คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เปิดเทอมใหม่กะความสุขใหม่ๆ
กลิ่นไออากาศในตอนเย็นวันนี้ชั่งดีกว่าวันอื่นๆเลยจริงๆ วันพรุ่งนี้ก็เป็นวันเปิดเทอมใหม่แล้วผมซักจะรอไม่ไหวอยู่แล้ว อยากจะเจอเธอจังเลย
“พี่ริว โทรศัพท์” มีเสียงหนึ่งดังเข้ามาในห้องของผม เสียงน้องสาวผมนั้นเอง
“รู้แล้วกำลังลงไป” ผมขานตอบกลับพร้อมกับเก็บหนังสือไดอารี่ไว้ในลิ้นชัก แล้วผมก็ห้องจากห้องเดินลงมาข้างล่าง พร้อมกับเดินไปหยิบโทรศัพท์จากมือน้องสาว ยกขึ้นมาคุย
“รู้แล้วกำลังลงไป” ผมขานตอบกลับพร้อมกับเก็บหนังสือไดอารี่ไว้ในลิ้นชัก แล้วผมก็ห้องจากห้องเดินลงมาข้างล่าง พร้อมกับเดินไปหยิบโทรศัพท์จากมือน้องสาว ยกขึ้นมาคุย
“ฮัลโล ใครฮะ”
ฮัลโล ใครฮะ”“ไง ริว” เสียงที่ตอบกลับมาเป็นเสียงของคนที่ผมอยากเจอมากที่สุดเลย
“อ้าวเนส เป็นไง summer ที่ออสเตรเรีย” “ก็ดีอ่ะ เออนิริว พรุ่งนี้ไปโรงเรียนด้วยกันนะ” “โอเค ได้เลยกี่โมงที่ไหนว่ามา” มีเหรอที่ฉันจะปฏิเสธ “7โมง หน้าหมู่บ้าน เออ อย่ามาสายละ ฉันไม่อยากไป โรงเรียนสายตั้งแต่วันแรกนะ” ผมกับเนสอยู่ที่หมู่บ้านเดียวกันแต่อยู่คนละซอย “โอเค งั้นพรุงนี้เจอกัน” “งั้น บายนะ” “บาย”ผมวางโทรศัพท์ลง “นิ พี่”เสียงมิวพูดขึ้น
“อ้าวเนส เป็นไง summer ที่ออสเตรเรีย”
“ก็ดีอ่ะ เออนิริว พรุ่งนี้ไปโรงเรียนด้วยกันนะ”
“โอเค ได้เลยกี่โมงที่ไหนว่ามา” มีเหรอที่ฉันจะปฏิเสธ
“7โมง หน้าหมู่บ้าน เออ อย่ามาสายละ ฉันไม่อยากไป โรงเรียนสายตั้งแต่วันแรกนะ”
ผมกับเนสอยู่ที่หมู่บ้านเดียวกันแต่อยู่คนละซอย
“โอเค งั้นพรุงนี้เจอกัน”
“งั้น บายนะ”
“บาย”ผมวางโทรศัพท์ลง
“นิ พี่”เสียงมิวพูดขึ้น
“อะไร”
“พี่น่าแดงทำไมอ่ะ” “เปล่านิ สงสัยพี่คงจะเป็นหวัดนิดหน่อย” “หวัดรักซิ” “เหอะนะ แล้วพรุ่งนี้จะไปโรงเรียนพร้อมพี่ไหมมิว” “นิมิวอยู่ม.4แล้วนะ ไปโรงเรียนเองได้ อีกอย่างไม่อยากเป็น กขค ด้วย” “พูดอย่างนี้หมายความว่าไงเนี้ย” “เปล่า พี่ไปเหอะน่า” “โอเค เออแล้วคืนนี้อย่านอนดึกละพรุ่งนี้ต้องตื่นไปโรงเรียนแต่เช้า” “พี่นั้นแหละ อย่าตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ” “นิ มันน่าตื่นเต้นตรงไหนกับอิแค่จะเปิดเทอมนิ” “อ้าวพี่ไม่ตื่นเต้นเลยเหรอ มิวเห็นพี่จัดของตั้งแต่เข้า” “เหอะนะงั้น เดี๋ยวพี่ขึ้นไปอาบน้ำก่อนละกัน”เมื่อพูดเสร็จผมก็รีบขึ้นไปห้องนอนทันที ผมดีใจกับการเปิดเทอมมาก ตลอดช่วงเวลาปิดเทอมผมไม่ค่อยจะได้ไปไหนเลย แถมบ้านหลังใหญ่นี้มี ผมกับมิวอยู่กันแค่2คน ส่วนพ่อกับแม่ทำธุรกิจ โรงแรมอยู่ที่สวิซ เมื่อไหนจะเช้าซักทีนะ อยากให้เช้าเร็วๆจัง ผมนอนไม่หลับเลยซักพักผมก็เหลือบไม่มองนาฬิกาที่อยู่บนโต๊ะ “ตี3แล้วเหรอวะเนี้ย” “ติ๊ดๆๆ”เสียงนาฬิกาดังขึ้น ไชโยรีบไปแต่งตัวดีกว่าเรา ผมอาบน้ำไปร้องเพลงไปอย่างมีความสุข ผมใส่เวลาแต่งตัวอยู่นานสมควร “เรานิก็หล่อไม่เบาเลยนิหว่า” แล้วผมก็ก้มมามองนาฬิกาข้อมือ “ตายละ6โมง55แล้ว”แล้วผมก็รีบวิ่งออกไปจากบ้านทันที ผมวิ่งไปจนเกือบถึงหน้าหมู่บ้านผมก็หยุดชะงักผมเหลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง เธอสวย น่ารัก กับผมยาวที่ลวบไว้ และเธอก็มีรอยยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์ “ริว มาแล้วเหรอ” เธอหันมาทักผม “มารอนานแล้วเหรอ” “มะกี้เอง “ “ไปซัมเมอร์แค่เดือนเดียวขาวขึ้นเยอะเลยนะ” “ก็ฉันไม่ได้ออกไปไหนดิ วันๆอยู่ที่โรงเรียนกับที่บ้าน” “รีบไปกันเหอะริวแด้วสาย” “อืม” พวกเราเดินมาจนมาหยุดอยู่ที่สถานีรถไฟฟ้าสุขุมวิท ผมยืนรอรถไฟอยู่ข้างๆเธอ เธอน่าตาแจ่มใสร่าเริงเหมือนทุกๆวัน “ริวรีบขึ้นรถแล้ว” เนสพูดขึ้นทำให้ผมถึงกับสะดุ้ง อยู่ๆเธอกับจับมือผมดึงผมเข้าไปในรถ ตอนนี้เรายืนอยู่ในรถไฟ ที่หนาแน่นไปด้วยผู้คน “วันนี้คนเยอะจังเนอะริว” “อืม” ตอนนี้เธอยังไม่ปล่อยมือออกจากมือผม
“พี่น่าแดงทำไมอ่ะ”
“เปล่านิ สงสัยพี่คงจะเป็นหวัดนิดหน่อย”
“หวัดรักซิ”
“เหอะนะ แล้วพรุ่งนี้จะไปโรงเรียนพร้อมพี่ไหมมิว”
“นิมิวอยู่ม.4แล้วนะ ไปโรงเรียนเองได้ อีกอย่างไม่อยากเป็น กขค ด้วย”
“พูดอย่างนี้หมายความว่าไงเนี้ย”
“เปล่า พี่ไปเหอะน่า”
“โอเค เออแล้วคืนนี้อย่านอนดึกละพรุ่งนี้ต้องตื่นไปโรงเรียนแต่เช้า”
“พี่นั้นแหละ อย่าตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ”
“นิ มันน่าตื่นเต้นตรงไหนกับอิแค่จะเปิดเทอมนิ”
“อ้าวพี่ไม่ตื่นเต้นเลยเหรอ มิวเห็นพี่จัดของตั้งแต่เข้า”
“เหอะนะงั้น เดี๋ยวพี่ขึ้นไปอาบน้ำก่อนละกัน”เมื่อพูดเสร็จผมก็รีบขึ้นไปห้องนอนทันที ผมดีใจกับการเปิดเทอมมาก ตลอดช่วงเวลาปิดเทอมผมไม่ค่อยจะได้ไปไหนเลย แถมบ้านหลังใหญ่นี้มี ผมกับมิวอยู่กันแค่2คน ส่วนพ่อกับแม่ทำธุรกิจ โรงแรมอยู่ที่สวิซ
เมื่อไหนจะเช้าซักทีนะ อยากให้เช้าเร็วๆจัง ผมนอนไม่หลับเลยซักพักผมก็เหลือบไม่มองนาฬิกาที่อยู่บนโต๊ะ
“ตี3แล้วเหรอวะเนี้ย”
“ติ๊ดๆๆ”เสียงนาฬิกาดังขึ้น
ไชโยรีบไปแต่งตัวดีกว่าเรา ผมอาบน้ำไปร้องเพลงไปอย่างมีความสุข ผมใส่เวลาแต่งตัวอยู่นานสมควร
“เรานิก็หล่อไม่เบาเลยนิหว่า” แล้วผมก็ก้มมามองนาฬิกาข้อมือ
“ตายละ6โมง55แล้ว”แล้วผมก็รีบวิ่งออกไปจากบ้านทันที ผมวิ่งไปจนเกือบถึงหน้าหมู่บ้านผมก็หยุดชะงักผมเหลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง เธอสวย น่ารัก กับผมยาวที่ลวบไว้ และเธอก็มีรอยยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์
“ริว มาแล้วเหรอ” เธอหันมาทักผม
“มารอนานแล้วเหรอ”
“มะกี้เอง “
“ไปซัมเมอร์แค่เดือนเดียวขาวขึ้นเยอะเลยนะ”
“ก็ฉันไม่ได้ออกไปไหนดิ วันๆอยู่ที่โรงเรียนกับที่บ้าน”
“รีบไปกันเหอะริวแด้วสาย”
“อืม” พวกเราเดินมาจนมาหยุดอยู่ที่สถานีรถไฟฟ้าสุขุมวิท ผมยืนรอรถไฟอยู่ข้างๆเธอ เธอน่าตาแจ่มใสร่าเริงเหมือนทุกๆวัน
“ริวรีบขึ้นรถแล้ว” เนสพูดขึ้นทำให้ผมถึงกับสะดุ้ง อยู่ๆเธอกับจับมือผมดึงผมเข้าไปในรถ
ตอนนี้เรายืนอยู่ในรถไฟ ที่หนาแน่นไปด้วยผู้คน
“วันนี้คนเยอะจังเนอะริว”
“อืม” ตอนนี้เธอยังไม่ปล่อยมือออกจากมือผม
ความคิดเห็น