คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความลับของครอบครัว
Timmy ตื่นขึ้นมากลางป่าเซนดาคัส เขามองไปรอบๆ ตัว
นี่เป็นป่าที่สวยมากที่สุดในบรรดาป่ารอบข้าง เขามักจะมานอนผักผ่อนที่นี่เป็นประจำ
อยู่ๆ สาย ตาเขาก็ไปจับจ้องกับอะไรบ้างอย่างเข้า ทำให้เขาต้องหยุดและมองมัน
มันคือภูตแคระตัวเล็กๆ นั้นเอง ทิมมี่เคยฟังเรื่องราวของภูตแคระมาจากปู่ของเขา
เท่าที่เขาจำได้ ปู่เล่าว่ามันจะออกมาปรากฏกายให้มนุษย์เห็นก็ต่อเมื่อ ต้องการความช่วยเหลือเท่านั้นและมันต้องการอะไรจากเข้าหละ ภูตแคระเดินตรงมาหาทิมมี่อย่างกล้าๆ กลัวๆ
ก่อนที่ทิมมี่จะเอยปากถามมัน ภูตแคระตัวจิ๋วก็รีบพูดขึ้นมาว่า
“หวัดดี ชื่อของข้า คือ Dogky”
“หวัดดี ด็อกกี้” ทิมมี่กล่าวทักทานอย่างเป็นมิตร
“เจ้าจะ เรียกข้าสั้นๆ ว่า ด็อกก็ได้” ด็อกลากทิมมี่เข้าไปในป่า
ทิมมี่พยายามจะต้านแรงดึงของด็อก แต่เขาก็สู้แรงของภูตแคระตัวนี้ไม่ไหว
ทิมมี่ได้แต่สงสัยว่าทำไมภูตแคระถึงได้มีแรงเยอะขนาดนี้นะ
ด็อกลากทิมมี่เข้าไปในป่าลึก ลึกเข้าไปจนไม่มีมนุษย์ธรรมดาคนใดสามารถมาถึงได้
ท่าทางของด็อกดูลุกลนมาก ใช้เวลาไม่นานด็อกก็เดินมาหยุดอยู่ที่ต้นไม้ต้นใหญ่ต้นหนึ่ง
ทิมมี่ถามด็อกว่า
“ที่นี่เป็นใจกลางของป่าเซนดาคัส ใช่ป่าวฮะ”
ด็อกไม่ได้ตอบอะไรทิมมี่ แล้วด็อกลากเขามาที่ต้นไม้นี่ทำไมกัน
มันก็เหมือนกับต้นไม้ต้นอื่นไม่มีอะไรพิเศษแตกต่างไปเลย
“นี่คือที่ปลอดภัยที่สุดในตอนนี้” ด็อกกล่าว
ทิมมี่ไม่แน่ใจในสิ่งที่ด็อกพูดนัก เขายังไม่ทันจะได้พูดอะไร
ด็อกรีบมองซ้ายมองขวาและดูเหมือนว่ามันจะมองไปทุกด้าน และมันก็รีบวิ่งวนรอบต้นไม้
สามรอบอย่างรวดเร็ว แล้วกระโดดไปรอบๆ ต้นไม้ต้นใหญ่นี้อีกหนึ่งรอบ
อยู่ๆ ก็มีประตูปรากฏออกมา ด็อกกี้เปิดประตูเข้าไปพร้อมกับทิมมี่ที่เดินตามหลังมาด้วย
เมื่อทิมมี่ยังไม่ทันจะเดินพ้นประตูเข้ามา ด็อกรีบปิดประตูโดยทันที ทำให้เข้าต้องกระโดดเข้ามาอย่างเร็ว
ทิมมี่แทบไม่เชื่อสายตาตนเองในสิ่งที่เขาเห็น ภายในต้นไม้นั้นช่างน่ามหัศจรรย์ เหลือเกิน
มันมีโต๊ะกลางเล็กๆ ที่มีภูตแคระนั่งกันเต็มไปหมดและนั่นดูสับสนวุ่นวาย
เมื่อเขามองสูงขึ้นไปมันมีทั้งบ้าน รัง ถ้ำ ปราสาท และอื่นๆ ที่เขาไม่รู้จะเรียกว่าอะไรเต็มไปหมด
สิ่งที่อาศัยอยู่ในนั้นมันช่างน่าอัศจรรย์กว่าหลายเท่า ด็อกไม่รีรอให้เสียเวลามันตะโกนเสียงดังจน
ทุกสิ่งที่อยู่ในนั้นหยุดแม้แต่ตัวทิมมี่เองก็ตาม
ทุกสายตาจ้องมองมาทางเดียวกัน คือทิมมี่
“นี่คือมนุษย์ที่เหลืออยู่คนเดียวในตอนนี้”ด็อกกี้ประกาศ
“ขอให้ทุกท่านทำตามที่ข้าจะประกาศด้วย”
ทิมมี่ยังไม่แน่ใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาไม่รู้อะไรเลย มันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วมากจนเขาปรับตัวไม่ทัน
เขาได้แต่ยืนนิ่งและมองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นรอบๆ ตัวเขาในเวลานี้
“สิ่งแรกคือ มันยังมาไม่ถึงป่านี้ ขอให้ทุกท่านอย่าตื่นตระหนก”
นางฟ้าตนหนึ่งเอยปากออกมาว่า “เด็กคนนี้คือผู้พิทักษ์ในตำนานคนที่ 1 ใช่ไหม”
หลังจากจบคำพูดนั้น ก็มีเสียงพูดคุยดังมาจากทุกหนทุกแห่ง
แล้วมีเสียงนึ่งที่ดังออกมาอย่างชัดเจนว่า “แล้วคนที่สองหละ ผู้พิทักษ์คนที่ 2 หละ”
และเสียงพูดคุยนั้นก็ดูเหมือนว่าจะดังขึ้นอีก
“ทุกท่านไม่ต้องเป็นห่วงเดี๋ยวอีกไม่นานเขาคงจะมาถึง” ด็อกกี้กล่าว
ทำให้ทุกเสียงเงียบลงไป และแล้วประตูของต้นไม้ก็เปิดขึ้นอีก
“นั่นคือผู้พิทักษ์คนที่
คนที่เดินมานั้นคือชายแก่คนนึ่งที่ทิมมี่รู้จักดี “ปู่ครับปู่มาที่นี่ได้ไงครับ”
“ปู่เป็นผู้พิทักษ์คนที 2 หรือฮะ”
“แล้วที่ด็อกบอกว่าผมคือมนุษย์คนเดียวที่เหลืออยู่ มันยังไงกันฮะปู่”
“ปู่จะเล่าให้ฟังนะหลาน”
“หลานยังจำได้มั้ยเกี่ยวกับ เรื่องของทาญาติผู้พิทักษ์ที่ปู่เคยเหล่าให้ฟัง”
“ทำไมหรอฮะ เรื่องนั้นมันเป็นนิทานที่ปู่เล่าให้ผมฟังทุกคือนี่หน่า ทำไมผมจะจำไม่ได้”
“มันไม่ใช่นิทานนะทิมมี่ มันเป็นเรื่องจริงเกี่ยวกับครอบครัวของเรา”
“ครอบครัวของเราหรอฮะปู่”
“หลานตั้งใจฟังให้ดีนะ นานมาแล้ว”
อย่าลืมติดตามต่อนะ ดีจ้า ดี ดี
ความคิดเห็น