คู่หู ตัวป่วน อล่วนรักเด็กแสบ

ลำดับตอนที่ #1 : รั้วมหาปะลัย + ไอผู้ดีปากหมา

“อ๊ากก !!ไม่น่ะพ่อ พ่อก็รู้ว่าหนูอ่ะเกลียดโรงเรียนอย่างกับอะไรดี แล้วนี้ยังจะให้หนูเข้าไปเรียนในโรงเรียนผู้ดีอย่างนั้นอีกเรอะ ฮึ่ย -*- ” เฮ้อ ไม่รู้ว่าพ่อไปเอาความคิดนี้มาจากไหน ในเมื่อฐานะทางครอบครัวของเราในตอนนี้น่ะ มันแย่ซะยิ่งกว่าแย่อีก แต่พ่อก็ยังดันทุรังที่จะส่งฉันเข้าไปอยู่ในรั้วมหาปะลัยนั่นอีก ฮะฮะ พูดมากจนลืมแนะนำตัวเลยแหะเรา เอาง่ายๆๆเลยล่ะกัน ฉันชื่อ ลูกปัด ส่วนอายุหน่ะหรอ 16 ใช่แล้วล่ะฉันอยู่กับพ่อแค่ 2 คนเพราะแม่เสียไปแล้ว อันที่จริงฉันก็จำความอะไรไม่ได้หรอก เพราะตอนที่แม่เสียน่ะ พ่อบอกว่าฉันยังเด็กอยู่มาก เลยไม่รู้อะไร ช่างเหอะ เข้าเรื่องเลยล่ะกัน

“เอ๊ะ นังลูกคนนี่ ฉันบอกแกแล้วไม่ใช่เรอะ ว่าที่ฉันให้แกเข้าไปเรียนน่ะเพราะอยากให้แกได้ดี แกจะได้รู้จักคบหาสมาคมกับพวกคนรวยๆๆไว้” โห พี่แกคิดได้แหะ

“หนูว่าน่ะ ถ้าหนูได้เข้าไปก็ รั้งแต่จะมีคนมาหัวเรอะเยาะหนูน่ะสิ ไม่เอานะพ่อ หนูไม่อยากเรียนอ่ะ”

“เฮ้อ แกไม่สมัครใจที่จะเรียนใช่มั้ย” อะแน่ พ่อใจอ่อนแล้ววุ้ย ฮี่ๆ

“มันแน่อยู่แล้วพ่อก็”

“งั้นก็คงต้องบังคับ”

“ง่า พ่อล้อเล่นปะเนี่ย”

“เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ค่อยไปสมัคร แล้วเดี๋ยววันมะรืนนี้ฉันจะพาแกไปซื้อชุดนักเรียนล่ะกัน เอ้า ไปนอนได้แล้ว” เฮ้อ ชีวิตตู ช่างเหอะ เป็นไงเป็นกันว่ะ อ้อนไปก็เท่านั้น สงสัยคงต้องรอรับชะตากรรม คิดไปก็ปวดหัว สู้เก็บแรงไว้ต่อต้านดีกว่า

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - -

สถานศึกษาเซนต์คาริโอวอบรินิสตัน หรือ สถาบันมิชชี่

“อา…ใช่ครับ ผมพาลูกมาสมัครเรียนที่นี้ครับ อา…ครับ ครับ” เฮ้อ นี่เป็นเสียงของตาแก่หัวดำที่ฉันเรียกว่าพ่อเองแหละ แล้วตอนนี้เค้าก็กำลังคุยอยู่กับคุณเลขาหน้าโหด ใช่แล้วล่ะ พ่อฉันเค้าพาฉันมาสมัครเรียน แต่จะว่าไปโรงเรียนนี้ก็ใหญ่ใช้ได้เลยแหะ ดูไปดูมาก็น่าอยู่ดี แน่ล่ะ ก็มันโรงเรียนของพวกคุณหนูนี่นา ที่สำคัญฉันเพิ่งได้รับข่าวร้ายเมื่อเช้าสดๆๆ จะอะไรซะอีกล่ะ ถ้าไม่ใช่…

///อ๋อ นี่ โรงเรียนที่ฉันกำลังจะพาแกไปสมัครน่ะ เป็นโรงเรียนประจำน่ะ///

เฮ้อ ไอเราก็อุตส่าห์ทำใจที่จะต้องเข้าโรงเรียนได้แล้วน่ะ แต่ใครมันจะไปรู้ล่ะว่าเป็นโรงเรียนประจำ คิดแล้วก็เศร้าแหะ ไม่นึกไม่ฝันมาก่อนว่า พ่อจะทิ้งกันได้ลง

“เอ้า มัวแต่มานั่งเหม่ออะไรอีกเล่า เอ้านี้ ใบรายการของที่เราจะต้องเตรียมมาก่อนวันเปิดเรียน” เฮ้อ อะไรว่ะเนี่ย เยอะแยะไปหมดเลย แล้วพ่อจะเอาตังค์ที่ไหนซื้อล่ะวะ ช่างเหอะ ถ้าไม่มีตังค์พี่แกคงไม่พามาสมัครหรอก

“นี่ พ่อแล้วเค้ารับเราเข้าเรียนแล้วหรอ”

“ ก็เออดิว่ะ”

“ว่าแต่ทำไมเค้าถึงกล้ารับเราเข้าเรียนล่ะ ทั้งๆๆที่….”

“ช่างเหอะ เรื่องนี้แกไม่จำเป็นต้องรู้”

“แต่…”

“เอะ ก็บอกแล้วว่าแกไม่จำเป็นต้องรู้” โอ้ย ไม่ถามก็ได้ว่ะ เฮ้อ นับวันๆพ่อนี่ยิ่ง ดูเหมือนจะมีความลับมากขึ้นแหะ แต่จะทำไงได้อ่ะ ในเมื่อพี่แกไม่ยอมบอก

“นี่พ่อ จะพาหนูไปซื้อของได้ยัง หนูยังไม่มีอะไรเลยนะ ชุดนักเรียนเอย ปากกาเอย ไม่มีซักกะอย่างแล้วจะใช้อะไรกับเขาล่ะทีนี้ แล้วหนูก็ขี้เกียจไปซื้อวันมะรืนนี้ด้วยอ่ะ”

“เฮ้อ นี่แกไม่ต้องบ่นมากหรอก เดี่ยวค่อยไปซื้อก็ได้” เวร เดี่ยวค่อยๆนี้เหลืออีกแค่ 3 วันเองน่ะ แล้วฉันจะเตรียมตัวทันรึเนี่ย -“-

“นี่ แกไม่ต้องมาทำหน้าอย่างนั้นเลย เอ้า ไปซื้อก็ไปซื้อว่ะ” วะฮุ้ นี่ล่ะพ่อฉัน ใจอ่อนทุกที เสร็จโจ๋ รักพ่อโว้ย!!!

เฮ้อ ทั้งปีอ่ะ เดินทั้งปี ไม่รู้ทำไมพ่อไม่ยอมถอยรถออกมาขับให้โก้มั่ง จะไปไหนมาไหนทีก็ต้องนี่เลย >>>> รถเมล์ เป็นไงหล่ะเจ๊งม่ะ มันก็แน่อยู่แล้วล่ะ ในเมื่อบ้านฉัน ไม่ได้รวยอะไรนี่ แล้วจะมีปัญญาถอยรถคันใหม่มาขับโชว์เรอะ คิดแล้วก็ยิ่งสงสัยว่าพ่อไปหาเงินที่ไหนมาส่งฉันเข้าเรียนในโรงเรียนแพงๆอย่างนั้นได้ แต่ช่างเหอะ

“เอ้า นี่ขึ้นรถสิว่ะ เหม่ออยู่ได้เดี๋ยวก็ได้ตกรถเมล์กันพอดี” อ่ะน่ะ เสียงสวรรค์ ฉันนั่งรถมาประมาณสิบนาทีก็ถึงจุดหมายล่ะ แน่นอนจุดหมายของฉันก็คือร้านขายชุดนักเรียน และแล้วเราก็มาถึง อ่ะ นั่นพ่อนี่คุยอะไรอยู่ แต่ช่างเหอะ ฉันต้องไปเลือกไซต์ชุดนักเรียนแล้วล่ะ งืมๆ ร้านนี้ก็ใหญ่เหมือนกันนะ มีคนมาเลือกซื้อชุดเต็มเลย แต่….ให้ตายซิ ทำไมผู้หญิงกลุ่มนั้นถึงต้องมองฉันด้วยสายตาสมเพชอย่างนั้นน่ะ เอะ ชุดที่พวกผู้หญิงกลุ่มนั้นเลือก… คะเครื่องแบบเดียวกับฉันเลย ไม่น่ะ สงสัยเราคงมีบุญร่วมกัน (มั้ง>O<)

“ให้ตายซิ พ่อไปคุยอะไรมาน่ะ หนูล่ะไม่ชอบพวกผู้หญิงกลุ่มนั้นเลย”

“เอาหน่า แกก็ทนๆไปหน่อยแล้วกัน อ่ะนี่พ่อซื้อชุดมาให้แกเสร็จล่ะ รอแกวัดตัวเสร็จพอดี ดอกเบี้ยธนาคารขึ้น เอ้า ไปได้แล้ว เร็วซิ”

“ค่า” ซักพักเราก็เดินกลับมาถึงบ้านจนได้ เฮ้อ เหนื่อยชะมัดวันนี้ อีกแค่ 3 วันแล้วสิน่ะ นี่ฉันควรจะตื่นเต้น ดีใจ หรือ เสียใจ ดีล่ะ เฮ้อ คิดแล้วก็เหนื่อย นอนดีกว่า แต่ซกมกตัวเองเป็นบ้าเลย น้ำก็ยังไม่ได้อาบ เฮ้อ ไปล้างตัวซักหน่อยดีกว่า หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันก็ล้มตัวลงนอนด้วยความขี้เกียจ ไม่นานฉันก็เข้าสู่ห้วงนิทรา….

สถานศึกษาเซนต์คาริโอวอบรินิสตัน หรือ สถาบันมิชชี่

และแล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่พจมานจะต้องเข้าไปรับชะตากรรม

“โอ้ย กระเป๋าอะไรว่ะเนี่ย หนักเป็นบ้าเลย” ใช่นี่เป็นเสียงของฉันเองล่ะ เฮ้อ ตอนนี้นักเรียนมากหน้าหลายตาต่างพากันทะลักมากกว่าทยอยเข้าไปในโรงเรียนด้วยใบหน้าระรื่นพร้อมกับกระเป๋าที่คุณหล่อนๆทั้งหลายคิดว่าไฮโซ เอ่อ แต่อาจจะยกเว้นฉันน่ะ

“นี่ลูกยิ้มหน่อยสิ ไหนๆก็จะได้เข้ามาอยู่ในสังคมไฮโซแล้วน่ะ ดังนั้นเราต้องทำตัวให้ดูดีเข้าไว้ หืม เข้าใจมั้ย”

“ค่า =O=” เฮ้อ ทำตัวให้ดูดีงั้นเรอะ ท่าจะยากแหะ ก็ดูสิ ในขณะที่ฉันบึ่งก้นออกจากบ้านมาถึงโรงเรียนด้วยรถเมล์ เที่ยวล่ะ 8 บาท แต่คนอื่นกลับย้ายก้นออกจากบ้านมาด้วยรถเบ้นซ์มั่ง ลีมูซีนมั่ง เฮ้อ ชีวิตช้าน

“ปิ๊นซ์ ๆๆๆๆ” ว๊าก นี่รถใครเนี่ย มาบีบแตรอยู่ได้ ชักจะมีน้ำโหแล้วนะ ฮึ่ย ได้เลยเดี๋ยวแม่จะว๊ากให้ ไหนๆพ่อก็กลับไปแล้วนี่ เสร็จตู !!!

“โว้ย แมร่งบีบแตรอยู่ได้ ชักรำคาญแล้วนะ ใหญ่นักรึไงห่ะ” โหะๆ เป็นไงโดนแม่ด่าซะสะเด็ด เข็ดรึยังล่ะ เฮ้ย แมร่งมันลงมาล่ะ ได้เลยเพ่

“นี่เธอน่ะเป็นใคร อยากตายนักหรือไง ห่ะ ถึงได้มายืนแหกปากอยู่หน้ารถฉันน่ะ แล้วนี่อะไร กระเป๋างั้นหรอ กระจ๊อกชะมัด ซกมกอย่างกับถังขยะ นี่ถ้าไม่มีตังค์ก็อย่าสะเออะมาเข้าโรงเรียนผู้ดี รู้ไว้ซะ นังบ้านนอก” ให้ตายเหอะ โรบิ้น หมอนี่หล่อสะเทือนใจจอร์ดมากแต่ ปากหม-าชะมัด อย่างนี้เลี้ยงไว้ไม่ได้หรอก แล้วเมื่อกี้อะไร ว่าฉันบ้านนอกงั้นเรอะ หึ แก

“หึ ถึงฉันจะบ้านนอกแต่ก็ไม่มีทางทำตัวเป็นผู้ดีปากหม-าอย่างนายหรอก แล้วอีกอย่างนะ ฉันไม่ยักรู้ว่ามีผู้ดีที่ไหนเค้ามีนิสัยต่ำทรามอย่างนาย” แน่นอน พอด่าเสร็จฉันก็ชิ่งทันที คงไม่ยืนรอให้หมอนั่นอาละวาดหรอก แต่ก็น่ะ เปิดเทอมวันแรกก็ถูกดูถูกอย่างนี้แล้ว แล้วฉันจะอยู่ต่อได้หรอ ว่าแต่ฉันเรียนห้องไหนล่ะเนี่ย และในขณะที่ฉันกำลังยืนเอ๋อ รับประทานอยู่ก็มีเทพบุตรคนหนึ่งเดินเข้ามาและ โอ้วจอร์ด เค้าหล่อโดนใจซาร่ามากเลย

“นี่เธอไม่ไปห้องประชุมหรอ เค้าบอกให้ทุกคนไปรายงานตัวก่อนน่ะ” ใจละลายละลายละลาย กรี๊ซ จอร์ดของซาร่า

“โอะโอ้ว หรอ แหะๆ ฉันไม่รู้อะไรเลยอ่ะ งั้นนายช่วยพาฉันไปทีสิ”

“อะ อืม”

“นี่ ว่าแต่เมื่อกี้เธอกล้ามากเลยนะ ที่ไปต่อปากต่อคำกับพี่เฟรมเค้าหน่ะ เท่าที่รู้มารายนั้นเค้าใหญ่มากเลยน่ะ ได้ยินเค้าลือกันว่าโรงเรียนนี่น่ะพี่เค้าใช้เงินส่วนตัวซื้อไว้เอง ”

“เฮือก มะมะไม่จริงม้าง ล้อเล่นป่ะเนี่ย” ใจดีสู้เสือคร่า

“ก็จริงนะสิ แต่ช่างเถอะ ว่าแต่เธอชื่ออะไรหรอ ฉัน มิกซ์ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” โอ้ย เค้าถามชื่อฉันหรอ โอ้ย แมร่งเขิล

“อะอ๋อ ฉัน ลูกปัด ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ”

“อืม เรารีบไปกันเถอะ เดี๋ยวจะไม่ทันนะ”หลังจากที่พจมานต้องวิ่งมาราทอนกับนายหน้าหล่อมาในระยะเวลาอันด่วนจี๋สะระตี๋แมร่งเหนื่อย และแล้วก็มาถึง ณ หอประชุมจนได้ และนั่น นายหน้าหล่อกำลังจับมือฉันอยู่ โอ้ว มันเป็นอะไรที่เขิลมากเลย แต่เค้าก็คงจะสังเกตุเห็นจากใบหน้าอันแดงกล่ำของฉันล่ะมั้งเค้าถึงได้รีบชักมือออก ว้า เสียดาย

“นี่ลูกปัด เรารีบเข้าไปข้างในกันเถอะ”

“อะอืม” พอฉันเปิดประตูเข้าไปเท่านั้นหล่ะ สายตานับร้อยคู่ก็สอดส่องมายังนางสาวไทยทันที เฮ้ย นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาล้อเล่นนะยัยลูกปัด ทำไงดีล่ะเนี่ย ฉันก็อายเค้าเหมือนกันนะ จ้องอยู่ได้เดี๋ยวแม่ก็ระเบิดโรงเรียนทิ้งซะหรอก

“นี่ลูกปัดไปนั่งแถวนั้นสิ เดี๋ยวฉันต้องไปนั่งแถวผู้ชายหน่ะ”

“อือ” เฮ้อ พอหาที่นั่งได้แล้วฉันก็นั่งลงทันทีก็มันเหนื่อยนี่นา ให้วิ่งหน้าตั้งมาแบบแทบจะลืมหายใจ ใครจะไปถึกขนาดนั้น แต่ก่อนที่ฉันจะได้เอนหลังนั่งสบายๆกับเค้า อาจารย์หน้าโหดก็เรียกชื่อฉันซะดังลั่น ขนาดปลวกยังต้องออกมาก่อม๊อบเลยมั้ง

“อรติญา นัสสากิตติ เดินมารับกุญแจที่ครูแล้วเดินตามรุ่นพี่ไปเค้าจะพาเธอไปที่ห้องพัก”

“ค่ะ”

- - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - - - - - - -- - - - - - - - -

เฮ้อ ในที่สุดฉันก็มาถึงห้องพักซะที จะว่าไปมาอยู่ที่นี้ก็ดีเหมือนกันแหะ มีห้องนอนห้องน้ำในตัวเสร็จสับ อ๋อ อีกอย่างเห็นพี่เค้าบอกมาว่า ห้องนึงจะอยู่กันประมาณ 2 คน ใช่ รูมเมทนั่นเอง ว่าแต่ รูมเมทของฉันจะเป็นใครกันนะ ฮี่ๆ ชักอยากจะรู้แล้วล่ะสิ

“เอ้า นี่น้องลูกปัด ออกมาต้อนรับรูมเมทเธอสิ ทั้ง 2 คนจะต้องอยู่ห้องเดียวกันไปจนจบการศึกษา แล้วอีกอย่างนึง ในแต่ล่ะชั้นของหอพัก จะมีห้องของรุ่นพี่อยู่ที่สุดทางเดิน มีอะไรก็มาปรึกษาได้ เข้าใจแล้วนะ อ๋อ แล้วเวลาจะเดินไปไหนมาไหนน่ะไปกัน 2 คนน่ะ เพราะหอชาย-หญิง น่ะมีทางเชื่อมอยู่ เอ้า ไม่ต้อง งง ก็อย่างที่เห็นน่ะ ตอนที่พี่พาพวกเราขึ้นมา พี่พาพวกเราเลี้ยวมาทางขวาใช่มั้ย อย่างที่เธอคิดนั่นแหล่ะ ทางแยกทางขวาหน่ะคือทางไปหอหญิง แต่ถ้าเลี้ยวไปทางซ้ายจะเป็นหอชาย แต่ถ้าเธอตรงไปจะเป็นห้องนั่งเล่นซึ่งในขณะเดียวกันก็เป็นห้องประชุมด้วย เอ่อ แล้วอย่าลืมที่พี่บอกระหว่างเดินมาล่ะ ว่าเย็นนี้ทุกคนต้องไปรวมตัวกันที่ห้องนั่งเล่น เพราะ พวกรุ่นพี่มีเซอร์ไพรส์ให้รุ่นน้องตกใจเล่น เอ้า ไปจัดข้าวของให้เข้าที่แล้วรีบทำธุระให้เสร็จภายใน 2 ชม. เข้าใจแล้วนะ”

“ค่ะ” รุ่นพี่ออกไปแล้ว ฉันจะทำอะไรดีอ่ะ เออ ต้องทำความรู้จักกับรูมเมทของฉันก่อนสิ อืม

“เอ่อ หวัดดี ฉันลูกปัดน่ะ เอ่อ แล้วเธอล่ะ” เฮ้อ อึดอัดจัง ทำไมเธอไม่ยอมพูดอะไรตั้งแต่เข้ามาแล้วนะ แล้วนี่ฉันจะทำไงดีล่ะ โว้ย คิดแล้วเซงแหะ เอาวะ ลองสะกิดดูล่ะกัน

“จึ๊กๆๆ”

“!!!ห้าว โอ้ย !!! =O= ง่วงจัง อ้าวเธอรูมเมทฉันป่ะ นี่เมื่อกี้รุ่นพี่จับได้มั้ยว่าฉันแอบหลับในหน่ะ”

“ O-O ” เอ่อ พูดไม่ออกเลยแหะ บั่บว่า ที่ฉันเรียกเธอแล้วเธอไม่ตอบน่ะ เป็นเพราะว่าเธอแอบหลับในเรอะ เฮ้อ ไอเราก็กลุ้มอยู่ตั้งนาน

“อะ ทำไมทำหน้าอย่างนั้นหล่ะ เธอ ลูกปัดใช่มั้ย ฉัน เฟรนด์ยินดีที่ได้รู้จัก”

“อือ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน ว่าแต่เรามาจัดของกันก่อนดีกว่า เพราะเห็นรุ่นพี่บอกว่า อีก2ชม.เราต้องไปรวมตัวกันที่ห้องนั่งเล่นอ่ะ” จะว่าไป เฟรนด์นี่ก็นิสัยคล้ายๆกับฉันเลยแหะ อย่างงี้ซี้ปึกแน่ ฮี่ๆๆดีแล้วล่ะที่เฟรนด์ไม่ได้เป็นคนถือตัวหน่ะ ไม่งั้นคงวางตัวกันลำบากแย่

“อือ”

20 นาทีผ่านไปไวเพราะโกหก

“นี่ลูกปัด จัดของเสร็จแล้วเราไปอาบน้ำกันเถอะนะ ฉันร้อนอ่ะ”

“อือ ได้สิ”ซักพัก ฉันกับเฟรนด์ก็เดินลงมาถึงห้องอาบน้ำรวม แน่ล่ะ พวกเราต้องถ่อสังขารลงมาจากชั้น6เพื่อลงมาอาบน้ำ ที่ชั้น2 อันที่จริงแล้ว ที่ห้องของพวกเราก็มีห้องอาบน้ำในตัวอยู่หรอกนะแต่ว่า เฟรนด์บอกว่า อยากจะมาแช่น้ำอุ่นที่อ่างด้านล่างมากกว่า ฉันก็เลยตามใจเฟรนด์น่ะสิและนั่นถือเป็นการตัดสินใจที่ผิดผลาดครั้งยิ่งใหญ่ เพราะพวกเราต้องเดินลงมา ทั้งๆที่มีเพียงผ้าคลุมอาบน้ำเพียงผืนเดียวเท่านั้นที่ปกปิดร่างกายได้แต่ความซวยก็ยังไม่จบเพียงเท่านั้นเพราะ สิ่งที่แย่ไปกว่านั้นคือ…มันเป็นบ่อแช่น้ำพุรวมชาย-หญิง ตูจะบ้าตายถ้าไม่เพราะมีเสียงพวกหม-าทั้งหลายคอยเห่าหอน

/// วี๊ดวิ้ว น้องสาวจะไปไหนหรอจ๊ะ///

/// น้องสาวไม่กลัวผ้าหลุดหรอจ๊ะ///

/// แม่เจ้าโว้ย หุ่นเซกซี่เป็นบ้าเลยว่ะ///

“นี่ลูกปัด จัดของเสร็จแล้วเราไปอาบน้ำกันเถอะนะ ฉันร้อนอ่ะ”

“อือ ได้สิ”ซักพัก ฉันกับเฟรนด์ก็เดินลงมาถึงห้องอาบน้ำรวม แน่ล่ะ พวกเราต้องถ่อสังขารลงมาจากชั้น6เพื่อลงมาอาบน้ำ ที่ชั้น2 อันที่จริงแล้ว ที่ห้องของพวกเราก็มีห้องอาบน้ำในตัวอยู่หรอกนะแต่ว่า เฟรนด์บอกว่า อยากจะมาแช่น้ำอุ่นที่อ่างด้านล่างมากกว่า ฉันก็เลยตามใจเฟรนด์น่ะสิและนั่นถือเป็นการตัดสินใจที่ผิดผลาดครั้งยิ่งใหญ่ เพราะพวกเราต้องเดินลงมา ทั้งๆที่มีเพียงผ้าคลุมอาบน้ำเพียงผืนเดียวเท่านั้นที่ปกปิดร่างกายได้แต่ความซวยก็ยังไม่จบเพียงเท่านั้นเพราะ สิ่งที่แย่ไปกว่านั้นคือ…มันเป็นบ่อแช่น้ำพุรวมชาย-หญิง ตูจะบ้าตายถ้าไม่เพราะมีเสียงพวกหม-าทั้งหลายคอยเห่าหอน

/// วี๊ดวิ้ว น้องสาวจะไปไหนหรอจ๊ะ///

/// น้องสาวไม่กลัวผ้าหลุดหรอจ๊ะ///

/// แม่เจ้าโว้ย หุ่นเซกซี่เป็นบ้าเลยว่ะ///

เฮ้อ คิดแล้วสวยกลุ้ม เกิดมาสวยก็งี้อ่ะนะ แต่ว่ามันให้ความรู้สึกโล่งโจ่งดีจริงๆ ไอ้ผ้าคลุมอาบน้ำของยัยเฟรด์เนี่ย เอ๊ะ หมอนั่นใครฟ่ะ คุ้นๆแหะ คงไม่ใช่อีตาเจ้าพ่อปากหมาหรอกนะ เฮ้อ ช่างเหอะ เฮ้ย หรือว่าจะใช่ว่ะ ซวยแล้วไงตู เอาไงดีลอ่ะ จะไปซ่อนที่ไหนดีล่ะทีนี้ ขืนลุกขึ้นไปได้โชว์หุ่นแน่ตู

เฮ้ย นั่นมิกซ์นี่หว่า เป็นไงเป็นกันว่ะ

“นี่ มิกซ์ มานี่หน่อยดิ ช่วยไรเราที” อ่าว เฮ้ย แมร่งจะหันไปไหนเล่า ตูอยู่นี่ หันมาทางนี้สิเฟ้ย

“อ่าว ลูกปัดเองหรอ มีรัยอ่ะป่าว”

“มีสิคือว่า นายช่วย ยืนบังเราทีดิ คือ ไอ้เจ้าพ่อปากหมามันกำลังเดินมาทางนี้แล้ว ว๊าก มิกซ์ หันมานี่เร็ว” พูดจบปุ๊บ ฉันก็จัดการจับมิกซ์หันหน้ามาหาฉันทันทีและ…

“แปะ” ให้ทายมั้ยว่าเสียงรัย จะมีเสียงอะไรอีกล่ะ ถ้าไม่ใช่เสียงเลือดกำเดา ใช่เลย มิกซ์เลือดกำเดาไหลกะชูดหลังจากที่เห็นหุ่นแม่พันธุ์ของฉันแล้ว เฮ้อ แล้วเอาไงดีล่ะทีนี้ เอ้า เอาเข้าไป มิกซ์ จ๊ะจะจ้องอีกนานมั้ย ตูก็อายเป็นนะเฟ้ย

“อะเอ่อ คือ ขอโทษ” จะว่าไป เวลามิกซ์หน้าแดงนี้ก็น่ารักดีน่ะ ฮี่ๆๆ

“หือ ไม่เป็นไรหรอก แต่เวลานายหน้าแดงนี่ก็น่ารักดีอ่ะ” อ่าวเฮ้ย บ้านมันกินมะเขือเทศเป็นอาหารรึไงว่ะ ยิ่งพูดมันก็ยิ่งแดง เอ้าแล้วนี้มันจะแดงอีกนานมั้ยเนี่ย เฮ้อ หนักใจแทนสุดหล่อพันธุ์มะเขือเทศ

“ไหนๆก็ไหนๆล่ะน่ะ มิกซ์ช่วยเราต่ออีกหน่อยก็แล้วกันนะ นะนะ”

“อะอืม”

“พร้อมแล้วนะ” พูดจบ ฉันก็รีบจับมือมิกซ์ขึ้นมาพาดลงที่เอวฉัน แล้วก็เอาอีกมือนึงไปประคองด้านหลัง มันให้ความรู้สึกเหมือนคู่รักกำลังพลอดรักกันอยู่ยังไงยั่งงันเลยแหะ แต่จะทำไงได้ถ้าฉันไม่ใช้วิธีนี้ จะตบตาไอคุณเจ้าพ่อปากหม-านั่นได้เรอะ เฮ้อ ในที่สุดหมอนั่นก็เดินไปซะที

“เอ่อ มิกซ์ ปล่อยเราได้แล้วคือ เค้าไปแล้วอ่ะ”

“อ่าวหรอ คะคือ เราขอโทษ” หน้าแดงอีกล่ะ เอาเถอะ ฉันจะถือซะว่าไม่เห็นล่ะกัน

“อืม ไม่เป็นไรหรอก เราต่างหากที่ต้องขอบคุณนาย”

“นี่ ลูกปัด รีบขึ้นห้องกันเถอะ เหลือเวลาอีกแค่ 10 นาทีเท่านั้นนะ”

“อือ บายมิกซ์ ปะไปกันเฟรนด์” ฉันล่ะอยากจะถามเธอจริงๆเลยยัยเฟรนด์ว่าตอนที่เพื่อนมันกำลังตกอยู่ในสถานการณ์อันเลวร้ายน่ะ เธอหายไปไหน แต่ช่างเถอะ เพื่อนกันยกโทษให้ได้

หลังจากที่ฉันและเฟรนด์ต้องงัดสปีดหมาออกมาใช้อีกครั้ง เอ่อ วิ่งนั่นหล่ะ เราก็มาถึงชั้น 6 ได้ทันเวลาพอดีรุ่นพี่เชือดคอ แต่ก็นะ จะให้ฉันกับเฟรนด์เข้าไปนั่งในห้องประชุมทั้งผ้าคลุมอาบน้ำเนี่ยนะ

ไม่มีทางหรอกย่ะ หัวเด็ดตี-นขาดยังไงก็ไม่เอา ก็เพราะอย่างงี้ไงล่ะ ฉันกับเฟรนด์เลยเข้าประชุมสาย ตบท้ายด้วยเต้นท่างูเหลือม แน่นอน นี่เป็นไอเดียลงโทษแบบฉบับรุ่นพี่ ให้ตายเหอะ ไอพวกนั่นจะหัวเราะฉันอีกนานมั้ย แมร่งเดี๋ยวแม่จับเด็ดหัวมาทำน้ำพริกซะเลยนี่ ฮึ่ย

“เอ้า พวกเธอทั้ง2คนน่ะ พอได้แล้ว เสร็จแล้วก็กลับเข้าที่ซักทีสิ พี่จะได้เริ่มอธิบายซะที เอ้าเงียบหน่อย” เฮ้อ ไอรุ่นพี่บ้าเอ้ย ทำคนสวยได้เหนื่อยก็เหนื่อย อายก็อาย แต่ทำไงได้อ่ะ สวย sad

“สาเหตุที่พี่เรียกพวกเธอมาประชุม พี่คิดว่าทุกคนคงจะทราบแล้ว ใช่วันนี้เรามีปาร์ตี้รับน้องใหม่ หรือ เรียกอีกอย่างว่า รับน้องเอ็กไซต์ปาร์ตี้ โดยให้รุ่นพี่เกรด11 มาต้อนรับพวกเธอในฐานะรุ่นน้องเกรด10 เข้าใจแล้วใช่มั้ย เอ้า เงียบสิ พี่ไม่อยากอธิบายซ้ำหลายรอบหรอกนะ อืม ดีมาก เอาล่ะ พี่จะแบ่งกลุ่มของน้องออกเป็น 2 กลุ่ม แบ่งง่ายๆเลยล่ะกัน ดูจากเลขห้อง ใครอยู่ห้องเลขคี่ให้เดินไปหาพี่ไปซ์ ส่วนใครที่อยู่เลขคู่ ให้เดินไปหาพี่เฟรม”

“ลูกปัด ปะ เดินไปหาพี่เฟรมกันเถอะ พวกเราอยู่ห้องเลขคู่นะ”

“อืม เฮ้ย เดี๋ยวพี่เฟรมที่ว่าน่ะ หมายถึงหมอนั่นหรอ” สาธุ จอร์ด ช่วยลูกด้วย ขอให้ยัยเฟรนด์บอกว่า ไม่ใช่ ขอให้เธอบอกว่าหนูเข้าใจผิด

“อือ นั่นล่ะ คนนั้น” ว๊ากก เอากะมันสิ ทีนี้ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตแล้วตู ทำไมถึงซวยอย่างนี้ว่ะเนี่ย