รักรสเปรี้ยวของหนุ่มสุดเฮี้ยวกับสาวหวานฉ่ำ

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ:หัวหน้าแก๊งคนใหม่

                “เฮ้ย....ไอ้ปอนด์คราวนี้แกต้องช่วยพี่แล้วล่ะ”

 
               “มีไรอ่ะฮะ บอกมาเลยเดี๋ยวผมจัดการให้”

                “หึ...ถ้าเป็นเรื่องใช้กำลังพี่คงไม่ต้องให้แกช่วยหรอก แต่เรื่องนี้มีแกคนเดียวเท่านั้นว่ะที่จะช่วยพี่ได้”

                “.............”

                “คือว่าตอนนี้พี่โดนไล่ออกจากโรงเรียนว่ะ ตอนนี้แก๊งค์ของพี่ก็ไม่ค่อยลงตัวสักเท่าไหร่แล้วยิ่งพี่มาโดนไล่ออกอย่างงี้ มีหวังไอ้พวกโรงเรียนตรงข้ามต้องเล่นงานโรงเรียนพี่ไม่เหลือแน่ๆ”

                “แล้วพี่แชมป์จะให้ผมทำไงอ่ะคับ”

                “แกย้ายโรงเรียนได้มั้ยวะ แกช่วยไปเป็นหัวหน้าแก๊งค์ให้กับโรงเรียนพี่หน่อยเหอะ พี่เป็นห่วงพวกมันจริงๆตอนนี้มีเด็กใหม่ๆที่ยังไม่ค่อยได้เรื่องเข้ามาเยอะ พี่กลัวว่าพวกมันจะรับมือกับพวกนั้นไม่ได้น่ะสิ แต่ถ้าได้แกไปเป็นหัวหน้าแก๊งค์ล่ะก็รับรองแก๊งค์ของพี่ไปโลดแน่ๆ”

                “!!!!!!ได้ ผมตกลง!!!!!”

เช้าวันใหม่แห่งการเปิดเทอม นักเรียนทุกคนกำลังมุ่งหน้าเดินทางไปยังโรงเรียนของตน เมื่อถึงทางแยกของถนนนักเรียนหลายคนต่างก็ต้องแยกกัน นักเรียนกลุ่มหนึ่งจะเลี้ยวซ้ายอีกเพื่อไปยังโรงเรียนรักดีกลุ่มหนึ่งจะเลี้ยวขวาเพื่อจะไปโรงเรียนตั้งใจ ทั้งสองโรงเรียนนี้อยู่ตรงข้ามกันและนั่นก็เป็นเหตุทำให้สองโรงเรียนนี้มีเรื่องกันอยู่เป็นประจำ

รถFerrari สีดำมันวาว บ่งบอกถึงการดูแลเป็นอย่างดีขับเคลื่อนเข้ามารถคันนี้เลี้ยวซ้ายเพื่อมุ่งหน้าไปยังโรงเรียนรักดี นักเรียนหลายคนที่กำลังจะเดินเข้าโรงเรียนก็ต่างลุ้นว่าบุคคลที่อยู่ในรถคันนั้นจะมีหน้าตาเป็นอย่างไร

                “หล่อจังเลยว่ะแก”

                “โอย.....ฉันแทบจะละลายแล้วนะเนี่ย”

“นักเรียนใหม่แน่ๆเลยอ่ะ ไม่เคยเห็นหน้าเลย”

หญิงสาวหลายคนที่ยืนอยู่หน้าโรงเรียนต่างพูดคุยกันเสียงดังถึงชายหนุ่มที่กำลังก้าวลงมาจากรถคันนั้น

                “เย็นนี้ไม่ต้องมารับนะฉันกลับเองได้” ชายหนุ่มพูดสั้นๆ แล้วเดินเข้าโรงเรียนไปโดยไม่สนใจกลุ่มนักเรียนหญิงที่กำลังยืนกรี๊ดเค้าอยู่สักนิด หญิงสาวหลายคนกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ในความหล่อเหลาของชายหนุ่มที่เพิ่งเดินเข้าโรงเรียน แล้วเรื่องนี้ก็กลายเป็นบทสนทนาในหมู่นักเรียนหญิงกันมาก

ที่ม้าหินในสวนร่มไม้หลังโรงเรียนเป็นสถานที่ที่ชายหนุ่มทั้ง 4 คน มักจะมานั่งเล่นกันเสมอ

                “โอ๊ย!!!!!!....กลุ้มเว้ย”

                “เป็นไรวะไอ้เชนทำหน้าอย่างกะแบกโลกไว้อย่างงั้นอ่ะ” นนท์ชายหนุ่มพูดน้อยที่สุดในกลุ่มพูดขึ้น เค้าเห็นเชนทำหน้าซังกะตายมานานแล้ว นนท์เป็นคนพูดน้อยแต่ถ้าเกิดได้พูดขึ้นมาล่ะก็มีประโยชน์มากเลยทีเดียว แถมเค้ายังเป็นสุภาพบุรุษ พูดจาอ่อนหวานกับผู้หญิงทุกคน แฟนคลับของเค้าก็มีไม่น้อยไปกว่าคนอื่นๆในกลุ่มเลย

 
               “เฮ้ย ข้าว่าไม่เฉพาะโลกอย่างเดียวหรอกไอ้นนท์ ข้าว่าทั้งจักรวาลเลยแหละ 55555” บอลพูดเสริมเค้าเป็นหนุ่มน้อยหน้าตี๋ อารมณ์ดี เฮฮา ขี้เล่น สาวๆมักจะคลั่งไคล้เค้ากันมาก แต่เค้าก็ไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเพราะเค้ามีหวานใจตัวจริงอยู่แล้วน่ะสิ

                “นี่ๆๆๆ ข้าไม่ตลกนะเว้ยวันนี้พวกโรงเรียนตั้งใจอ่ะต้องเล่นงานพวกเราหนักแน่ๆ เพราะวันสอบวันสุดท้ายอ่ะพวกเราไปเล่นมันซะน่วมกันแทบทุกคน แล้วนี่พวกมันคงรู้แล้วแน่ๆว่าพี่แชมป์โดนไล่ออกจากโรงเรียนแล้ว ข้าว่าวันนี้พวกเราเละแน่เลยว่ะ” เชนหนุ่มนัยน์ตาหวานเยิ้ม ปากหวาน เค้าจัดได้ว่าเป็นคนที่เจ้าชู้และกะล่อนสุดๆ ความสามารถพิเศษของหนุ่มคนนี้คือ สามารถทำความรู้จักกับผู้หญิงที่เพิ่งพบกันได้อย่างสนิทสนมภายใน 5 นาที

                “แล้วเอ็งจะกลัวไปทำไมไอ้เชนทำอย่างกะคนของเรามีน้อยอย่างงั้นแหละ ถ้านับคร่าวๆก็ 60 กว่าคนแล้ว” บิ๊กหนุ่มมาดกวนนิดๆ แต่ก็ขรึมบ้างในบางเวลา หนุ่มคนนี้เป็นถึงนักกีฬายูโดสายดำเลยทีเดียว เรื่องชกต่อยเค้าจึงไม่เป็นสองรองใครอย่างแน่นอน เวลาที่เค้าไปแข่งยูโดสาวๆก็จะตามไปให้กำลังใจอย่างเต็มสนาม

                “โถ่ ไอ้บิ๊กคนของเรามีอยู่เยอะก็จริงนะแต่ฝีมือล่ะวะ พวกที่ฝีมือเก่งๆแม่งก็ออกตามพี่แชมป์กันไปตั้งหลายคน เหลือพวกเราแค่ 4 คนนี่แหละที่พอจะสู้พวกมันได้บ้าง แต่คนอื่นนี่เห็นทีจะยากว่ะ”

 คำพูดของเชนทำให้ทั้งสามคนเริ่มที่จะเห็นด้วย แล้วสถานการณ์ในกลุ่มก็เริ่มเปลี่ยนมาเป็นความตึงเครียดทันที

                “อืม...ก็จริงอย่างที่ไอ้เชนมันพูด แล้วเย็นนี้พวกเราจะเอายังไงกันดี” บิ๊กหันไปถามทุกคน

                “เออว่ะ...เอาไงกันดีวะไอ้นนท์” บอลหันไปถามนนท์ซึ่งทุกครั้งก็มักจะได้คำตอบดีๆกลับมาเสมอ

นนท์เงียบไปพักหนึ่ง แล้วจึงพูด

                “ข้าว่าพี่แชมป์คงไม่ทิ้งพวกเราให้ไปสู้กับพวกนั้นหรอก เค้าอาจจะมาช่วยพวกเราหรือพาพวกจากที่อื่นมาช่วยพวกเราก็ได้”

                “อืมข้าก็ว่างั้น พวกเราอยู่กับพี่เค้ามาตั้งหลายปีเค้าคงไม่ทิ้งพวกเราหรอก” เชนพูด ทุกคนพยักหน้าเข้าใจแต่สีหน้าของทุกคนก็ดูเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

***********************************

                “เฮ้อ.........นี่เรนเธอว่าม่ะไม่มีพี่แชมป์แล้วเนี่ยรู้สึกแปลกๆ ยังไงชอบกล เหมือนขาดอะไรไปอย่างนึงอ่ะ”

                “แต่กลับบ้านไป ขิงก็ต้องเจอพี่แชมป์อยู่ดีนี่นา พี่ชายเธอน่ะไม่ได้หายไปไหนซักหน่อย คิดมากไปได้”

                “มันก็จริงอ่ะนะ แต่ยังไงมันก็ไม่เหมือนกันอ่ะ ฉันกับพี่แชมป์อยู่โรงเรียนเดียวกันมาตั้งแต่อนุบาล พี่แชมป์ก็คอยดูแล ปกป้อง ฉันมาตลอดเลย พอไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกันรู้สึกใจหายยังไงก็ไม่รู้”

                “ถ้าคิดถึงกันมากก็ย้ายไปอยู่ด้วยกันเลยสิ” หญิงสาวพูดปนขำ

                “อยากอยู่เหมือนกันแหละแต่ฉันมีหวานใจอยู่ที่นี่ทั้งคนนี่นา แล้วอีกอย่างอ่ะนะพี่แชมป์เค้ามอบหมายให้ฉันเนี่ยมาดูแลเธอห้ามใครมาจีบเธอเป็นอันขาด”

                “แหม...ช่วยกันดีจริงๆเลยนะพี่น้องคู่นี้”

                “แน่นอนย่ะ ผู้หญิงแบบเธอน่ะหายากจะตายไปฉันไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือพี่ชายฉันไปได้หรอก แล้วเธอก็ไม่ต้องกลัวนะฉันรับรองว่าพี่ชายฉันจะไม่ไปมีผู้หญิงอื่นแน่นอน พี่ชายฉันน่ะรักใครรักจริง”

                “อืมจ้า....ฉันเชื่อ” แต่ในใจลึกๆหญิงสาวก็ยังไม่ค่อยเชื่อมั่นอยู่ดี เพราะความห่างไกลอาจจะทำให้ความรักของเธอกับเค้าค่อยๆหมดลงก็เป็นได้

เรนเป็นผู้หญิงที่ชายหนุ่มในโรงเรียนหลายคนหมายปอง เธอมีดวงตาที่หวานหยดย้อยกับรอยยิ้มที่บาดใจเสียเหลือเกิน ผิวพรรณขาวนวลผ่อง รูปร่างสมส่วน มีบุคลิกที่เรียบร้อย น่ารัก การเรียนของเธอก็เข้าขั้นดีและเธอก็มักจะร่วมกิจกรรมกับทางโรงเรียนเสมอ โดยเฉพาะการรำไทยเป็นสิ่งที่เธอชอบและถนัดมากที่สุด ทุกคนในโรงเรียนต่างก็พร้อมใจกันโหวตให้เรนได้เป็นดาวของโรงเรียน  

 เรนกับขิงเป็นเพื่อนสนิทกัน ขิงเป็นคนสดใสร่าเริง เฮฮา พูดเก่ง ซึ่งค่อนข้างตรงข้ามกับเรนนี่ล่ะมั้งจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้สองคนนี้สนิทกันมาก ขิงอาจจะสวยน้อยกว่าเรนนิดหน่อยแต่ด้วยความสดใสน่ารักของเธอก็มักจะมีชายหนุ่มแวะเวียนมาขายขนมจีบอยู่เสมอ แต่ขิงก็ไม่สนใจใครเพราะเธอมีคนรู้ใจอยู่แล้ว

                “ขิงจ๋า.....วันนี้เลิกเรียนขิงรีบกลับบ้านเลยนะ” ชายหนุ่มทั้ง 4 คนเดินมาที่โต๊ะของเรนกับขิง และนั่นก็เป็นเสียงของบอล

                “ทำไมล่ะบอล” ขิงหันไปถามแฟนหนุ่ม

                “วันนี้ต้องไปตีกับพวกโรงเรียนโน้นอีกล่ะสิ” เรนพูดขึ้นอย่างรู้ทัน บอลพยักหน้า

                “บอลไม่อยากให้ขิงเป็นอันตรายนะ สัญญานะว่าจะรีบกลับบ้านอ่ะ”

                “ถ้าไม่อยากให้ขิงเป็นอันตรายทำไมบอลไม่เลิกตีกับพวกโรงเรียนโน้นสักทีล่ะ”

                “โธ่!!!!!ขิงบอลว่าเราเคยพูดเรื่องนี้กันแล้วนะขิงก็เข้าใจแล้วนิ ตอนนี้พวกสมาชิกในแก๊งฝีมือก็ยังไปไม่ถึงไหนกันเลยแต่ละคนอ่อนๆทั้งนั้น พี่แชมป์ก็มาดันโดนไล่ออกอีกแค่คิดก็กลุ้มแล้ว ขิงรีบกลับบ้านนะเย็นนี้ถ้าไม่อยากให้บอลต้องกลุ้มใจเรื่องขิงอีกอ่ะ”

                “อืมก็ได้ ว่าแต่พวกสมาชิกยังไม่ได้เรื่องกันสักคนแล้วเย็นนี้จะเอายังไงอ่ะ ขิงว่านะเย็นนี้มันต้องมารุมพวกบอลหนักแน่ๆเลยอ่ะ เพราะพวกมันรู้แล้วนิว่าพี่แชมป์โดนไล่ออกแล้ว”

ขิงหันไปถามชายหนุ่มทั้ง 4 คน

                “ก็ใช่น่ะสิ พวกเราถึงมานั่งกลุ้มกันอยู่นี่ไง” เชนพูดขึ้น

                “แล้วพี่แชมป์เค้าได้พูดอะไรกับขิงรึป่าว” นนท์ถามขิงแต่เธอส่ายหน้า

                “เรนล่ะ พี่แชมป์ได้บอกอะไรกับเรนบ้างมั้ย” นนท์จึงหันไปถามเรนบ้าง เมื่อพูดถึงพี่แชมป์กับเรนบิ๊กที่นั่งอยู่ข้างๆเรนก็มีสีหน้าเศร้าลงทันทีแต่ก็แค่แวบเดียวแล้วเค้าก็ทำสีหน้าให้เป็นปกติเหมือนเดิม

                “เห็นพี่แชมป์เค้าพูดๆไว้นะว่ายังไงแก๊งก็ต้องมีหัวหน้าแก๊งคนใหม่” เรนพูดจบทำให้ทั้ง 4 คนต่างมองหน้ากัน

***********************************

หลังจากเข้าแถวเสร็จแล้วนักเรียนทุกคนก็ต่างขึ้นห้องเรียน ที่ห้องเรียนของเชน บอล นนท์และบิ๊ก บรรยากาศในห้องเรียนตอนนี้เริ่มคึกคัก เพราะต่างคนต่างก็มีเรื่องมาคุยกันหลังจากไม่ได้คุยกันมานานในช่วงปิดเทอม

                !!!ครึก!!! เสียงประตูห้องเรียนดังขึ้น ทุกคนในห้องเงียบเสียงกันโดยอัตโนมัติ แล้วอาจารย์วันเพ็ญสุดโหดก็เดินเข้ามา

                “ไม่เจอกันตั้งหลายเดือนพฤติกรรมการคุยยังไม่ลดลงเลยนะ” อาจารย์วันเพ็ญพูดเสียงโหด

                แล้วบอลก็กระซิบกับเพื่อนๆ

                “ข้าว่ารอยตีนกาบนใบหน้าแกก็ยังไม่ลดลงเลยว่ะ 555” คำพูดของบอลทำให้ทั้ง 3 คนต้องฝืนเก็บเสียงหัวเราะไว้อย่างมากที่สุด

                “เอาล่ะ...ทุกคน วันนี้ฉันมีเรื่องจะมาบอกพวกเธอ ห้องของเรามีนักเรียนเข้ามาใหม่ 1 คน”

                นักเรียนในห้องฮือฮากันใหญ่

                “!!!!!เงียบ!!!!!...............เอาล่ะเชิญเข้ามาได้” อาจารย์วันเพ็ญหันไปทางประตู

แล้วประตูก็เปิดออก เสียงนักเรียนหญิงเริ่มดังมากขึ้นเมื่อคนที่เดินเข้ามานั้นเป็นชายหนุ่มรูปหล่อที่เป็นหัวข้อการสนทนาของพวกเธอเมื่อเช้านี้ ชายหนุ่มที่สูงราว 180 ซม. นัยน์ตาสีน้ำตาลและแววตาคมกริบช่างเหมาะกับใบหน้าที่คมเข้มของเค้าเหลือเกิน ตอนนี้เค้าทำให้ผู้หญิงทั้งห้องหลงเสน่ห์เค้าไปกันหมดแล้ว ชายหนุ่มโค้งเล็กน้อยพร้อมยิ้มเล็กๆให้กับทุกคน

                “ผมชื่อ ปอนด์ ฝากตัวด้วยนะครับ” แล้วปอนด์ก็มองออกไปรอบๆห้อง แล้วเค้าก็สะดุดตากับชายหนุ่ม 4 คนที่นั่งอยู่หลังห้อง

                4 คนนี้สินะ

                “เชิญนั่งที่ได้”

                “ครับ” ปอนด์ก้มหัวเล็กน้อยให้อาจารย์แล้วเค้าก็เดินไปนั่งที่ เค้าเลือกเดินไปที่โต๊ะแถวสุดท้ายของห้องแล้วนั่งลง แถวที่เค้านั่งนั้นอยู่ข้างๆกับ 4 หนุ่มพอดี

                ปอนด์หันไปมองทั้ง 4 หนุ่มด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย และเค้าก็รู้สึกได้ว่าทั้ง 4 หนุ่มมองเค้าอย่างไม่ค่อยเป็นมิตรสักเท่าไหร่ แล้วปอนด์ก็นึกถึงคำพูดของพี่แชมป์ขึ้นมา

                คนที่นั่งริมหน้าต่างที่หน้าหวานๆอ่ะนะ ชื่อ เชน ไอ้นี่เจ้าชู้ ปากหวานกับผู้หญิงเค้าไปทั่ว ไม่เคยรักใครจริงหรอกมันอ่ะ แต่เรื่องรักเพื่อนนี่มันให้เต็มร้อยนะเว้ย ฝีมือการชกต่อยของมันก็ใช้ได้เลยทีเดียว

                คนต่อมาที่นั่งข้างๆไอ้เชน ชื่อ นนท์ นี่แหละมันสมองของแก๊งเลยเรียนเก่งแล้วก็วางแผนดีด้วยนะ มันนี่แหละเป็นคนวางแผนเวลาพวกพี่ไปตีกับพวกโรงเรียนโน้น ไอ้นี่มันประเภทพูดน้อย ต่อยหนักอ่ะ

                แถวหลังคนที่นั่งริมหน้าต่าง ชื่อ บอล นิสัยฮาๆดี ร่าเริง กวนๆ ไอ้บอลนี่สาวๆ ติดกันตรึมแฟนคลับเพียบแต่มันก็ไม่สนใครหรอกเพราะมันเป็นแฟนกับขิงน้องพี่ไงจำได้มั้ย ไอ้นี่เรื่องชกต่อยก็โอเคเลยแหละ

                คนที่นั่งข้างๆชื่อ บิ๊ก  ไอ้นี่ก็กวนนิดๆ ขรึมบ้างบางเวลา แต่มันเป็นคนค่อนข้างใจร้อนนะดูมันดีๆหน่อยละกันแต่เรื่องการชกต่อยไม่ต้องพูดถึงมันเป็นถึงยูโดสายดำเลยนะเว้ย...                 

                “นี่ๆนาย” ชายหนุ่มที่นั่งข้างๆสะกิดปอนด์

                “มีอะไร”

                “เราชื่อ อาร์มนะ ยินดีที่ได้รู้จัก” ชายหนุ่มแนะนำตัวพร้อมส่งยิ้มหวานๆให้ปอนด์

                “อืม เช่นกัน” ปอนด์ยิ้มนิดๆให้อาร์ม

                รู้สึกแปลกๆกับไอ้นี่ชอบกลแฮะ... ชายหนุ่มคิดในใจแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย

                “ทำไมเมื่อกี้ไอ้นั่นมันนั่งจ้องพวกเราอย่างงั้นวะ” เชนเริ่มบทสนทนาขึ้น

                “เออใช่ สงสัยจะอยู่ด้วยกันดีๆไม่ได้ซะแล้วล่ะมั้ง” บิ๊กพูดพร้อมหันไปเหล่ปอนด์ที่กำลังนั่งเรียนอยู่

                “ข้ารู้สึกไม่ค่อยถูกชะตากับมันเลยว่ะ ดูเก๊กๆไงไม่รู้” บอลพูด

                “เฮ้ยๆอย่าเพิ่งคิดอะไรกันมากเลย ดูมันไปก่อนไม่แน่มันอาจจะอยากเป็นเพื่อนกับพวกเราก็ได้นะ” นนท์พูดในแง่ดี เค้ามักจะเป็นคนที่ทำให้เพื่อนๆอีก 3 คนใจเย็นลงได้

***********************************

เสียงออดโรงเรียนเลิกดังขึ้น เชน บอล บิ๊ก และนนท์ ทั้ง 4 รีบเดินออกจากห้องเรียนแล้วตรงไปที่หลังโรงเรียนสถานที่รวมแก๊งของพวกเค้าทันที สมาชิกในแก๊งเริ่มทยอยกันมาแล้ว

                “เอาไงดีครับพวกพี่ เพื่อนผมที่โรงเรียนโน้นมันโทรมาบอกว่าไอ้พวกนั้นเริ่มเตรียมตัวกันแล้ว” หนึ่งในสมาชิกของแก๊งพูดขึ้น ในมือของเค้าถือไม้ทีอยู่อันหนึ่ง

ทั้ง 4 คนมีสีหน้าเครียดอย่างเห็นได้ชัด เชน บอล บิ๊ก ทั้ง 3 คนหันหน้าไปทางนนท์ที่กำลังทำท่าครุ่นคิดอย่างมากบิ๊กหยิบผ้าพันมือออกมาจากกระเป๋านักเรียนแล้วพันมือของเค้าไปพลางๆระหว่างรอแผนการของนนท์

      
               “เอาละ...ทุกคนใช้แผนนี้แล้วกันนะ” แล้วนนท์ก็อธิบายแผนการของเค้าให้ทุกคนฟัง เมื่อทุกคนเข้าใจกันดีแล้วต่างก็แยกกันเดินออกจากโรงเรียน เพราะถ้ารวมกลุ่มกันแล้วล่ะก็อาจจะทำให้อาจารย์สงสัยได้

                “ไอ้นนท์แผนนี้ชัวร์ป่าววะ” บอลหันไปถามขณะกำลังเดินออกจากโรงเรียน

                “ไม่รู้ว่ะ แต่มันเป็นวิธีเดียวแล้วที่ข้าคิดออกในตอนนี้”

                “เฮ้อ...ถ้าพวกเราแพ้ขึ้นมาทำไงวะเนี่ย ข้าล่ะสังหรณ์ใจยังไงชอบกล” เชนพูด

                “สงครามยังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพทหารเว้ย” บิ๊กพูดแล้วทั้ง 4 คนก็เดินมาถึงประตูหน้าโรงเรียน


ตอนนี้สมาชิกในแก๊งที่แยกกันเดินเมื่อกี้ก็มารวมตัวกันหมดแล้ว แล้วพวกเค้าก็เดินออกไปแถวตึกร้างข้างๆโรงเรียน ซึ่งตอนนี้พวกโรงเรียนฝั่งตรงข้ามก็ได้มายืนรอพวกเค้าอยู่แล้ว

                “มาแล้วหรอพวกเมิงมาช้าจังนะกลัวอะไรรึป่าวว่ะ” กอล์ฟหัวหน้าแก๊งพูดขึ้นแล้วยิ้มเหยียดหน้าตาอันหล่อเหลาและความเท่ห์ของเค้าทำให้เค้าเป็นชายหนุ่มที่นักเรียนหญิงของโรงเรียนใฝ่ฝันอยากจะมาเป็นคู่ควงด้วยแต่เค้าก็ยังไม่มีใครสักที ทำให้หลายคนสงสัยว่าทำไมคนหล่อๆอย่างกอล์ฟถึงไม่มีแฟน

                “หึ...พวกกรูให้เวลาพวกเมิงเตรียมตัวไงวะ เพราะเดี๋ยวถ้าแพ้ขึ้นมาเนี่ยจะทำใจกันไม่ได้” เชนพูดแล้วทำหน้ากวนใส่กอล์ฟ

                “ทำปากดีไปเหอะพวกเมิง หึ...พอไอ้แชมป์กับพวกที่เก่งๆออกไป ก็เหลือแค่พวกเมิง 4 คนที่เหลืออ่ะก็พวกปัญญาอ่อนทั้งนั้นแหละว่ะ 555” ลูกสมุนของกอล์ฟพูดขึ้น

                “เดี๋ยววันนี้กรูจะทำให้หน้าหล่อๆของพวกเมิงทั้ง 4 คนเสียโฉมเลยว่ะ” กอล์ฟพูด

                “กรูก็จะเอาบาทาน้อยๆของพวกเนี่ยประทับไว้ที่หน้าหล่อๆของเมิงเหมือนกัน” บิ๊กพูดแล้วเดินไปประชันหน้ากับกอล์ฟ

                “!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ลุย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

***********************************

                “เออ...นี่ปอนด์บ้านนายอยู่แถวไหนหรอ” อาร์มพูดกับปอนด์ ทั้งสองคนกำลังเดินลงมาจากอาคารเรียน

                “ทำไมอ่ะ” ปอนด์พูดอย่างห้วนๆ ความจริงหลังเลิกเรียนเค้าจะเดินตามทั้ง 4 คนนั้นไปแล้วแต่โดนนายอาร์มนี่ดึงตัวไว้ให้เค้าอธิบายโจทย์เลขให้

                “ก็ถ้าอยู่ทางเดียวกันเราจะได้กลับบ้านพร้อมกันไง”

                “ไม่ต้องหรอกฉันชอบกลับบ้านคนเดียวอ่ะนะ” แล้วปอนด์ก็รีบเดินนำหน้าอาร์มไป พอดีกับเรนและขิงเดินมาเจอเค้าพอดี

                “ปอนด์ นี่นายชื่อปอนด์ใช่มั้ย” ขิงรีบพูด

                “อืมใช่ แล้วเธอรู้จักชื่อฉันได้ไง”

                “ฉันขิงไงน้องพี่แชมป์อ่ะ แล้วนี่นายมัวทำอะไรอยู่ทำไมไม่รีบไปช่วยพวกนั้น”

                “ก็ฉันกำลังจะไปอยู่นี่ไง”

                “ดี งั้นไปกันเลย” แล้วปอนด์ เรน และขิงก็รีบวิ่งออกจากโรงเรียนทันที

                “ปอนด์นั่นนายจะไปไหนน่ะ” อาร์มตะโกน

                “ฉันไปก่อนนะ แล้วเจอกัน”

                “โธ่เอ้ย...จะได้กลับบ้านด้วยกันอยู่แล้วเชียว” อาร์มพูดกับตัวเองพร้อมกับทำหน้าเซง

เมื่อ ปอนด์ เรนและขิงไปถึง ตอนนี้สถานการณ์ของโรงเรียนพวกเค้ากำลังตกเป็นรอง

                “ปอนด์นายเข้าไปช่วยพวกนั้นสิ” ขิงรีบพูดพร้อมกับมองหาบอล ชายหนุ่มพยักหน้าแล้วหันมาทางเรน

                “ฝากกระเป๋าหน่อย” แล้วเค้าก็รีบวิ่งเข้าไปช่วยพวกนั้น เรนรับกระเป๋ามาแบบงงๆเล็กน้อย

                “นายนั่นเค้าเอาอะไรมาเรียนบ้างเนี่ย กระเป๋าเบาหวิวเชียว”

                “น่าแหม...วันนี้เปิดเทอมวันแรกนะเรน ใครจะไปขยันเหมือนเธอล่ะเอามาซะครบทุกวิชาเชียว” ขิงพูดปนขำแล้วเธอก็ชะเง้อมองหาพี่ชาย

                “นี่ทำไมพี่แชมป์ยังไม่มาอีกนะ คอยดูนะถ้าบอลโดนต่อยเยอะล่ะก็ฉันจะโทษแฟนเธอคนเดียว” ประโยคหลังขิงหันไปเหน็บแนมเรน ซึ่งหญิงสาวก็ได้แต่ยิ้มไม่พูดอะไร

ปอนด์วิ่งเข้าไปในกลุ่มสภาพที่เห็นตอนนี้แก๊งของเค้าแต่ละคนเริ่มไม่ไหวกันแล้ว เค้าเริ่มเข้าไปช่วยเพื่อนทีละคนด้วยฝีมือการชกต่อยที่เก่งกาจของเค้าทำให้เค้าสามารถล้มพวกโรงเรียนโน้นไปได้หลายคน

                “เฮ้ยไอ้บิ๊ก ไอ้ขี้เก๊กนั่นมันมายุ่งไรด้วยวะ” เชนตะโกนคุยกับบิ๊ก ตอนนี้เค้ากำลังแลกหมัดอยู่กับลูกสมุนของกอล์ฟอย่างดุเดือด

                “ช่างมัน อยากรนหาที่ตายก็เรื่องของมัน” บิ๊กพูดตอบพร้อมกับชกหน้ากอล์ฟไปหนึ่งที แต่เค้าก็โดนกอล์ฟชกกลับเหมือนกัน

พอปอนด์เข้ามาช่วยก็ดูเหมือนว่าสถานการณ์ของแก๊งเริ่มจะดีขึ้น กอล์ฟที่ดูเหมือนจะรู้ถึงสถานการณ์ในตอนนี้เค้าจึงสั่งให้หลายคนไปรุมปอนด์ซึ่งไม่เป็นปัญหาสำหรับปอนด์เค้ารับมือกับพวกนั้นได้อย่างสบาย

บิ๊กกับกอล์ฟที่กำลังสู้กันอย่างเมามันทั้งคู่ฝีมือสูสีกันมาก แต่บิ๊กเกิดเสียจังหวะล้มลงทำให้กอล์ฟได้โอกาสหยิบไม้หน้าสามที่อยู่ใกล้ๆจะมาฟาดบิ๊ก

                !!!!!!!!!ตุ๊บ!!!!!!!!!!

เสียงเท้าของปอนด์กระทบกับตัวของกอล์ฟอย่างจังทำให้เค้าล้มลงทันที แล้วทุกคนก็หยุดกิจกรรมที่ตัวเองทำอยู่แล้วหันมาดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

                “นี่เมิงเป็นใครวะ” กอล์ฟลุกขึ้นแล้วพูดอย่างโมโห

                “หึ...กรูเป็นใครมึงไม่จำเป็นต้องรู้แต่วันนี้ถือว่าพวกกรูชนะว่ะ” ปอนด์จ้องหน้ากอล์ฟแล้วยิ้มเหยียดบอลทำท่าจะพูดอะไรสักอย่างแต่ถูกนนท์ห้ามไว้ก่อน

                “แล้วเมิงจะเอายังไง” กอล์ฟที่ยอมรับในความพ่ายแพ้เอ่ยขึ้นด้วยความเจ็บใจ ปอนด์ชี้ไปที่เข็มบนเสื้อของกอล์ฟเค้าจึงต้องจำใจเอาเข็มของโรงเรียนให้กับปอนด์ไป

                “กรูไม่ได้ต่อยกับเมิงคนเดียวนะ” ปอนด์พูดทำให้สมาชิกในแก๊งของกอล์ฟถอดเข็มของโรงเรียนไปให้ปอนด์จนหมด

                “พวกเมิงจำไว้นะกรูจะต้องมาเอาเข็มของพวกกรูคืนแน่ๆ จำไว้” กอล์ฟทิ้งท้ายแล้วพวกเค้าก็เดินกลับไป

                “เฮ้ยผู้หญิงคนซ้ายนั่นเป็นใครวะ” กอล์ฟถามลูกสมุนขณะกำลังเดินกลับ

                “อ๋อ...ชื่อเรนเป็นแฟนไอ้แชมป์ไง”

                “เป็นแฟนกับไอ้แชมป์หรอเนี่ย” กอล์ฟพูดสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย

                “ทำไม น่ารักอ่ะดิ๊ดาวโรงเรียนเลยนะเว้ย”

                “อืมใช่น่ารักมากเลยแหละ” กอล์ฟพูดพร้อมจ้องเรนตาไม่กระพริบ

เมื่อพวกโรงเรียนตรงข้ามกลับกันไปหมดแล้ว บอลจึงได้โอกาสพูดขึ้น

                “เฮ้ย...เมิงมาเป็นพวกเดียวกับพวกกรูตั้งแต่เมื่อไหร่วะ”

                “แล้วพวกกรูก็สู้กันเองได้ไม่ต้องมีเมิงเข้ามาช่วยหรอก” เชนพูดเสริม ตอนนี้ทั้งหมดยืนล้อมปอนด์เอาไว้

                “เมิงแน่ใจกันหรอว่าถ้ากรูไม่มาช่วยพวกเมิงจะชนะไอ้พวกนั้นได้”

                “เมิงดูถูกพวกกรูหรอ” บิ๊กพูดแล้วเข้าไปกระชากคอเสื้อปอนด์ทันที แล้วนนท์มาห้ามไว้

                “เมิงใจก่อนดิวะไอ้บิ๊ก”

ขิงกับเรนที่เห็นท่าจะไม่ค่อยดีจึงรีบเข้ามาดูเหตุการณ์

                “นี่พวกนายจะทำอะไรปอนด์อ่ะเค้ามาช่วยพวกนายนะ อยู่แก๊งเดียวกันทำไมไม่รักกันล่ะ” ขิงพูด

                “ขิง...นี่เธอรู้ตัวมั้ยว่าพูดอะไรออกมาอ่ะ” บอลพูดออกมาด้วยความโมโห

                “มันอยู่แก๊งเดียวกับพวกเราตอนไหน” บิ๊กปล่อยคอเสื้อปอนด์แล้วหันมาพูดกับขิง

                “อ้าวนี่นายปอนด์ นายยังไม่ได้บอกพวกนี้อีกหรอ” ปอนด์ส่ายหน้า

                “โธ่ ถึงว่าสิทำไมพวกนี้ถึงได้จะต่อยนายได้”

                “หมายความว่าไงขิง ช่วยอธิบายให้พวกเราเข้าใจหน่อยได้มั้ย” นนท์พูด

                “ก็หมายความว่าไอ้ปอนด์จะมาเป็นหัวหน้าแก๊งคนใหม่ของพวกแกไงล่ะ” เสียงของชายหนุ่มคนนึงดังขึ้นทุกคนหันไปมองพร้อมกัน

                “พี่แชมป์!!!!”

                “ใช่ฉันเอง เลิกทะเลาะกันได้แล้ว”

                “หึ...ถ้าไอ้นี่เป็นหัวหน้าแก๊งล่ะก็งั้นผมขอลาออกจากแก๊งเดี๋ยวนี้” บิ๊กพูดแล้วเดินออกไป

                “ไอ้บิ๊กหยุดเดี๋ยวนี้” พี่แชมป์พูด ทำให้บิ๊กหยุดเดินทันที

                “เอ็งนี่มันใจร้อนไม่เปลี่ยนเลยนะ เอ็งบอกเหตุผลมาสิว่าทำไมถึงจะลาออกจากแก๊ง”

                “ผมไม่ชอบขี้หน้าไอ้นี่” บิ๊กชี้หน้าไปที่ปอนด์

                “หึ...พวกเอ็งรู้อะไรมั้ยไอ้ปอนด์เนี่ยมันอุตส่าห์ลาออกจากโรงเรียนของมันแล้วมาเข้าโรงเรียนนี้เพื่อแค่จะมาเป็นหัวหน้าแก๊งให้พวกเอ็งอ่ะ แก๊งที่มันอยู่อ่ะนะฝีมือแต่ละคนพวกเอ็งเทียบไม่ติดกันทั้งนั้น ความจริงมันจะไม่ลาออกก็ได้นะเว้ยแต่ข้าเนี่ยแหละไปขอร้องมันเอง” คำพูดของแชมป์ทำให้ทุกคนตกอยู่ในความเงียบ

                “ข้าจะบอกแค่นี้แหละที่เหลือพวกเอ็งก็ไปคิดเอาเองแล้วกันนะว่าจะรับมันเป็นหัวหน้าแก๊งของพวกเอ็งมั้ย เฮ้ยปะไอ้ปอนด์กลับบ้านกัน”

                “พี่แชมป์ขิงขออยู่กับบอลนะ” ขิงพูดแล้วไปยืนข้างๆบอล

                “อืมตามใจ อย่ากลับบ้านดึกล่ะ” แล้วแชมป์ เรน และปอนด์ก็เดินออกไป

                “อ่ะนี่ กระเป๋าของเธอ” เรนยื่นกระเป๋าให้ปอนด์และส่งยิ้มหวานให้

                “อืมขอบใจ” ปอนด์รับกระเป๋ามาด้วยสีหน้าเรียบเฉย แล้วเค้าก็ใช้เสื้อนักเรียนของเค้าเช็ดรอยเปื้อนบนใบหน้าตัวเอง

                “นี่เธอทำไมสกปรกอย่างนี้ล่ะ ผ้าเช็ดหน้าน่ะไม่มีหรือไง”

                “ไม่มี” ปอนด์ตอบสั้นๆแล้วหันหน้าไปทางอื่นทำเป็นไม่สนใจเรน

                “อ่ะนี่ฉันให้นายเอาไปเช็ดซะ” เรนยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ปอนด์แต่ชายหนุ่มกลับไม่สนใจ

                “ทำไมถึงไม่รับผ้าเช็ดหน้าฉันล่ะ” ปอนด์ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย

                “ไม่ต้องมายุ่งกับฉันได้ม่ะ” เค้าพูดอย่างไม่สบอารมณ์

                “เอาล่ะๆพอกันทั้งคู่แหละ เดี๋ยวหาไรกินกันก่อนนะเดี๋ยวพี่เลี้ยงเองกินร้านไหนกันดี”

                “เรนอยากทานอาหารญี่ปุ่นอ่ะค่ะ เราไม่ได้ทานกันนานแล้วนะคะพี่แชมป์” เรนพูดแล้วยิ้มแบบอ้อนๆให้แฟนหนุ่ม

                “ผมว่าเรากินก๋วยเตี๋ยวกันแถวๆนี้ก็ได้จะไปไกลทำไม”

                “ร้านแถวนี้สะอาดรึป่าวก็ไม่รู้ถ้าเกิดกินเข้าไปแล้วท้องเสียจะทำยังไง”

                “โอ๊ย....พี่แชมป์งั้นพี่ไปกินเหอะนะผมขอตัวล่ะ ถ้าผมต้องไปกินกับแม่คุณหนูเนี่ยอ่ะนะผมขอกลับบ้านดีกว่าไปนะพี่” พูดจบชายหนุ่มก็เดินไป

                “คนอะไรไม่มีมารยาทเลย” เรนพูดหน้าบูดบึ้ง

                “เอาน่า มันก็เป็นอย่างงี้แหละเราไปทานอาหารญี่ปุ่นกันดีกว่า” แชมป์พูดพลางเล่นหัวเรน

                “ค่ะ” แล้วเรนก็ยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม

***********************************

                “ขิง นี่ขิงรู้เรื่องนี้มาตลอดหรอ” บอลถามขิงขณะเดินกลับบ้านด้วยกัน

                “ขิงเพิ่งรู้เมื่อกลางวันนี้เองนะ พี่แชมป์โทรมาบอก”

                “ทำไมต้องเป็นไอ้หมอนั่นด้วยนะ” บอลทำท่าไม่สบอารมณ์เท่าไหร่

                “ปอนด์เค้าก็เก่งดีออก ขิงว่านะถ้าปอนด์ไม่เข้าไปช่วยอ่ะนะแก๊งเราแพ้ชัวร์ๆ”

                “ขิง...ถ้าไม่อยากทำให้บอลโมโหขิงเลิกชมมันเดี๋ยวนี้เลยนะ” ชายหนุ่มเริ่มขึ้นเสียง

                “ทำไมบอลต้องตะคอกใส่ขิงด้วยล่ะ กลับไปทำใจให้เย็นกว่านี้ก่อนนะแล้วค่อยมาคุยกัน” หญิงสาวพูดจบก็โบกรถแท็กซี่แล้วขึ้นรถไปทันที

                “ขิงเดี๋ยวก่อนสิ.........โธ่เว้ย ไม่น่าใจร้อนเลยเรา” บอลพูดกับตัวเองพลางเดินเตะโน่นเตะนี่ไปตลอดทาง