* ยั ย แ ส บ เ ซี้ ย ว ซ่ า ส์ ต า ม ห า หั ว ใ จ *

ลำดับตอนที่ #1 : ChapteR 1 :: เหตุเกิด ณ สยาม กับนายหน้าหล่อ

ChapteR 1 :: เหตุเกิด ณ สยาม กับนายหน้าหล่อ

           ฉันยังยืนที่เดิม เฝ้าคอยมองดูเธอ เสมอไป นานแสนนานเพียงใดหรือไกลสุดขอบฟ้า และจะยืนที่เดิม เมื่อยามเธอมีทุกข์และน้ำตา เพียงเมื่อเธอมองมา ฉันยังยืนที่เดิม   

                ตอนนี้ฉันอยู่ในตู้คาราโอเกะในสยามค่ะ  จะถามว่ามาทำไมเหรอ? ก็ต้องมาร้องเพลงน่ะสิ -__-‘’ กับใครล่ะ? ก็แฟนไง แฟนฉันเองแหละ ชื่อแบงค์ เขากำลังร้องเพลงที่ฮิตที่สุดในขณะนี้ อิอิ

                “ แพนเค๊ก ร้องต่อมั้ย? “  แบงค์ถามแล้วก็ยื่นไมโครโฟนมาให้ ฉันพยักหน้าเชิงว่า ใช่ แล้วก็รับไมค์ฯมาร้องเพลง ฉันก็พลิกๆดูเพลง อ๊ากๆมีแต่เพลงใหม่ๆเพียบเลยอ่ะ จะร้องอะไรดีน๊า~  ฉันพลิกไปพลิกมา

                หรือแค่ขำขำ!!! 

เอาเพลงนี้แหละ ที่กดน่ะไม่ใช่อะไรหรอก ไม่ได้อินกับเพลง แต่ชอบพี่เป๊กค่า~!!

ฉันเอานิ้วไปจิ้มๆที่ตู้เพลง แล้วเพลงก็ขึ้นมา      ฉันก็ร้องแบบตะกุกตะกัก ไม่ใช่อะไรหรอก .. แบงค์น่ะ จ้องฉันอยู่ได้ ฉันไม่มีสมาธิน่ะ   พอเพลงอยู่ในช่วงอินโทรกลางๆ ฉันก็คว้าไมค์ พูดไปเลย ว่า ‘ แบงค์จ้องเค้าอยู่ได้เค้าไม่มีสมาธินะ ’ ส่วนแบงค์ก็ เจื่อนๆไปเลยอ่ะ

“ เอ้า ก็แบงค์จะจ้องคนที่แบงค์ชอบ ไม่ได้เหรอ “  ง่ะ พูดงี้ฉันก็เขินแย่น่ะสิ แล้วฉันก็ไม่มีสมาธิร้องต่อจนได้ . .

“ อ้าว ทำไมไม่ร้องต่อล่ะ “ อ๊ากกก~ ยังจะถามอีก ก็นายน่ะแหละ จ้องฉันอยู่ได้ฉันก็ไม่มีสมาธิจะแย่อยู่แล้ววว~

“ เฮอะ ฉันคงร้องเพลงไม่เพราะล่ะสิ นายก็จ้องๆๆฉันอยู่ได้อ่ะ คนไม่มีสมาธินี่นา “

“ อ้าว ผิดอีกครับผิดอีก “

“ ไม่ได้ว่านายผิดซักหน่อย ฉันผิดเองล่ะน่าที่ชวนมาร้องเพลง “ อยู่ๆฉันก็โมโหขึ้นมา ฉุนค่ะฉุน

“ ใจเย็นๆน่า ดื่มน้ำหน่อยมั้ยเพิ่งสั่งมาเมื่อกี้ “ แบงค์ยื่นแก้วน้ำส้มมาให้ ฉันถอนหายใจแล้วก็รับมาดื่มรวดเดียวจนหมด

“ ขอบใจ “

“ งั้น มาร้องเพลงคู่มั้ยล่ะ  “ แบงค์เสนอ

“ ไม่เอาอ่ะ ร้องไปเหอะ ฉันจะดูนายร้องเพลงมั่ง “ อิอิ แต่แบงค์ร้องเพลงเพราะอย่างไม่น่าเชื่ออ่ะ เขามีเสน่ห์มากเลย อ๊ากๆๆ นี่ฉันคิดอะไรแบบนี้นะ >< ไม่ยอมอ่ะ    พอเพลงของแบงค์จบ ฉันก็คว้าไมค์มาร้องมั่ง อิอิ

ฉันกับแบงค์ผลัดกันร้องคนละเพลง จนเวลาเกือบๆจะชั่วโมงแล้ว ฉันรู้สึกว่า โลกมันหมุน!!! มึนหัวมากๆเลย ตาลายด้วย

“ แบงค์ . . เดี๋ยวแพนเค๊กมานะ มึนหัวมากๆเลยอะ “   ฉันลุกขึ้นจะผลักประตูออก ตู้คาราโอเกะนี่ใหญ่ใช่เล่นเลยนะ พอๆกับห้องนอนฉันเลยอะ เช่าตู้ละหนึ่งพันสองร้อยบาท ร้องกี่ชั่วโมงก็ได้ แต่ว่ามันเหมาะสำหรับมาสิบคนขึ้นไปนะเนี่ย แบงค์บอกว่าต้องการความเป็นส่วนตัว -__-‘’ แต่ก็ดีนะเนี่ย หุหุ

“ ไม่ต้องหรอก นั่งพักก่อนก็ได้นี่ “ แบงค์รั้งข้อมือฉันไว้จนฉันต้องมานั่งที่เดิม ร้อน ! ตอนนี้ฉันร้อนมากเลยแหละ ทำไมถึงเป็นอย่างนี้นะ ฉันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนนี่นา อะไรกันแน่เนี่ย ! โอ๊ย มึนหัว~

“ ร้อนจัง  แบงค์เปิดแอร์รึเปล่า!~ “  

“ เปิด ถ้าไม่หาย เดี๋ยวแบงค์จะช่วยให้ละกัน “      แบงค์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆที่แผ่ซ่านไปทั่วใบหน้าฉัน นี่นายจะทำอะไร ! แบงค์จูบฉัน !  นี่นายจะทำอะไรกันแน่เนี่ย

“ แบงค์ นี่นายจะทำอะไรฉัน ! “

“ ก็ช่วยไม่ให้เค๊กร้อนไง “

“ ไม่ต้องช่วย ! ออกไปนะ ! “ แบงค์ไม่ยอมปล่อยฉัน แต่ก็ระดมจูบไปทั่วใบหน้า แล้วก็ซอกคอ ตอนนี้เสื้อผ้าฉันก็แทบจะไม่หลงเหลืออยู่บนร่างกาย

“ แพนเค๊ก เธอต้องเป็นของฉัน ! เข้าใจมั้ย ! “ ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่านายจะเป็นคนแบบนี้ ทั้งที่ฉันไว้ใจ  ฉันพยายามรวบรวมสติไว้ ก่อนที่จะกรี๊ดออกมาดังๆ

“ กรี๊ดดดดดดดด~ ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย “ ฉันผลักนายแบงค์ออกไปแล้ววิ่งไปทางประตู

“ ยังไงเธอก็หนีฉันไม่พ้นหรอก ! “ แบงค์ฉุดข้อมือฉัน แล้วก็ผลักฉันไปที่โซฟา ตอนนี้ภาพที่ฉันเห็นเริ่มเลือนราง  นี่ฉันคงโดนวางยาน่ะสิ !  ไม่น่าเลย ใครก็ได้ช่วยฉันที !

ผลั่กกกกกกก ~

มีคนผลักประตูเข้ามาอย่างแรง คงไม่ผลักหรอก ถีบเข้ามาเลยล่ะ เพราะฉันจำได้ว่าล็อคห้องเอาไว้  คนที่มาช่วยไว้ลุยต่อยแบงค์จนสลบ แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าใครช่วยไว้

“ เธอไม่เป็นอะไรแล้วนะ “ เขาคนนั้นจับมือฉัน หน้าคุ้นๆแฮะ    แต่ ทำไมเขาหน้าแดงอย่างนี้ล่ะ “ เธอไปใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนเถอะ “  อ๊ากกกก~  ที่เขาหน้าแดงก็เพราะเรื่องนี้หรอกเรอะ? เขาเดินออกไปข้างนอก   ฉันก็เลยรีบๆๆสวมเสื้อผ้า เพราะกลัวว่าแบงค์จะฟื้นขึ้นมาอีก พอฉันแต่งตัวเสร็จแล้วก็รีบคว้ากระเป๋าแล้วออกมาข้างนอก

“ รีบๆไปกันเถอะ .. อ๊ะ นี่นาย นายคือ นัท .. ห้องสี่ป่ะเนี่ย? “

“ อื้ม นึกว่าจะจำไม่ได้แล้วซะอีก “

“ ก็นายน่ะ โหดจะตาย ดูดิ ตอนอยู่ชมรมนายยังสั่งฉันอยู่เลย นายน่ะโหดมากรู้มั้ย? “

“ ก็ฉันมันเป็นอย่างนั้นนี่นา รีบๆไปเหอะ เดี๋ยวแฟนเธอก็ฟื้นขึ้นมาต่อยฉันอีก ถ้าฉันหมดหล่อนะ เธอต้องรับผิดชอบ ! “  เฮ้ย เกี่ยวไรกะฉัน~

“ แพนเค๊ก .. อย่าไปนะ ... ฉัน รัก เธอ “ แบงค์พยายามพูดขึ้นมา

“ แต่ฉันไม่รักนาย เราเลิกกัน แล้วนายก็อย่ามายุ่งกับฉันอีก เข้าใจมั้ย “ ฉันหันไปตะโกนใส่แบงค์ที่นอนอยู่ แต่ฉันก็สงสารเขาไม่เบาเลยล่ะ ก็เลือดเขาออกเต็มหน้า แต่ฉันก็คงสงสารนายไม่ได้ เพราะนายพยายามข่มขืนฉัน ! ฉันรีบจูงนายนัทเดินออกไปจากบริเวณนี้   

“ แฟนเธอนี่ ร้ายไม่เบาเลยนะ “ 

“ เขาไม่ใช่แฟนฉัน รู้ไว้ซะด้วย  .. แล้วนี่ นายมาคนเดียวเหรอ  แล้วยัยนีน่าแฟนนายล่ะ “ เออใช่ นั่นดิ ฉันไม่เห็นยัยนีน่าเลย ธรรมดานายนั่นกับยัยนีน่าติดกันแจ

“ ฉันเลิกกับเขาแล้วล่ะ  ผู้หญิงคนนั้นกร้านโลกเกินไป แถมยังชอบตามตื้ออีกต่างหาก ฉันไม่ชอบผู้หญิงแบบนั้นหรอก “   ก็ดีแล้วล่ะ ฉันเห็นด้วย แต่ดูๆไป นายนี่ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ ถ้าไม่ติดว่าโหดเกินไปฉันน่ะขอนายเป็นแฟนแล้วล่ะ ( ทำไปได้ )

“ ฉันว่าอย่าไปสนใจเลย ไปช็อปปิ้งกันมั้ย? “ นัทชวน กรี๊ดๆๆ ไปดิ   ฉันกับนัทก็ไปดูของเรื่อยๆ นัทก็ซื้อให้ฉันตั้งเยอะตั้งแยะ   นายนั่นเอาเงินมาจากไหนกันนะ  ทำตัวติดดินจะตาย   แต่อย่าไปสนใจเลย .. แค่ซื้อให้ฉันก็พอแล้ว ( ยัยงก ) เหอๆๆ ฮ่าๆๆ

ตอนนี้ตะวันก็จะลับขอบฟ้าไปแล้ว กี่โมงแล้วล่ะ ฉันก้มลงไปดูนาฬิกา มันบ่งบอกเวลาว่าตอนนี้หกโมงครึ่งแล้ว เอ่อ ! ชักหิวแล้วสิ ไม่กล้าบอกนายนั่นด้วย กลัวหาว่าพามาซื้อของแล้วยังจุ้นจ้านอีก

“ หิวรึยัง “ นัทถาม

“ ยังหรอก “   แต่ใจจริงหิวเป็นบ้าเลยล่ะ ที่ไม่ตอบเพราะฉันเกรงใจจะแย่อยู่แล้ว นายนั่นซื้อของให้ฉันตั้งเยอะง่ะ

โครกคราก~ โครกคราก~

“ 55 ฉันว่านะเธอหิวแล้วล่ะ ไปกันเถอะ “ นัทจับมือฉันแล้ววิ่งไปที่ร้านอาหาร

“ อ๊ายยย~ “

ร้านอาหารที่นี่บรรยากาศดีมากๆ มีที่นั่งริมน้ำด้วย ร้านนี้เป็นร้านขายอาหารนานาชาติ

“ สวัสดีครับ 2 ที่นะครับ “ พนักงานเดินมาต้อนรับ

“ ครับ นั่งที่ริมน้ำนะครับ “ นัทบอกพนักงาน

“ อ๋อได้ครับ เชิญครับ “ พนักงานยิ้มๆแล้วผายมือออก ฉันกับนัทก็มานั่งกินข้าวที่ริมน้ำจนได้

“ ทำไมมาเลือกนั่งตรงนี้ล่ะ -___-;; “ ฉันถาม

“ ก็ฉันอยากมานั่งตรงนี้นี่นา อีกอย่างนะ วิวสวย ! “

“ แต่ตรงนี้นี่มัน ..ที่สำหรับคู่รักนะยะ “

“ อ๋อ สำหรับคู่รักน่ะเหรอ อย่าคิดมากเลยน่า ฉันกับเธอก็ไม่ได้เป็นแฟนกันนี่.... “ นัทเว้นช่วงไว้ก่อนที่จะยิ้มๆแล้วพูดขึ้น   “ หรือว่าเธอชอบฉัน .. ห๊า !!! “

“ อ๊าย ~ ไม่ใช่นะยะ ! “ ฉันรีบบอกปัดไปทันที ตาบ้านัทนี่ก็หลงตัวเองชะมัดยาดเลยง่ะ  แต่ก็น่ารักดี อิอิ

“ เหอะๆๆ  ฉันล้อเล่นน่า .. สั่งอาหารสิ “  นัทส่งเมนูมาให้ดู

“ อื้ม “   ฉันรับเมนูมาดู    โห .. อาหารแต่ละอย่าง แบบว่าอย่างแพงอ่ะ  “ นี่นาย ! ฉันว่านะ ฉันเลี้ยงนายดีกว่า .. ถือเป็นการขอบคุณด้วยไง “

“ ไม่ต้องหรอก ! “  นัทเงยหน้าขึ้นมาพูดกับฉันก่อนที่จะก้มลงไปดูเมนูต่อ

“ น่า .. นะ .. นะ “  ฉันตื้ออยู่ตั้งนาน จนนัทใจอ่อน “ ถ้านายไม่อยากรับน้ำใจจากฉัน ... ฉันไปก็ได้ ! “ ฉันหยิบกระเป๋ามาสะพายเตรียมไว้

หวังว่านายนั่นคงจะยอมให้ฉันเลี้ยงนะ !

“ ก็ได้ๆ แต่ฉันกินจุนะ ^O^ “   นัทยิ้ม ... อ๊ายยย~ ละลายๆ

“ จ้า~ พ่อกินจุ อิอิ “

“ เดี๋ยวเหอะๆๆ “   ฉันกับนัทก็สั่งอาหาร .. แบบรีบๆ เพราะเกรงใจพนักงาน ><

ไม่นาน อาหารก็มาเสิร์ฟ ฉันกับนัทก็คุยไปพลางกินอาหารไป ดูๆไปนายนี่ก็ไม่ค่อยโหดอย่างที่คิดนะ ไม่ได้ๆ ฉันจะดีกับนายนี่มากไม่ได้ เดี๋ยวดีเดี๋ยวโหด -__-;;

แล้วก็กินจนหมด

“ ฮ้า~ อิ่มมากๆเลยนะเนี่ย “   โห ไม่อิ่มก็บ้าแล้ว ดูสิ สเต็กเนื้อ 2 สปาเก็ตตี้ 1 แถมมีตบของหวานอีก กินเยอะขนาดนี้ แต่ไม่อ้วน นายนัทนี่หุ่นดีมากๆเลยนะเนี่ย สงสัยเล่นบาสบ่อย

“ โห ก็ดูนายกินสิยะ “   เห็นใจคนจ่ายมั่ง   ไม่น่าจ่ายเองเล้ย T^T นัทยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะพูดขึ้น

“ งั้น เดี๋ยวฉันจูบคืนให้ “

“ ตาบ้า ! เดี๋ยวแฟนนายรู้ก็มาด่าฉันหรอกย่ะ ! “

“ ก็ฉันบอกแล้วไงว่าฉันเลิกกับนีน่าแล้ว -__- “

“ แต่ฉัน-ไม่-เชื่อ “

น่าแปลกนะ ธรรมดา สองคนนี่รักกันจะตาย

“ ถ้าฉันไม่มีแฟน เธอจะยอมจูบกับฉันมั้ยล่ะ ? “ นัทท้า อ๋อ แน่นอนย่ะ .. แต่ไม่ได้ เราเป็นกุลสตรีพอนะ ><

“ ถ้านายไม่มี ฉันก็ยอมให้นายจูบ  แต่นายมีแฟนอยู่แล้วนี่ ส่วนฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรกับนายด้วย .... ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ “  แล้วฉันก็รีบเดินไป

“ ฉันเลิกกับนีน่าไปนานแล้ว .. จริงๆนะ แต่ฉันชอบเธอ ! “ ฉันเดินไปไกลกว่าจะได้ยินประโยคนั้น

ในห้องน้ำ

“ ฉันดีใจนะ ที่ได้รู้จักกับนาย  “

พอฉันทำธุระในห้องน้ำเสร็จก็เดินออกมา

“ ฉันเช็คบิลไปแล้วนะ ไม่นานก็คงมาเก็บ “ ฉันพูด แต่นายนั่นทำหน้าเบิกบาน อะไรของนายฟะเนี่ย

“ ทั้งหมดหนึ่งพันเก้าร้อยสามสิบแปดบาทครับ “  นัทมือไวกว่า เขายื่นเงินไปสองพัน บอกว่าไม่ต้องทอน

“ กลับบ้านกันเถอะ ! บ้านเธออยู่ไหน เดี๋ยวฉันไปส่ง “

“ นาย เอาไปเลย สองพัน ฉันคืนให้ “ ฉันเอาเงินยัดใส่มือนัท

“ แต่ฉัน-ไม่-รับ “

“ นายต้องรับ นี่! “

“ ฉันอยากเลี้ยงเธอ เข้าใจมั้ย? แล้วอย่าพูดเรื่องนี้กับฉันอีก ! “  เอาวะ ปลงๆไป ก็ดี ได้กำไรฟรีๆสองพัน คุ้มเกินคุ้มจริงๆ ฮ่าๆๆ

แล้วเขาก็มาส่งฉันที่บ้าน ไฟยังมืดๆอยู่เลย สงสัยพี่ชายฉันยังไม่กลับมามั้ง

“ ขอบใจมากนะ สำหรับวันนี้ “ ฉันพูดทิ้งท้ายแล้วก็ไขกุญแจเข้าบ้านไป

“ อื้ม .. ไปเถอะ  อยู่บ้านดีๆนะ  ฉันไปละ “

“ บ๊ายบายจ้า “ ฉันโบกมือให้นัท   แล้วนัทก็ขับรถออกไป

พอฉันไขกุญแจบ้านเข้าไป แล้วอยู่ๆมีมือใครก็ไม่รู้มาจับไหล่ฉัน ฉันหันกลับไปดู

“ แบงค์ !! “ ฉันร้องอุทานออกมา

To Be Continue...,*
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 

เย้ๆ ในที่สุดก็เปิดเรื่องใหม่ (อีกจนได้)
ยังไงถ้าชอบก็ขอคอมเม้นกับโหวตหน่อยน๊า
ไว้พรุ่งนี้เค้าจะมาอัพเพิ่ม (ถ้ามีคอมเม้นเยอะๆนะ)

 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -