Good Bye So Love ME ( BTS X YOU )

ลำดับตอนที่ #1 : GoodBye so Love Me : 1

(MinSu_Club)

ตกเย็นทุกๆวันจะพบกับกลุ่มชายวัยทำงาน 4 คนนั่งรวม กลุ่มกันกินเหล้า และแวดล้อมตัวของพวกเขามีหญิงสาวค่อยเทคแคร์ ตลอดเวลา 

ในกลุ่มนัน มีแต่มาเฟียและรวยกันเป็นว่าเล่น และเรื่องผู้หญิงอย่าให้พูดเลย ทุกคืนทุกคนในกลุ่มจะเอาผู้หญิงไปนอนด้วย ไม่คนหนึ่งก็สองคน  

ในกลุ่มนี้ มี 4 คน ได้แก่ แร็ปมอน เจโฮป วี และ ยุนกิ ทุกคนพร้อมใช่เงินในการทำทุกอย่าง

แร็ปมอน : รวยระดับต้นๆ เพราะทำธุระกิจด้านมืด ร่วมกับยุนกิ และธุระกิจส่วนตัว

เจโฮป : ขี้เล่น นิสัยดี และรวย มีธุระกิจการโรงแรม และธุระกิจด้านมืดร่วมกับยุนกิ

วี : หล่อ รวย เจ้าชู้มาก อาชีพเดินแบบ ดารา และธุระกิจร่วมกับยุนกิ

คนสุดท้าย : มินยุนกิ หรือ ยุนกิ เจ้าพ่อรายใหญ่ ผู้ที่เป็นเจ้าของคลาสสิโน และ ขายของผิดกฏหมาย มีธุระกิจบังหน้าเอาไว้ และเป็นเจ้าของคลับแห่งนี้ 

ทุกวันเวลาดึกๆจะเห็น 4 คนมานั่งโซน VIP เป็นประจำ และวันนี้ก็เช่นกัน ผู้หญิงอ้อมหน้า อ้อมหลัง เหล้าที่ดื่มราคาแพง 

ที่พวกเขามาที่นี้ทุกวัน เขามานั่งคุยกันเกี่ยวกับธุระกิจและหาสาวไปนอนด้วย 

“ ยุนกิ ฉันว่าหาคนทำงานใหม่เหอะ สาวๆมีแต่คนเดิมๆ น่าเบื่อ” วีพูดพร้อมมองไปอย่าเบื่อหน่าย

“ ฉันว่างันนะ “ แร็ปมอนพูดออกมาพร้อมมองไปที่ยุนกิ “แล้วจะให้ฉันไล่ออกไปหมดหรือไง ?” พูดพร้อมยกเหล้า ดื่ม แล้วหันไปดูดปากกับผู้หญิงข้างๆ “ หึ จริงๆ ผู้หญิงในนี้ แม่งผ่านมาหมดละ เบื่อ เอาออกเถอะ” วียังคงพูดต่อไปเพื่อให้ยุนกิไล่พวกผู้หญิงนี้ออกไป “เออ เดียวไล่ออก” ยุนกิพูดออกไป  

ต่างคนต่างก็กินเหล้าและหยอกล้อกับสาวๆที่อยู่ข้างกายอย่างเมามัน พูดคุยกันอีกยาว และสุดคงจะจบที่เตียง มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับ 4 คนนี้จริงๆ 

“กลับกันเหอะ มีอะไรๆสนุกจะต้องทำ” เจโฮปพูดขึ้นพร้อมมองหญิงสาวแล้วหัวเราะออกมา “อือกำลังอยากกลับพอดี ไปกันเถอะ” วีพูดพร้อมมองหญิงสาว หญิงสาวต่างพากันลุกขึ้นเพื่อจะไปที่โรงแรมไม่ก็คอนโด 

ทั้ง4คน เดินออกมาจากคลับเพื่อที่จะไปที่รถ และการเดินออกมา มีแต่หญิงสาวหลายตามองแต่พวกเขา พวกที่มองร่วนอยากจะนอนแต่กับพวกเขาทั้งนันแหละ มันไม่มีอะไรไปมากนอกจาก นอนกับพวกเขาและเงิน 

ในอ้อมแขนของแต่ละคนมีหญิงสาวอยู่ และพามาที่รถ รถที่จอดติดกัน 4 คัน แลมโบกินนี่ทั้ง 4 คันแต่คนละสี 

       และขับรถออกไปจากที่นี้ ต่างแยกย้ายกันไปในที่ของแต่ละคน ว่าจะไปที่ไหน ก็แบบนี้ทุกวัน 

[ เช้า ]

“อือออออ” เสียงของหญิงสาวหน้าตาหน้ารัก ผิวขาว มีแก้มนิดๆ ชื่อของเธอคือ (_คุณ_) หึหึ 

“ ลูกตื่นได้แล้วเช้าแล้ว แม่ทำอาหารให้แล้วนะ “ คนเป็นแม่ตะโกนบอกลูกสาวที่อยู่ในห้อง

“ ค่ะ แม่กำลังจะลุกไปกิน “ คุณลุกออกมาจากเตียงนอน และเดินออกมาหาแม่ที่กำลังเตรียมข้าวของเพื่อจะกินข้าว

“ แม่ หนูบอกแล้วไงว่าอย่าลุกมาทำ ให้หนูทำก็ได้ แม่ยิ่งป่วยอยู่ “ คุณพูดพร้อมมองหน้าแม่ด้วยน่าสงสาร “ จะให้แม่อยู่เฉยๆ ก็ไม่ได้หรอกนะลูก” แม่มองหน้าคุณ คุณก็มองแต่หน้าแม่ด้วยความสงสาร

ชีวิตของของลำบากตั้งแต่เด็กพ่อกับแม่หย่ากันตั้งแต่คุณได้อายุเพียงแค่ 3 ขวบ และแม่จะต้องเลี้ยงคุณมาตั้งแต่เล็กจนโต ส่วนพ่อ แรกๆก็ส่งเงินมาให้แม่ทุกๆเดือนพักหลังก็หายไป แต่ได้ยินมาว่า ได้ครอบครัวใหม่ แม่กับฉันต้องมาอยู่บ้านหลังเล็กที่เหลืออยู่และแม่ต้องทำงานหนักเลิกค่ำเพื่อหาเงินมาใช่จ่าย จนฉันโตมา แม่ก็ยังคงทำงาน จนล้มป่วย จนคุณให้แม่หยุดพักและคุยกลายมาเป็นคนหาเงิน เช้ายันค่ำ ที่ทำงานหนักเพราะค่าใช่จ่ายอะไรหลายอย่าง และต้องเงินมารักษาแม่ที่ป่วย มันทรมานมากจริงๆ  

คุณมีงานทำตั้งแต่เช้า จนถึงเที่ยงคืน ชีวิตแสนลำบาก 

เช้าวันนี้คุณต้องไปทำงานร้านกาแฟ แม่คุณเลยปลุกคุณตั้งแต่เช้า หลังจากที่คุณกินข้าว อาบน้ำ แต่งตัว คุณก็เตรียมตัวไปทำงานที่ร้านกาแฟ 

“แม่คะ หนูไปทำงานก่อนนะคะ ดูแลตัวเองดีๆละ 555” คุณพูดพร้อมเดินออกจากบ้านพร้อมรอยยิ้ม 

เวลานี้คุณเดินตามถนน คุณบนถนนไปคิดไป ว่าจะทำยังไงให้ได้เงินเยอะๆ มาจ่ายค่ารักษาแม่ 

แตรรรร แตรร เสียงบีบแตดังมาจากข้างหลังของคุณ คุณเลยหันไปมอง 

“อ้าว พี่จิน” คุณพูดพร้อมยิ้มให้ “กำลังไปทำงานอยู่หรอ ? ไปพร้อมพี่ไหม ? “ จินพูดพร้อมกับจอดรถ “ฉันว่าฉันไปเองดีกว่า ขอบคุณนะคะ” คุณพูดพร้อมก้มโค้งให้จิน “มาเถอะ” พี่จินพูดพร้อมเดินลงมาเปิดประตู่รถให้คุณ “ เอ่อ แต่ว่า……..” คุณอ้ำอึง “กลัวอะไรห้ะ หรือเกรงใจ เรารู้จักกันนานยังเกรงใจกันอีกหรอ หือ “ พูดพร้อมกับเอามือมีหยีหัวคุณ “ค่ะ” หลังจากนันคุณก็เดินขึ้นรถพี่จินไป พี่จินก็ประจำที่คนขับ 

พี่จิน หนุ่มไฟแรง รวยและหล่อมาก ทำธุระกิจการโรงแรม และที่รู้จักกับคุณ เพราะว่าบ้านอยู่ใกล้ๆกัน และจินรู้จักคุณดีมาก รู้ว่าแม่คุณเป็นอะไร เขารู้ทุกอย่าง เขาเป็นเหมือนพี่ชายของคุณ พ่อแม่ของจินก็ชอบคุณมากๆ  

พี่จินมีเพื่อนอีก 2 คน 

จีมิน ผู้ชายที่รวย เก่ง ทำธุระกิจส่วนตัวของพ่อแม่ นิสัยน่ารัก เป็นกันเอง 

จองกุก ผู้ชายที่หล่อเอามาก แถมรวย เป็นมาเฟีย ทำธุระกิจด้านมืด คู่แข่งยุนกิ แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร แต่สิ่งสำคัญ จองกุก ตามจีบคุณอยู่ 

คุณนั่งรถมาพร้อมกับจิน คุณกลัวว่า คนอื่นจะมองพี่จิน คุณคิดอะไรเรื้อยตลอดจนถึง ร้านกาแฟ

“____ถึงแล้ว” พี่จินพูดพร้อมมาสกิดคุณ คุณได้สติก็หัดไปกดเข็มขัดออก “พี่จิน ขอบคุณนะคะ” คุณพูดพร้อมก้มโค้ง และลงจากรถไป พี่จินเองก็ลงจากรถเช่น “พี่จินไม่ไปทำงานหรอ” คุณพูดพร้อมมองพี่จิน พี่จินเดินมาใกล้ๆคุณ “พี่มาหากาแฟกิน” พี่จินพูดพร้อมยิ้ม “งันให้ฉันเลี้ยงนะคะ เลี้ยงตอบแทนที่พี่มาส่ง” พี่จินหันมามองคุณแลเวยิ้ม ก่อนจะเดินไปที่ร้านกาแฟ

คุณเดินไปหลังร้านเพื่อเปลี่ยนชุด และเดินออกมาเห็นพี่จินนั่งอยู่ใกล้ๆทางออก พี่เขาดูหล่อมากเลยนะ แม้จะหันหลังพี่เขาก็หล่อ แถมนิสัยดีอีก  

คุณเดินถือเมนูไปที่โต๊ะที่พี่จิน 

“จะรับอะไรดีคะ “ คุณพูดพร้อมยืนเมนู พี่จินหันมาและหยิบเมนูไป “วันนี้ฉันขอเลี้ยงพี่จินนะคะ” พี่จินยกยิ้ม “เอาลาเต้ละกันนะ และอีกอย่างนะ ไม่ต้องดลี้ยงพี่หรอก เก็บเงินไว้เถอะ” คุณดูจ๋อยนิดๆ ใช่พี่จินรู้ว่าคุณต้องเก็บเงิน จินเลยไม่อยากให้คุณใช่เงินเปลือกอะไรกับพวกนี้ 

คุณเดินออกไปที่ทำกาแฟ และทำลาเต้ให้พี่จิน ผ่านไป 5 นาทีลาเต้ของพี่จินก็เสร็จ คุณจัดเตรียมมันอย่างดี และนำไปเสิร์ฟ 

“พี่จินคะ ได้แล้ว” คุณยืนแก้วลาเต้ให้พี่จิน “นั่งคุยกับพี่หน่อยสิ แขกคงยังไม่เข้า ที่ร้านมีเธอคนเดียวหรอ” จินยกแก้วขึ้นมาดื่ม “ค่ะ ที่ร้านมีฉันแค่คนเดียว” เหนื่อยตาย “อือ อร่อยดีนะ แล้วตอนเย้นกลับบ้านพร้อมพี่ไหม” จินถาม กับวางแก้วลาเต้ลง “อือ ไม่เป็นไรคะ ฉันกลับเองได้ แต่ตอนเย็นต้องไปทำงานที่อื่นอีกด้วย” คุณพูดเพราะเกรงใจพี่จินเอามากๆ 

กริ่ด เสียงประตู ที่เปิดออกมาลูกค้าคงมาอีกราย 

คุณลุกขึ้นเดิน ก่อนไปก็บอกกับพี่จิน “ไปก่อนนะคะ” คุณเดินไปที่เคาเตอร์เตรียมหยิบเมนู ไปหาลูกค้า ลูกค้ามากัน 2 คน คุณเลยเดินเข้าไป และยืนเมนูให้

“รับอะไรดีคะ” คุณพูด สายตา 2 สายตามองคุณ สายตสหนึ่งดูเย็นชา เยือกเย็น กับสายตาหนึ่งดูขี้เล่นทะลึ่ง เจ้าเลห์แปลกๆ 

“ฉันอยากกินเธอได้ไหม” คุณยืนนิ่ง งง “ฉันเอาอเมริกาโน อก้วหนึ่ง วี นายจะเอาอะไรรีบๆสั่งได้ไหม” ผู้ชายคนนันพูดพร้อมกับหน้าที่นิ่งเฉย “ฉันเอาเหมือนกับยุนกินะ แล้วเสิร์ฟพร้อมคนสวยด้วยนะ เสิร์ฟถึงตักฉันก็ได้” หลังจากที่ยืน งง คุณเลยเดินออกมาจากตรงนัน เพราะรู้ว่าอยู่ที่นันมันจะอันตรายเกินไป 

หลังจากที่คุณทำกาแฟ เสร็จคุณก็เตรียมตัว ที่จะนำไปเสิร์ฟ 

คุณเดินไปถึงโต๊ะพร้อมวางแก้วกาแฟให้กับลูกค้า แต่ลูกค้าคนหนึ่งขว้างมือของคุณ จนเซไปนั่งตักของเขา คุณดูตกใจกับเหตุการนี้มาก “ปล่อยฉันนะคะ” คุณพูดพร้อมจะลุก แต่ก็ถูกคนนันกอดเอาไว้ “เธอไม่รู้จักฉันหรอ” คุณมองไปที่หน้าของเขา เขาหน้าตาคุ้นๆนะแต่ก็ เถอะ “คงไม่รู้จักสินะ หึ” ลูกค้าคนนันพร้อมกอดคุณ คุณจะต้องตะโกนเรียกพพี่จินให้มาช่วยแล้ว “ พี่จิน ช่วยฉันด้วย” คุณตะโกนจะสุดเสียง แต่ไม่มีทาทีพี่เขาจะเดินเข้ามา เพื่อนของเขาก็นั่งนิ่งราวกับหินจริงๆ  

อยู่ๆตัวของคุณก็ลอยขึ้นมา คนนันไม่ใช่พี่จินนันเองที่มาช่วยคุณ 

“ อย่ามายุ่งกับเธออีก “ พี้จินพูดพร้อมมองหน้า “โอะ คิดว่าใคร จินเองหรอ หึ” ลูกค้าคนนันพูดเชิงรู้จักพี่จิน “ ยุนกิ นายควรจะพาเพื่อนนายออกไปจากร้านนี้สะ” คนที่นั่งเงียบๆนันชื่อ ยุนกิหรอ “ หึ “ คำเดียว นี้เสียวว่าวเลย “ฉันเป็นลูกค้านะ ไล่ฉันงันหรอ” ยุนกิมองหน้าจิน “ถ้าไม่อยากออกไปก็ช่วยบอกเพื่อนนายด้วยอย่ามาแตะตัว__ด้วย” ยุนกิยกขึ้นมาเชิงแนวหัวเราะ “หึ แตะไม่ได้” ยุนกิพูดเสร็จพร้อมกระชากคุณเข้าไปหาตัวเข้า

พี่จินทำท่าจะฉกยุนกิ เอามาก ส่วนคนที่ชื่อยุนกิก็ยกยิ้มอย่างสะใจ ส่วนเพื่อนเขาก็ดูสะใจ

นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นที่นี้ ฉันจะบ้าตาย 

 

 

ตอนนี้ อะหรอ ตัวของคุณได้อยู่ตรงอ้อมแขนของผู้ชายที่ชื่อ ยุนกิ กลิ่นตัวของเขามันชั่งดูหวานหอมอะไรขนาดนี้ ผิวกายขาว ร่างบาง ปัง เสียงที่ทำให้คุณได้สติขึ้น 

“เอ่อ ปล่อยฉันนะคะ” คุณพุดพร้อมแกะมือที่จับอยู่ที่แขนต “หึ” ยุนกิผลักคุณไปหาจิน แรงแต่ไม่มาก “ มันจะมากเกินไปแล้วนะ ยุนกิ แกคิดว่าแกเป็นใคร” จินพูดราวหน้าขึ้นสี “ มินยุนกิ ทำไมหรอ “ ยุนกิพูดแย่างกวนประสาทจิน จินเลยหันไปจับข้อแขนคุณแล้วเดินไปหลังร้าน “สักวันฉันจะเอาเธอมานอนใต้ร่างฉันค่อยดู หึ” ยุนกิยิ้มมุมปาก วางเงินและเดินออกไปจากร้านพร้อมกับ 

ทางด้านคุณ

คุณเดินเข้าหลังร้านหน้าตาของคุณดูมึน งง กับเหตุการณ์ทั้งหมด ส่วนพี่จินที่เดินนำหน้าคุณ ก็ได้หยุดเดิน แต่มือของพี่เขายังคงจับที่มือของคุณอยู่ 

พี่จินหันหน้ามามองคุณที่กำลังยืน งง 

“__ถ้าผู้ชายคนนันมาทำอะไรเธอรีบบอกพี่นะ” ……… “ออ ค่ะ พี่จิน” พี่จินดูยังคงโกรธผู้ชายคนนันอยู่ “งันพี่ไปก่อนนะ ระวังตัวด้วย หรือจะให้จองกุกมาเฝ้าเดียวพี่บอกมันให้” คุณตกใจมากกับซื่อจองกุก “ ไม่ต้องคะ พี่จิน อย่าบอกจองกุกนะคะ ไม่ต้องให้มาฉันอยู่ได้” คุณตอบไปแบบนัน ความจริงไม่อยากให้จองกุกมาอยู่ด้วย เพราะเขาชอบตือตลอด แล้วยิ่งมีเรื่อง จองกุกก็ชอบที่จะไปหาเรื่องคนๆนัน มันจะยิ่งใหญ่เกินไป 

พี่จินเดินออกจากร้าน คุณก็เดินออกมาจากหลังร้านมาอยู่ที่เคาเตอร์ คิดว่าเรื่องวันนี้มันเกิดอะไรขึ้น แต่ทำไมคุณนึกถึงกอดจากอ้อมแขนเขานะ 

[ด้านยุนกิ]

 ยุนกิคิดแผนอะไรเล่นๆ ตอนนี้มีอะไรให้เขาสนุกมากขึ้นแล้วสิ 

“สนใจเธอหรอ” วีมองหน้าคนเป็นเพื่อน “ ไม่วะ แต่กำลังคิดแผนอะไร สนุกๆอยู่” ยุนกิยิ้มมุมปาก “จะคิดอะไรให้มันดีหน่อยนะ เดียวจะหลงรัก ขนาดเจอวันเดียว แม่งก็หลงละ” วียิ้มออกมา “ผู้หญิงแบบนี้อะหรอ ฉันไม่สนใจหรอก ก็ไม่แตกต่างจากขายตัวแหละ” ยุนกิมองไปตรงหน้าต่างยกยิ้มอย่างเจ้าเลห์ “เล่นเสร็จแล้ว ขอเล่นต่อนะ “ วีเพ้อฝัน 

“ช่วยไปสืบประวัติผู้หญิงคนนันให้ฉันด้วย” “ครับนาย” คนขับตอบรับ “และช่วยไปส่งฉันที่บ้านด้วย” “ครับนาย” 

ยุนกิพรางคิดแผนอะไรบ้างอย่าง ที่อยากทำให้ใครบ้างคน อกแตกตาย 

[ตกเย็น]

เป็นเวลาเลิกงานของคุณ และคุณก็ต้องไปทำงานอีกที่ ซึงเป็นงานที่อันตรายต่อผู้หญิงเลย เป็นผับเล็กแต่หรูมาก เพราะที่นันมีจองกุกเป็นเจ้าของ ถึงมันอันตราย แต่สำหรับคุณมันคือไม่เพราะมีคนอย่างจองกุกค่อยกันไว้ จองกุกคอยบอกลูกน้องให้ดูแลคุณเป็นอย่างดี และรายได้ที่นันก็ได้มาก 

JK CLUB 

คุณเดินมาหลังร้านเพื่อมาเปลี่ยนชุดแล้วเดินออกไปจัดโต๊ะ เตรียมข้าวของพร้อมรับแขก ชุดที่คุณใส่ไม่ได้โป๊มากเกิน เหมือนกับคนอื่น เพราะคุณขอจองกุก เอาไว้ว่าอย่างแต่งแบบนี้ จองกุกก็ให้คุณ 

“ไงมาแล้วหรอครับ ที่รัก” คนที่พูดยกยิ้มอย่างเจ้าเลห์และดีใจที่เห็นคุณ ดูมีความสุขมาก 

“ฉันมาแล้ว จองกุกมานแล้วหรอ” คุณมองหน้าเขาก่อนจะมองไปที่โต๊ะ เพื่อจะทำความสะอาด

“อือ ฉันมานานแล้ว ฉันมารอเธอไง “ จองกุกยกยิ้มและมองไปที่ใบหน้าของคุณ ตอนนี้หน้าของคุณแดงมาก คุณเลยก้มลงไปเช็ดตกเพื่อจะไม่ให้จองกุกเห็นหน้าของคุณ

“ เขินหรอ 5555555555555 “ จองกุกแซวคุณและรอยยิ้มที่ดูมีความสุขเอามาก

“ฉันไปทำงานแล้วนะ ฉันไม่อยากคุยคุยกับนาย นาน” คุณเดินหนีจองกุก หน้าของคุณแดงมากจริงตอนนี้

“นี่เธอ ฉันตัดเงินเดือนสะเลย” คุณให้กลับมา พร้อมใบหน้าที่กำลังจะโมโห จองกุกเอาแต่อมยิ้ม เพราะเขาแกล้งคุณ 

“ย่ะ นายลองตัดเงินเดือนฉันสิ” หลังที่พูด คุณเดินหนีจองกุกไปที่อื่น มีหน้าอะไรทำงานทุกวันแล้วยังมาตัดเงินกับแค่เดินหนี อยากจะฟาดแรงสักทีสองทีจริง ไอ้กระต่ายนรก

“งอลฉันหรอ” มุ้ยหน้าตัวเอง 

“เปล่า” คุณเดินไปทำงานเช็ทโต๊ะ และสายตาจองกุกที่มองที่คุณตลอดเวลา คุณก็ไม่รู้สึกอะไรเพราะทุกวันนี้ เขาก็มองคุณแบบนี้ ไม่ว่าจะเมื่อวาน ก่อนหน้านัน หรืออาทิตย์ไหนๆ เขาก็นั่งมองคุณแบบนี้ จนคุณรู้สึกชินมันละ 

หลังจากที่จบบทสนทนากับจองกุกคุณก็ทำงานจนเสร็จและก็รอเวลาร้าาเปิด อีก 30 นาที คุณเลยอยากออกไปเดินเล่นสักพัก คิดว่าจะขอจองกุกออกไป คุณเดินออกไปเพื่อจะหาตัวของจองกุก ก็เห็นเขาเขานั่งอยู่โซน VIP อยู่กับจีมิน 2 คน คุณเดินเข้าไปหาจองกุก

“หวัดดี____” จีมินทำการทักท้ายคุณเมื่อเจอกัน จีมินเขานิสัยน่ารักดี

“อือ หวัดดีจีมิน จองกุกฉันขอออกไปเดินเล่นข้างนอกแปปนึงได้ไหม” คุณมองหน้าจองกุกปละจองกุกที่มองหน้าคุณอย่างห่วงๆเพราะคิดว่าคุณไม่สบายหรือเป็นอะไร

“เธอเป็นไรหรอ ไม่สบายหรอ” จองกุกถามอย่างเป็นห่วง

“เปล่าน่ะ แค่อยากคิดอะไรขอพักสัก 30 นาที ร้านเปิดเดียวฉันมา” จองกุกก็ยังคงทำหน้าตาเป็นห่วงคุณอยู่อย่างนัน 

หลังจากที่พูดเสร็จคุณก็หันหลังแล้วเดินออกไปจากร้าน 

[สวนสาธารณะ]

คุณเดินมาหยุดตรงเก้าอี้นั่งพรางคิดถึงเรื่องหาเงินมารักษาแม่ ถ้ามีตอนนี้คงไม่พอแน่ๆ ไหนจะค่าอะไรต่างๆ จะไปยืมจองกุก หรือพี่จิน คุณก็ไม่กล้า ตอนนี้คุณอยากหาเงินให้ได้มาเยอะ ๆ เพื่อจะนำมารักษาแม่ แม่เป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ พ่อไม่รู้อยู่ที่ไหน  

เสียงเท้าเหมือนมีใครเดินมาหาคุณ คุณหันไปมอง ก็พบกับร่างชายคนหนึ่งที่วันนี้เห็นเขาที่ร้านกาแฟ ตัวขาว ร่างบางราวกับผู้หญิง แต่นิสัยอย่างกับสัตว์ป่า เขาคนนันคือ ยุนกิ 

“ไง” ยุนกิพูดทักหญิงสาวที่กำลังมองเขา 

“นายมาได้ยังไง” ตอนนี้คุณรู้สึกกลัวผู้ชายคนนี้เอามาเลย 

“ทำไมฉันจะมาที่นี้ ไม่ได้ละ สวนสาธารณะนะ” ยุนกิมองไปที่คุณและยกยิ้มในหัวของเขาคิดแผนอะไรออกมาเยอะแยะเลย

“ออ งันฉันไปละ” ในขนาดที่คุณกำลังจะเดินออกไป คุณถูกมือของผู้ชายคนนันดึงหันกลับมา

“ฉันมีอะไรให้เธอทำรายได้ดี เงินดี ช่วยแม่เธอได้นะ” ยุนกิมองที่ร่างเล็กที่ยืนหน้า งง ว่าทำไมเขาถึงรู้เรื่องแม่ ก็ไม่แปลกหรอกที่เขาจะไม่รู้ เขาให้ลูกน้องไปสืบจนรู้ว่าคุณร้อนเงิน เขาก็เลยเสนองาน เพื่อจะให้คุณรับ

“นายรู้เรื่องแม่ฉันได้ไง และอีกอย่างฉันไม่รู้จักนาย ไปก่อนนะ” 

คุณก้มโค้งให้เขาและจะเดินออกมา

“เดียว ถ้าเธอจะเปลี่ยนใจโทรมาหาฉันแล้วกัน” ยุนกิยืนบัตรใบเล็กๆให้คุณแล้วเขาก็เดินออกไปจากตรงนัน

5 ชม. ก่อนหน้านี้ (ยุนกิ) 

“เรื่องเป็นไงบ้าง” ยุนกิพูดด้วยเสียงเรียบ ใบหน้าที่ดูนิ่งมันดูหน้ากลัวมาก ลูกน้องส่งใบเอกสารให้ดู

“ชื่อ__ มีแม่กำลังป่วยหาัก ตอนนี้ต้องการเงินรักษาแม่ที่ป่วย ส่วนพ่อก็หายหัวไปตั้งแต่เล็ก ที่บ้านอยู่ใกล้กับบ้านของซอกจิน และจินเขาจะค่อยเป็นเหมือนพี่ชายให้ ผู้หญิงคนนี้ทำงาน 2 ที่ ตอนเช้าจะทำงานที่ร้านกาแฟ ตกเย็นจะไปทำงานที่คลับจองกุก และอีกอย่าง ตอนนี้จองกุกแอบชอบผู้หญิงคนนี้อยู่ครับ” จากที่ยุนกิฟังมาเขาก็คิดแผนอะไรมากมาย ร้อนเงิน จองกุกชอบ น้องจิน หึ 

“ขอบใจ ตอนกลางคืนพาฉันไปที่คลับของไอ้จองกุกด้วย”

ตกเย็นยุนกิมารอดูคุณอยู่แถวคลับเพื่อจะหาเวลาลงมาคุยกับคุณ ผ่านไปสักพักคุณก็เดินออกมา ยุนกิก็เลยเดินตามคุณไปด้วย จนมาเจอกัน 

[ปัจจุบัน]

หลังจากที่คุณคุยกับยุนกิเสร็จ คุณก็เดินกลับมาที่ร้านก็เจอจองกุกที่นังคงนั่งเล่นกับจีมิน คุณเอาแต่คิดว่าเขาจะช่วยแม่คุณจริงๆหรอ ? แต่ผู้ชายคนนี้พี่จินบอกคุณไม่ให้คุณไปเกี่ยวด้วย ทำไงดี ฉันต้องการเงินรักษาแม่ 

คุณเดินทำงานปกติตามเวลาที่จะต้องเสิร์ฟ และเช็ทโต๊ะสายตาจองกุกก็มองคุณ กลัวว่าจะโดนพวกผู้ชายมาแตะตัวคุณ เวลาผ่านไปไดเหลายชั่วโมง ใกล้เวลาจะเลิกงาน ปกติทำงานเลิก ประมาณเที่ยงคืนส่วนคนไปส่งก็จองกุก เลยรู้สึกปลอดภัยเวลาจะกลับตอนกลางคืน

คุณเดินไปที่หลังร้านและเปลี่ยนชุดและเดินออกไปรอจองกุกที่รถคุณรู้หน้าที่ตัวเองดี 55 คุณเดินไปรอที่รถจองกุก แลมโบกินี่ สีแดง ของเขามันดูหรูมากจริงๆ 

จองกุกเดินออกมาจสกร้านชุดของเขาก็ใส่กางเกงยืน เสื้อยืดสีดำ แต่ถึงอย่างนันเขาก็ดูหล่อมากจริงๆ 

“กลับบ้านกันเถอะ” จองกุกยิ้มฝห้คุณแล้วเดินไปที่คนขับ

จองกุกและคุณเดินขึ้นรถ และออกไปจากที่ร้าน 

ตั้งแต่นั่งรถมาคุณก็ไม่ได้พูดอะไร จองกุกเองก็ไม่ได้พูดอะไร เงียบเหมือนป่าช้ามากๆ 

ผ่านไป 15 นาที รถคันสีแดงก็มาจอดที่หน้าบ้านของคุณ แม่ของคุณมายืนรอคุณอยู่ที่หน้าบ้าน 

“อ่าว แม่มายืนรออะไร ทำไมไม่นอนก่อน” คุณถามแม่ด้วยความเป็นห่วง 

“สวัสดีครับ คุณอา” จองกุกทักคนเป็นอาที่ยืนรอและส่งยิ้มให้ 

“จ้าจองกุก แม่ไม่เป็นไรหรอก เข้าบ้านกันเถอะ” แม่พูดและเดินหันหลังเขาบ้าน ส่วนคุณก็ยืนอยู่หน้าบ้านกับจองกุก 

“เอ่อ จองกุก ฉันเข้าบ้านก่อนนะ ขับรถดีๆละ ถึงบ้านก็ไลน์มานะ” คุณยิ้มใครกับจองกุก และจองกุกเองก็ยิ้ม

“ครับแม่ ผมจะรีบกลับ ___ รีบเข้าบ้านสะมันดึกแล้ว” จองกุกหันหลังและเดินไปที่รถ คุณเองก็เดินเข้าบ้านไป

หลังจากคุณเข้าบ้านคุณก็มองดูแม่สักพักแล้วไปอาบน้ำแล้วจะนอน หลังจากที่คุณอาบน้ำ คุณเดินมาที่เตียงนอนแล้วมองบัตรใบเล็กที่มีเบอร์โทรศัพของยุนกิ ติดอยู่ ใจของคุณก็อยากจะโทรไป เพราะตอนนี้คุณก็ต้องการเงินมาก อีกใจหนึ่งคุณก็คิดที่พี่จินบอกว่าเขาเป็นคนไม่ดี 

และคุณจะทำยัง ตอนนี้เบอร์โทรศัพของยุนกิอยู่ในหน้าจอของคุณหมดแล้ว เหลือแค่ โทรทำไงดี 

ตื่ออ ไปแปลก เสียงนี้ คุณกดโทรไปหายุนกิ คุณอยสกจะบ้าตายจริง เป็นไงเป็นกัน

“ฮัลโหล อือ~ ยุนกิแรงหน่อย” เสียงอะไรเนีย คุณโทรไปผิดเวลาหรือเปล่า

“ฉัน อะ เอง..”

: สวัสดีจ้า ไรท์มาต่อแล้วนะ ????

หวังว่าทุกคนจะชอบ และ ติดตามกันนะคะ 

#ยุนกิGoodBye  

กลุ่มของซูก้า กับ กลุ่มของพี่จินไม่ถูกกันหรอ ? 

แล้วเขาจะฉกกันไหม ? 5555555 ติดตามต่อไป 

เปิดเรื่องมา 4 คนนันก็เจ้าชู้เลย 

* #ยุนกิGoodBye  คอมเม้นกันมาเยอะๆ นะ ให้กำลังใจหน่อย