ไดอารี่เเห่งความคิด

ลำดับตอนที่ #1 : อ้าวเฮ้ย ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่หน่า

เมื่อก่อนผมเคยมีเเฟน เเต่ตอนนี้ไม่มีเเล้วล่ะ ทำไมนะเหรอ? ก็เพราะว่าเขาทำให้ผมต้องปวดใจได้อยู่เรื่อย จนผมทนไม่ไหวก็เลยขอเลิกเป็นเเฟนกับเธอสัก สักพักก็มีข้อความเข้าที่ไลน์ ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
'สบายดีไหมเอ่ย?'
'อยากคุยด้วยอ่ะ มาเจอกันที่เดิมนะ'
ผมเพียงเเค่อ่านเเล้วก็วางโทรศัพท์ที่โต๊ะพลางถอนหายใจเบาๆเธอย้อนกลับมาหาผมอีกเเล้วล่ะ เช้าวันรุ่งขึ้น ผมขับรถไปยังร้านกาเเฟที่เธอชอบนัดผมมาเป็นประจำเวลาเกิดเรื่องเเบบนี้ ในที่สุดผมก็มาถึง ผมเดินเข้าไปในร้านเเล้วก็นั่งลงที่เก้าอี้อีกฝั่งหนึ่งของเธอ สักพักเธอก็นั่งร้องไห้เเล้วก็เล่าเรื่องของเขาให้ผมฟังดราม่าอีกเเล้วล่ะ เฮ้อ น่าเบื่อชะมัดเลย
"เรื่องมันก็เป็นเเบบนี้เเหล่ะกาน เราจะยังกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม"
ผมไม่ตอบเธอได้เเต่ลุกขึ้นยืนจะเดินไปที่รถเเล้วกลับบ้าน เเล้วเธอก็คว้าเเขนผมไว้ก่อนที่ผมจะเปิดประตูรถ
"เธอบอกเองไม่ใช่เหรอ ว่าจะไม่กลับมาหาฉันอีก เรื่องของเรามันจบกันไปตั้งนานเเล้วล่ะ"
ผมมองหน้าเธอที่ก้มหน้าลง ทำตัวเหมือนสำนึกผิดอยู่ เเล้วเธอก็ปล่อยเเขนที่คว้าผมไว้เช่นกัน ผมเปิดประตูรถเเล้วขับตรงกลับบ้านทันที พอมาถึงบ้านผมก็ก้มหน้าทำงานจนเช้า ตอนนี้ผมเหนื่อยมากเลยลุกจากโต๊ะทำงานเเล้วไปนั่งที่โซฟาเเทน ผมเผลองีบไปตอนไหนไม่รู้เเต่ได้ยินเสียงกริ่งประตูดังขึ้นผมลุกขึ้นไปเปิด

"หวัดดีกาน"
ผมปิดประตูหนีทันที เเล้วเธอก็กดอีกหลายๆครั้งจนผมรำคาญก็เลยเปิดอีกรอบ เเต่คราวนี้เปิดไม่ออก สักพักก็มีกระดาษสอดเข้ามาทางใต้ประตู ผมหยิบขึ้นมาอ่าน
'ในเมื่อกานไม่ให้ฉันเข้า งั้นกานก็ไม่ต้องออกเหมือนกัน'
ผมตัดสินใจออกทางประตูหลังเเทน พอกลับมาผมก็เห็นประตูที่ตอนเเรกล็อคไว้อยู่ตอนนี้ได้เปิดเเล้ว สำรวจภายในบ้านก็ไม่เห็นเธอเลย ผมคิดว่าเธอคงจะไปเเล้วล่ะเลยกะว่าจะเข้านอนเเต่หัวค่ำเลย เเต่พอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นเธอนั่งอยู่ที่พื้นมองมาที่ผมในสภาพชุดเซ็กซี่ยั่วยวนคนอื่นได้ยกเว้นผมคนเดียว
"เฮ้ย!!!"

"กานล่ะก็ฮะฮ่าๆๆๆ"

ผมจับเธอโยนออกนอกบ้านปิดประตูบ้านทันที เธอพยายามเคาะประตูหลายรอบเเต่ผมก็ไม่เปิดให้เธอ เเล้วผมก็บังเอิญไปเห็นโทรศัพท์ของเธอล่วงอยู่ที่พื้น ก้มลงไปเก็บเเล้วเปิดดูก็เห็นรูปคู่ครั้งเเรกของผมกับเธอ สักพักผมก็ได้ยินเสียงฝนตก ผมเลยตัดสินใจเปิดประตูให้เธอ เปิดไปก็เห็นเธอที่ยืนท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมา
"เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก" เธอวิ่งเข้ามากอดผม

"ขอโทษนะ"

นี้คือสิ่งที่เธอพูดออกมาเเล้วเธอก็หลับตาลงยื่นหน้ามาทางผม เธอกำลังพยายามจะจูบผม อยู่ๆก็มีเสียงข้อความดังขึ้นจากโทรศัพท์ของเธอ ผมเอาขึ้นมาดู ก็เห็นข้อความจาก BigBoss ส่งมาว่า
'คิดถึง -///-'
ผมผลักเธอออกเเล้วก็ยิ้มให้ก่อนที่ปิดประตูบ้านหนีอีกรอบ ถึงเเม้เธอจะพยายามเคาะประตูเเค่ไหนผมก็ไม่เปิดหรอก...

อ้างอิง : อะตอม ชนกันต์ รัตนอุดม - อ้าว