detectiveสาวน้อยอัจฉริยะ

ลำดับตอนที่ #1 : คดีที่1:เสียงรถไฟเเละเสียงร้องไห้

ฉันมามิทุกคนมักเรียกฉันว่าสาวน้อยอัจฉริยะเพราะฉันสามารถเข้ามหาลัยได้ตั้งเเต่อายุ12ปีหลายเดือนมานี้ฉันย้ายกลับมาที่ไทยเพื่อเรียนมอปลายเเละวันนี้ฉันก็กำลังจะกลับบ้านด้วยรถไฟเช่นเคยเเต่ดันบังเอิญไปพบกับวายุที่เรียนห้องเดียวกับฉัน"โย่ มามิ"วายุทักฉันด้วยนำ้เสียงร่าเริง"สวัสดีคะ"ฉันทักเขาไป
"ไม่เห็นต้องสุภาพเลยนี้"
"คะ??"ฉันสงสัย
"ก็เวลาเธอคุยกับฉันต้องลงท้ายด้วยคะหรือเเบบคำสุภาพอ่ะ"
"อืม.."ก็เราไม่ไม่สนิทกันนี่น่าเเน่นอนฉันไม่พูดออกไป
"ว่าเเต่เธอเรียนเก่งนี้กับมาเรียนมอปลายอีกทำไม"
"มันมีเหตุผลนะคะ"
"หรอ"
"งานอดิเรกของเธอคืออะไร
"อ่านหนังสือ"
"เพลงที่ชอบ"
"ไม่ค่อยฟัง"
"อาหารที่ชอบ"
"อะไรก็ได้ที่กินได้"
"ธรรมดากว่าที่คิดเเฮะ"
ฉันถอนหายใจเเละก็บอกว่า"อ่ะรถมาเเล้ว ไปก่อนนะคะ"
"รอก่อนไปด้วย"
พอขึ้นรถไฟหมอนี้ก็ชวนคุยไม่หยุดที่เปลี่ยนสรรพนามเพราะรำคาญระหว่างรอรถหยุดฉันก็ได้ยินเสียงกรี๊ดของผู้หญิงจากตู้ไป
"เกิดอะไรขึ้นนะ"ฉันรีบวิ่งไปดูเเละเห็นผู้หญิงนอนจมกองเลือดโดยมีมีดปักอยู่ที่อกฉันรีบเข้าไปจับชีพจรพบว่าหัวใจหยุดเต้นเเล้ว"เขาเสียชีวิตเเล้ว "
"ไม่น้า~~โบว์อย่าตายน้าไม่"ก็ตำรวจจะมาก็มีเสียงร้องไห้ของเพื่อนผู้เสียชีวิตเเละเสียงผู้คุยของที่อยู่ในเหตุการณ์
ติดตามชมตอนต่อไป