ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การเดินทาง
วันนี้ฉันต้องไปนิวยอร์กวันแรกเหลือเชื่อเลยมั้ยล่ะ!ตอนนี้ฉันกำลังอยู่หน้ารถของแม่ฉัน เธอไม่ใช่แม่ฉันจริงๆหรอกเธอเป็นแม่เลี้ยงฉันพ่อฉันแต่งงานกับเธอหลังจากที่เลิกกับแม่ได้สองปี พ่อฉันเลิกกับแม่ฉันเพราะอะไรฉันไม่รู้หรอกฉันถามพ่อเป็นร้อยครั้งแล้วแต่เขาก็ไม่เคยบอกฉันเลยดังนั้นฉันก็เลยเลิกถามเขาอีก
"เอาของขึ้นรถได้แล้ว เจมส์"มาเรียเรียกเธอนั่นแหละแม่เลี้ยงของฉันพ่อฉันเคยบอกฉันว่าพ่อชอบมาเรียที่เธอเซ็กซี่แล้วก็พูดเก่งด้วยฉันก็เลยบอกพ่อว่า แหงล่ะก็เธอเป็นพิธีกรนี่พูดไม่เก่งคงได้เป็นหรอก แล้วพ่อฉันก็หัวเราะเสียยกใหญ่ มาเรียมีลูกสาวหนึ่งคนเธอชื่อ แอนนา เธอไม่ค่อยทำอะไรหรอกขี้เกียจสุดๆยิ่งวันเสาร์อาทิตย์นะเธอไม่ต้องเรียนวันๆก็นอน กิน ฟังเพลงแล้วก็ส่องกระจกสิ่งสุดท้ายเนี่ยแอนนาทำวันละร้อยครั้งได้เธอเติมหน้าทั้งๆที่มันไม่เคยจางลงสักนิดแล้วเธอก็ไม่ได้ออกไปข้างนอกเลยฉันเคยถามเธอว่าจะเติมทำไมนักหนายิ่งเติมยิ่งเข้มยังกะผีเธอก็แค่หันมามองฉันแล้วทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้พอฉันถามอีกทีเธอก็บอกว่าไม่ต้องยุ่งนี่มันเรื่องของเธอแล้วก็เดินไปแต่งหน้าต่อในห้องน้ำ"เจมส์ หยุดเดินได้แล้ว"แอนนาตะคอกใส่หู
"อยู่แค่เนี้ยไม่ต้องตะโกนหรอกยัยหน้าผี"ฉันตะคอกกลับไป"กรี๊ด..............แม่ขามันว่าหนูหน้าผี"แอนนากรี๊ดใส่หูฉันจนฉันต้องเอามือปิดหู"เงียบซะแอน แล้วหนูจะไปว่าแอนทำไมล่ะไปได้แล้วเจมส์"มาเรียเรียกแล้วเราก็ขึ้นรถมุ่งหน้าสู่สนามบิน มันเป็นระยะทางที่ไกลมาก...ฉันไม่ได้อยากจะไปเลยแต่ต้องไปเพราะพ่อจะย้ายไปอยู่ที่นิวยอร์ก พ่อเคยบอกฉันว่าบ้านของมาเรียอยู่ที่แมนฮัตตัน มาเรียเคยบอกว่าจะพาฉันไปเซ็นทรัลปาร์คด้วยแต่ฉันว่ามันคงยากนะที่จะได้ไป
ฉันฝันมานานแล้วที่จะได้ไปแมนฮัตตัน ฉันยังไม่เคยไปเลยสักครั้ง(ที่จริงฉันยังไม่เคยไปอเมริกาเลยด้วยซ้ำฉันเคยอยู่แต่ในยุโรปแค่นั้นแหละธรรมดามากเลย)
"พ่อฮะแมนฮัตตันใหญ่กว่าลอนดอนรึเปล่าฮะ"ฉันถามเหมือนตั้งใจแต่จริงๆแล้วฉันแทบไม่ได้สนใจด้วยซ้ำ"พ่อก็ไม่รู้ลองถามแม่สิ"เขาตอบปัดๆเพราะยังยุ่งอยู่กับขับรถ ฉันหันไปหามาเรีย"แม่ฮะแมนฮัตตันใหญ่กว่าลอนดอนรึเปล่าฮะ"ฉันถามพร้อมกับกระชับเสื้อโค้ตให้รู้สึกอุ่นมากขึ้นเพราะข้างนอกหนาวมาก"แม่ว่าไม่นะจ๊ะ มีอะไรรึเปล่าฮึ"มาเรียตอบ"เปล่าฮะแล้วโรงเรียนของผมอยู่ที่ไหนหรอฮะ"ฉันถามต่อแล้วหันไปมองแอนนาที่นั่งแต่แต่งหน้าอยู่พอเธอรู้ว่าฉันมองก็ตวัดหางตาใส่แล้วหันไปทางอื่น"ที่แมนฮัตตันจ้ะ อยู่แถวๆบ้านเราแหละจ้ะ"มาเรียตอบพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้ฉัน"ชื่ออะไรฮะ"ฉันถามมาเรียอีกครั้งแต่คราวนี้แอนนาเป็นคนตอบ"เซ้าซี้อยู่นั่นแหละน่ารำคาญ"แอนนาพูดแล้วหันมามองฉันโกรธๆ"ฉันไม่ได้ถามเธอ ยัยบ๊องฉันถามแม่"ฉันพูดแล้วทำแลบลิ้นปลิ้นตาใส่"พอแล้วเด็กๆ เจมส์ต้องไปเรียนที่บอสตัน"พ่อของฉันตอบอย่างรำคาญ หลังจากนั้นก็ไม่มีใครคุยกันอีกเลย
"เอาของขึ้นรถได้แล้ว เจมส์"มาเรียเรียกเธอนั่นแหละแม่เลี้ยงของฉันพ่อฉันเคยบอกฉันว่าพ่อชอบมาเรียที่เธอเซ็กซี่แล้วก็พูดเก่งด้วยฉันก็เลยบอกพ่อว่า แหงล่ะก็เธอเป็นพิธีกรนี่พูดไม่เก่งคงได้เป็นหรอก แล้วพ่อฉันก็หัวเราะเสียยกใหญ่ มาเรียมีลูกสาวหนึ่งคนเธอชื่อ แอนนา เธอไม่ค่อยทำอะไรหรอกขี้เกียจสุดๆยิ่งวันเสาร์อาทิตย์นะเธอไม่ต้องเรียนวันๆก็นอน กิน ฟังเพลงแล้วก็ส่องกระจกสิ่งสุดท้ายเนี่ยแอนนาทำวันละร้อยครั้งได้เธอเติมหน้าทั้งๆที่มันไม่เคยจางลงสักนิดแล้วเธอก็ไม่ได้ออกไปข้างนอกเลยฉันเคยถามเธอว่าจะเติมทำไมนักหนายิ่งเติมยิ่งเข้มยังกะผีเธอก็แค่หันมามองฉันแล้วทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้พอฉันถามอีกทีเธอก็บอกว่าไม่ต้องยุ่งนี่มันเรื่องของเธอแล้วก็เดินไปแต่งหน้าต่อในห้องน้ำ"เจมส์ หยุดเดินได้แล้ว"แอนนาตะคอกใส่หู
"อยู่แค่เนี้ยไม่ต้องตะโกนหรอกยัยหน้าผี"ฉันตะคอกกลับไป"กรี๊ด..............แม่ขามันว่าหนูหน้าผี"แอนนากรี๊ดใส่หูฉันจนฉันต้องเอามือปิดหู"เงียบซะแอน แล้วหนูจะไปว่าแอนทำไมล่ะไปได้แล้วเจมส์"มาเรียเรียกแล้วเราก็ขึ้นรถมุ่งหน้าสู่สนามบิน มันเป็นระยะทางที่ไกลมาก...ฉันไม่ได้อยากจะไปเลยแต่ต้องไปเพราะพ่อจะย้ายไปอยู่ที่นิวยอร์ก พ่อเคยบอกฉันว่าบ้านของมาเรียอยู่ที่แมนฮัตตัน มาเรียเคยบอกว่าจะพาฉันไปเซ็นทรัลปาร์คด้วยแต่ฉันว่ามันคงยากนะที่จะได้ไป
ฉันฝันมานานแล้วที่จะได้ไปแมนฮัตตัน ฉันยังไม่เคยไปเลยสักครั้ง(ที่จริงฉันยังไม่เคยไปอเมริกาเลยด้วยซ้ำฉันเคยอยู่แต่ในยุโรปแค่นั้นแหละธรรมดามากเลย)
"พ่อฮะแมนฮัตตันใหญ่กว่าลอนดอนรึเปล่าฮะ"ฉันถามเหมือนตั้งใจแต่จริงๆแล้วฉันแทบไม่ได้สนใจด้วยซ้ำ"พ่อก็ไม่รู้ลองถามแม่สิ"เขาตอบปัดๆเพราะยังยุ่งอยู่กับขับรถ ฉันหันไปหามาเรีย"แม่ฮะแมนฮัตตันใหญ่กว่าลอนดอนรึเปล่าฮะ"ฉันถามพร้อมกับกระชับเสื้อโค้ตให้รู้สึกอุ่นมากขึ้นเพราะข้างนอกหนาวมาก"แม่ว่าไม่นะจ๊ะ มีอะไรรึเปล่าฮึ"มาเรียตอบ"เปล่าฮะแล้วโรงเรียนของผมอยู่ที่ไหนหรอฮะ"ฉันถามต่อแล้วหันไปมองแอนนาที่นั่งแต่แต่งหน้าอยู่พอเธอรู้ว่าฉันมองก็ตวัดหางตาใส่แล้วหันไปทางอื่น"ที่แมนฮัตตันจ้ะ อยู่แถวๆบ้านเราแหละจ้ะ"มาเรียตอบพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้ฉัน"ชื่ออะไรฮะ"ฉันถามมาเรียอีกครั้งแต่คราวนี้แอนนาเป็นคนตอบ"เซ้าซี้อยู่นั่นแหละน่ารำคาญ"แอนนาพูดแล้วหันมามองฉันโกรธๆ"ฉันไม่ได้ถามเธอ ยัยบ๊องฉันถามแม่"ฉันพูดแล้วทำแลบลิ้นปลิ้นตาใส่"พอแล้วเด็กๆ เจมส์ต้องไปเรียนที่บอสตัน"พ่อของฉันตอบอย่างรำคาญ หลังจากนั้นก็ไม่มีใครคุยกันอีกเลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น