คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จังหวะที่1
สวัสดีค่ะทุกๆ คน ขอบคุณมากนะคะที่ให้ความสนใจเข้ามาอ่านดู และ
ขอให้สนุกเพลินเพลิดไม่มากก็น้อยนะจ๊ะ อีกเรื่องที่ต้องออกตัวก็คือเรื่องชื่อตัวละครบางตัวที่ปรากฏในเรื่องนี้ เป็นชื่อของคนไทยที่มีตัวตนจริงๆ ซึ่งเป็นคนที่น่ารักมากจึงต้องขอยืมชื่อมาใช้ ดังนั้นต้องขออภัยกับบางท่านที่ชื่นชอบชื่อแบบไทยๆ นะคะ
จังหวะที่ 1.
เวลาดึกสงัด ณ หมู่บ้าน Happy Garden อันเงียบสงบราวป่าช้าของคืนวันส่งท้ายปีเก่าบ้านหลังน้อยซ่อนตัวอยู่หลังรั้วต้นไม้สูงตระหง่านที่มองจากภายนอกแทบสังเกตไม่เห็น มีแสงไฟสลัวเล็ดลอดออกมาจากหน้าต่าง เงาของคนสองคนวูบไหวไปมาตามแสงเทียน
"ขอบใจนะ"
"ชอบไหมจ๊ะ"
"อืม"
"งั้นใส่ให้ดูหน่อยนะ น้า"
"ก็ได้ๆ"
สาวร่างเล็กกุลีกุจอหยิบชุดคลุมสีดำยาวออกจากกล่อง แล้วส่งให้คนข้างๆ สวมใส่ เธอช่วยจัดแจงสวมเครื่องเคราต่างๆ จนครบ แล้วส่งยิ้มหวานจ๋อยให้ พลางจับร่างสูงบางหมุนไปหมุนมา แล้วเอ่ยอย่างพึงพอใจ
"สุดยอดเลยไนน์ เท่มั่กมาก"
"เหรอ"
คนถูกชมเกาจมูกแกรกกลบเกลื่อนความเขิน นาฬิกาบอกเวลา23.20 น.
ทั้งสองจึงนั่งลงกับโต๊ะที่เรียงรายไปด้วยอาหารและขนมเต็มโต๊ะ ขณะที่กำลังลงมือจะจัดการกับอาหารที่อยู่ตรงหน้า ก็ได้ยินเสียงเอะอะที่เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้ทั้งสองต้องแอบไปมองดูที่รอยแยกที่รั้วต้นไม้ ข้างนอกมีกลุ่มเด็กหนุ่มตั้งวงเฮฮาส่งเสียงดังแบบไม่เกรงอกเกรงใจใคร สาวร่างเล็กฮึดฮัดไม่พอใจที่ถูกรบกวน จึงแว่บเข้าบ้านและออกมาพร้อมผ้าผืนใหญ่กับข้าวของเต็มอ้อมแขน ไนน์ถามอย่างสงสัย
"จะทำอะไรน่ะ ฟาง"
"ก็จะสั่งสอน พวกเด็กเวรที่ไม่รู้จักเกรงใจชาวบ้านชาวช่องน่ะสิ"
สาวตัวเล็กตอบอย่างดุดัน และกระซิบบอกแผนการคร่าวๆ ร่างสูงพยักหน้ารับรู้และยิ้มให้ สองคนแปะมือกันส่งสัญญาณพร้อมรบแล้วค่อยๆ ย่องเดินออกไป
ที่ใกล้ๆ ริมทะเลสาปใจกลางหมู่บ้าน พวกเด็กหนุ่มกำลังดื่มกิน พูดคุย
กันอย่างเมามันจนไม่มีใครทันสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติที่คืบคลานมาใกล้
"ใช่ๆ มันน่ากลัวมากเลย พอขยับเข้าไปดูใกล้ๆ ก็..."
"ว้าก!!!"
"แว้ก!!!"
สัมผัสเปียกๆ เย็นๆ ที่ต้นคอ ทำให้เด็กหนุ่มคนหนึ่งร้องเสียงหลง เมื่อคนอื่นหันมามองเจ้าตัวที่ส่งเสียงร้อง ก็พากันหน้าซีดเผือด ท่ามกลางแสงสลัวของ
ดวงจันทร์ ทำให้ความสามารถในการมองผิดเพี้ยน ภาพร่างสูงสวมเสื้อคลุมสีดำ
ทะมึนพริ้วไหวตามแรงลม ผมขาวโพลนยาวบังปิดใบหน้า และเลือดแดงฉานไหล
ย้อยจากเขี้ยวแหลมยาวที่มาพร้อมหมอกควัน (ไฟ) ทำให้ผู้ที่ได้พบเห็นขนลุกซู่
"เฮ้ย!!!"
"นะ นั่น มะ มัน"
"ผีหลอก!!!!!!"
เหล่าเด็กหนุ่มพากันวิ่งหนีแตกกระเจิงไปกันคนละทิศละทาง เหลือเพียงเด็กหนุ่มที่ถูกฟองน้ำเปียกชุ่มแปะคออยู่เท่านั้นที่ยังคงนิ่งอยู่ที่เดิม เขาค่อยๆ หันหน้ามามองสิ่งที่ทำให้เพื่อนๆ แตกกระเจิง ก็พบใบหน้าหนึ่งที่อยู่ห่างแค่คืบ
"ว้าก อย่าหลอกผมเลยครับ ผมกลัวแล้วครับ!!!"
ร่างปริศนากลั้นหัวเราะอย่างขำขัน และแกล้งขยับตัวเข้าใกล้เรื่อยๆ เด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักตัวสั่นเป็นลูกนก เขายกมือขึ้นไหว้ท่วมหัว หน้าขาวใสซีดเผือดขนตายาวเป็นแพสั่นระริก ปากแดงพึมพำบทสวดมนต์ไม่หยุด ขณะที่ร่างสูงเอื้อมมือหมายไปจับไหล่ของเขา ก็ถูกมือเรียวยาวของใครบางคนคว้าหมับ
"สนุกพอรึยัง"
ร่างสูงหันไปมองหนุ่มน้อย ผู้ที่กำข้อมือตัวเองแน่นด้วยความตกใจ
ใบหน้าอ่อนเยาว์บูดบึ้งจ้องมองมาอย่างเอาเรื่อง ดวงตาดำขลับที่ส่องประกายระยับ
แข่งกับดวงดาวบนท้องฟ้า ทำให้ต้องเงยหน้าชะงักมองอย่างเผลอตัว
"มองอะไรหา! ป้า"
น้ำเสียงทุ้มห้าวไม่เข้ากับหน้า ทำให้ร่างสูงหลุดออกจากภวังค์ เธอจึงสะบัดมือออกจากการเกาะกุม เด็กหนุ่มไม่ยอมปล่อยง่ายๆ เขารวบมือทั้งสองข้างของเธอไว้แน่นแล้วหมุนโอบล็อคแขนเธอจากข้างหลัง เสียงร้องอย่างเจ็บปวดลอดผ่านเขี้ยวปลอมอย่างกระท่อนกระแท่น
"อูย เอ็บ อล่อย นะ"
"อิจิ เลิกกลัวได้แล้ว ลืมตาดูเซ่! เนี่ยมันคนชัดๆ"
"ว่าไงนะ!!!"
อิจิหรือหนุ่มน้อยที่หลับตาปี๋เมื่อครู่ ค่อยๆ ลืมตามองอย่างกลัวๆ กล้าๆ
"นี่ไง ดูดิ แค่ป้าแก่ๆ กลัวอะไรหนักหนา น่าสมเพชชะมัด"
"ทำเป็นพูดดีนะ นิ เมื่อกี้ใครวะ ที่วิ่งไปก่อนเพื่อน"
"แล้วจะอยู่ให้โง่เหรอ"
"นี่ อล่อยอะอีอิ"
"ป้าเค้าพูดว่าอะไรน่ะ นิ"
"ไม่รู้ดิ อิจิช่วยจับหน่อย จะได้ดูหน้าชัดๆ แก่แล้วยังทำซ่ามาแกล้งเด็กเล่นอีก"
"เฮ้ย! นิ เบาๆ มือหน่อยดิ เดี๋ยวกระด่งกระดูกแกหัก ซวยตายเลย"
"ปล่อยไนน์เดี๋ยวนี้นะ!"
สาวร่างเล็กวิ่งถลาเข้ามาพร้อมพัดใบลานและกากมะพร้าวในมือ เธอฟาดพัดใส่สองหนุ่มอย่างไม่ยั้งมือ
"นี่แน่ะ กล้าทำร้ายไนน์เหรอ ตายซะเถอะ"
"โอ้ย!!! อะไรกันเนี่ย"
อิจิร้องเสียงหลง
"เจ็บๆ อิจิทำอะไรสักอย่างสิ"
นิพูดอย่างหัวเสีย สองหนุ่มปัดป้องพัลวัน อิจิใช้มือดันหัวร่างเล็กไว้ด้วยรูปร่างที่สูงยาวกว่า ทำให้หญิงสาวเข้าไม่ถึงตัวเด็กหนุ่ม ไนน์ได้โอกาสจึงถองใส่เข้าที่ท้องนิอย่างแรง แต่เขาใช้มือกันไว้ได้ทัน
"แสบจริงๆ เลยนะ ป้า"
"เรียกป้าๆ อยู่ได้ แม่พวกนาย อายุไม่ถึง 20 หรือไง!"
ฟางข้าวแหวใส่เสียงแหลม
"ฉันไม่ได้ว่าเจ๊ ฉันหมายถึงป้าคนนี้ต่างหาก"
นิตอบกลับอย่างกวนๆ
"พวกนายตาถั่วหรือไง ไนน์เค้าอ่อนกว่าฉันอีกย่ะ"
"จริงอ้ะ ไหน ขอดูหน้าหน่อยดิ"
นิจับหน้าไนน์เงยขึ้นแล้วเสยผมออกจากหน้า เขาขยับหน้าเข้าไปใกล้ๆเพ่งมองเธอนิ่ง
"ปะ ปล่อย!"
ไนน์ถอดเขี้ยวปลอมออก แล้วผลักนิออกไปเต็มแรง
"อี๋!!! ขี้เหร่ชะมัด ไม่ต้องแต่งตัวอย่างนี้ หน้าจริงๆ ของป้าก็สยองจะแย่อยู่แล้ว"
นิเบือนหน้าหนี เพื่อซ่อนใบหน้าที่แดงก่ำจนถึงใบหูของตัวเอง ไนน์อึ้งจนพูดไม่ออก
"ปากเสีย ตามีปัญหาหรือไง หนู"
ฟางข้าวย้ำคำสุดท้ายอย่างชัดถ้อยชัดคำ
"เจ๊แหละที่มีปัญหา ว่างมากนักหรือไง มาเที่ยวแกล้งคนเล่น โรคจิตชะมัด"
"พูดอะไรไม่เห็นรู้เรื่องเลย"
ฟางข้าวทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
"แล้วฟองน้ำเน่าๆ นี่ กับไอ้ที่เจ๊ถืออยู่ มันคืออะไรล่ะ"
นิจ้องเขม็งมองสิ่งที่เธอถืออยู่ เธอจึงรีบซุกมือทั้งสองข้างไว้ด้านหลัง
"เฮ้ย นิ สงสัยเป็นวิธีจีบหนุ่มแนวใหม่น่ะ ไม่ต้องลงทุนขนาดนี้ก็ยินดีทำความรู้จักนะ พี่สาวคนสวย อ๊ะ! พี่คนเดียวนะ ป้า~ไม่เกี่ยว"
"ก็ลองมายุ่งกับไนน์ดูสิ แม่จะเล่นซะให้น่วมเลย!"
"ฮ่า ฮ่า จ้างให้ก็ไม่ยุ่งหรอกครับ พวกผมไม่ได้มีรสนิยมชอบของแปลกนี่ ใช่ไหมนิ"
"อะ อืมๆ"
"พวกตาถั่ว พูดอะไรบ้างสิไนน์ ปล่อยให้พวกเด็กบ้านี่ว่าอยู่ได้"
"พะ พูดเหรอ อืม สะ สวัสดีปีใหม่~"
"โอ้ย!!! ไนน์"
ร่างเล็กส่งเสียงร้องอย่างขัดใจ
"สะ สวัสดีปีใหม่นะ ฟางข้าว"
ไนน์ยิ้มให้อย่างอบอุ่น แล้วลูบแก้มสาวตัวเล็กเบาๆ มีแสงจากพลุไฟสว่างวาบ กระจายเต็มท้องฟ้าจากที่ไกลๆ เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเวลาล่วงเลยเข้าสู่ปีใหม่แล้ว
"ไนน์..."
หมับ!
ฟางข้าวยิ้มกว้าง โผกอดไนน์แน่น
"อะแฮ่ม!"
ทั้งสองหนุ่มกระแอมไอพร้อมกัน
"อะไรยะ!!!"
"อะ อย่าไปสนใจเลยฟางข้าว ปะ ปล่อยให้เด็กๆ เค้าสนุกกันต่อเถอะ เราเข้าบ้านกันนะ"
"...แต่ว่า"
"ทำเหมือนตัวเองเป็นผู้ใหญ่ เก็กชะมัด"
นิรู้สึกเคืองเล็กๆ ที่ถูกเรียกว่าเป็นเด็ก
"จริงด้วย อายุเท่าไหร่กันเชียว"
อิจิขานรับเป็นลูกคู่กับน้องชายตัวเอง
"อะ อ้าว"
ไนน์ออกอาการงง ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด
"ไม่ใช่เรื่องของพวกนายย่ะ!"
"ฟะ ฟาง"
"อะไรล่ะไนน์ ก็ดูสิ เด็กพวกนี้กวนประสาทจะตาย"
"ใครกวนใครกันแน่ เจ๊!"
"นั่นสิ พวกพี่สาวแกล้งเราซะวงแตก ยังมาว่าเราอีก"
"ก็ถ้าพวกนายไม่ส่งเสียงโหวกเหวกโวยวาย จ้างให้ฉันกับไนน์ก็ไม่มายุ่งกับพวกนายหรอกย่ะ!"
"แหม! พี่สาวคร้าบ ปีใหม่ทั้งทีก็ต้องมีฉลองกันบ้าง สนุกๆ อย่าซีเรียสสิครับ เดี๋ยวหน้าแก่นะ"
อิจิยื่นหน้าเข้าไปพูดอย่างทะเล้น ฟางข้าวผลักหน้าอิจิให้ออกห่าง
"อย่ามาทะลึ่ง ก็รู้ว่าปีใหม่ แต่รู้จักเกรงใจคนอื่นบ้างสิ คำว่าเกรงใจน่ะสะกดเป็นไหม หนู!"
"ขำอะไร!"
นิมองหน้าไนน์แล้วถามอย่างหงุดหงิด เธอจึงหุบยิ้มทันที
"...อา ขะ ขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจจะ"
"อย่ามาหาเรื่องไนน์นะ เด็กบ้า"
"พี่ฟางข้าวอยู่ฉลองกับพวกผมนะครับ"
อิจิรีบเปลี่ยนเรื่องคุยเมื่อเห็นสถานการณ์เริ่มตึงเครียด ประกายไฟลุกโชนออกมาจากตาของฟางข้าวและนิ
"เรื่องอะไรฉันต้องมาฉลองกับพวกนายด้วยยะ?"
"นั่นสิ อิจิ ให้พวกผู้หญิงร่วมด้วย งานกร่อยกันพอดี"
"เงียบน่า นิ นะ~พี่ฟางข้าว อยู่ฉลองกับพวกเรานะคร้าบ จะได้เชื่อมความสัมพันธ์อันดีต่อกันไงครับ"
"แหวะ! ไม่เอาล่ะ ที่สำคัญฉันไม่ชอบพวกขี้เหล้าย่ะ"
"ไหนครับ ไม่มีซะหน่อย"
"หือ แล้วขวดเหล้าที่อยู่ตรงนั้น มันอะไรยะ เป็นเด็กเป็นเล็กริอ่านดื่มของมึนเมา เดี๋ยวให้ตำรวจลากไปนอนเล่นในมุ้งสายบัวคืนสองคืนซะดีไหม หืม!!!"
"อะไรครับ ไหน ล่งเหล้าที่ไหน พี่ฟางข้าวตาฝาดแล้วล่ะ"
อิจิยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วหยิบขวดเหล้าขว้างทิ้งไปทีละขวดจนหมดเกลี้ยง
"เฮ้ย!!!"
ทั้งสามคนอุทานพร้อมกันเป็นเสียงเดียว
"หมดกัน"
นิพึมพำอย่างหัวเสีย แต่สองสาวมองค้างอย่างตกตะลึง
"ทำอะไรน่ะ เด็กบ้า!!!"
"พี่ฟางข้าวโกรธอะไรผมเหรอครับ"
โป๊ก!!!
ไนน์แจกกำปั้นใส่หัวอิจิเต็มแรง
"โอ้ย!!! ทำอะไรน่ะ ป้า!"
อิจิกุมหัวอย่างเจ็บปวด
"กะ กล้าดีมากเลยนะ!!! อะ ไอ้หนู ที่ขว้างขวดเหล้าเข้าบ้านคนอื่นเค้าอะ อย่างนี้!!!"
"โอย!ป้า! พูดอะไรน่ะ ไม่เห็นเข้าใจเลย อูย!!!"
"ก็ไอ้ที่ๆ นายขว้างขวดเหล้าไป มันเป็นบ้านของไนน์เค้า เข้าใจรึยังจ๊ะหนู"
"โกหก!!! ไอ้นั่นนะ บ้าน!!!"
"สะ เสียมารยาทชะมัด บ้านก็คือบ้าน หะ เห็นเป็นอะไรไปได้ล่"
"เธอ... อิจิใช่ไหม ควรจะขอโทษไนน์เค้านะ"
"..."
"ไม่เห็นต้องขอโทษเลย อิจิ ใครจะไปรู้ว่านั่นคือบ้านล่ะ"
นิมองหน้าฟางข้าวและไนน์อย่างไม่ลดละ ฟางข้าวไม่ใส่ใจต่อท่าทีของ
เขา เธอจ้องหน้าอิจินิ่ง
"ว่าไงล่ะ อิจิ"
"...เอ่อ ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ"
"ชะ ช่างเหอะ ก็ใครจะไปรู้ล่ะ ว่านั่นน่ะ บะ บ้านคน ฮึ!!!"
ไนน์พูดเน้นคำประชดประชัน ตวัดตามองหน้านิอย่างโกรธๆ จนเขาต้องหันหน้าหลบ ไนน์ทำท่าทางฟึดฟัดเดินหน้ามุ่ยกำลังจะเข้าบ้าน รถสปอร์ตสีดำคันหรูแล่นเข้ามาจอดเทียบหน้ารั้ว ฟางข้าวหันไปมองแล้ววิ่งไปหาชายหนุ่มที่ก้าวลงจากรถอย่างกระตือรือร้น ทั้งสามคนพูดจากันอยู่เพียงชั่วครู่ ไนน์จึงเปิดประตูรั้วไม้เดินเข้าบ้านไป ฟางข้าวขึ้นรถสุดเท่ที่มีหนุ่มสูงใหญ่เป็นสารถี ชายหนุ่มขับรถตรงมาแล้วชะลอจอดตรงที่ทั้งสองยืนอยู่ ฟางข้าวลดกระจกลงแล้วยื่นหน้าออกมา
"บ๊าย บาย อิจิ กับ... นิ ใช่ป่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ นี่ แล้วอย่าเสียงดังนักนะ
เวลาไนน์โกรธขึ้นมาจริงๆ น่ากลัวโครตๆ ขอเตือนไว้!"
"อะแฮ่ม!"
เสียงชายหนุ่มในรถกระแอมเตือน
"ขอโทษค่า~"
ฟางข้าวแลบลิ้นแล้วหลิ่วตาให้สองหนุ่มอย่างทะเล้น ก่อนจะโบกมือลา
"ไปก่อนนะ สวัสดีปีใหม่ แล้วเจอกันนะ หนูๆ"
"สวัสดีปีใหม่ครับพี่สาว แล้วเจอกันอีกนะคร้าบ!!!"
"ไม่อยากเจอหรอก เจ๊โรคจิต อุ๊บ! อิจิ"
อิจิถองนิเบาๆ แล้วโบกมือไปมาจนรถขับผ่านไปลับตา
"เซ็งชะมัด!!! แล้วทำไงกันต่อล่ะตอนนี้ หายหัวกันไปหมด"
นิเริ่มหงุดหงิด เมื่อเขาและพี่ชายนั่งรอเพื่อนอยู่ที่เดิม แต่ไร้วี่แววว่าจะมีใครกลับมา
"เอาน่านิ รออยู่สักพักแล้วกัน อ๊ะ โทรศัพท์มา ฮัลโหล ว่าไง อืมๆ เออ ไม่มีอะไรแล้ว จริงๆ ไม่เชื่อพวกแกก็มาดูเองสิวะไอ้พวกขี้ขลาด เออๆ อยู่ที่เดิมแหละ รีบๆ มานะโว้ย ขี้เกียจรอนาน"
"ว่าไง"
"เดี๋ยวมาแล้ว"
"เซ็ง!!!"
"อย่าอารมณ์เสียเลยน่า ไอ้น้องชาย อ๊ะ! เจอของดีแล้ว"
"อะไร"
"นี่ไง"
"เยี่ยมเลย"
"อ๊ะ แต่คิดอีกที อย่าดีกว่า"
"ทำไมอ่ะ!"
"เดี๋ยวจะไปปลุกปีศาจให้ตื่นนะสิ"
"ไม่เห็นกลัวเลย หรืออิจิกลัว"
"ก็นะ เฮ้ย! อย่าน่า นิ เอาคืนมา"
"อิจิ นิ"
พวกเพื่อนๆ หันซ้ายหันขวาอย่างกล้าๆ กลัวๆ อิจิเข้าไปอธิบายเรื่องราวให้ฟัง พวกเพื่อนๆ จึงโล่งอก แล้วพากันนั่งลงที่เดิม
ปัง!!!
จู่ๆ เสียงพลุก็ดังสนั่น จนทุกคนต้องอุดหู
“นิ ทำบ้าอะไรวะ"
อิจิมองน้องชายด้วยสายตาเหนื่อยหน่าย
ปัง
"ก็~ จุดพลุไง"
"บ้าหรือไง!!! เอามานี่เลย"
ปัง
"ไม่เอา"
พี่น้องวิ่งไล่กันอย่างบ้าคลั่ง จนเพื่อนๆ ออกอาการไม่เป็นสุขกับการกระทำของทั้งสองคน
"เฮ้ย!!! พวกแก ทำอย่างนั้นมันอันตรายนะเว้ย!!!"
ปัง
ปัง
เพื่อนๆ พากันร้องเสียงหลง แล้วหลบห่างจากสองพี่น้องกันจ้าละหวั่น นิวิ่งหลบอิจิไปมา พออิจิคว้าแขนนิได้ ทั้งสองก็ล้มลงไปกองกับพื้น
ฟุ่
"ซวยแล้ว!!"
ทั้งสองมองดูที่ด้ามพลุ ไม่มีไฟปะทุออกมาอีกจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก
"ไอ้พี่น้องคู่บ๊อง! ทำบ้าๆ อะไรกันวะเนี่ย!"
"พ่อแม่ไม่เคยสอนหรือวะ ว่าพลุมันอันตราย โดนหน้าแหกขึ้นมา พวกแกจะทำไงวะ!"
"แกสองคน มีดีก็แค่ไอ้หน้าหล่อๆ นี่แหละ"
"ใช่ๆ เห็นด้วย"
พวกเพื่อนๆ ต่างตะโกนก่นด่า และเออออกันเป็นเสียงเดียว อิจิเคืองจนต้องตะโกนออกมา
"พวกแก!!! จะมากไปแล้วนะโว้ย!"
"งั้น! ผมกับอิจิก็ยังดีกว่าพวกพี่ๆ ที่ไม่มีอะไรดีเลย ใช่ไหมครับ"
"โห!!! ไอ้คุณน้องนิ ปากอย่างนี้สมควรโดน เฮ้ย!พวกแก จับมันไว้"
"เฮ้ย! อย่าทำรุนแรงกับน้องเรานะโว้ย!"
"อิจิ! ช่วยด้วยดิ เฮ้ย!!! พี่! ไม่เอาอย่าเล่นอย่างนี้ อย่า!!! ฮ่าๆๆๆ อย่า!
หยุด! พอแล้ว! ยอมแล้ว! แฮ่ก แฮ่ก"
นิโดนพวกพี่ๆ รุมจั้กจี้จนน้ำตาแทบเล็ด
“เฮ้ย! พวกแก ได้กลิ่นอะไรแปลกๆ ไหม!?!“
อิจิทำจมูกฟุดฟิดไปมา จนเพื่อนๆ หยุดจากภารกิจรุมสกัดนิ แล้วช่วยกันหาที่มาของกลิ่นแปลกปลอม
"กลิ่นอะไรล่ะ อิจิ?"
"เฮ้ย!!! กลิ่นนี้มัน!!!"
"เวรแล้ว!"
เด็กหนุ่มทั้งหมดรีบวิ่งไปยังต้นตอของกลิ่นที่กำลังส่งควันฟุ้งกระจายไปทั่วอย่างตื่นตระหนกตกใจสุดขีด
(^_^)/(^_^)/(^_^)/(^_^)/(^_^)/(^_^)/(^_^)/(^_^)/(^_^)/(^_^)/(^_^)/(^_^)/
นี่เป็นผลงานชิ้นแรก ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ ถ้าช่วยติชมเข้ามาก็จะดีใจมากค่ะ
ความคิดเห็น