ๊ะ ฉันไม่ได้คิดเลยว่าโทมะก็หาเองได้”จิเอะเพิ่งนึกขึ้นได้
“คุณดูถูกโทมะมากนะ”มากิบอกพลางจิบนม(มากิไม่ชอบกาแฟ มันไม่ดีต่อสุขภาพ)
“ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันแค่อยากให้โทมะได้งานดีๆ”จิเอะบอกแล้วร้องไห้
“นี่จิเอะอย่าร้องไห้นะ เมื่อไหร่จะเลิกขี้แยซักที ทำอย่างกับเด็กๆ”ยูซาคุต่อว่า
“ยุ่งน่า ไม่ต้องมาสนใจหรอก”จิเอะบอก
“ถึงจะบอกไม่ให้สนใจ แต่มันก็สนไปแล้วนี่”ยูซาคุบอกโดยทำเหมือนไม่ได้พูดอะไรออกมา
“ก็บอกว่ายังไงก็ไม่มีทาง”จิเอะบอก
“งั้นจะให้ทำยังไงล่ะ ตัดใจงั้นเหรอ ทั้งๆที่ยังไม่ได้พยายาม”ยูซาคุถาม แต่ยังเก็บอารมณ์ให้ปรกติได้
“ไม่รู้”จิเอะพูดแบบขอไปที
“นายนี่ก็ชอบจิเอะเหรอ”มากิคิด
“ผมขอไปเข้าห้องน้ำนะ”มากิบอก
“อือ”จิเอะบอก
“โทมะนายไปอยู่ไหนนะ มือถือก็ไม่พก แย่ชะมัด”มากิบ่น
“บ่นอะไรน่ะมากิ”โทมะแอบอยู่หลังพุ่มไม้ถาม
“เจอแล้ว”มากิบอก ท่าทางดีใจ
“มีอะไรเหรอ”โทมะถาม
“ก็ยูซาคุนั่น.......ชอบจิเอะ”มากิบอกพลางหอบ
“จริงเหรอ”โทมะถามอย่างตกใจ
“อือ ถ้าคุณไม่อยู่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะว่าผมเป็นแค่เพื่อน”มากิบอก แววตาเศร้าๆ
แล้วทั้งสองก็รีบวิ่งไปที่โต๊ะ ก็พบว่า....................
ยูซาคุกับจิเอะจูบกัน(ใช่เหรอ ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือ จิเอะถูกจู่โจมมากกว่า)
“อื้อ . ไม่นะ”จิเอะผลักยูซาคุออก
“นายทำอะไรจิเอะ”โทมะถาม หน้าตาโหดสุดๆ (ตอนนี้กำปั้นแล้วจ้า)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น