คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 00 : intro
I N T R O
----------------
วามรู้สึนี่มันอะไรัน มันเปีย แะ แล้ว็เย็น ูเหมือนว่าโลำลัลับ้าน รหน้าผมมีเพียวามมืมิ ผมำลัลอยึ้นหรอ ปลายเท้าผมลอยว้า หรือวามริแล้วโล็ยัเป็นโลลมๆสีเทาๆเหมือนเิม ผมเอแหละที่ำลัมิ่ลใ้ทะเล
ไม่ใ่ทะเลสิ ผมำลัมิ่เพียลำพั
ลามหาสมุทรแอแลนิ
ภาพสุท้าย่อนที่ผมะถูมหาสมุทรลืนิน ือเรือสำราสีาวลำยัษ์ที่ำลัแล่นออไป และทิ้ผมไว้้าหลั ถึอนนี้นบนเรือนั่นะรู้หรือยันะว่าไ้ทำผู้โยสารหล่นไปนหนึ่ระหว่าารเินทาสู่เาะอัฤษ ผมเป็นแ่นัเียนธรรมานหนึ่ ที่โีไ้ร่วมเินทามาับเรือลำนั้น ทุอย่าำลัไปไ้ี นระทั่มีายใส่สูทนหนึ่ผลัผมลาเรือ ทุอย่าเิึ้นเร็วเหลือเิน ผมไม่น่าออาห้อมา เพียเพราะอยาเห็นพระันทร์ในืนนี้เลย
อนนี้ผมำลัะมน้ำาย อาาศในปอผมไม่เหลือแล้ว มหาสมุทรนี่ลึแ่ไหนนะ ทำไมหลัผมยัไม่แะพื้นทราย้าล่าเสียทีหล่ะ อย่าน้อยๆ็ให้ผมไ้ไปโอ้อวยมทูหน่อยเถอะ ว่าผมไ้ไปนอนที่ใ้สุอมหาสมุทรแอแลนิมาแล้ว
.
.
ผมมอไม่เห็นอะไรแล้ว มหาสมุทร็ำลัผมลไปเรื่อยๆ อนนี้มันเียบเหลือเิน มีเพียผม มีแ่ผมนเียว ไม่มีนอื่น ไม่มีใรเลย ทีนี้ผมเ้าใแล้วที่ว่า นเราะไ้อยู่ับัวเอริๆ็อนที่ำลัะาย
ผมเ้าใแล้ว
ถ้าเป็นอย่านั้น็
ลา่อนนะ ินฮวาน
Ѱ
“ื่นสิ ื่นเร็ว” ผมายแล้วหรอ ยมทูำลัเรียผมให้ื่นหรอ ผมยัไม่อยาื่นเลย “มันายแล้วหรอวะ” ใ่ ผมายแล้ว “ถ้ามันไม่ยอมื่น ็ลอเอาเหล้าสามันสัทีสิ” ว่าไนะ เหล้าหรอ “เห้ย อย่าๆ ็เห็นๆันอยู่ว่ามันยัไม่าย เอาเหล้าสาเี๋ยว็ไ้ายริๆหรอ” ผมยัไม่ายหรอ ไม่ริหรอ ผมยับเปลือาัวเอ้าๆ แสแยเ้าาผมทันที นี่ผมยัไม่ายริๆหรอ
“ูสิ มันฟื้นแล้ว” สามน รหน้าผมมีายสามน นแรัวสูที่สุสวมหมวที่ารุ่ริ่ ้าๆเามีายหนวสีเทา้อผมอยู่ และนสุท้ายมีผมยาวสีำ าหลัพวเาเป็นผืนน้ำสีรามและท้อฟ้าสีน้ำเินเิ้า สภาพพวเาูเหมือนไม่ไ้อาบน้ำมาเป็นสัปาห์ หรืออาะเป็นเือน
“ว่าไ ไหนบอสิว่ามาอยู่ลาทะเลไ้ไ” ายสวมหมวถามผม
“แอย่าเพิ่ไปถามสิ ู็รู้ว่าโนระแสน้ำพัมา” ระแสน้ำพัมาหรอ แปลว่าผมไม่ไ้อยู่ลาแอแลนิหรอ
“ันอยู่ที่ไหนหรอ” ผมถามออไป หวัว่าพวเาะใีอบผมสัหน่อย “มอไปรอบัวสิ หนุ่มน้อย นายอยู่ลาทะเล อยู่บนเรือหาปลาที่เ๋ที่สุในน่านน้ำนี้” โอเ ผมอยู่ลาทะเล แ่เรือหาปลาที่เ๋ที่สุหรอ ผมเห็นแ่เรือหาปลาที่ำลัรอวันมเ่าๆลำนี้
“อย่ามอมันแ่ภายนอ เรือลำนี้มีีว่าไม้ผุๆลอยไ้เยอะ” ายหนวเทาระิบที่้าหูผม มันทำให้ผม้อร่นัวหนีไปิที่อบเรือทันที ถึพวเาะุยีับผม แ่ท่าทาเาไม่น่าไว้ใเลย รวมถึเนื้อัวมอมแมมที่มีแ่ลิ่นเหล้านั้น้วย
“ูเหมือนว่าพวเรา้อเอาแัวน้อยลับึ้นฝั่แล้วหล่ะ ให้นบนฝั่ัารับแนนี้ีว่า” ายหนวเทายิ้มออมาอนพูบอับายอีสอน ทำไมพวเาูีใที่ะไ้ึ้นฝั่ที่ว่านี่เหลือเิน
“ะึ้นฝั่ที่ไหนหรอ” เผื่อว่าผมะไ้หาพิัเพื่อลับบ้านถู
“เราะไปึ้นฝั่ที่ลาบราอร์ ับไว้ให้แน่นๆ็แล้วัน” ายสวมหมวะโนมาาท้ายเรือ
“ระวัอย่าเรือนะ” หรอ เรือเ่าๆลำนี้ไม่ทำให้ผมหรอ ใบเรือสีหม่นถูาอย่ารวเร็ว ายสามนวิ่วุ่นันอยู่บนเรือ นเมื่อทุอย่าพร้อม ายสวมหมวถือท้ายรออยู่แล้ว ายผมยาวึสมอเรือึ้นาน้ำ
“ริ่สู่ลาบราอร์” ายผมยาวะโนออมา ทันในั้นเรือเ่าๆลำนี้็เลื่อนที่้วยวามเร็วที่ มาพอที่ะเหวี่ยผมให้ปลิวไ้ ผมไ้ยินแ่เสียหัวเราะอายทั้สามนที่รวมไปลับเสียลื่น
.
.
.
.
.
รหน้าผมมีเาะให่ั้อยู่อย่าโเี่ยวลาทะเล และถ้าพวเายัไม่ลวามเร็วอเรือล มัน้อนเ้าับแนวหินโสโรที่อยู่รอบเาะภายในห้านาทีนี้แน่ๆ
“เราำลัะนนะ” ผมะโนบอพวเาไป และไ้เสียหัวเราะลับมา แ่ผมรู้ไ้ถึวามเร็วอเรือที่ำลัลล อย่าน้อยพวเา็ยอมฟัผมบ้า
“พวเราอยู่บนเรือมายี่สิบปี ะไม่มาายเพราะนหินโสโรพวนั้นหรอนะ” ายสวมหมวพูับผมอนที่ำลันำเรือเทียบท่า ผมล่าวอบุพวเาที่พาผมึ้นฝั่ และไม่ทิ้ผมไว้ลาทะเล
“นายิมาับอวน ริๆนายวระายแล้ว แ่นาย็ยัไม่าย แปลีเหมือนัน” ายผมยาวทิ้ประโยนั้นไว้แล้วเินาไป “มัน้อมีเหุผลที่นายยัไม่าย ันว่าพระราาำลัรอนายอยู่” อะไรนะพระราาหรอ “อย่าไปฟัมันพูเลย หลัานี้นาย็เินไปามถนน หาที่พัะ แล้ว็ทำัวให้ินับที่นี่ เพราะนาย้ออยู่ไปอีนาน” ายสวมหมวี้ถนนที่ว่านั่นให้ผม ผมะไม่อยู่นานหรอ เพราะผมอยาลับบ้านแล้ว
Ѱ
“มาถึแล้วหรอ”
“ยินี้อนรับสู่ลาบราอร์นะ”
“ินฮวาน”
#ฟิลบ
▁ ▂ ▃ ▄ ▅ ▆
ลาบราอร์เป็นื่อระแสน้ำนาาาาา
ถือท้ายือารับพัานะ พัาือพวมาลัยเรือนะ 5555
เม้นหน่อยหนาา มันะมาเร็วึ้น เื่อสิ
เม้นสิเม้นนนนนน
ความคิดเห็น