ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    นายหมาเน่า (A DoG Man)

    ลำดับตอนที่ #1 : นายหมาเน่า ยินดีที่ได้รู้จัก....

    • อัปเดตล่าสุด 13 เม.ย. 49


    ในวันที่ร้อนอบอ้าว ผู้คนต่างทำงานกันอย่าง ขมัคเขม้น ถึงแม้ว่าอากาสจะร้อนเพียงใด พวกเขาก้อไม่เคยย่อท้อ แต่มีชายผู้หนึ่ง
    เด็กหนุ่ม ม.ปลาย หน้าใส นั่งจ้ออยู่ที่หน้าบ้านตัวเองในสภาพเหมือนกับว่า โลกนี้ไม่ใครเหลือแล้ว

    หวัดดีคับ เออ...ผมชื่อ เรน เป็นนักเรียนม.ปลายธรรมดาๆ ผมมันจะคิดเสมอว่าความรักนั้นเป็นเรื่องใหญ่เสมอ แล้วคุณล่ะ
    คัยที่ไม่เห็นว่าความรักมันสำคัญล่ะก้อ คนๆนั้น จะไม่ได้รู้สึกถึงความเหงาที่แท้จริงไดอย่าง 100 % เลยจริงๆ
    คุณอาจจะคิดว่า ความรัก มันเป็นอะไรที่สวยงาม มันทำให้ชีวิตเรามีความสุข มีแรงใจ แต่ผมว่า มันมีอะไรมากกว่านั้น
    ผมก็ยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร เพราะผมยังไม่เคยมีความรัก

    "โอ้ยยย ร้อนๆๆๆ" ผมนั่งบ่นพึมพำคนเดียวในบ้านของตัวเอง

    "อ่ะ!!!! โทรหาเคนดีกว่า ชวนมันไปว่ายน้ำคงจะดีน่ะ" หลังจากที่ผมฉุกคิดไอเดียรของผมขึ้นมาได้ ผมก้อหยิบโทรศัพท์ โทรหาเพื่อนร่วมชั้นของผม

    "ตรู๊ด ๆ ๆ ๆ" ....

    "ฮัลโหล ว่าไง..?"

    "อ่าหวัดดีเคน นี้ เรนเองน่ะ" ^ ^

    "ออ เรนหรอ อืมมมีไรว่ามา"

    "ไปว่ายน้ำกันมั๊ย เคน วันนี้อากาศร้อนมากเลย ถ้าได้โดดน้ำคงจะดี"

    "เออ.... คือช่วงนี้ฉันเป็นไรมไม่รู้ว่ะ ถึงอากาศจะร้อนก็จริงน่ะ แต่ฉันไม่ถูกกับน้ำเลยว่ะ" ไอ้หมอนี้ มันเป็นหมาบ้ารึไงฟฟ่ะ - - !

    "อ่าหรอ งั้นไม่เป็นไร" ผมตอบด้วยความผิดหวัง

    "เออนี้!!! ไปเดินเล่นที่ ฟอร์เรส เพลน กันมั๊ย ที่นั้นน่ะทั้งเย็นสบาย แล้วก็สาวๆเพียบเลยน่ะเว้ย"

    "อืมๆๆ เอางั้นก็ได้ เพราะยังไงฉันก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว" ผมตอบตกลงเคนไป ทั้งๆทีไม่รู้ว่า ไอ้ ฟอร์เรส เพลน มันจะเป็นอะไรอย่างไง

    " OK เจอกันเพื่อน " อ่า...ไปเตรียมตัวจะดีกว่า

    หลังจากที่ผมหลุกตัวขึ้น จากที่นั่งได้ไม่ทันไร เสียงก้อดังขึ้น

    "แป้น ๆ ๆ" ๐ ๐ !

    "โย่ว!!! ว่าไงเพื่อน ฉันมาล่ะ"

    "เออ.. รอเดี๋ยว แต่งตัวแปป" ก็แหงสิคับ บ้านเราห่างกันแค่ 3 หลังถัดไปเอง แต่อากาศมันร้อนแทบบ้า
    คงไม่มีใครเดินไปหรอก หรือว่าคุณจะเดิน

    "เส็จแร้วววว ล๊อคบ้านแปปน่ะ"

    หลายคนอาจสงสัย ผมไม่มีพอแม่รึไง ก็ดูเหมือนจะไม่มีล่ะน่ะ แต่ก็มี เหอะๆพ่อผมทำงานเป็นประธานบริษัทใหญในอเมริกา ไม่รู้ทำไม พ่อเป็นใหญ่เป็นโตแต่ล่ะคน ต้องไปทำงานที่อเมริกา
    ส่วนแม่ผมเป็น นางแบบ เดินทางไปหลายประเทศ เป็นพรีเซทน์เตอร์หลายๆสิ้นค้า และตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้เลย ว่าแม่ผมอยู่ที่ไหน
    สงสัยล่ะสิว่าทำไม ตัวผมมานั่งต่ำต้อยอยู่นี้ เพราะผมเบื่อกับการได้เจอผู้คนเยอะ ไม่ชอบก็ว่าได้
    พ่อผมน่ะ จะให้ไปอยู่ด้วยกันที่อเมริกา แน่นอนล่ะ โรงเรียนที่เข้าก็คงไม่พ้น โรงเรียนนานาชาติ
    ชิ!!!! นี่แหละที่ผมไม่ชอบ เบื่อการวางตัว หยิ่งในศักดิ์ศรี ลูกเจ้าใหญนายโตก็แบบนี้แหละ
    ผมจึงมาคบหาเพื่อนที่เอนกันเองมากที่สุด ก็ที่นี้ไงคับ

    "เฮ้ยยย!!! จะมาได้ยังเนี่ย เล่าประวัตินานเหลือเกินน่ะ" - - !

    "เล่นตามบทไปเถอะแก อย่าพูดมาก!"

     +++ เวลาผ่านไป +++

    "โอ้!!! ที่เนี้ยน่ะหรอ เยี่ยมเลยว่ะ"

    "สุดยอดใช่มั๊ยล่ะ เวลาฉันเบื่อๆ เซงๆ อ่ะน่ะ ก็จะหาซื้อหนังสือมาอ่านที่นี้แหละ"

    "ว่าแต่แกรู้จักที่นี้ได้ไงฟ่ะ ?"

    "ก็...คือ.... แฟนเก่าฉันเขาชอบพาฉันมาอ่ะ"

    "แสดงว่านายยังรักเขาอยู่น่ะสิน่ะ หึหึ"

    "เฮ้ย!! ทำไมพูดงั้นล่ะ เลิกกันแล้วเฟ้ย"

    "ก็ถ้านายไม่รักเธอคนนั้นน่ะ จะมาที่นี้บ่อยๆทำไมล่ะ มันบ่งบอกว่า สถานที่เนี่ย เป็นที่ที่นายสองคน
    นัดเจอกันบ่อยๆ เป็นความทรงจำดีๆ"

    " .... "

    "ฉันเดาน่ะ คงต้องเลิกเพราะถูกบีคันแน่เลย" ^ ^

    "นาย...เรน นายนี้เก่งจริงๆเลยน๊า ทั้งๆทีไม่เคยมีแฟน แต่กลับรู้อะไรดีถึงขนานนี้" เหอๆ ตอกย้ำตูนี้หว้า..

    "อะไรกันเนี่ยโธ่...ถึงฉันจะไม่เคยมีแฟน แต่ฉันก็ยังเคยมีความรักแล้วกันน่ะ"

    ฟอร์เรส เพลน สถานที่ๆ รุ่มล้อมไปด้วยต้นไม้น่าๆชนิด ปกคลุกไปทั่ว ทำให้ที่นี้เย็นและยังสดชื่อได้ตลอดเวลา แม้กระทั้งหน้าร้อนแบบนี้
    อีกทั้ง ยังเป็นที่ๆ หนุ่มสาวมักมานั่งจู่จี้กันที่นี้

    "เคน นายนี้หนา พาฉันมาที่แบบนี้ทำไม"

    "???" "มันผิดที่ฉันด้วยหรอเนี่ย"

    "เห็นคนที่นี้แล้วมันเหงาใจกว่าเดิมอีกว่ะ"

    " - - "

    "นี่ เรน เราเดินไปตรงนั้นดีกว่า ตรงนั้นน่ะ ต้นไม่มันเอนมาหากนเหมือนอุโมงค์เลยล่ะ"

    "อืมม เอาสิ" เราเดินไปทางนั้นด้วยกัน แต่ไม่คิดว่า เส้นทางนี้ จะพาเรื่องวุ่นๆมาให้เราซะแล้ว

    "ตุ๊บ!!!!!"

    "อ่ะคุณ!!! เป็นอะไรรึเปล่าครับ ให้ผมช่วยน่ะ"

    "เออโทดทีค่ะ คือมันค่อนข้างมัน ฉันสายตาไม่ค่อยดี"

    "คุณเป็นไรมั๊ยค่ะ"

    "เออ...ผม...." อะไรกันเนี่ย....

    To Be Continue....

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×