คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : สายลมในทุ่งกว้าง(ตอนที่1)
1
ณ บ้านที่สวยงามและอลังการ รอบๆบ้านเต็มไปด้วยต้นไม้และดอกไม้ปลูกเรียงรายไว้อย่างสวยงาม นี่คือบ้านใหม่ของฉัน ฉันกำลังตกตะลึงในความสวยงามแต่ก็ต้องมีเสียงๆหนึ่งมาขัดจังหวะการชมของฉัน
“เนโกะ มัวยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้นมาเอาของๆลูกไปไว้ในห้องเลย”
“แล้วห้องหนูอยู่ไหนล่ะพ่อ”
“ห้องไหนก็ได้ลูกก็ลองเข้าไปเลือกดูสิ”
“จริงหรอ ว้าวดีจังเลย (^^)”ฉันพูดพร้อมกันวิ่งเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว ฟอนิเจอร์ภายในบ้านพพูดได้คำเดียวว่าหรูแต่ยังมีฝุ่นอยู่นิดหน่อย (- -^) และที่แน่นอนฉันเลือกห้องที่กว้างที่สุดในบ้านอยู่แล้ว หลังจากที่จัดของเรียบร้อยแล้วนั้นพ่อฉันก็พาฉันไปสมัครโรงเรียนไฮสคูลที่หนึ่งและฉันจะเริ่มเรียนได้ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป
เช้าวันรุ่งขึ้นฉันรีบตื่นแต่เช้าเพื่อที่จะไปโรงเรียนใหม่มันเป็นโรงเรียนที่ดังและเหตุผลหลักที่ฉันชอบมันคือเครื่องแบบโรงเรียนสวย แต่พอฉันเดินเข้าไปในห้องสายตาทุกคนก็จับจ้องมาที่ฉัน
“นี่ทุกคนเป็นอะไรกันน่ะ ฉันมีอะไรผิดปกติงั้นหรอ” แต่แล้วก็ไม่มีใครตอบฉันเลยสักคนฉันจึงทำเป็นไม่สนใจแล้วเดินไปที่กลางห้องแล้วถามตามมรรยาทว่า
“มีใครบอกฉันได้บ้างว่าฉันควรจะนั่งตรงไหน”
“สวัสดีจ๊ะ ฉันชื่อ อามาซาว่า โยโกะ เธอชื่ออะไรล่ะ” ผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาทักฉัน หน้าตราก็ถือว่าโอแหละ อย่าเข้าใจผิดน้าฉันไม่ได้คบคนที่หน้าตาแค่วิจารณ์นิดหน่อยเอง
“หาฉันหรอ?” ฉันชื่อ ซึคุโยมิ เนโกะ เรียกฉันสั้นๆว่าเนจังก็ได้ ว่าแต่ฉันนั่งตรงไหนได้บ้างล่ะ”
“งั้นเนจังนั่งกับฉันมั้ยล่ะตรงนั่นไง” โยโกะพูดพร้อมกับชี้ไปทางโต๊ะที่ฉันจะได้นั่งมันเป็นมุมที่เหมาะมากๆเพราะว่ามันอยู่ติดหน้าต่างข้างนอกหน้าต่างก็จะเป็นต้นไม้ที่ปลูกไว้อย่างเรียบร้อยและสวยงามแสดงได้ถึงการดูแลเอาใจใส่กับมันอย่างมาก
“อืม ก็ดีนะ” แล้วฉันก็เดินไปวางกระเป๋าที่โต๊ะของฉัน ฉันได้นั่งลงบนเก้าอี้และมองวิวข้างนอกหน้าต่างอย่างสวยงามแต่แล้วก็มีเสียงใครคนหนึ่งมาขัดจังหวะบรรยากาศของฉัน
“เธอชื่อเนโกะใช่มั้ย เพิ่งย้ายมาหรอ”เสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นมา
“อืม ทำไมหรอ”
“เปล่า คือฉันเป็นพี่ของโยะกะ เอ่อ เย็นนี้น่ะ...”
“ทุกคนนั่งโต๊ะได้แล้ว”เสียงอาจารย์เข้ามาขัดจังหวะการสนทนาของฉัน
“ฉันคงต้องไปแล้วล่ะ อ่อเกือบลืม ฉันชื่อ อามาซาว่า เซยจิ นะ ไว้เจอกัน”
“เฮ้ เดี๋ยวสิ”ว้าไปซะแล้ว ว่าแต่นายอามาซาว่านี่จะพูดอะไรกันแน่นะ แต่ก็ช่างเถอะ
อาจารย์ให้ฉันขึ้นไปแนะนำตัว ฉันยิ่งไม่ถนัดเรื่องพวกนี้อยู่ด้วยสิ
“อ่อ ฉันชื่อ ซึ-คุ-โย-มิ เน-โกะ” ฉันพยายามพูดให้ชัดที่สุดความพยายามเกินร้อย ฮ่าๆๆ
ในชั่วโมงเรียน ฉันกำลังนั่งเคร่งเครียดกับการเรียนอยู่ส่วนโยโกะน่ะหรอกำลังนั่งวาดรูปเล่นเพลินเลย
“นี่เนจัง จะเคร่งเครียดกับการเรียนเกินไปหรือเปล่า”
“ไม่หรอก เป็นเรื่องปกติของฉันน่ะ”
“อ่ะ จริงสิโยโกะมีพี่ชายด้วยหรอ”
“อือ รู้ได้ไงอ่ะ”
“ก็ก่อนเข้าเรียนน่ะพี่ชายเธอมาคุยหับฉันน่ะสิรู้สึกว่าจะชื่อ เซยจิ ใช่ป่ะ”
“อือ พี่ชายฉันเป็นถึงประธานชมรมบาสเลยนะ”
“โอโห เก่งจัง”
“ป๊าบ”
“อู้ยๆ เจ็บอ่ะ” ฉันโดนอาจารย์สั่งสอนเข้าให้
“เจ็บก็ดีจะได้จำ เพิ่งเข้ามาเรียนวันแรกก็มานั่งคุยซะแล้ว”
“ซึคุโยมิไหนลองบอกสิว่าอาจารย์สอนถึงไหนแล้ว”
หา ซวยแล้วไง งานนั้มีได้ขึ้นสวรรค์แน่ เวอร์เกินไปรึเปล่านะ แฮะๆ
“(- -^) อ่อ...ไม่ทราบค่ะ” ฉันตอบออกไปแบบอายๆ
“แล้วอามาซาว่าล่ะลองบอกมาสิ”
“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ”
“ทั้งสองคนออกไปยืนหน้าห้องเดี๋ยวนี้เลย” ชิ อะไรกันแค่คุยกันนิดหน่อยเอง ทีคนอื่นคุยกันยังไม่เห็นเป็นอะไรเลย ลำเอียงชัดๆ ฉันคิดอยู่ในใจแต่ก็ออกไปยืนแต่โดยดี
หลังเลิกเรียน เลิกเรียนแล้วดีชะมัดแต่วันนี้ต้องไปเลือกชมรมอีกน่ะสิ(- -^)
“นี่เนจังฉันพาไปเลือกชมรมให้เอามั้ย^^”โยโกะถามอย่างอารมณ์ดี
“อืม ก็ดีนะฉันยังไม่ค่อยรู้อะไรมากอยู่ด้วย”
“นี่ อยู่ชมรมบาสสิ จะได้อยู่ชมรมเดียวกับฉันไง”
“แต่ฉันเล่นบาสไม่เป็นนี่”
“ไม่เห็นเป็นไรเลยของอย่างนี้มันฝึกกันได้ ลองไปโยนๆดูก่อนก็ได้ว่าชอบรึเปล่า”
“ก็ได้” ฉันเดินไปแล้วก็ฟังโยโกะพูดไปด้วย
“สนามบาสโรงเรียนเราน่ะมีหลายสนามนะ จะมีสนามแข่งของนักบาสโรงเรียนและจะเป็นที่กรี๊ดของสาวๆในโรงเรียนด้วย”
“... (- -^)”
“ส่วนสนามอื่นเป็นของที่ทุกๆคนเล่นกันได้ เดี๋ยวเราจะไปลงชื่อที่สนามแข่งกันก่อน แล้วไปเล่นบาสกัน”
“อือ” พอเราเดินไปถึงสนามก็ไปลงชื่อ และตอนนี้ฉันอยู่ที่สนามบาสที่เราจะเล่นกัน
“ไม่ค่อยมีคนเลยเนอะ”
“ไม่รู้สิปกติคนจะเยอะ แต่ก็ช่างเถอะเรามาเล่นกันเถอะ เดี๋ยวจะสอนให้”
“หนอย ตัวเองเล่นยังไม่ได้เรื่องแล้วจะไปสอนคนอื่นอีก” เสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น
“พี่ มาทำอะไรที่นี่”
“อ้าว ลืมไปแล้วหรอว่าพี่เป็นไคร”
“แฮะๆ เป็นกัปตันทีมบาส”
“เฮ้ กัปตันน่ะใช้กับเรือไม่ใช่บาส”
“อ่า หรอ ช่างมันเหอะเอาแค่รู้ๆกันก็พอแล้ว”
“เชื่อเค้าเลย”
“อ่ะ พี่นี่เนโกะรู้จักกันไว้สะ เนโกะนี่พี่ชายฉันเองที่เธอถามไง”
“หวัดดีเจอกันอีกแล้วนะ”
“หวัดดี”ฉันยิ้มอย่างอายๆเมื่อรู้ว่าได้คุยกับกัปตันทีมบาส
“เธอ ไม่สิเนโกะ มาเข้าชมรมบาสหรอ”
“อือ เรียกเนเฉยๆก็ได้”
“นี่ฉันสอนบาสให้เอามั้ย”
“แฮ่มๆ พี่นี่อย่าริอาจจีบเพื่อนหนูนะ”
“แกน่ะกลับบ้านไปก่อนเลย หรือไม่ก็ไปซ้อมบาสของตัวเองซะ ไป”
“เจอสาวทีไล่กันเลย เชอะกลับบ้านก็ได้” โยโกะเดินอย่างงอนๆกลับไป
“นี่โยโกะเค้างอนแล้วนะจะไม่เป็นไรหรอ”
“ไม่หรอก รายนั้นปล่อยไปเถอะเดี๋ยวก็หาย”
“นี่นายจะสอนบาสฉันจริงๆหรอ”
“นี่เรียกเซยจิดิ ชื่อฉันก็มี”
“อือ ก็ได้”
“...........”บรรยากาศเป็นใจรึเปล่าเนี่ยทำไมต้องมาอยู่กับผู้ชายสองต่อสองด้วย
........... เงียบกันไปนานอยู่หลายนาที
“อ่อ นี่เราจะยืนจ้องหน้ากันอีกนานมั้ย”
“อ่ะ จริงสิ งั้นฉันจะสอนบาสให้ก็แล้วกัน” หลังจากนั้นเซยจิก็เดินไปหยิบลูกบาสแถวๆนั้นมาลูกนึงแล้วเค้าก็เริ่มสอนฉันเล่นบาส
“เราจะเริ่มตั้งแต่วิธีการโยนบาสก่อนแล้วกัน”หลังจากพูดจบเค้าก็ส่งลูกบาสมาให้ฉันแล้วก็เดินไปข้างหลังฉันหลังจากนั้นเค้าก็จับมือทั้งสองข้างของฉัน หาจับมือ
“นี่นายจะทำอะไรเนี่ยมาจับมือฉันทำไม”
“อ้าวก็จะสอนเธอเล่นบาสอ่ะดิ เธอนี่ถือว่าโชคดีนะลองดูสาวๆพวกนั้นสิตาลุกเป็นไฟเชียว”
ฉันหันไปมองตามที่เซยจิคุงบอก ก็เห็นอีเจ้สามตัวยืนจ้องหน้าฉันอยู่
“มันก็จริง แต่นายจะมาจับมือฉันเฉยๆได้ไง”
“อ้าว งั้นเดี๋ยวมีทิพให้”
“บ้าหรอ”หลังจากพูดเสร็จฉันก็รีบวิ่งหนีออกมาทันที ปล่อยให้เซยจิยืนหัวเราะในความเปิ่นของฉัน แต่มาเจอพวกอีเจ้สามตัวเมื่อกี้พวกนั้นมาดักเอาไว้
“นี่เธอ กล้าดียังไงมายุ่งกับเซยจิของฉัน” อีเจ้คนนึงพูดขึ้นมาท่าทางจะเป็นหัวหน้าซะด้วย
“แต่ฉันไม่ได้ยุ่งสักหน่อยเค้ามายุ่งกับฉันเองต่างหาก”มิหยักกะรู้นะว่าเขาทำลิขสิทธิ์แล้ว ฮ่าๆ
“อย่ามาตอแหล เมื่อกี้ฉันเห็นนะว่าเธอหลอกให้เวยจิจับมือ ขนาดนั้นฉันยั่วขนาดไหนเค้ายังไม่ยอมจับมือฉันเลย”
(- -^) ตกลงฉันผิดใช่มั้ยเนี่ย
“ช่วยไม่ได้ เค้าคงไม่นิยมของแก่มั้ง”
“กรี๊ดดดดดดดด นี่เธอกล้าว่าฉันแก่อย่างนั้นหรอ”
“ฉลาดดีนิ รู้ด้วยว่าตัวเองแก่แล้ว”
“กรี๊ดดดดดดดด หนอยอีนังนี่ ถึงฉันจะแก่กว่าเฮ้ยเป็นรุ่นพี่เธอแต่เธอนึกว่าตัวเองเด็กมากงั้นแหละ คอยดูเถอะเซยจิเค้าต้องมาเป็นของฉัน”
“แปลว่าเซยจิยังไม่เคยแม้แต่สนใจเธอเลยสิถึงได้พูดแบบนี้
ท่าทางจะอยู่ไม่ได้แล้วเราขืนอยู่มีตบกันแน่เลย ยังไงให้เซยจิสอนบาสต่อดีกว่าคราวนี้จะแกล้งยั่วโมโหอีเจ้ซะหน่อย อิๆ
“เซยจิช่วยสอนบาสให้ฉันต่อเถอะ”
“อือ คราวนี้จะไม่แตะตัวเลยคับ”
“ตอนนี้ฉันอนุญาติ แต่แค่จับมือนะ”คราวนี้แหละจะแกล้งอีเจ้สามตัวให้สะใจไปเลย
“เธอว่าอะไรนะ”
“ฉันสั่งอะไรก็ทำไปเถอะน่า”
“ดุจัง สงสัยจะไปกินยาโด๊ปมา”ฉันหันไปมองหาเค้าแบบว่า นินทาระยะขนไหม้เลยประมาณนั้น
ระหว่างที่ฉันฝึกบาสอยู่นั้นก็แอบหันไปแลบลิ้นใส่อีเจ้สามตัวนั้นเป็นระยะๆ ส่วนอีเจ้สามตัวนั้นคงแคนฉันไปอีกนานเลยล่ะ อิๆ สะใจจริงๆ
หลังจากที่เล่นบาสกันไปนานมากถึงมากที่สุดฉันก็ยกนาฬิกาขึ้นมาดู
“หา ตายแล้วๆ ต้องตายแน่ๆเลย”
“ไหนใครตาย”
“ก็ฉันนี่แหละจะตายนี่มันหกโมงครึ่งแล้วนะ พ่อฉันต้องฆ่าฉันตายแน่ๆเลย”
“เธอก็รีบกลับบ้านสิจะโวยวายทำไมล่ะ”
ยังไม่ทันจะฟังเซยจิพูดฉันก็รีบวิ่งไปหยิบกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว
“ฉันกลับก่อนนะ ไว้พรุ่งนี้ค่อยเจอกัน (ถ้าเจอนะ) บายล่ะ” ฉันรีบวิ่งตรงกลับบ้านทันทีโดยที่มีอีเจ๊สามตัวทำหน้าเอ๋อมองตามกันมาอย่างงงๆ
ความคิดเห็น