ผ่ามิติทะลุแดนฝัน

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter1: จุดเริ่มต้น(ของความวุ่นวาย)

          ณ มหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง , กรุงเทพมหานคร – ในสวนธรรมชาติขนาดใหญ่ที่มีบรรยากาศร่มรื่น อุดมไปด้วยพันธุ์ไม้หายากที่มีขนาดใหญ่ อายุนับร้อยปีนานาชนิด – ใต้ต้นแก้วเจ้าจอมขนาดใหญ่ที่กำลังออกดอกสะพรั่งสีม่วงอ่อน มีกลุ่มนักศึกษาหญิงกลุ่มหนึ่งกำลังพักผ่อนอริยาบทในท่าที่แต่ละคนคิดว่าดูดีที่สุด หลังจากเลิกเรียนในวิชาช่วงเช้าที่แสนจะสยองขวัญนักศึกษาทุกคนในห้อง





          “นี่ใจคอจะอ่านแต่หนังสือไม่ยอมไปกินข้าวกินปลาเลยใช่มั้ย” สาวนางหนึ่งพูดพลางจับหนังสือที่เพื่อนกำลังอ่านอย่างตั้งใจจนไม่ลืมหูลืมตา กดลงกับตักของอีกฝ่ายไม่ยอมให้เพื่อนอ่านต่อ พลางทำหน้าขึงขังดุเพื่อน





          “ไอ้เก๋ ! ไม่ต้องไปเมื่อยปากว่าหรอก ไอ้จ้ามันแค่อ่านไวท์โรดมันก็อิ่มแล้ว...ใช่มะ?” สาวอีกคนหนึ่งที่ตัวเล็กกว่าเอ่ยอย่างประชดประชัน แต่คำพูดก็เหมือนลอยไปกับสายลม เพราะ \'ไอ้จ้า\' ที่เพื่อนๆกำลังบ่นกันอยู่ก็ยังคงไม่รู้สึกรู้สา แต่กลับดึงหนังสือ

กลับมาอ่านต่ออย่างเมามันในอารมณ์





          “จ้า! นี่ส้มมันพูดประชดนะ แล้วแกจะไม่ไปกินข้าวรึไง  เที่ยงกว่าแล้วนะหัดแหกตาดูบ้างสิว่าเพื่อนเขารอคุณหญิงอยู่คนเดียว” แป๋ม สาวเสียงหวานพูดเสริมอย่างอดรนทนไม่ได้





          เมื่อเพื่อนๆพร้อมใจกันพูดประสานเสียงกันถึงขนาดนี้  สาวจ้าจึงจำใจพับ ‘ไวท์โรด’ ที่กำลังอ่านมันส์ๆอย่างอารมณ์เสีย พลางพูดเสียงอ่อย





          “ก็ได้ๆ ไม่อ่านแล้ว  โธ่! เหลืออีกแค่ 20 หน้าเองก็จบเล่ม 3 แล้ว ให้อ่านให้จบก็ไม่ได้” ยังมีบ่นกระปอดกระแปดไปเรื่อย พลางเก็บหนังสือใส่กระเป๋าแล้วลุกขึ้นปัดเศษใบไม้ก่อนเพื่อน





          “เอ้า! ไปกันซักทีสิ  มัวแต่อืดกันอยู่นั่นแหละ เร็ว!”  สาวจ้าหันกลับมาเร่งเพื่อนๆ อย่างน่าตื้บซักคนละผัวะ สองผัวะ – ส่วนเพื่อนๆก็หันมามองหน้ากันเอง ทำนองว่า ‘เอากะมันสิ’ แต่ก็ยอมเดินตามไปแต่โดยดี.



                     <<<<<>>>>><<<<<>>>>><<<<<>>>>>



          ในโรงอาหารขนาดใหญ่ที่สามารถจุคนได้ประมาณ 2,000 คน  ต่างแน่นขนัดไปด้วยเหล่านักศึกษาผู้หิวโหย  จนแทบจะไม่มีโต๊ะว่างพอที่จะให้ชำแรก-แทรกเข้าไป  ส่วนกลุ่มผู้มีสถานที่ให้จับจองแล้ว  ต่างยึดโต๊ะกันเอาไว้อย่างเหนียวแน่นราวกับจะสิงสถิตอยู่ ณ ที่ตรงนั้นไม่ยอมจากไปไหน  รวมถึงกลุ่มสาวๆที่กำลังกินไป  อัพเดทไปอยู่ในขณะนี้





          “นี่ส้ม! เจ๊ทิพ แกให้ทำสัมมนาหัวข้ออะไรนะ” เก๋ สาวเสียงห้าวหันไปถามสาวส้มที่นั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้าม





          “การใช้ภาษาในคอลัมน์กลอนของนิตยสารรายเดือนน่ะ” สาวส้มตอบกลับไป และก้มหน้าก้มตากิน ‘ยากิโซบะ’ ตรงหน้าต่อไป





          “เออ! แล้วเราจะไปหาหนังสือกันที่ไหนล่ะ จารย์ดันจะเอาตั้ง 5 นิตยสารแน่ะ” สาวแป๋ม เงยหน้าขึ้นมาถามอย่างเป็นกังวล





          “พรุ่งนี้ ! วันเสาร์ ไม่มีเรียนพอดี  งั้นไป J.J กันมะ จะได้ไปช่วยกันเลือก” สาวส้ม  เสนอความคิดอย่างชาญฉลาดด้วยมาดของผู้นำ





          “งั้นเอาอย่างนี้แหละ พรุ่งนี้เจอกันที่หน้า J.J  ตอน 9 โมงแล้วกันนะเพื่อน ห้ามสายห้ามเลทนะจ้า แล้วก็แต่งไปรเวท กรุณาแต่งตัวให้เป็นผู้หญิงหน่อย เดี๋ยวคนอื่นเขาจะหาว่าพวกเราควงทอม”  สาวแป๋มพูดกับเพื่อนๆทุกคน  แต่ประโยคสุดท้ายหันมาย้ำกับคนที่ก้มหน้าก้มตากินลูกเดียวโดยไม่สนใจใคร





    “ค่าาาาาา.....ได้ค่ะป้าแป๋ม”







                                  

                                                 โปรดติดตามตอนต่อไป





ปล.ขอขอบคุณ หนังสือชุด ดิ ไวท์โรด ที่ช่วยส่งเสริมจินตนาการให้แก่ข้าพเจ้า (ขอบคุณ ดร.ป๊อป จริงๆ)





January 30,2005 -->>Rewrite 1