คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : (OS) BEST FRIEND - MINHYUK x KIHYUN
วันเปิเทอมวันแร
เป็นวันที่หลายนรออยมานาน
..
ผม ยู ีฮยอน ็เ่นัน ..
ผมเป็นเ็ีอยามาเรียนหนัสืออะไรหรอนะ ..
ผมแ่อยาเอับใรบานที่ทำให้ผมิถึอยู่ทุวัน ..
"
ทุนนั่ที่ให้เรียบร้อย ุรู ิน โฮอ ำลัเินามหลัันมา "
หัวหน้าห้อ
A
มัธยมปลายปี 3 ลี ูฮอน
เินเ้ามาในห้อพร้อมับหอบเอาสมุารบ้านอโเ้ามา้วย
่อนที่ะบอให้เพื่อนๆทุนนั่ที่ให้เรียบร้อยเรียมพร้อมสำหรับารเรียนาบแรอวัน
"
ทุนทำวามเารพ " ูฮอนเอ่ยบอเพื่อนๆทุนให้ทำวามเารพ เมื่อุรูประำั้นเินเ้ามาภายในห้อ
"
สวัสี่ะ/สวัสีรับ " นัเรียนทุนเอ่ยึ้นมาอย่าพร้อมเพียัน
"
นั่ลไ้
เรา็รู้ัันั้แ่ภาเรียนที่ 1 แล้วไม่้อแนะนำัวให้เสียเวลา ่อนอื่นรูอเ็ื่อ่อนละันนะ "
"
ยู ีฮยอน "
"
มารับ "
"
แ ฮยอวอน "
"
มารับ "
"
น ฮยอนอู "
"
มารับ "
.
.
.
.
.
.
"
ลี ูฮอน "
" มารับ "
"
ลี มินฮยอ "
"
... "
รื~
"
อโทษที่มาสายรับ "
"
ไม่เป็นไร ลี มินฮยอ เธอไปนั่ที่ไ้แล้ว "
ร่าอบุลที่เพิ่เ้ามาใหม่เินไปนั่ล้าับแ
ฮยอวอน ที่เป็นเพื่อนสนิทอเาที่ำลันอนฟุบหน้าลับโ๊ะหลัาทีุ่รูไ้เ็ื่อไปแล้ว
"
ในอี 2
สัปาห์ที่ำลัมาถึนี้ะมีารัานีฬาประำัหวัเพื่อเื่อมวามสัมพันธ์ระหว่าโรเรียน ันั้นในานะที่รูเป็นรูประำั้นอพวเธอ
รู็อยาให้พวเธอมีส่วนร่วมในารัานีฬาประำัหวัรั้นี้้วย
โยให้พวเธอไปลื่อเพื่อัเลือนัีฬาไปแ่ัน แ่ น ฮยอนอู รูออัวเธอไปแ่เลยนะ ไหนๆเธอ็อยู่มรมว่ายน้ำับรูอยู่แล้ว
หลัเลิเรียนมาพบรูที่ห้อ้วยนะโฮอ เอาล่ะธุระอรู็มีแ่นี้แหละ เวลาที่เหลือในาบนี้รูอนุาให้พวเธอปรึษาันไ้
แ่อย่าเสียันไปรบวนเพื่อนห้ออื่นล่ะ เ้าใใ่ไหม "
นที่ผมอยาเอมาที่เอมาที่สุในเ้าวันนี้
เามาโรเรียนสาย ทั้ๆที่มันเป็นวันเปิเทอมวันแรลับมาสายะั้น
เอ๊ะ!เาใส่หน้าาอนามัย้วยนี่นา
ป่วยอยู่แน่ๆเลย
ผมเป็นห่วเาั อยาเินเ้าไปถาม
แ่ผมทำแบบนั้นไม่ไ้หรอ
ไม่อยาแสออให้มันมาเินไปนเาูออ
ว่าเพื่อนสนิทอย่าผมำลัอบเาอยู่นะสิ
ใ่ผมอบเา
ั้แ่เมื่อไหร่ผม็ไม่รู้เหมือนัน
รู้ัวอีที ผม็หยุสนใเาไม่ไ้เลย
พัลาวัน
"
ย่าห์!!! ยู ีฮยอน นายะรีบไปไหนฮะ
โรอาหารมีั้หลายร้านไม่ไ้มีแ่ร้านเียวนะ ้าวไม่หม่ายๆหรอ มา่วยันปลุแ
ฮยอวอน่อนเถอะ หลับั้แ่าบแรยันพัลาวันเลย "
" ็ไ้ๆ ็นมันหิวนี่นามินฮยอ "
ผมอบมินฮยอ่อนที่ะเินลับเ้ามาในห้อเรียนอีรั้เพื่อปลูไอ้เสาไฟฟ้าประำลุ่ม
"
แ ฮยอวอนน!!! ื่นไ้แล้ววว "
"
โอ๊ยย!! เี้ย!! ทำไม้อะโน้วยวะ หูันหนวึ้นมาะทำยัไฮะ!? "
"
็ไม่ื่นัทีอะ นี่นายนอนหรือว่า้อมายฮะไอ้เสาไฟฟ้า "
"
ปาหมาแบบนี้ เี๋ยว็ไม่มีใรเอาหรอนะเี้ย "
"
ย่าห์!!แ ฮยอวอน นายยัอยามีฟันไว้ใ้อยู่รึเปล่าฮะ
ถ้าไม่อยามีเี๋ยวันะไ้่วยสเราะห์ให้นายัหนึ่หมั "
" @#$%^&&*!#@ "
" !@#$%^&*#%@!$%^ "
"
พอๆพอันทัู้่เลยไปิน้าวไ้แล้ว มัวแ่ทะเลาะันอยู่นั้นแหละ
เี๋ยว้าว็หม่อนพอี ีฮยอนนายหิวแล้วไม่ใ่หรอรีบมาิ
ฮยอวอนนาย็รีบลุาโ๊ะแล้วเินามมาไ้แล้ว "
ผมรีบเินออมาาห้อเรียนทันที ผมไม่อยาะทะเลาะับฮยอวอนอียหรอนะ แ่นี้็เสียเวลาแห่ารินอผมมามาแล้ว ถึเราทั้สามนะเป็นเพื่อนสนิทัน แ่ผมับฮยอวอนนั้นมัะทะเลาะันเป็นประำ
มีเรื่อไหนบ้าที่เราไม่เถียันเลย ผมแทบะนึไม่ออเลยล่ะ แ่ถึเาะปาเสีย นิสัยไม่ี วนีน
วนหาเรื่อ ี้เีย สันหลัยาวแบบนี้
พอถึเวลาที่ผมลำบาเามัะเป็นนแรที่ยื่นมือเ้ามา่วยผม่อนเสมอเลย
นี่แหละนะเราถึยัไ้เป็นเพื่อนันอยู่นถึทุวันนี้ แ่สำหรับมินฮยอเาเป็นนที่ทำให้ผมยิ้มไ้เวลาที่ผมเหนื่อยหรือท้อแท้
เาเป็นเหมือนพลัีวิให้ับผม อนแรผมิว่าวามรู้สึที่ผมเป็นอยู่มัน็แ่วามผูพันที่เราเป็นเพื่อนันมา
แ่พอเาไปพูุยหรือหยอล้อับนอื่น ผมับรู้สึหว ไม่อยาเาไปุยับนอื่นหรือเ้าใล้ใรนอาผมอีเลย
วามรู้สึแบบนี้เป็นวามรัินะ
"
ีฮยอนรอ้วย นายหิวนานั้ยเลยหรอ
รีบเินเียวนะ " มินฮยอเินเ้ามาใล้ๆผมพร้อมับเอาแนมาโอบไหล่ผมเอาไว้
"
ย่าห์!! อย่ามาใล้ันนะ นายเป็นหวัอะเี๋ยว็เอาหวัมาิันหรอ "
"
นี่ไม่เห็นหรอว่าันใส่หน้าาอนามัยอยู่นะ
เพื่อนายันป้อันอยู่แล้วแหละ ไม่้อห่วหรอนะ "
ึ
ึ ึ~
หัวใอผมมันเ้นแรเินไปแล้วนะ
"
พูอะไรลามะมั " ฮยอวอนที่เินามหลัพวเรามาเอ่ยึ้น่อนะเินมายืน้าๆผม
นอนนี้มันลายเป็นหลุมเพราะผมยืนอยู่รลาระหว่านัวสูทั้สอนน่ะสิ
"
555 ันหมายถึป้อันหวัไม่ให้ไปิีฮยอนน่ะ
นายิไปถึไหนแล้วเนี่ยฮยอวอน "
โีที่มินฮยอำลัุยับฮยอวอนอยู่
เลยไม่ทันไ้สัเว่าหูอผมมันแนาไหน ้ออบุฮยอวอนริๆ
รั้นี้ผมะยโทษให้เา็แล้วัน ที่่วยผมเอาไว้ ถ้าไม่อย่านั้นมินฮยอ้อเห็นแน่ๆเลยว่าผมเินเามานาไหน
หลัเลิเรียน
"
ฮยอนอู!! นายอย่าลืมไปพบรูโฮอที่ห้อมรมว่ายน้ำ้วยนะ! " ูฮอนะโนบอฮยอนอู่อนะเินริ่มาหาผมที่ำลัเ็บอใส่ระเป๋าอยู่
"
ีฮยอนนายไปลื่อััวนัีฬาบาสเ็บอลเป็นเพื่อนันหน่อยสิ นะนะ ไปลื่อับันเถอะนะ
" ูฮอนพูับผม้วยเสียเล็ๆ พร้อมับทำท่าแบ๋วๆที่ใรหลายน่าบอว่าน่ารั
แ่สำหรับผมมันน่ารำา
เพราะอะไรน่ะหรอ..
็เพราะูฮอนเาอบผมน่ะสิ ..
เาเ้ามายุ่วุ่นวายับีวิอผมมาเสียนผมรู้สึรำาไม่อยาอยู่ใล้..
ทั้ๆที่ผมเยปิเสธที่ะบับเาไปแล้ว..
ทั้ๆที่ผมเยบอว่าผมมีนที่อบอยู่แล้ว..
เายัามื้อผมอยู่ไ้..
"
เี้ยๆแบบนี้ นายยัล้าวนไปลบาสอีหรอวะูฮอน "
ไอ้เสาไฟฟ้านเิมเพิ่มเิมือปาวอนโนีนเอ่ยบอูฮอน ่อนะเินมาใล้ผม
มินฮยอที่เ็บอเสร็แล้ว็เินมายืนที่หน้าโ๊ะอผม ถึฮยอวอนะอบแบหลอ่าผม็าม
แ่ผมอให้ำอบอฮยอวอน่วยทำใหู้ฮอนถอใไม่มาวนผมไปลื่อััวนัีฬาอี็แล้วัน
"
แล้ว็อีอย่านะูฮอน ีฮยอนน่ะไม่ว่าไป้อมบาสับนายหรอนะ
เพราะีฮยอน้อไปเรียนพิเศษับันทุเย็นหลัเลิเรียน ป่ะเราไปันเถอะเี๋ยวไปเรียนไม่ทันนะ " มินฮยอพูึ้นมา่อนทีู่ฮอนะอบฮยอวอน
ผมลุึ้นยืนแล้วเินามมินฮยอที่เินออไปรอที่หน้าห้อ่อนแล้ว
แู่่ๆูฮอน็ับ้อมืออผมเอาไว้
"
ีฮยอนนายมา้อมอนพัลาวัน็ไ้หนิ แ่วันละ 30 นาทีเอนะ "
มินฮยอเินเ้ามาระามืออูฮอนออา้อมือผม
่อนะับมืออผมเอาไว้
ผมว่าผมาฝาไปแล้ว มีแวบนึที่ผมเห็นแววามินฮยอูโมโหนน่าลัว
นร่าเริแบบมินฮยอเนี่ยนะะโมโห
"
ูฮอน ัน็บอนายแล้วหนิว่าีฮยอนมาว่า ถ้านายอยาหานล้วย็วนนที่ว่าอย่าฮยอวอนสิ
"
ใ่ๆมินฮยอพูถูแล้ว
วันๆ็ไม่ทำอะไรนอานอน ไปแ่บาสน่าะีนะ ะไ้ใ้ส่วนสูให้เป็นประโยน์ะบ้า
ไม่ใ่เอาหลัไว้นอนอย่าเียว
"
ูฮอนเี๋ยวันลเป็นเพื่อนนายเอ
เบื่อนอนลาวันแล้วะไ้มีอะไรให้ทำสัที "
เบื่อนอนเป็น้วยหรอวะ
ผม็เห็นฮยอวอนนอนทุาบเลยนะ
ารบ้าน็ไม่เยทำเอาแ่มาอหลอารบ้านอผมับมินฮยอลอเลย
"
ลนะฮยอวอน ัน็ลัวว่าีฮยอนอันะเหนื่อย
ที่้อมา้อมอนลาวันแล้วอนเย็นยั้อไปเรียนพิเศษอี "
ผมเป็นอูฮอนอนไหนหรอ ผม็เป็นัวอผมอยู่ี
"
ัวเล็เราไปันเถอะ "
"
อื้อ " เาไม่รู้หรอนะ ว่าเสียอผมมันำลัสั่นอยู่น่ะ
็อนนี้มินฮยอยัไม่ปล่อยมือผมเลยหนิ แถมยัเรียผมว่าัวเล็อี
"
ีฮยอน ันเพิ่เห็นร้านไอิมเปิใหม่รอยลับบ้านอพวเรา้วยแหละ เราไปิน้วยันีมั้ย
"
"
ีเลยมินฮยอ ัน็อยาินไอิมอยู่เหมือนัน วันนี้รู้ว่าสูเสียพลัานในารปลุฮยอวอนไปเยอะมาเลย
แถมเมื่อี้็เรียนพิเศษวิาิศาสร์อี แบบนี้้อเิมพลัสัหน่อยแล้วล่ะ "
ผมพูออไปพร้อมับทำหน้าามุ่มั่น
"
555 น่ารััเลยนะัวเล็ " นัวสูหัวเราะออมา่อนที่ะเอ่ยปามผม
เาเรียผมว่าัวเล็อีแล้ว ให้ายเถอะ เาทำให้หัวใผมทำานหนัเินไปแล้วนะ
"
ีฮยอนเอารสอะไรหรอ เี๋ยวันเลี้ยเอ "
"
นายไม่้อเลี้ยันหรอ เี๋ยวันะเลี้ยนายเอนะ "
"
ไม่้อๆเอารสเิมสินะ ุป้ารับเอารส็อโแลับมะนาวอย่าละ
1 โนนะรับ "
"..."
"
อ่ะ ไ้แล้วลู นี่เินถอนนะะ"
"
อบุรับ ผมะมาอุหนุนุป้าบ่อยๆนะรับ "
"
แหม นอาะหล่อแล้ว็มีแฟนหน้าาน่ารัแถมยันิสัยีอีนะลู "
"
ผมไปแล้วนะรับุป้า "
"
-///- "
ึ ึ ึ~
หัวใอผมทำานหนัเินไปแล้ว
อผมพัย่อนไ้มั้ย
"
ีฮยอน ันอปรึษาอะไรนายหน่อยสิ "
"
ไ้สิมินฮยอ นายมีอะไรไม่สบายใหรอ "
"
อนนี้ันรู้สึอบเพื่อนนนี้มาๆเลยล่ะ แล้ว็หวเามา้วย
ไม่อยาให้ใรเ้าใล้ หรือว่ายุ่ มาุยับเพื่อนนนี้เลย แ่็ไม่ล้าบอวามรู้สึออไป ลัวว่าวามสัมพันธ์มันะไม่เป็นเหมือนแ่่อน
แ่็อยาให้เารับรู้วามรู้สึอันบ้า ถ้าเป็นนายะทำยัไหรอีฮยอน
นายะลอเสี่ยบอวามรู้สึออไป หรือ ะเ็บมันเอาไว้เป็นวามลับลอาล "
"
ถ้าอยาให้เารับรู้ นาย้อลอเสี่ยบอวามรู้สึเาไปแล้วแหละมินฮยอ "
"
อบใมานะีฮยอนที่ให้ำปรึษาันน่ะ "
ทำไมผมรู้สึเศร้าแบบนี้นะ..
มินฮยอเามีนที่อบอยู่แล้วหรอ..
ทำไมผมไม่ทันไ้สัเเลยนะ..
หัวใอผมอนนี้มันเ็บปวเหลือเิน..
"
ีฮยอนันอบนายนะ "
"
ห้ะ?!! "
"
อบมานานแล้ว้วย "
"
-///- "
"
นี่ที่นายเียบไป เพราะนายเห็นันเป็นแ่เพื่อนใ่มั้ย
ถ้าเป็นแบบนั้นที่ันพูไปเมื่อี้่วยลืมมันไปเถอะนะ ันอโทษที่ิไปเอว่านาย็อบันเหมือนับที่ันอบนาย
"
" เปล่านะมินฮยอ ริๆแล้ว.. "
"
ริๆแล้วอะไรหรอ "
"
ริๆแล้วัน็อบนายนะ อบมา้วย "
"
หึ หึ~ "
"
หัวเราะอะไร "
"
เปล่า "
"
แล้วไป "
เมื่อไ้ำอบแล้วผม็รีบเินออห่าามินฮยอ
ทำไมทาลับบ้านมันถึไ้ไลว่าปิแบบนี้นะ เินะแย่อยู่แล้ว
เมื่อไระถึบ้านสัที
"
ีฮยอนเป็นแฟนันนะ "
ู่ๆเา็เอ่ยอผมเป็นแฟนแบบนี้
ะไม่ให้หัวใอผมไ้หยุพับ้าเลยหรอ วันนี้ทั้วันเาทำให้หัวใอผมทำานหนัเินไปแล้วนะ
"
-///- " ผมพยัหน้าอบลำอออีฝ่ายเบาๆ
"
เย้! ันีใัเลย รันะัวเล็อมินย้อ "
"
-///- "
"
อูบทีสิ "
"
-///- "
"
ไม่อบ แสว่าลนะ "
"
-///- "
่อนที่ผมะเินนัวแ
นัวสู็่อยๆโน้มัวมาใล้ ลมหายใร้อนๆรลมาที่้นอ ระยะห่าระหว่าเราเหลือแ่ไม่ี่เนิเมร
นอนนี้หน้าผาอเราสอนแนบิัน ริมฝีปาบาแะลมาเบาๆ
่อนที่ลิ้นเรียวะเลียริมฝีปาอผมเป็นารออนุาให้เปิทาเพื่อวานหาวามหอมหวานที่อยู่ภายในโพรปา
ลิ้นเรียวไ้เ็บเี่ยวเอาวามหวานอไอิมรส็อโแลที่อยู่ภายใน พร้อมับเี่ยววัลิ้นเล็เป็นารหยอล้อ
านั้น็่อยๆถอนริมฝีปาออมาอย่าอ้อยอิ่ พร้อมับเ็น้ำลายสีใสที่ิอยู่มุมปาอผมอย่าอ่อนโยน
"
ป่ะัวเล็ลับบ้านันเถอะ "
"
อืม "
"
ีฮยอนเราินรามยอนไปันีมั้ย "
"
-///- ไอ้บ้ามินฮยอ เราเพิ่บันนะ "
"
ทำไมล่ะ ันแ่หิวเลยวนไปินรามยอนไ นายิไปถึไหนแล้วเนี่ย555 "
ผมไม่เยรู้สึมีวามสุนานี้มา่อนเลย..
ารที่เราบอวามรู้สึออไปรๆ..
มัน็ทำให้เราสบายใมาว่าที่ะเ็บมันเอาไว้ภายในใ..
ถึแม้ว่าารบอไปแล้วอาะไม่สมหวัเสมอไป..
แ่มัน็ีรที่อย่าน้อยๆเา็ไ้รับรู้ว่าเรารู้สึยัไับเา..
แล้วุล่ะเยแอบอบเพื่อนสนิทัวเอแบบผมบ้ารึเปล่า..
-The
End-
Talk
เียนไป็แอบเินไป เพิ่เยเียนอะไรแบบนี้เป็นรั้แร ผิพลาประารใ็ออภัย้วยนะะ
ใรที่ลเรือลำนี้แล้ว็อให้อยู่้วยันไปนานๆนะะ อยู่เป็นิปเปอร์เรือลำนี้้วยันนะะ มาแลเปลี่ยนโมเม้นที่ทำให้ิปู่นี้ันหน่อยเร็วอยาฟั555
สุท้ายนี้็อบุทุนที่เ้ามาอ่าน หรือ ว่าหลเ้ามาอ่าน็แล้วแ่นะะ555
ความคิดเห็น