ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro.
"ฉันรอคุณกลับมานะ กลับมาหาฉันนะคะ"
"เห้ย"
เสียงตะโกนลั่นออกมาจากริมฝีปากหยักพร้อมกับการดีดตัวสุดขีดของชายหนุ่มผิวสีคมเข้ม ที่ดูท่าทางจะตกใจตื่นจากอะไรสักอย่างมา ใบหน้าคมหอบแฮ่กแสดงถึงอาการของคนที่ตื่นตระหนกตกใจ ลมหายใจแรงเหงื่อผุดใบหน้าเล็กน้อย ก่อนที่ไม่กี่นาทีต่อมากิริยาทุกอย่างของชายหนุ่มเบาลง จากนั้น ชายหนุ่มเริ่มประมวลความคิด
"ฝันหรอวะเนี่ย"
ร่างคมเข้มประมวลความคิด จนสรุปกับตนเองว่าสิ่งที่เขาเห็นเมื่อกี้คือความฝัน ชายหนุ่มรู้สึกโล่งอก
"เฮ้อ ฝันบ้าอะไรวะเนี่ย เฮ้อ ช่างเถอะ เอ เช้าแล้วนี่ กี่โมงวะ"
ดวงตาคมสอดส่ายไปที่นาฬิกาที่ตั้งอยู่ที่โต๊ะติดหัวนอน พอมองเข็มปัดนั้นทำเอาดวงตาที่ยังงัวเงียอยู่เบิกโพลงทันที
"ชิบหาย เจ็ดโมงครึ่ง เชี่ย สายแน่ไอกัน"
"ไอกัน มึงบอกว่าให้พวกกูมาตอนแปดโมง นัดเป็นคนนัดเองย้ำนักย้ำหนาว่าอย่ามาสาย แต่มึงมาเสียแปดโมงครึ่งมาสายเองเนี่ยนะ"
ภาคินบ่นไฟแล่บทันทีที่เห็นเพื่อนสนิทมาถึงตามนัดหมาย แต่สาเหตุที่บ่นแบบนี้เพราะว่าพวกเขานัดกันแปดโมงโดยคนที่นัดคือนภัทรนี่เอง แต่นั่นแหละ ดูเหมือนคนนัดจะสายเองซะงั้นทำให้ภาคินบ่นฉอดๆจนพากันหูชาไปเลยทีเดียว
นภัทรหน้าหงอย
"กูขอโทษ พอดีเมื่อคืนทำงานหนักไปหน่อยเมื่อเช้าเลยตื่นสายขอโทษนะเว้ย ไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษน้า"
นภัทรทำหน้าทำทางน้ำเสียงแสดงถึงความรู้สึกผิด ภาคินมองนิดนึงก่อนจะพยักหน้าเชิงว่าไม่เป็นไร
"เออๆ ช่างเถอะ สายแล้วก็แล้วไป ว่าแต่จะไปกันเลยมั้ย เดี๋ยวไอสนมันจะรอนาน ป่านนี้น่าจะถึงแล้วมั้ง"
"ก็ไปดิ แค่นี้กูก็สายจะแย่รีบไปกันเถอะ ขี้เกียจฟังไอสนบ่นอีกคนแต่กูไปรถมึงนะ รถกูเสียอยู่ไม่งั้นไม่สายแบบนี้หรอก"
"อย่าเอาเรื่องรถเสียมาอ้างไอกัน ถ้ามึงไม่ตื่นสายมึงไม่มาสายแบบนี้หรอกอย่าอ้าง ไปๆ รถกูจอดตรงโน้น"
"ไปดิ่"
สองหนุ่มพากันเดินออกจากหน้าร้านอาหารแห่งหนึ่งไปที่ตรงจุดที่ภาคินจอดอยู่ สองหนุ่มกำลังจะเดินข้ามถนนของลานจอดรถของร้านนี้ กำลังจะข้ามอยู่แล้วแต่อยู่ทั้งสองต้องถอยหลังมาอย่างกะทันหันเมื่อมีรถคันหนึ่งขับพุ่งมาทางทั้งสองคน ทำเอาทั้งคู่เกือบเสียหลักล้มทีเดียว
ภาคินและนภัทรที่ตั้งสติได้ก่อนหันไปมองรถคันนั้นที่ผ่านไปเมื่อกี้นี้ ท่าทางจะจอด ภาคินเลยทำท่าจะเข้าไปหาเรื่อง
"เห้ย ขับรถยังไงไม่เห็นคนวะ"
"ไอโน่ใจเย็น"
สิ้นคำ ทั้งสองก็มองรถคันนั้นที่จอดสนิทกับที่แล้วซึ่งนาทีต่อมาประตูรถฝั่งคนขับก็เปิดออกพร้อมชายหนุ่มคนนึงสวมแว่นดำรูปร่างสมส่วนพอกับนภัทร เพียงแต่ผิวขาวเท่านั้น
"ไอริท"
นภัทรพึมพำในลำคอ ภาคินเห็นว่าใครคือเจ้าของรถแล้วยิ่งโมโหใหญ่
"ไอ้ริท มึงขับรถประสาอะไรไม่เห็นคนรึไง รึว่าจะรีบไปตายที่ไหนวะหา"
แต่ดูเหมือนคนถูกต่อว่าจะไม่สะทกสะท้านแถมยังยิ้มกริ่มอีกต่างหาก
"ขอโทษทีว่ะเพื่อน ไม่ได้ตั้งใจอ่ะพอดีมองไม่เห็นคน เห็นแต่ควายเดินมาเลยไม่ได้หลบ ขอโทษทีนะไม่ได้ตั้งใจ"
"ไอ้ริท มึงจงใจใช่มั้ย หาเรื่องใช่มั้ย แน่จริงก็เข้ามาสิวะ"
ภาคินปรี่จะเข้าไปเอาเรื่องทันที ดูท่าทางอีกฝ่ายเยาะเย้ยท้าทายอีกต่างหากยิ่งทำให้ภาคินเดือดหนักเข้าไปอีก แต่นภัทรเป็นคนที่ไม่ชอบมีเรื่องเลยยื้อภาคินเอาไว้ พร้อมกับห้ามปรามทั้งสองฝ่าย
"ไอโน่ ใจเย็นๆอย่ามีเรื่องกันเลย ไอริท กูขอเหอะนะ อย่ามีเรื่องกันเลย ยังไงพวกเราก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่นะ"
เรืองฤทธิ์ยักไหล่
"อ้ะๆ เห็นแก่ไอกัน งั้นกูไปก่อนดีกว่า ไม่อยากมีเรื่องกะคนที่มีวุฒิภาวะตกต่ำ ไปก่อนนะเว้ย พอดีกูมีนัดไม่อยากให้น้องแกรนด์รอนาน หวังว่าเพื่อนกันจะเข้าใจ ไปนะเพื่อน หึๆ"
เรืองฤทธิ์หัวเราะเยาะเย้ยส่งสายตาหยามเหยียดให้ทั้งสองคนภาคินเห็นก็ทำท่าจะเข้าไปเอาเรื่องอีกเพียงแต่นภัทรยื้อเอาไว้ก่อน เรืองฤทธิ์ดูเหมือนจะสะใจก่อนจะเดินไปขึ้นรถละขับทะยานออกไปจากตรงนั้นจนลับสายตา นภัทรและภาคินมองตามก่อนที่ภาคินจะหันมาทางนภัทรอย่างไม่สบอารมณ์ปนแค้นแทนเพื่อน
"นี่มันจงใจมาเย้ยมึงเรื่องน้องแกรนด์ชัดๆแล้วมึงยังไปเรียกมันว่าเพื่อนอีกหรอ ตั้งใจมันแย่งน้องแกรนด์ไปกูไม่นับเป็นเพื่อนแล้ว แต่ทำไมมึงยังไปนับเพื่อนกะมันอีกทั้งที่มันไม่เคยคิดว่ามึงเป็นเพื่อนชัดๆ"
นภัทรหันมามองภาคิน
"ช่างเหอะ แค้นไปก็เท่านั้นยังไงริทมันก็เพื่อนพวกเรานะเว้ย"
"หึ่ย"
"น่าไอโน่ โกรธไปก็เท่านั้น ยังไงแกรนด์ก็เป็นของมันไปแล้วแล้วท่าทางน้องแกรนด์มีความสุขดี ถ้าน้องแกรนด์อยู่กับไอริทแล้วมีความสุขมากกว่ากู กูก็ดีใจแล้วล่ะ"
"เออ พระเอกจริงๆนะมึง"
ภาคินแขวะนภัทรเล็กน้อย นภัทรถอนหายใจก่อนที่จะเตือน
"ช่างเถอะ กูว่ารีบไปกันเถอะ สายแล้วไอสนคงรอนานแล้วนะ ไป เรื่องไม่เป็นเรื่องช่างมัน ไปทำธุระดีกว่า"
ภาคินกระแทกลมหายใจเพื่อให้ตนเองผ่อนคลายอารมณ์
"เออๆ ไปก็ไป จะได้เอาเรื่องอื่นใส่สมอง รีบไปกันเถอะ สายหนักมากแล้ว"
ว่าแล้วทั้งสองคนก็พากันข้ามถนนตรงไปที่รถภาคินที่จอดอีกด้านนึง หลังจากนั้นก็ขึ้นรถกันคนละฝั่ง เมื่อขึ้นรถเรียบร้อยต่างคนต่างคาดสายเข็มขัดนิรภัย ภาคินก็สตาร์ทรถออกทันที ก่อนที่จะมีการสนทนาขึ้นระหว่างทางจนมาถึงธุระที่กำลังจะไปจัดการวันนี้
"เออ นี่ จะว่าไปบ้านที่ว่าไอสนจะขายให้มึงนี่อยู่ไกลเหมือนกันนะ อยู่นอกเมืองเลยอ่ะ"
"นั่นดิ่ ไกลจากกรุงเทพเหมือนกันนะเนี่ย อยุธยาเลยอ่ะ"
"ว่าแต่บ้านที่ว่าเป็นบ้านแบบไหนวะ ทาวน์โฮม บ้านเดี่ยว หรือชั้นเดียวล่ะ"
นภัทรฟังคำถามเพื่อนจบก่อนที่จะตอบ
"เห็นบอกว่าเป็นเรือนไทยเก่าๆน่ะ"
............................
ฝากเรื่องนี้ด้วยนะครับผม เม้นต์ให้กำลังใจไรท์ด้วยจะดีมาก อิอิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น