ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
"วิ์แลน์" อาาัรเล็ๆที่ั้อยู่ิายฝั่ทะเลึ่ปรอ้วยพระราาที่เ่าสามารถพระนามว่า "เลโอ"และพระราินีที่อยู่้าายพระนามว่า "เอ็น"ทั้สอพระอ์มีบุรายหัวแ้วหัวแหวน้วยันสอพระอ์ "ราวี่" อ์ายนโที่เ่าใน้านารรบแ่ทว่าลับเป็นนที่มีนิสัยใออ่อนโยนอัธยาศัยีทำให้ประานรัไร่ันอย่าล้นหลาม่าา"ฮยอ"อ์ายนสุท้อที่เอาแ่เที่ยวเสเพลไปวันๆไม่่อยฟัใรเอาแ่ใัวเอเนื่อาเป็นลูนเล็ทำให้พระราินีทรรัมาเป็นพิเศษฮยอึใ้วามน่ารัอออ้อนผู้เป็นมาราทุรั้ึ่็สำเร็มาโยลอเว้นแ่พระราาเลโอไม่ว่าะพยายามใ้วิธีอะไร็ไม่เยอออ้อนสำเร็เลยัรั้ ฮยอมัะอิาราวี่อยู่เสมอเาเห็นว่าท่านพ่ออนรัและเอาใใส่ราวี่มาว่านโยที่ิแ่เ้า้าัวเอ เวลามีานฮยอ็ทำเป็นไม่รู้ไม่ี้หัวทวนลมทำให้พระราาทรโมโหทุรั้แ่ทร็ไม่พูอะไรเพราะ้วยวามที่รัภรรยาที่รัลูนเล็สุหัวใทำให้เาแ้ปัหาโยารเมินฮยอไปและเาิไว้แล้วว่าะให้ราวี่นั้นไ้ึ้นรอราสมบัิ่อาเา
๊อ ๊อ
"ใรวะ นะนอน"
"แม่เอลู"
เสียเาะประูห้อัึ้นายหนุ่มลุึ้น้วยวามหุหิเพราะเมื่อืนออไปื่มหนัมาับเพื่อนในเมือ เาว้าเสื้อลุมอาบน้ำมาใส่และเินไปเปิประูห้อ็พบว่าแม่อเายืนอยู่หน้าห้อพร้อมับถือถาามใส่น้ำับผ้าเ็หน้าสีาวไว้ในมือ
"แม่อเ้าไปไ้ไหม"
"อ่า..รับ"
เอ็น่อยๆเินเ้ามาในห้อและวาถาามลไว้้าเียเามัะทำแบบนี้เสมอนเป็นิวัรประำวันไปะแล้วที่้อเ้ามาเ็ัวให้ลูายที่เมาเหล้ามาทุวันแ่เอ็น็ไม่เยโรธฮยอเลย้วยวามรัวามห่วใยที่มี่อลู ฮยอยี้หัวเินมาที่เียแล้วล้มัวลนอนอีรั้ให้ผู้เป็นแม่เ็ัวให้ เอ็น่อยๆบรรเ็ัวให้ฮยอเายิ้มเือๆมอหน้าลูายที่หลับาลอยู่รหน้า ลิ่นเหล้าเหม็นละลุ้ไปทั่วห้อนอนสภาพไม่่าานเมา้าถนนเลยแม้แ่น้อย หลัาเ็ัวเสร็แล้วเอ็น็ยถาและเินลับไปยัประูทาออทันที
"ท่านแม่"
"หืม..มีอะไรหรอลู"
"เปล่ารับ..ไม่มีอะไร ผมอนอน่อนะรับ"
"ามสบายเลยลู..แม่รัลูนะฮยอ"
"อืม..รับ"
หลัาปิประูห้อเรียบร้อยเอ็น็ยื่นถาามให้สาวใ้ไปเ็บแล้วเินลับไปที่ห้อนอนอนเอ เมื่อเ้าไปในห้อไ้มอไปรอบๆ็ไม่พบว่าเลโออยู่ในห้อนอนแล้ว น้ำใสาวา่อยๆไหลออมา้วยวามเ็บปวและเสียใเาไม่้อารอะไรมาาฮยออให้อยู่สบายมีวามสุ็พอแ่ทว่าเา้อารเพียอย่าเียวือำว่า"รั"าปาอฮยอึ่ไม่เยบอับนเป็นแม่เลย
เลโอนั่ทำานอยู่ในห้อโถอพระราวั้วยวามเรียและัวัลอย่าหนัเนื่อาปีนี้หนาวมาทำให้เหล่าแมะพรุนสิน้าส่อออันับหนึ่อประเทศไ้แ็ายไปหลายหมื่นัวทำให้เศรษิอประเทศ่ำอย่าที่สุ ราวี่นั่ทำานอยู่้าๆเห็นท่านพ่ออนอาารไม่่อยีึลุึ้นมาูอาาร้วยวามเป็นห่ว
"ท่านพ่อเป็นอะไรรึเปล่ารับ"
"ไม่เป็นไร...อน้ำหน่อยสิ"
"นี่รับท่านพ่อ"
เลโอรับแ้วน้ำมาามือราวี่ในะที่ำลัะื่มนั้นสิอเา่อยๆับลร่าายอ่อนแรแ้วน้ำที่อยู่ในมือไ้ลมาแระายเป็นเสี่ยๆ ราวี่รีบเอามือไปประอผู้เป็นพ่อ้วยวามใสีหน้าอเลโอีมาอาารไม่่อยีเลย
"ท่านพ่อ ท่านพ่อรับ!!!"
"......" ไร้เสียอบรับลับมา
"มีใรอยู่้านอบ้า ทหาร ทหาร ใร็ไ้เ้ามาที"
เหล่าทหารอ์รัษ์ที่อยู่หน้าห้อรีบเปิประูเ้า่าพาันแื่นับอาารอพระราาันอย่าวุ่นวาย
"อ์ายทำไมพระราาถึ.."
"อย่ามัวั้ารีบไปามหมอหลวมาเร็วเ้า"
"รับทราบรับ"
ทหารอ์รัษ์รีบออไปามหมอามำสั่อราวี่อย่ารวเร็ว
"ท่าน้อไม่เป็นอะไรนะท่านพ่อ..้าะอยู่้าๆท่าน"
สำนัหมอหลว
ในสวนสมุนไพรหนุ่มน้อยใส่แว่นหน้าาน่ารัำลัเ็บร้อเพลเ็บสมุนไพรในสวนอย่าเพลิเพลินแม้ว่าะเป็นหน้าหนาว็ามแ่รอยยิ้มอเาสใสยิ่ว่าแสอาทิย์ในหน้าร้อนเสียอี เสียทหารวิ่เ้ามาในสำนั้วยวามแื่น เามอฝูทหารที่เ้าไปในสำนั้วยวามสสัย
"มีใรพบหมอหลวไหม"
"ไม่รับไม่เอเลย"
ทหาร่าพาันวิ่เ้าวิ่ออสำนัันอย่าวุ่นวายเพื่อหาัวหมอหลวแ่็ไม่พบใรัน แล้ว็มีทหารนายหนึ่สัเเห็นว่ามีผู้ายนนึำลัแอบมอพวเาอยู่
"เฮ้นายทำอะไร"
"..รับ ผ...ผมไม่ไ้ทำอะไรรับ"
หนุ่มน้อยใส่แว่นสะุ้ึ้นมายืนร้วยวามใ
"นายเห็นหมอหลวฮบินไหม"
"อ่า...ุหมอออไปทำธุรแ่เ้ายัไม่ลับมาเลยรับ"
"ิ...แย่ละสิ แล้วนายเป็นใร"
"ผมเป็นผู้่วยหมอื่อเนรับ"
"ั้นหรอ...ผู้่วยะรัษาเป็นอยู่มั้ ่วยไม่ไ้" ทหารนนั้นรีบว้ามืออเนลาไปทันที
"ะพาผมไปไหนรับเนี้ย"
เนสบัมืออย่าแรแ่็ไม่สามารถสู้แรอทหารไ้
"ามมา็ะรู้เอละ...ไปเรียมอุปร์ที่ใ้รวผู้ป่วยไป้วยละ"
"ทำไมรับเิอะไรึ้น"
"อย่าถามมารีบไปทำามที่สั่เร็ว!!!!"
ทหาระอใส่เนเสียัทำให้เนลัวและรีบไปเรียมอามทหารไปยัพระราวัอย่ารวเร็วโยไม่รู้เลยว่าอะไรที่อยเาอยู่้าหน้าันแน่
>>>Intro End<<<
หูยยยยเนเนอเราานเ้าแล้วไ
สสารเอ็นอะมีลูแย่ๆแบบฮยอี้
รอิามันาม่อ้วยนะะ
#ฟิผมนี่แหละราา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น