ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เมื่อผมพบเขา ...
ผมื่อแบฮยอน เป็นนัศึษาแห่มหาลัยแห่หนึ่ เป็นนธรรมานี่แหละรับ ไม่ไ้เ่น ไม่ไ้หล่ออะไร
านะผม่อน้าลาๆรับ แ่ผม็หาานพิเศษทำลอ
"แบฮยอน ! วันนี้นายมาสายอีแล้วนะ"
"เมื่อวานันทำานหนั เลยลับึหน่อยนะ วันนี้มีารบ้านไร้อส่บ้า"
ผมไ้พูับเพื่อนสนิทผม ีโอ นั่นเอ
"อ่ะนี่ นายนี่นะ !! อย่าหัโหมให้มันมานัหล่ะ"
ผมไ้แ่พยัหน้า แ่ไม่อบรับอ่ะไร สัพัเพื่อนสนิทอผม็พูึ้น
"นี่แบฮยอน นายรู้ไหม สิ้นเือนนี้ะมีอนเสิร์อวEXOนะ ันว่าเราไปู้วยันไหม"
ผมไ้มอีโออย่าแปลใ ปิเาไม่ใ่นะเสียัให้อะไรอย่านี้
"ทำไมละ นายอยาไปู นาย็ไปูสิ มาวนันทำไม"
"เอาน่าาา !! เรามาพัสมอันหน่อยเถอะ นายเอ็ทำานหนัมาลอ ไหนะเรื่อเรียนอี
ันะออ่าบัรให้เอ"
ีโอพูพร้อมระโมาออผม เหมือนับว่าเาอยาไปูอนรั้นี้มาๆ
แ่เมื่อเพื่อนนนี้่วยเหลือผมมาเสมอ ผม็ไม่อาปิเสธเาไ้ และ็อบลับีโอไป
----เวลา 20.30 นาฬิา----
ผมไ้มาทำานพิเศษ ือ มาเป็นพนัานเ่าหนัสือรับ อยหยิบหนัสือ อยบริารลู้า
ในเวลานั้นเอ ็มีเสียเปิประูเ้ามา พร้อมับผู้ายอี3น พวเาพูันเสียัมา
โยเพาะนผมสีออาวๆนั่น ผมไม่รู้ว่านั่นผมหอรึเาย้อมผมแบบนั้นเอ
และเพื่อนอเาอี2น ใส่หมว ใส่แมส แ่ผม็ไม่ไ้ใส่ใอะไร ทำานอัวเอ่อไป
"เห้ยย ไอ่มัเน่นี่ื !! อย่าเล่นแบบนี้สิ ฮยอูมันิ เล่นอะไรไม่รู้เรื่อเลย"
ทายันถูไหมรับ นั่นือเสียอายผมสีาวนั่นเอ เ้ามา็แหปาะโนเลย
"านยอลฮยอ็อย่าโวยวายสิ ทำเป็นเ็ๆไปไ้"
"พวนายทั้2นนั่นแหละ ที่้อเียบ นี่ร้านหนัสทอนะ ไม่ใร้านเหล้า"
เหมือนับนที่บอให้เียบน่าะเป็นพี่ให่สุนะ เาูหน้าเ็มาๆ และนที่ะโนแหปาโวยวายนั่นน่าะ
ื่อานยอล และ็น้อเล็น่าะื่อเฮุน ถ้าผมำไม่ผิ พวเาูีันมาๆ แ่็ไม่มีมารยาทไปพร้อมัน
"านยอลฮยอไ้หนัสือที่ะอ่านรึยั ผมไ้อผมละนะ"
"ยัเลย ยัหาอยู่ เอ๊ะ ! เรื่อนี้น่าสนุนี่ ันอยืมอ่าน่อนนะ"
"เห้ย ทำไมฮยอทำแบบนี้ ผมหาเอ่อนนะ ผมเอ่อน้อไ้่อนิ"
"ันเป็นฮยอแนะ ผู้เป็นฮยอ้อไ้อ่าน่อนิวะ"
"อย่ามาใ้สิทธิ์วามเป็นฮยอับผมนะ ผมไม่สนอ่ะ"
พวเาทั้2ทะเลาะันเหมือนเป็นเ็ ผมมอพวเาอย่าเนือยๆและเหนื่อยใ
หนัสือเล่มอื่น็มี ทำไมไม่เอาันไป ะโวยวายันเพราะหนัสือเล่มนั้นเรื่อเียวันทำไม
"เห้ย ! นายพนัาน มออะไรัวะ เห็นนายมอพวเรานานละนะ"
ายที่ผมาวพูับผม
แ่ผม็ทำเป็นไม่สนใ และเินเอาหนัสือเ้าไปเ็บในั้นวาหนัสือ
"555555555555555 ฮยอโนเมินะแล้ว นี่รั้แรเลยนะเนี่ย ที่ผมเห็นฮยอโนเมิน"
พอนสีผมสีาวไ้ยินำที่น้อเล็พู็เิอาารโมโห และพยายามะเินมาหาผม เพื่อที่ะพูับผม
และทำให้ผมพูลับ แ่ผมไม่สนใอะไร ทำาน่อีว่า
"นี่ันพูับนายนะ ไ้ยินมั้ยยย"
"ิว่าะหนีั้นพ้นหรอ ในลอีวิไม่เยมีนเมินำพูอันมา่อน หันหลัมาุยับั้นะีๆ"
และเป็นที่แน่นอนรับ เาเินมาหาผม และอยู่้าหลัผม
"ันบอให้หันมา หันมาพูับัน เี๋ยวนี้ !!!!"
"ไ้ยินที่ันบอมั้ย นายพนัาน !!!"
เาพูประโยนี้สั5-6รอบ แ่ผม็ทำเป็นไม่สนใ่อ นเาหมวามอทน
และไ้ึแนอผมให้หันลับไปอี้าน และเาไ้ันัวอเาเ้ามาใล้ผม นผมรู้สึไ้ถึ
ลมหายใอเา
ผมไ้สบาับเา เาย่อัวเพื่อที่ะให้ระับสายาอเาับผมอยู่ระับเียวัน และไ้ำ้อมืออผมไว้เหนือศีรษะ
และมันแน่นมา นผมรู้สึเ็บ
เาเอาหน้าเ้ามาใล้เรื่อยๆ นปลายมูะนับผมอยู่แล้วว
"นายะไม่หันมาุยับันีๆใ่ไหม"
-----------------------------ิามอน่อไป-------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น