ข้างหลังภาพ namthip sirin

ลำดับตอนที่ #1 : 1

จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปแล้ว

ฉันยังนำภาพนั้นมาแขวนภายในห้องทำงาน

วรรณปิยะยังได้สังเกตุเห็น

หล่อนไม่ได้ตื่นเต้นอะไรนัก

แล้วก็หันมาถามว่า

"นี่ภาพอะไรคะ"

"เป็นที่ซึ่งมีภูมิประเทศงดงามแห่งหนึ่งนอกนครโตเกียว
ชาวนครโตเกียวมักเดินทางไปใช้เวลาในวันอาทิตย์ที่นั่น"

"อ้อคุณซื้อมาจากโตเกียวหรือคะ" 

ฉันก้มหน้ามองดูหนังสือในมือ
ซึ่งกำลังอ่านอยู่ก่อนที่วรรณปิยะจะเข้ามาในห้อง

"เปล่า เพื่อนฉันคนหนึ่งเขาเขียนให้" หลุบตาต่ำลงอีก  

"ฉันก็นึกอย่างนั้นแหละถ้าคุณซื้อก็คงแปลกหน่อย
เพราะมันดูเป็นภาพธรรมดาอย่างที่สุด
 เพราะฉันบังเอิญมองไม่เห็นความงามอะไรในภาพนี้
 นัยน์ในตาของฉันอาจต่ำกว่าความงามของภาพนี้ก็ได้" วรรณปิยะกล่าว

ภาพนั้นประดับไว้ในกรอบ ซึ่งมีขอบทำสนิท
ข้าพเจ้าคิดว่าจะนำมาประดับไว้ข้างหน้า

จะ ได้แลเห็นตลอดทุกครั้งที่ชำเลืองไป
แต่กลับมาคิดว่าถ้าจะทำตามความคิดเดิม
ภาพนั้นรบกวนประสาทข้าพเจ้าจะมาก

 

อันที่จริงวรรณปิยะก็มีส่วนถูก
เพราะภาพนั้นธรรมดา
ไม่มีอะไรน่าดึงดูด
เมื่อยิ่งเทียบกับภาพอื่นในห้องโถง ที่ราคาถึง40-50เยน ด้วยแล้วละก็

ภาพนั้นเป็นภาพที่วาดให้เห็นระยะไกล
และไม่แสดงให้เห็นว่าเป็นใครในรูป

และลงวันที่ไว้ข้างใต้ แสดงว่าเป็นเวลา6ปีมาแล้ว

มองดูภาพนั้นเมื่ออยู่ถ้าลำพัง
ข้าพเจ้าแลเห็น น้ำในลำธารไหลเห็นจนกระทั่งแสงแดด
เห็นคนสองคนที่นั่งอยู่บนหิน
และเห็นได้กระทั่งขนตางอนของคนคนหนึ่งในภาพนั้น
ข้าพเจ้าเลยเห็นทุกความ เคลื่อนไหว.
ทุกฉากทุกตอนตั้งแต่ต้นจนกระทั้งบทสุดท้าย