ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
"ีวิเป็นสิ่ที่สสัย และ น่าใ เมื่อุลอมอให้ีๆ มัน็เป็นสิ่แปลๆอยู่ี"
โย Prophet Cervantes
ผมนี้มันไม่มีวเอาสะเลย
ุอาะสสัยว่าผมเป็นใร ั้นผมะเล่าใหุ้ฟัแบบ่ายเลยละันนะ
ผมื่อ เอ็นมะ ริสอล เป็นเ็บ้านๆนหนึ่ในเหนึ่อี่ปุ่น พ่ออผมเป็นนาวิโยธินออเมริา เมื่อบสรามโล เา้อเินทาลับอเมริาโยทิ้ ฮิาโะ ภรรยาอเาเอาไว้
พร้อมับลูายวัย 7 วบ
ผมำหน้าพ่ออผมไม่ไ้แล้ว มันเป็นเวลานานน่าูทีเียวถ้าย้อนลับไปิ แม่อผมเป็นหิาวบ้านทำานทอผ้า และ านไม้เบาๆ ้วยวามที่อยู่ัวนเียว แม่ึมีสามีใหม่ ื่อ ิบะ
เาเป็นำรว แ่เมาหัวราน้ำยำเป เอามาๆ เาเป็นนโมโห่าย และ เล่นารพนัน อบ้อมผม และ แม่อยู่บ่อยรั้
ูเริ่มสสารผมแล้วละสิ แ่อย่าเลยเพราะอนนั้นผมไม่รู้สึอะไรทั้นั้น หลัานั้นไม่นานแม่ ็้ำในนาย ทำให้ ิบะ านในทันที เนื่อาเพื่อนบ้านแ้วาม ทำให้เา้อหาเินมาใ้นี้แทนโยารเป็นลูเรือ ส่วนผมไปอยู่ับุยาย้าบ้านื่อ ิเอะ แทน
ในแ่ละวันผมอบทำานประิษ์บารั้็ไปัไม้ เพื่อเอามาทำฟืน ิเอะ เป็นเ้าอโรอาบน้ำ ผมทำหน้าที่หาฝืนมา้มน้ำ ีวิอผมูเหมือนสบี ส่วนิบะ็แย่ล้วย าริเหล้าและารพนันทำร้ายัวเานแย่ล แย่ล
แล้ววันนึผม็เ้าใว่าาร่านรู้สึยัไ ิบะ เมาลับมาพร้อมพัประูเ้ามาะ่าผม เพราะทำให้ีวิอเาพั เาถือมีเ้ามา้านในะทำร้ายิเอะ อนนั้น ผมัฟืนอยู่ ุรู้ว่าอนนั้นผมทำยัไ
ผมเหวี่ยวาม้วยวามแรอเ็ 10 แ่็มีอำนามาพอที่ะทำร้ายใร่อใร ผมทุ่มแรทั้หมเหวี่ยวานามลไปที่าเาเ็มที่ วานฟันเือนเ้าไปที่น่ออเาอย่าแรนเาล้มล วานมลไปแ่รึ่เียวเท่านั้น เาหันลับมาับผมเหวี่ยระแทำแพ ผมุนแทบอ้วออมาเลยหละ านั้นเาล็อัวผมเอาไว้ับพื้น แล้วะโน ่าราใส่หน้า หน้าอเาแ่ำไป้วยวามเ็บปวและวามโรธ เอามีรีหน้าอผม
วามเ็บปว มันทำให้ผมมีีวิอยู่ริๆ ผมเอื้อมมือไปว้าวานานั้นระฟาใส่ใบหน้าอ
ิบะอย่ารุนแร เาร้อโหยหวนออมา ผม่อยหน้าเาพร้อม ยวานึ้นาม ใส่เารั้แล้วรั้เหล่า
นวามเ็บปวในใหมล และ วามื่นเ้นในารระทำอผมหมล ผมหันลับไปูผลานอัวเอ
ศพสภาพำหน้าไม่ไ้ เนื้อสมอเปราะพื้นไปหม แอ่เลือเิึ้นเป็นหย่อมๆามพื้นที่รุระเพราะหิน ผมอาเียรออมาในทันที ็นะ
ิเอะ ลาผมออมาทำแผล พร้อมบอให้ผมหนีไปเพราะ ลัวพรรพวเ่าอิบะะมาามัวผม ผมพยัหน้าพร้อมพาร่าน้อยอผมหนีไป
หลัานั้นผมเินทามาโเียว ไ้รู้ัสีสัน์่าๆอเมือหลว ผมหลับนอนแถวสวนสาธาระ ้อหลบำรวบ้าน นในที่สุหิวสลบรร้านอาหารเ่าๆแห่นึ ุป้าเ้าอร้านเลยมาูแล ผมนั้นไม่มีที่ไปแล้วึอทำานแล้วที่อยู่ที่ิน ุป้าเาสสารเลย ให้ผมเป็นเ็ล้าาน หาเินไปพลาๆ
ุป้าเล่าว่า "แมีลูายเป็นให่เป็นโ แ่แไม่เยลับมาเลย หวัว่า่อนายไ้เห็นลูายอี"ป้าเ้าอร้านื่อ มิโริ โอมาิ เป็นเ้าอร้านทำอาหาร เป็นนที่ฝีมือใน้านารแล่ปลา และ แล่เนื้ออย่ามา ผมึไ้วามรู้ในารใ้มีเอามาๆ และารทำอาหาร้วย
แ่วามหวัอป้านั้นไม่สำเร็
4 ปี่อมาแสิ้นใไปอย่าสบ ผมำไ้ผมร้อไห้หนัเอาารอยู่ เพราะแเหมือนแม่นที่สออผมเลย ผมเลยไ้พบับายที่เปลี่ยนีวิอผมื่อว่า ยามาาิ โอมาิ เป็นยาู่า
เามาหาผม เาถามผมว่า อยาไปับเาไหม ผมอนนั้นอายุ 14 แล้ว ผมไม่เหลือใรึะอิามไป้วย
เาเป็นรอหัวหน้าอแ็์เ็นไ ในโเียว เาึฝาฝัผมเ้ามาอยู่ในแ็้วย เาอว่าเาไม่อยาให้แม่รู้ว่าเานั้นเป็นนัเลเพราะแม่อเาเลียนัเลมา ึมาพบไม่ไ้เลยุัน้วยหมายเพียอย่าเียว
ยามาาิ โอมาิ เป็นายร่าสูใบหน้าเย็นาไม่แสอารม์อะไรผิับนิสัยที่อบแว แหย่ เป็นอย่ามา แอบเรียผมว่า หน้าผีเอ็นมะ
ผมเลยไ้เามาอยู่ในแ็์เ็นไ เหล็อแ็ือ 1.ห้ามเล่นยา 2.ห้ามโมย 3.ห้ามทำให้เสื่อมเสียเียริ 4.ห้ามรัับนที่ไม่สมวร
ผมไ้เิบโึ้นพร้อมับวามรุนแรและสรามยาู่าอโเียว ธุริเถื่อน และผิหมายมามาย นระทั้มาถึุเปลี่ยน
ผมรัับนที่ไม่สมวรที่ะรัเอาสะเลย อนนั้นผมไ้พบับ อาโออิ เ็นไ ลูสาวหัวหน้าแ็์
เราเริ่มาารที่อายุแ่าันไม่มาและเป็นเพื่อนัน เพราะใบหน้าอผมนั้นทำให้ไม่มีเพื่อนไ้มานั พออายุมาึ้นเธอไปโรเรียน ผม้อไปามเ็บหนี้ แ่เธอ็มาสอนผมในเรื่อที่เธอเรียนมา ทำให้เธอเป็นเ็เรียนี
เราเลยเริ่มสนิทันมาึ้น บุนโ เ็นไพ่อออาโออินั้น ไว้ใและให้ผมเป็นไม้ันหมาหนุ่มที่เามาีบเธอ แน่นอนว่าผมทำไ้ี บานมันื้อ้านมาเลย้อใ้ไม้สั่สอนไปบ้า
ื่อเสีย(ใน้านแย่)อผมนั้นเริ่มมีื่อโยที่ผมเป็นนที่โหเอามาอยู่ และมีหน้าาน่าลัว ึทำให้ผมิ่ออาโอิแบบสนิทิเื้อมาไม่ไ้ เพราะื่อเสียอเธอ้อไม่่าพร้อย ในโรเรียนไม่มีใรรู้ว่าเธอเป็นลูสาวใร เพื่อให้เธอมีเพื่อนไ้อย่าปิ
นเิเรื่อึ้นเมื่อเพื่อนสนิทอเธอพาเธอไปานเลี้ยอรุ่นพี่แล้วเิสิ่ผิปิึ้น อนนั้นผมามไปและู้นทาอยู่้านนอ ผมรอสัพันระทั่ สัเุว่าหิสาวในานเลี้ยเริ่มหมสิ และ พวผู้เริ่มลวนลามพวเธอ ผมึหยิบ านาโบ kanabo เป็นอาวุธนิหนึ่มีนาให่ทำาไม้เนื้อแ็ เป็นไม้หเหลี่ยมฝัหมุแหลม ผมถนัอาวุธประเภท้อนและไม้มาว่าอาวุธมีม อนนี้ผมอายุ 16 ร่าายลับให่โ เนื่อาแ่แ่อนวัยไปเยอะ (เหล้า ผู้หิ บุหรี่)
ผมเาะประูอย่าแร้วยเท้า พอมีนมาเปิเท่านั้น ผม็ฟาในทันที เอาสะหน้าอนทีโนเละไปเลย าร่อสู้อผมเป็นแบบ้าถนนแ่็ผสมับวิาาร่อสู้แบบผูพัลัำเามา แ่็เพียพอที่ะสู้ับไฮโหัวสูไ้อย่าสบาย
เอ๊ะ อย่ามอว่าเป็นนโหร้ายสิ ผมแ่ทำามหน้าที่นะ ผมนั้นไม่ลัวาบหรือปืน แม้เ็บานะหยิบึ้นมาเล็ใส่็ไม่ลัวผม ผมเอมันมาทุวัน
หลัานั้นไม่นานทั้หม็ลไปนอนสิ้นสภาพอาบเลือร้อโอโอย แนาผิรูป ายา โอนิ อผมเริ่มระอนระาย (านาโบเป็นอาวุธอยัษ์โอนิรับ) ผมแ้ลูน้อให้มาเ็บวาานทั้หม ผมอุ้มอาโออิลับไป
ปราว่าเรื่ออผมไม่บแ่นั้น เพราะว่าเธอโนยาเ้าไป้วย ผมพยายามัใแ่ทำไไ้เพราะผมแอบหลรัเธอมาั้นานแล้ว และอยู่ในภาวะำยอมริๆ ผมนั้นไม่อยาเลยริริ๊(เสียสู) อี้อือผมเป็นนาิส์ับู่นอนเอามาอยู่นะ เพราะปัหาวัยเ็อผม
เลยไม่อยาให้เธอมาเ็บัว แ่สุท้าย็เลยามเลยนถึเ้า
อนแร็นึว่า ื่นเ้ามาโนลโทษประหาร แ่เธอลับอบสะั้น(ริิ) เลยแอบบันั้แ่นั้นเป็น้นมา
นเธอท้อเรื่อ็เลยปิไม่มิ ผมถูส่ไปทำภาริหนึ่ ืออาร่วยเหลือุ ยามาาิ ึ้ิุอยู่ และำลันย้ายนัโทษ พวผมเลย้อไปิัวมา ึ่ทำสำเร็
แ่่อนที่ะึ้นรถ ผมถูยิเสีย่อนโยุยามาาิ พร้อมบออโทษ
ผมไม่ายแ่ถูำรวับ แม้ะถู้อมให้บอที่่อนหรือใรอยู่เบื้อหลั็ไม่ยอมพู ทาแ็์็ส่มือสัหารมา่าผมในุอยู่บ่อยรั้ แ่็รอหวุหวิ
ผมนั้นไม่รัภัีับแ็์แ่ผมห่วอาโออิและลูมาว่าสิ่ใ เลยยอมิุถึ 20 ปี้วยัน
เมื่อออมาพบอาโออิเสียีวิาารรอมใายโยาร่าัวาย เนื่อาพ่ออเธอ้อารให้แ่ับุยามาาิ เธอนั้นยอมรับไม่ไ้แถมลูอเธอถูพ่อาับัวหายไป ันั้นเธอึฝาหมายเอาไว้ให้ับนสนิทอเธอแล้วเอามาให้ผม ผมนั้นไม่โรธแ้นอะไร แ่ารฝาฝั่ออาโออิ เป็นอีเรื่อนึ
ผมทำารล่าสัหารนในแ็์ทั้หม นมาถึหน้าห้ออบอสึ่อนนี้ือยามาาิ เาับลูผมเป็นัวประันเอไว้ ผมพึ่ไ้พบหน้าลูรั้แรหน้าาอเาเหมือนแม่มา นั้นทำให้ผมภูมิใ เาเอาปืน่อลูผมเอาไว้ มีลูน้อสอนเอาปืนอูี่เล็มาทาผม พร้อมบอให้ผมยอมแพ้
ผมรอัหวะให้เาเล็ปืนมาที่ผม ะผมทำท่ายอมแพ้ ผมพุ่ทะยานใส่ ุยามาาิ ระสุนทะลุผ่านเนื้อเยื่ออผม วามเ็บปวนั้นผมแทบไม่รู้สึเลย ผมทยานใสุ่ยามาาิ ทะลุหน้า่าลไปาั้น 19 ้วยัน
แย่ริๆ ผมยัไม่ไ้อลูเลย้วย้ำ ววยริ
ผมเห็นพื้นเ้าใล้เรื่อยานั้นทุอย่า็ับวูบไป....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น