แบบว่า...จอมเวทย์?!?

ลำดับตอนที่ #1 : จุดสตาร์ทความป่วน?!?

\"ห๊ะ!!! แกว่าอะไรนะ แกทำหนังสือข้าหาย!!\" สุ้มเสียงแก่ๆแหบพร่าแหวออกมา









\"ขะ...ขอรับ\" น้ำเสียงเด็กชายรับคำแห้งและสั่นเครือ บ่งบอกถึงความหวาดกลัว









\"แกรู้มั้ย....แกรู้มั้ยว่าหนังสือเล่มนั้น...ตำราเวทมนต์ระดับอนุบาลเชียวนะ!!!\" เขาเอ็ดตะโรน้ำเสียงแฝงแววขุ่นมัวเล็กน้อย ผู้ถูกว่ากลัวหงอ แต่ก็อดสงสัยกับคำ\'อนุบาล\' ไม่ได้จึงเอ่ยถาม









\"อนุบาลหรือท่าน.....เพียงแค่นั้นจะสำคัญสักแค่ไหนเชียว\" เสียงแปร่งๆนั้นโพล่งออกมาดังพอที่จะก่อกวนอารมณ์ของคนสูงอายุให้ตบะแตกได้ทีเดียว









\"สำคัญสิวะ!!  ก็เพราะมันเป็นระดับอนุบาลน่ะแหละ ถึงได้สำคัญ!!  ขืนตกไปอยู่ในมือพวกมนุษย์จะทำยังไง!!!\" น้ำเสียงแก่ๆนั้นตะคอกถาม แต่คนฟังกลับยังไม่เข้าใจ เอ่ยถามต่อ









\"สำคัญอย่างไรหรือท่าน???\"









\"เพราะมันง่ายระดับอนุบาลน่ะแหละ ถ้ามันตกไปอยู่ในมือพวกมนุษย์ พลังเวทย์ที่หลับไหลอยู่ในเผ่าพันธุ์ของมันอาจตื่นขึ้นมาก็ได้ เพราะเจ้าเล่มนั้นน่ะ มันเป็นพื้นฐานสำหรับอนุบาลเวทย์มนตร์ที่ฝึกง่ายซะยิ่งกว่ากลืนกล้วยลงคอ  ทีนี้ซึมซาบเข้าสมองแกมั่งรึยัง ไอ้งี่เง่า!!!\"





\"!!!!!\"























จิ๊บ....จิ๊บ....



เสียงร้องเพลงของนกน้อยดังขับขานเซ็งแซ่ไปทั่วอาณาบริเวณ ปลุกให้ป่าตื่น สายลมเย็นๆพัดเอื่อยๆ พร้อมๆกับดวงอาทิตย์ค่อยๆทอแสงขึ้นรำไรจากทางทิศตะวันออก ห่างไกลออกไปไม่ถึงสามกิโลเมตร ท่ามกลางแมกไม้หนาทึบ แลเห็นกระท่อมหลังหนึ่งดูเก่าคร่ำคร่า ไม้เลื้อยเกาะอยู่ตามเสาและตามระเบียง ไม่เว้นแม้แต่ประตูไม้มะฮอกกานีสีหม่น....ตัวกระท่อมดูโบราณ....สีน้ำตาลไหม้ หม่น บ่งบอกถึงอายุของกระท่อมที่ไม่น่าจะต่ำกว่าสิบปี......





แอ๊ดดดดด



ประตูไม้เก่าๆนั้น เสียดสีกับวงกบเมื่อยามเปิดจึงเกิดเสียงเอี๊ยดอ๊าดเบาๆ เงาร่างที่สาวเท้าออกมานั้นเป็นร่างของเด็กชายตัวเล็กๆคนหนึ่งซึ่งอายุไม่น่าจะเกิน12ขวบในชุดนักเรียน ผมสีน้ำตาลชี้ตั้งเล็กน้อย เขาขยี้ตาอย่างงัวเงีย ก่อนจะสวมรองเท้าและล็อคประตูเก่าๆนั้น และออกเดินไปเงียบๆ บนทางลุกรัง ที่ค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นคอนกรีตเมื่อเข้าสู่ตัวเมือง



\"วันนี้มีเรียนคหกรรม....อา...เชรี่ให้เราเตรียมอะไรไปบ้างนะ\" เด็กชายพึมพำเบาๆ ก่อนจะล้วงมือลงไปในกระเป๋ากางเกงเพื่อควานหาบางสิ่งบางอย่าง  สักพักเขาก็สัมผัสถึงวัตถุเล็กๆและล้วงมันออกมา วัตถุนั้นคือกระดาษขาวแผ่นบางที่ยับยู่ยี่จากการขยำเก็บอย่างลวกๆของเด็กชาย เขาคลี่กระดาษออกอ่าน....





..........\'เอรีธ นายช่วยเตรียมผักมาให้หน่อยนะ พวกผักสลัดน่ะ ซื้อไข่,แป้งกับกุ้งมาด้วยก็ดี เผื่อว่าเราจะเปลี่ยนมันเป็นสลัดชุปแป้งทอดน่ะ





                                                                                                                                  



                                                                                                                                       อย่าลืมเอามาเชียวนะ



                                                                                                                                                   เชรี่\'



\"เยอะจังแฮะ แล้วเงินผมจะพอไหมเนี่ย\" เด็กชายรำพึงกับตัวเอง ก่อนล้วงลงไปในกระเป๋าอีกครั้งและฉวยเอากระเป๋าเงินออกมา แล้วก็แกะมันออกเพื่อนับเงิน





\"...1...2...3...\" เด็กชายค่อยๆนับทีละใบ



\"7...8..9...10....อ่า 10ฟราน*พอดีเป๊ะ\" เด็กชายเอ่ยน้ำเสียงร่าเริง ขณะที่เขากำลังตรงไปที่ย่านร้านค้าเพื่อซื้อของนั้นเอง เสียงของอะไรบางอย่าก็ลอยมากระทบโสตประสาทของเด็กชาย





แว๊บบบบ!



เด็กชายหยุดอยู่กับที่ ก่อนจะเงี่ยหูฟัง



ฟ้าววววว!



เอ...เสียงลม....หือ...กำลังตรงมาทางนี้หนิ



ทันทีที่จับความรู้สึกได้ เด็กชายมองซ้ายมองขวาหาต้นทางของเสียงนั้น  แต่ไม่มีวี่แววว่าจะมีอะไรโผล่ออกมา จึงเหลียวมองข้างบนบ้าง....



\"หืมมม??   โอ้ยยยย!!\" เสียงเด็กชายครางก่อนคลำหน้าผากป้อยๆ เพราะบางสิ่งบางอย่างที่แข็งและหนานั้นตกลงมากระทบหัวเขาอย่างแรงตามแรงดึงดูด เมื่อเด็กชายตั้งสติได้เขาก็เหลือบมองวัตถุที่ตกลงเบื้องล่างแทบเท้าของเขา...แววฉงนฉายบนดวงหน้าเด็กชาย เพราะสิ่งที่เขาเห็นคือ...หนังสือ  ปกที่ดูเก่าคร่ำคร่า สีหม่นๆราวกับผ่านการใช้งานมาหลายมือแล้ว ดึงดูดสายตาและความสนใจของเด็กชายได้เป็นอย่างดี



\"หนังสือ?  อะไรน่ะ คู่มือเวทย์มนต์ระดับอนุบาล\"



------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

*1ฟรานมีค่าเท่ากับเงินบาท 10บาท



เหอะๆ รีไรท์แค่ตรงจำนวนฟรานเท่านั้นเอง