FIC HAEEUN | promise..สัญญาได้มั้ย?

ลำดับตอนที่ #1 : Episode 1

Episode 1

‘ทงเฮ กูขอเถอะมึงเป็นประธานรุ่นนะ ใจคอมึงจะไม่ลงไปดูน้องปีหนึ่งเลยหรอวะ’ คยูฮยอนพยายามโน้มน้ามไอ้ควายเผือกทงเฮมาได้ซักพักใหญ่ๆ   ‘ไม่ว่ะ กูง่วง เมื่อคืนกลับดึก กูอยากนอน’ แต่ไอ้บ้านี่กลับทำตัวขี้เกียจไม่หยุดแถมฟุบตัวลงไปกับโต๊ะอีก

‘มึงลงไปเหอะ กูไหว้ล่ะ’ ยกมือไหว้เพื่อนรักแบบหมดหนทาง   ‘ไม่ กูจะน..’

‘ถ้ามึงลงไปกูเลี้ยงเหล้า’ เอาวะ ลองเอาเหล้ามาล่อมันดู อ้า เหมือนจะได้ผลนะเพราะทงเฮเงยหน้ามองนิดนึงพร้อมกับขมวดคิ้ว

‘มึงพูดเองนะคยูฮยอน’

‘เออ!! มึงลงไปได้แล้ว’

‘งั้นรอไรวะ let’s go !!’

สวัสดีฮะทุกคน ผมอีทงเฮ นักศึกษาคณะศิลปกรรมศาสตร์ปี3หน้าตาหล่อๆแบบผมเนี่ย มีดีกรีเป็นถึงเดือนคณะและประธานรุ่นเชียวนะครับ ถึงบางครั้งผมจะทำตัวเหลวไหลเกเรไปบ้างแต่เห็นแบบนี้ผมนี่ติดท๊อปไฟว์คนเรียนเก่งของรุ่นเชียวนะ  วันนี้ที่มหาลัยมีกิจกรรมวันแรกพบ นักศึกษาใหม่ของทุกๆคณะจะต้องมาเพื่อรับทราบรายละเอียดของกิจกรรมต่างๆ และการรับน้อง น่าเบื่อชะมัดบางทีการเป็นประธานรุ่นนี่ก็ไม่ได้ดีนะครับ นอกจากต้องรับหน้าที่เยอะแยะมากมายจากอาจารย์ทั้งหลายแล้วยังต้องคอยดูแลประสานงานการรับน้องอีกด้วยแล้วคนขี้เกียจอย่างผมล่ะจะทนได้ซักแค่ไหนกัน ผมเคยเสนอให้คยูฮยอนเพื่อนรักของผมมันเป็นประธานรุ่นแต่ไอ้บ้านั่นดันไม่ยอม เหตุผลเลยครับกลัวไม่มีเวลาให้ซองมินเมียมัน เหอะ!!เห็นแล้วน่ารำคาญชะมัด

‘ทงเฮเดี๋ยวมึงขึ้นไปบนเวทีนะแล้วพูดถึงเหตุผลรวมๆทั้งหมดที่พวกเราต้องมีการรับน้องแล้วก็รายละเอียดต่างๆตามสคริปนะ แล้วเดี๋ยวพี่ฮ..’ คยูฮยอนยื่นแผ่นคลิปบอร์ดให้พร้อมกับพูดอธิบายงานไปด้วยแต่ทงเฮพูดขัดขึ้นมา   ‘เห้ยไรวะคยู ไหนมึงบอกให้กูลงมาเฉยๆไง’จ้องหน้าคยูฮยอนแล้วชักสีหน้าไม่พอใจ

 อะไรของมันจะมาให้ผมขึ้นไปพูดอะไรก็ไม่รู้ เรื่องแบบนี้ก็ให้พิธีกรพูดไปดิจะมายุ่งกับผมทำไมกัน!

‘เออมึงขึ้นๆไปเหอะน่า กูก็ไม่ได้อยากให้มึงขึ้นไปนักหรอก กูรู้ว่ามึงไม่อยาก แต่เขาสั่งมา’ คยูฮยอนพยายามพูดให้ทงเฮเข้าใจเพราะรู้ว่าเพื่อนต้องไม่พอใจแน่ๆ  ‘ใครสั่ง !’ ทงเฮขึ้นเสียงอย่างมีน้ำโห

‘ก็พี่..’ยังไม่ทันที่คยูฮยอนจะพูดจบก็มีเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมา

‘ฉันสั่ง ’ ฮีชอลว่าที่ประธานสโมสรนักศึกษาพร้อมกับพ่วงตำแหน่งพี่รหัสของทงเฮ เดินมาจากหลังเวทีมาหยุดที่ด้านหน้าของทงเฮ

 ‘แกจะทำไม’ทงเฮหันมาทำหน้าตกใจใส่ ‘พี่ฮีชอล!!’

‘เออ มีปัญหาหรอ?  ’ ถามพร้อมกับยกมือขึ้นกอดอก  ‘เปล่าครับพี่ ขึ้นก็ขึ้น’ ทงเฮรีบตอบทันที

‘ก็แค่นั้นแหล่ะ แกเป็นประธานแกต้องสร้างความน่าเชื่อถือให้เด็กใหม่ ต้องทำตัวให้เด็กมันรู้จัก เข้าใจนะ ฉันไปทำงานต่อละ อย่าให้รู้ว่าแกมีปัญหาเชียวนะ’ พูดจบก็ชี้หน้าทงเฮอย่างเอาเรื่องแล้วเดินไปคุยงานที่ส่วนอื่นต่อ

เหอะ ใครจะกล้ามีปัญหากับพี่ฮีชอลล่ะ น่ากลัวจะตาย ผมไม่มีทางเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงแน่ๆ

คยูฮยอนค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆ ‘กูบอกมึงแล้วนะว่าให้ขึ้นไปดีๆตั้งแต่แรกก็จบป่ะวะ’ พูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าทำตากวนประสาทใส่ ทงเฮหันไปมองพร้อมกับยิ้มเย็นใส่ ‘มึงจะไปทำอย่างอื่นต่อดีๆหรือจะให้กูโทรบอกซองมินว่ามึงชวนกูไปแดกเหล้าครับ ?’

‘มึงแม่ง ! เออกูไปก็ได้’ คยูฮยอนจิ๊เสียงใส่พร้อมกับหันหลังเดินหนีไปอีกคน

ให้ตายเหอะ มันจะมีอะไรแย่ไปมากกว่านี้มั้ยเนี่ย ถ้าจะให้ดีพระเจ้าช่วยส่งเด็กปีหนึ่งใสใสน่ารักๆมาแก้เบื่อให้ผมด้วยเถอะ เผื่อจะมีอะไรดีๆในวันนี้บ้าง

\

‘กูร้อนนนนนนนนนนนนนนนนน !!! ’ ฮยอกแจโวยวายกับเฮนรี่หลังจากนั่งประชุมมาได้ซักพักพร้อมกับปลดกระดุมคอเม็ดบนออก  ‘มึงบ่นไปมึงจะได้อะไรวะฮยอกแจ กูก็ร้อนเหมือนกันเนี่ย’ เฮนรี่หันมาตอบฮยอกแจตัวท่าทางที่ร้อนไม่แตกต่างกันนัก

‘เมื่อไรมันจะเสร็จวะเฮนรี่ เหี้ยกูไม่ไหวละ’ ฮยอกแจหันไปทำหน้าคิ้วขมวดใส่เฮนรี่   ‘มึงลองแกล้งเป็นลมดิ จะได้เย็นๆ’  หันมายักคิ้วให้ฮยอกแจแบบกวนๆ

‘ไอ้หลัว !!!’ พูดจบก็เอามือฟาดไปที่กระหม่อมของเฮนรี่อย่างแรงหนึ่งครั้งแล้วหันกลับมาสนใจเวทีต่ออย่างไม่สบอารมณ์

สวัสดีฮะ ผมชื่ออีฮยอกแจนักศึกษาคณะศิลปกรรมศาสตร์ปีหนึ่ง วันนี้เป็นวันแรกพบของมหาลัย ผมกับไอ้เฮนรี่ก็แหกหูแหกตากันมาแต่เช้าที่ไหนได้ต้องมานั่งฟังพวกพี่ปีสามบ่นเรื่องรับน้องอะไรก็ไม่รู้น่าเบื่อจะตายชัก  ผมกับไอ้เฮนรี่หรือที่ผมเรียกว่าไอ้หลัวน่ะฮะ เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมพอเรียนจบก็ตัดสินใจมาเรียนต่อด้วยกัน แต่ไม่รู้ผมคิดถูกหรือคิดผิดเพราะนอกจากมันจะไม่ค่อยช่วยอะไรผมแล้วยังชอบกวนตีนเป็นที่สุด เห็นผมหน้าตาน่ารักขนาดนี้แต่นิสัยผมไม่ได้น่ารักเหมือนหน้าตานะครับ ผมน่ะรู้ตัวนะว่าขี้วีน ขี้เหวี่ยง เอาแต่ใจแถมปากหมาสุดๆ แต่เห็นแบบนี้ผมฮอตนะ คนนี่รุมจีบกันเยอะแยะไปหมด

‘โอเคนะคะ พี่จะปล่อยน้องๆกลับบ้านค่ะแล้วมาพบกันอีกครั้งในวันเปิดเทอมนะคะ’ สิ้นเสียงพี่ยูอี รองประธานรุ่นของปีสาม ผมนี่ดีใจจนแทบตัวลอยเพราะผมจะได้ออกจากโถงคณะร้อนๆนี่ซักที ทั้งร้อนทั้งหิว ให้นั่งฟังไอ้บ้าที่ไหนพูดก็ไม่รู้อยู่ตั้งนานกว่าพี่แกจะกลับมาปล่อยพวกผมนี่แทบจะเป็นลม

เฮนรี่รีบลุกขึ้นแล้วหันมาทางฮยอกแจอย่างรวดเร็ว  ‘มึงงงงงงงงงง อยากไปกินข้าวที่โรงอาหารรวมอ่ะ’ ทำหน้าทำตาอ้อนเพื่อนด้วยท่าทีที่คิดว่าน่ารักสุดๆ แต่สำหรับฮยอกแจ มันน่าหมั่นไส้มากกว่า

‘มึงจะเดินไปทำไมให้ไกลวะ กินที่โรงอาหารคณะดิ’ ฮยอกแจหันไปถามด้วยความหงุดหงิด

เฮนรี่หันมาฉีกยิ้มกว้างให้พร้อมกับบอกว่า ‘ก็ที่โรงอาหารรวมมีผู้หญิงเยอะอะมึงงงงง’  ฮยอกแจถึงกับหน้าตึงทันที

‘แต่กูหิว! กูจะกินที่นี่!!’ เพราะลืมตัวหรือปกติผมพูดเสียงดังก็ไม่รู้ เผลออีกที คนหันมามองผมเต็มไปหมด สงสัยผมจะพูดดังเกินไปสินะ

‘มึงอ่า แค่นี้ทำไมต้องเสียงดังใส่กูด้วยกูน้อยใจนะ กูอะเสียใจเป็นนะมึง กูอะ.. เชี่ยฮยอกแจรอกูด้วยยยยย’ เฮนรี่ยังไม่ทันพูดจบฮยอกแจก็เดินหนีเพื่อนไปทางโรงอาหาร เฮนรี่จึงรีบวิ่งตามไป

น่ารำคาญไอ้เฮนรี่จริงๆ พูดมากอยู่ได้ไม่รู้จะพูดอะไรนัก ขืนฟังมันมากชาตินี้คงไม่ได้ทำอะไรกันพอดี

โรงงอาหาร

‘ฮยอกแจมึงดูผู้หญิงคนนั้นดิ แม่งโคตรน่ารักอ่ะ’ เฮนรี่ชี้ให้เพื่อนดูหน้านักศึกษาสาวที่นั่งกินข้าวอยู่โต้ะถัดไป

‘มึงจะพูดอะไรนักหนาวะ กินข้าวไป รำคาญ’ ฮยอกแจก้มหน้ากินข้าวพร้อมกับตอบไปแบบส่งๆ  แต่เฮนรี่ไม่ได้สนใจที่ฮยอกแจพูดเลยซักนิด ได้แต่นั่งยิ้มมองหน้าผู้หญิงคนนั้นไป ‘มึงงงง กูควรจะทำยังไงถึงจะได้คุยกับเขาว่ะ เดินไปขอเบอร์เลยดีป้ะ’ เอื้อมมือมาสะกิดฮยอกแจพร้อมกับฉีกยิ้มใส่ ในขณะที่ฮยอกแจเงยหน้าขึ้นมองแล้วยิ้มกลับพร้อมกับตอบว่า  ‘ไม่ยาก แค่มึงทำตัวให้น่ารักแบบกู อยู่เฉยๆเดี๋ยวก็มีคนมาจีบเองแหล่ะ’ เฮนรี่หุบยิ้มแล้วค่อยๆหันมามองหน้าฮยอกแจที่ก้มหน้าก้มตากินข้าวอยู่

‘จ้า มึงมั่นใจและมั่นหน้ามากจ้า อีเหงือก!!’ พูดจบก็ต้องรีบก้มหน้าลงไปกินข้าวเพราะฮยอกแจส่งสายตาอำมหิตมาให้ทันที

‘ทงเฮ ไม่กินข้าวหรอวะ?’ ซีวอนเอ่ยถามหลังจากเห็นทงเฮได้แต่นั่งมองโทรศัพท์มาซักพักใหญ่ๆ

‘ไม่อ่ะ ไม่หิว’ ตอบซีวอนทั้งๆที่ยังก้มหน้ามองโทรศัพท์อยู่  ฮีชอลเงยหน้าขึ้นมามองทงเฮแล้วถามสวนกลับไป  ‘ ไม่หิว หรือคิดถึงเขาคนนั้น’ ประโยคนี้ทำให้ทุกคนบนโต้ะอาหารหันมาให้ความสนใจกับทั้งคู่ทันที  ทงเฮเงยหน้าขึ้นมามองทุกคนบนโต้ะสลับกันแล้วหันมาสบตากับฮีชอล

 ‘คิดถึงน่ะมันก็คิดถึงพี่ แต่ตอนนี้ตัวเขาไม่ได้อยู่ที่นี่ คิดมากไปก็เท่านั้นเอาเวลาไปมองหาคนน่ารักๆมาคุยด้วยแกเบื่อยังจะดีกว่า’

ฮีชอลค่อยๆวางช้อนที่ถืออยู่ลงแล้วพูดกับทงเฮด้วยเสียงที่จริงจัง ‘ทงเฮ เมื่อไหร่มึงจะเลิกเจ้าชู้วะ มึงคบคนสลับซับซ้อนไปทั่วมึงไม่เหนื่อยรึไง  เพลาๆบ้างเหอะกูเป็นห่วง’  ทงเฮค่อยๆยิ้มมุมปาก พร้อมตอบไป

‘ทำไงได้อะพี่ บางทีผมไม่ได้เป็นคนเข้าไปหาใครก่อน มีแต่คนอื่นอ่ะเข้ามาหาผมเอง นานๆทีจะไปจีบใครก่อน พี่ต้องเข้าใจนะว่าน้องรหัสพี่อ่ะมันหล่อ’ พูดจบทุกคนถึงกับหันหน้าหนีและส่ายหัวให้กับความน่าหมั่นไส้ของทงเฮ

‘เออ หล่อมากสินะมึงอ่ะ กูไม่น่าพูดดีๆกับมึงเลย’ฮีชอลเบะปากใส่ทงเฮด้วยความหมั่นไส้

‘ว่าแต่คนหล่ออ่ะ อยากได้คนแก้เบื่อป่ะ กูมีเด็กแนะนำ’ คยูฮยอนเอ่ยขึ้นหลังจากนั่งฟังมาซักพัก

‘กูเพิ่งจะบอกให้มันหยุดม่อ หยุดมั่ว มึงมาสนับสนุนมันอีกล้ะ ไอ้พวกเด็กเวรนี่!!’ ฮีชอลปาขนมปังใส่คยูฮยอนทันที

‘เอาน่าพี่ ขำๆเล่นๆกันไป ว่าแต่….ใครวะมึง’ ทงเฮหันไปถามคยูฮยอนด้วยความสนใจ  แหงล่ะจะได้มีอะไรทำแก้เบื่อไปบ้าง  ‘เด็กปีหนึ่งคณะเรา  ชื่อฮยอกแจ ขาวโมเอ้มากกกกกกกกกกกกก กูคอนเฟิร์ม ที่สำคัญ..เด็ดมาก!!!’ คยูฮยอนตบโต๊ะดังฉาดเพื่อเรียกความมั่นใจให้กับคำพูดของตัวเอง

‘เด็ด? ยังไงวะ’

‘ก็..’คยูฮยอนกำลังจะอ้าปากตอบ  ‘ก็น้องฮยอกแจน่ะ  หน้าเหมือน เขา ไม่มีผิด’ ซีวอนพูดขัดขึ้นมาพร้อมกับหันไปยักคิ้วให้คยูฮยอน

‘เชี่ยวอน!! มึงแม่งกันซีนกู ! ’ คยูฮยอนทิ้งตัวลงบนเก้าอี้พร้อมกับเตะซีวอนใต้โต๊ะ จึงเกิดสงครามขนาดย่อมๆขึ้น  ในขณะที่ทุกคนกำลังชุลมุนอยู่นั้นฮีชอลหันมามองทงเฮที่ทำหน้าครุ่นคิดอยู่  รู้ว่าไอ้น้องชายตัวแสบนี่ต้องมีแผนอะไรอยู่ในใจแน่ๆ

‘ทงเฮ..’ หันมามองหน้าฮีชอล ‘ว่าไงพี่ ’

ฮีชอลนิ่งไปครู่นึงแล้วจีงค่อยๆพูดออกมา  ‘กูไม่ห้ามนะ แต่จะทำอะไรก็คิดดีๆ คนเราเหมือนกันได้แต่ไม่ได้หมายความว่าเป็นคนคนเดียวกัน  อีกอย่างกูไม่อยากให้มึงทำนิสัยคบไปเรื่อยแบบที่มึงเคยทำมา’

‘ผมไม่ทำอะไรหรอกพี่  ก็แค่คุยๆขำๆ ไม่แน่นะ..’ เว้นจังหวะแล้วยกยิ้มให้ฮีชอล ‘น้องเขาอาจจะเป็นคนเข้ามาเล่นเกมส์นี้กับผมเองก็ได้’

ฮีชอลถอนหายใจ ก่อนจะจิกตาใส่ทงเฮ ‘ตามใจ แต่ถ้าวันนึง “เกมส์” มันดันพลิกแล้วมึงกลายเป็นคนแพ้ อย่าร้องไห้มากอดกูอีกแล้วกัน  กูไปหาอีทึกกับจองโมก่อนนะ  ไว้เจอกันนะ เด็กเวร ’ พูดจบฮีชอลก็หันมาตบหัวคยูฮยอนก่อนลุกออกจากโต๊ะไปทั้งให้คยูฮยอนโวยวายอยู่

ฮยอกแจงั้นหรอ.. สงสัยเราคงต้องมารู้จักกันซักหน่อยแล้ว

______________________________________________________________

ผิดพลาดอะไรขออภัยด้วยน้าาา  ฝากฟิคพี่ทงไว้ด้วยนะฮับบบบ